Terug van Siddeburen en eigenlijk lang genoeg gezeten. En daarmee meteen een goed excuus om even in de tuin aan de slag te gaan. Met de nadruk op éven. Of was het met de nadruk op excuus? Dat ik niet ging strijken was me al lang duidelijk: zover mogelijk bij die strijkijzer en strijkplank vandaan… Naar buiten! Want sinds de zitkuil netjes was gemaakt kon het bij de bunker en het Zweeds huisje niet achter blijven. De boerengeraniums werden ook daar afgeknipt en andere struikjes en bosjes werden teruggesnoeid. Ach… dan nemen we het blad ook maar even mee… Onder de hedera van de bunker en op het lutje bospaadje lag al weer voldoende om een kruiwagen mee te vullen. Geen overbodige luxe en daarmee geen overbodige actie. Hè! Weer een goed gevoel en voldaan!