Vanmorgen waren we beiden al weer heel vroeg uit de veren. Ondanks dat Heiko elke woensdag vrij is, was hij wel al om half zes wakker en stond hij even later al naast het bed. We namen vervolgens rustig de tijd om helemaal wakker te worden en om op gang te komen. Maar daaraan kwam abrupt een einde! Om kwart voor zeven kreeg Heiko een seintje vanuit de agenda van zijn mobiele telefoon: om zeven uur moest hij in Tranås zijn! De aanhanger moest voor de Apk-keuring! Ongeveer twee maanden geleden had hij dat zelf zo ingepland. Met de gedachte, dat hij deze dag om zeven uur in Tranås zou moeten zijn voor het werk. Dan kon hij vooraf heel eenvoudig even de aanhanger laten keuren en daarna aan het werk gaan. Maar ja, toen wist hij nog niet dat hij elke woensdag vrij zou nemen. Shit, rennen en vliegen! Heiko snel naar de kelder, de garagedeuren geopend, aanhanger naar buiten geschoven, auto ervoor, aankoppelen en vol gas naar het keuringsstation te Tranås. Intussen had ik hem snel een paar broodjes gesmeerd voor onderweg. Heiko reed uiteraard véél te hard, maar dankzij die snelheid was hij toch slechts vijf minuten te laat voor de afspraak.
Terwijl Heiko de parkeerplaats opreed zag hij dat er net een andere auto met aanhanger naar binnen reed. Snel liep hij naar binnen en melde hij zich aan, op een computerscherm in de hal van de garage. Daar werd het kenteken van de aanhanger niet meer herkend als zijnde een afspraak voor de keuring. Daarop liep Heiko de werkplaats in, stelde zich voor en legde uit dat hij vijf minuten te laat was en vroeg of hij alsnog geholpen kon worden. Dat was gelukkig geen enkel probleem. Even buiten wachten totdat er ruimte zou zijn. Dat was er al vrij snel en ongeveer tien minuten later stond de auto met de aanhanger al binnen en boven de smeerkelder. De aanhanger werd gecontroleerd op het juist functioneren van onder andere de rem, de verlichting, de bandjes en of de koppeling op de trekhaak goed werkte. Alles werkte naar behoren en binnen tien minuten was de aanhanger weer voor twee jaar goedgekeurd. Oef, wát een vreemde start van de (vrije) dag.
Na het avontuur met de aanhanger namen we thuis eerst even een kopje koffie. Daarna begon Heiko met het in korte stukken zagen van de laatste stapel hout, die hij vanaf zijn werk had meegenomen. Ongeveer de helft van de stapel kon gewoon gezaagd worden en daarna in de kruiwagen, om in het houthok gelegd te worden. De rest moest een keer door de klover behandeld worden. Toen Heiko daar net aan wilde beginnen belde Erling. Hij vroeg of we zo langzamerhand klaar waren met de klover, omdat hij hem eigenlijk zelf nu moest gebruiken! Gelukkig kon Heiko hem vertellen, dat hij aan het einde van de middag wel klaar was en dat hij de klover dan zou komen brengen. Mooi! Tegen vier uur ´s middags was het werk voor de klover inderdaad af en kon die afgestoft worden. Na de keuring had Heiko de aanhanger weer in de garage geschoven, alleen kon die er toen voor de tweede keer uitgehaald worden.
Om de zware klover op de aanhanger te kunnen krijgen gebruikte Heiko de aluminium oprijplaten, die hij ook voor de zitgrasmaaier gebruikt. Dat ging uitstekend. Even de klover vastgezet met een sjorband en toen naar Erling gebracht. Mét een flesje Southern Comfort, als dank voor het lenen. We hadden de machine zeker een paar maanden mogen gebruiken. Met dit laatste vrachtje hout zit het grote houthok bij de vijver overigens helemaal tjokvol. In beide helften ligt 15 kuub, dus daar ligt in totaal 30 kuub brandhout. In het hok achter het trollenhuisje ligt ook 15 kuub. De teller komt daarmee op 45 in totaal. Tenslotte ligt er in het nieuwe houthok tot nu toe ongeveer 3 kuub. Het begint er zo langzamerhand op te lijken! Nog maar 12 kuub te gaan…
We mogen van geluk spreken, dat we geen last hebben van de sparrenbastkever. We zagen een krantenartikel, waarin wordt aangegeven, dat het een vervelend beetje is en dat hij momenteel veel schade aanricht aan de Zweedse sparrenbossen. Met name in het zuiden en midden van het land. Een nieuwe studie toonde, dat het kappen van aangetaste bomen geen direct effect had op de bestrijding van de kever. De sparrenbastkevers waren rustig, omdat ze in de wintermaanden een winterslaap houden. Nu niet meer! Als het ongedierte in de bomen zit, wordt aangeraden om zo snel mogelijk contact op te nemen met houtinkopers. Ja, om plannen te maken voor een mogelijke kap van zogenaamde risicovoorraden… Uiteindelijk om meer schade te voorkomen.
De Zweedse Bosagentschap stopt met een grote investering in boorvallen van de sparrenbastkever. Dat zijn een soort trechters, waarin de kevers wel in kunnen, maar niet weer uit kunnen komen. Onlangs werd aangetoond, dat vallen een twijfelachtig effect hebben bij het bestrijden van de sparrenbastkevers. Het is financieel niet verdedigbaar, om zoveel geld uit te geven aan de vallen, als blijkt, dat ze niet afdoende helpen. Vorig jaar had men ongeveer 2.700 schorsboorvallen uitgezet in beschermde bossen in Götaland en Svealand. Een investering die ongeveer SEK 5 miljoen heeft gekost. Dit jaar zullen de vallen niet worden geplaatst, vanwege het feit, dat deze vallen een twijfelachtig effect hebben.
Waarom er dan toch zoveel in vallen is geïnvesteerd, als er blijkbaar niet veel bewijs was dat ze effectief zijn in Zweedse bossen? Omdat vallen een van de weinige maatregelen zijn die genomen kunnen worden, om de bosschorskever in de beschermde bosgebieden te bestrijden. In sommige gebieden is kappen bijvoorbeeld niet toegestaan. Het Zweedse Bosagentschap verandert momenteel niet hun aanbevelingen aan boseigenaren, met betrekking tot het gebruik van vallen. De beslissing om geen vallen te plaatsen heeft alleen betrekking op de eigen initiatieven. Vallen kunnen namelijk een goed alternatief zijn voor de individuele landeigenaren. Ik denk, dat vorig jaar veel sparrenbastkevers in de vallen zijn gevangen en dat de landeigenaren op die manier heel wat sparren hebben gered. Als individuele grondeigenaar heb je niet de hoge loonkosten, zoals bij het project van het Zweedse Bosagentschap. Daarom kunnen vallen wel degelijk de moeite waard zijn om in te investeren.
Vandaag maakte ik een begin aan een knutsel-project. Wat het uiteindelijk moet worden laat ik nog even in het midden. Voor vandaag had ik nodig: een paar ballonnen, een rol toiletpapier, garen en prikkers. De ballonnen werden opgeblazen en toen werd het spannend! Ze moesten stuk voor stuk worden bekleed met velletjes toiletpapier. Die werden eerst van de rol losgemaakt, omdat het met natte handen niet zou willen. De velletjes moesten namelijk natgemaakt worden, om vervolgens op de ballonnen gelegd te worden. De eerste 20 vellen kon ik trouwens zó weggooien. Ik had ze tegelijk in het water gelegd, met het idee om ze dan een voor een te gebruiken. Alleen kon ik ze op dat moment niet meer van elkaar krijgen: ze hadden zich tot een grote plak gevormd!
Daarom: een velletje toiletpapier gepakt, even in het bakje met water houden en daarna meteen op de ballon gelegd. En dat moest in een keertje goed, want het natte papier verschuiven ging niet! Het was de bedoeling om een behoorlijke laag velletjes te gebruiken en ik denk, dat ik er wel voldoende heb gebruikt. De rol was uiteindelijk bijna leeg. Als je dit ook wilt doen, hou er dan rekening mee, dat het al met al ongeveer een uurtje duurt, voordat alle ballonnen met genoeg velletjes zijn bedekt. En dan had ik er nog maar drie! Het garen en de prikkers heb ik vanmiddag nog niet gebruikt. Dat gaat morgen gebeuren. Tenminste, wanneer alles goed droog is.
Ach… Ik had het al zien aankomen. Meer en meer uitgebloeide bloemetjes van de sanseveria lagen in de pot, in plaats van dat ze in de plant hingen. Het was het einde van de bijzondere bloei. Er zaten nog een paar knoppen in, maar erop wachten, dat die nog uit zouden komen ging me te ver. Het leek niet meer. Het was een wirwar aan uitgebloeide bloemetjes en knoppen en daarom besloot ik vanochtend, om de stengel er maar uit te knippen. En dat leek toch vreemd! Eigenlijk het normale beeld natuurlijk. We hebben er een mooi poosje van genoten. Of de andere planten ook nog gaan bloeien? Ik hou ze in de gaten. Vanavond had ik voor het avondeten een ovenschotel gemaakt. Eentje met zuurkool, aardappelschijfjes en gehakt. Omdat het al vrij laat waren, dat we konden gaan eten, besloten we bij hoge uitzondering, om in de kamer te eten. Op de bank, tijdens het kijken naar de televisie. Zó niet mij, maar het eten smaakte er niet minder lekker om!
Mooi met die ballonnen zeg! Wat ben jij toch creatief!
Bewondering hoor! En staat ook weer zo gezellig met die 3 kleuren.
Fijn dat je het hier zo deelt. Kunnen we mooi meegenieten.
Dank je, dank je!