Tien dagen Nederland – Deel 1

Dinsdag, 9 augustus vertrokken we met onze camper richting het zuiden. Het warme Zuiden kun je rustig stellen. In Ödarp was het aangenaam warm met 23 graden. Op onze bestemming was het op dat moment rond de 32 graden. ´s Ochtends hadden we de allerlaatste dingetjes ingepakt en… Ebba nog even behoorlijk geknuffeld en verwend. Die moet de komende tijd in huis blijven en wordt verzorgd door de buren. Prima geregeld, maar toch…

Net na de middag reden we in een rustig tempo via Aneby en Lekeryd, weg 132, naar Jönköping om daar de snelweg E4 op te draaien richting Malmö. Op een van de eerste parkeerplaatsen aan de E4 na Jönköping stopten we voor een kopje koffie. We hadden onszelf immers beloofd om regelmatig te stoppen, om de benen even te kunnen strekken. Dat deden we dan ook door ieder uur even op een van de vele mooie parkeerplaatsen te stoppen.

Tijdens een van die pauzes mocht ik dan éindelijk een cadeautje uitpakken. Een paar dagen voor ons vertrek hadden we van Rob en Marijke nog dit pakketje gekregen. Met de mededeling, dat we het niet eerder mochten openmaken dan in de buurt van Värnamo. En dat deden we. Het waren lekkernijen voor onderweg: hoe lief was dat? Daarbij had Marijke nog een borduursel gemaakt van het typische Smålands linnaeasklokje. Zo mooi! Die krijgt straks een plekje in Ödarp.

We hadden via Google Maps uitgerekend, dat we in de buurt van Ljungby ongeveer halverwege de route naar Malmö zouden zijn. Daar hadden we een camper-overnachtingsplek gevonden via de app Park4Night. Toen we daar echter in de buurt waren voelden we ons beiden nog (redelijk) goed en besloten we nog een uurtje door te rijden. Mede met het oog op de start van de volgende dag. We wilden graag om negen uur bij het havenkantoor in Malmö zijn, maar dan moesten we best nog wel vroeg opstaan en wegrijden. Vandaar dat we dinsdag een uurtje langer reden en woensdagochtend iets later konden vertrekken.

Op parkeerplaats genaamd “Skåneporten” vonden we een overnachtingsmogelijkheid naast de grote caravan- en camperzaak van Bengtiörkelljunga. Daar is een groot terrein aangelegd met stroompalen, waar je voor 50 sek (€.5,-) kunt overnachten. Als je er stroom bij neemt kost het 100 sek. Het geld kun je contant in de brievenbus doen of betalen met Swish. Wij deden dat laatste. Het werd een op zijn zachtst uitgedrukt “lawaaierige” nacht. Omdat dit terrein aan een afslag van de E4 ligt, tegenover een benzinepomp, was het de hele nacht een komen en gaan van motoren, auto´s en vrachtauto´s: ze remden af en trokken weer op. Hier gaan we nooit weer staan! Dat zal duidelijk zijn.

Aan de andere kant van de weg, achter de benzinepomp, ligt een mooi aangelegde parkeerkeerplaats waar je ook voor een nacht mag staan. Zonder stroom weliswaar, maar dat is ook niet noodzakelijk. Alles in de camper functioneert uiteindelijk ook op een accu. De volgende keer kiezen we wellicht voor die optie. Met name ook vanwege de schone, verwarmde en ruime toiletten die bij die parkeerplaats aanwezig zijn.

Woensdagochtend op 10 augustus vertrokken we om even na zes uur, na de koffie, richting Malmö. Twee uur later stonden we in de rij in het havenkantoor, om ons aan te melden en om de tickets voor de hut in ontvangst te nemen. We moesten de gasflessen afsluiten en het luikje waar de gasflessen achter staan moest met een fel gele sticker vergrendeld worden. We stelden ons op in rijen van drie voor de slagboom, die tegen half tien omhoog ging: we konden de boot oprijden. Voor, achter en naast ons stonden vele campers en caravans. Het was er druk!

De campers met gasflessen aan boord hadden allemaal een groot geel blad meegekregen in het havenkantoor en dat moest achter de voorruit gelegd worden. Zodoende kon het personeel bij de boot zien, dat wij “gevaarlijk” waren en dirigeerden ze ons naar het juiste dek. Naar boven! We kwamen op het bovenste dek te staan, in de open lucht, op de boot genaamd Finnfellow. Met deze boot hadden we nog niet eerder gevaren. Onze hut lag op dek 8, waarmee je wel begrijpt dat het best een “groot bootje” was…

Vanwege onze slechte nachtrust op de camperplek bij Bengtsiörkelljunga bleven we niet zo heel lang meer aan boord. Wel maakten we de onderdoorgang van de Öresundbrug mee en namen we een uitgebreid ontbijtje in het restaurant, maar al snel daarna lagen we in onze bedjes. Van de overtocht maakten we vervolgens niet veel mee…

Vele uren later werden we wakker en liepen we even naar buiten. Op het dek zagen we mensen “hangen” in simpele plastic stoeltjes of liggen op keiharde banken. Oef, dat is niet fijn! Tijdens de overtocht die negen uur duurt, hoef je niet per se een hut erbij te nemen. Tenminste als je overdag vaart. Als je de overtocht ´s nachts maakt is dat wel verplicht. Er zijn dus mensen die geld besparen door overdag geen hut te nemen, maar om nu negen uur lang in een stoel te hangen…

In de haven van Travemünde reden we tegen kwart over zeven uur ´s avonds de boot af. Vanaf dat moment stonden we niet meer op tijd. Daarmee maakte het niet zo heel veel uit, waar we de nacht zouden doorbrengen. Na een uurtje rijden namen we een pauze, om vervolgens nog een uurtje verder te gaan naar een camper-overnachtingsplaats. In het plaatsje Heidenau vonden we via de app Park4Night een mooie mogelijkheid, naast een camping. Helaas was die camperplaats helemaal vol! In de buurt was, op een kwartiertje rijden, nog een andere mogelijkheid volgens de app, bij Tister Bauernmoor. Daar reden we naar toe en daar was inderdaad nog wel ruimte. Er stonden zes andere gasten, echter er was meer dan voldoende plaats voor iedereen.

Toen we gingen eten was het intussen een beetje gaan schemeren. Het was al rond half tien.

Bij deze camperplaatsen stond een mooi gebouwtje, wat een stationnetje bleek te zijn. Het was een soort veenpark, zo bleek de volgende ochtend. In het gebouw waren dames- en herentoiletten aanwezig, die keurig schoon waren. Helemaal geweldig! We hebben er heerlijk en in alle rust geslapen en reden op donderdag de 11e augustus goed uitgerust verder richting Nederland, via Bremen, Oldenburg en Bad Nieuweschans.

Het was half twaalf toen we bij de flat van Heiko zijn ouders aanbelden. Die stonden ons al op te wachten op het balkon en waren zo, zó blij dat ze ons weer zagen! Voor mij was het een jaar geleden dat ik ze voor het laatst had gezien en voor Heiko was het drie maanden geleden. Heerlijk! Maar tegelijkertijd ook een emotioneel weerzien. Snel een kopje koffie met een heerlijke koek. Wat was het weer overweldigend om elkaar in levenden lijve te zien en te spreken. Daar kan een videotelefoongesprek niet tegenop. Het gesprek ging over van alles en nog wat, maar ook heel veel over de items op onze website. Die lezen ze dagelijks en zo beleven ze alles mee, wat wij in Ödarp beleven.

Er kwam zelfs nog een verzoekje van Heiko zijn vader: hij wilde graag een fotoalbum hebben met foto´s van ons huis. Vanaf alle windrichtingen en in de verschillende jaargetijden! Dat kan uiteraard en ga ik ook doen zodra er tijd voor is. Verder werden er een paar poststukken doorgekeken en beoordeeld op belangrijkheid en werd nog even naar een “storing” op de computer gekeken. Dat was gelukkig snel verholpen: weer een zorg minder. We besloten dat we, vanwege de heerlijke en vooral hele grote koek bij de koffie, tussen de middag geen warm eten hoefden.

Wij wilden nu graag met de camper doorrijden naar de camping en ons daar aanmelden en installeren, om daarna tegen vijf uur terug te keren om samen warm te eten. De komende dagen konden we de auto van Heiko zijn ouders gebruiken, zodat we niet telkens met de camper van het terrein af hoefden te rijden.

Dat bleek een groot voordeel te zijn bij het campingechtpaar Derk-Johan en Hilly. In principe willen ze geen campers op de camping. Althans niet op de twee gezellige, besloten veldjes. Heel begrijpelijk, want campers staan vaak slechts een paar dagen en rijden dan weer verder. Of men gaat met de camper dagtochtjes maken of boodschappen doen, waardoor je opnieuw verkeersbewegingen op het campingveldje hebt. Voor campers was daarom helemaal achteraan op de camping een “laantje” gecreëerd waar ze allemaal op een rijtje stonden. Daar was echter (nog) geen enkele boom te vinden en stond je in de brandende zon.

Gezien de weersverwachtingen met temperaturen van boven de 30 graden leek ons dat niet prettig. Wij hebben namelijk geen airco in de camper. Ik slaap na de middag vaak even, maar in een snikhete camper zou dat niet lukken. Daarbij komt dat het ver lopen was naar de wc´s en douches. Nee, dat leek ons geen goede plek voor ons. Derk-Johan en Hilly hadden gelukkig alle begrip voor onze situatie en maakten een uitzondering! We mochten op het eerste veldje staan, tussen tenten en caravans, vlak bij de toiletten, in de wetenschap dat we er de hele tijd zouden blijven staan en voor boodschapjes de auto van Heiko zijn ouders gebruikten. Perfect!

Tegen half zes die middag haalde Heiko zijn vader ons op in hun Renault en gingen we naar hun woning om warm te eten. Daar aangekomen bleek dat Heiko zijn moeder alles al klaar had staan en konden we vrij snel aan tafel. Op het menu stond boontjes met sla en verse, melige aardappelen en een goedgekruide, dikke gehaktbal. Het smaakte ons super! Na het eten nog een kop koffie, waarna wij met de Renault terugreden naar de camping in Kropswolde. Daar troffen we “oude bekenden” in de personen van Wim en Janny. Die hadden we drie jaar geleden leren kennen toen we er destijds met onze caravan kampeerden. Zij waren er nog steeds ieder jaar met hun caravan. Zij wonen in Apeldoorn, maar komen uit het noorden. Haar ouders wonen in Hoogezand en zodoende combineren zij hun verblijf op de camping “De Kleine Heerlijkheid” in Kropswolde met bezoek aan haar familie. Net als wij. Meteen werd er gevraagd of Heiko zijn gitaar ook mee had genomen. Ja, die hadden we inderdaad mee. Met name ook op verzoek van de campingeigenaar Derk-Johan. Tijdens het telefonisch reserveren had hij dat meteen als “voorwaarde” gesteld… Die avond werd er nog niet gespeeld, maar het lag wel in het verschiet. Het voelde meteen weer vertrouwd op de camping!