Hoewel het verdriet om Jikke erg groot is, is het schrijven van de websiteberichtjes toch een welkome afleiding. Vandaar dat we verder zijn gegaan vandaag. Hierbij de blog van onze gebeurtenissen van vrijdag, de 5e maart…
Heiko was, net als gisteren (donderdag), ook vandaag weer aan het werk voor Örtengren. Beide dagen waren hij en collega Håkan op diverse plaatsen geweest om bomen te snoeien. Aan de Halonstigen, oftewel het Frambozenstraatje, moest een kleine appelboom gesnoeid worden. De uitlopers waren minstens een meter lang! Na een uurtje was de kleine boom weer klein en netjes. Op een ander adres moest een hele grote körsbärsträd, een grote kersenboom, flink gesnoeid worden. Zowel rondom aan de zijkanten, als boven in de top. Daar kwam de lange ladder aan te pas. Er werd minstens twee meter van die boom afgetopt. Sommige takken konden bereikt worden vanaf de ladder, voor anderen moest in de boom geklommen worden. Die operatie duurde dan ook zeker 2,5 uur. Met twee personen. De afgezaagde takken moesten ze sparen en naar een opslagplaats brengen. Het is namelijk zo, dat de knoppen van de kersenboom tegen deze tijd héél mooi gaan bloeien als je die op een vaas zet. Bijvoorbeeld in de kamer. Daar komen hele lieve kleine roze bloemetjes aan. De baas verkoopt die takken rond de paasdagen in zijn winkel voor 20 sek per stuk. Mooie extra handel op deze manier, waar geen inkoopkosten tegenover staan.
Uiteraard nam Heiko aan het einde van de dag een paar takjes voor mij mee. Die staan nu bij ons in de kamer op een vaas. Net als vorig jaar. Nadat de kersenboom klaar was en de takken verzameld waren, was de grote appelboom bij dezelfde klant aan de beurt. Die stond er pal naast. Donderdag hadden ze overigens een klant bezocht, die na het snoeien zelf de takken opruimde. En niet alleen opruimde, echter ook alle afgeknipte takjes telde! De man vertelde Heiko, dat hij vorig jaar bij de ene appelboom 3.200 takjes (!) had geteld en bij de tweede, een iets kleinere appelboom, 582. De man schrijft het op en houdt zo een jaarlijkse statistiek bij. Ja ja, ze worden zelfs gecontroleerd. Toen ze aan het einde van de dag een volle aanhanger met afgeknipte takjes en twijgjes naar de vuilstort brachten, bleek dat daar een paar stammetjes hout lagen die Heiko wel kon gebruiken. Voor in onze kachel. Bij thuiskomst had hij de kofferbak van de Volvo dan ook helemaal volgepakt met hout. Dat is volgens mij een verhaal zonder einde. Dat gaat maar door en door. Ach, hij heeft er aardigheid aan en samen hebben we er warmte van.
De administratie van Örtengren is redelijk eenvoudig te noemen. Hij heeft heel veel in het hoofd én een aantal ordners met losse aantekeningen op diverse blaadjes en op oude enveloppen. Daar staan dan bijvoorbeeld namen en telefoonnummers op van klanten, (geen adres, of om hoeveel bomen of het gaat) waar Heiko en zijn collega Håkan moeten snoeien in deze periode. Ook is er bijvoorbeeld een ordner met vergelijkbare inhoud met namen van klanten waar heggen geknipt moeten worden. Na midsommar (rond 21 juni) gaat dat van start. Heiko doet het snoeien nu voor het derde jaar en collega Håkan voor het zesde jaar. Langzamerhand weten ze waar ze voor het snoeien naar toe moeten. Elk jaar moeten ze echter opnieuw bedenken waar ze vorig jaar geweest zijn. Een volledige en vooral overzichtelijke lijst ontbreekt. Als er iets is waar wij beiden een hekel aan hebben, is dat wel onduidelijkheid. Daarom nam Heiko de ordner mee naar huis en noteerde hij alle adressen die ze tot nu toe bezocht hadden.
Heiko heeft nu alles in een Excel spreadsheet gezet. Althans, de bekende gegevens voor zover hij die uit de ordner kon halen, aangevuld met informatie via Google. Veel ontbreekt nog en dat moet door Örtengren en/of Håkan aangevuld worden. Van belang is uiteraard naam, adres en telefoonnummer van de klanten, maar ook om hoeveel bomen het gaat en hoeveel tijd er met het snoeien gemoeid is. Als je de snoeiwerkzaamheden ieder jaar opnieuw goed wilt kunnen inplannen, heb je die gegevens minimaal nodig. Daarnaast vulde Heiko de lijst aan met de benodigde trap, om alles goed te kunnen knippen en of de afgeknipte takken meegenomen moeten worden of niet. Dat laatste kost uiteraard ook weer tijd en moet er een ritje naar de vuilstort gedaan worden. Hopelijk is de lijst aan het eind van het snoeiseizoen compleet en is het daarna een kwestie van ieder jaar de mutaties aanbrengen. De lijst zal de planning voor 2022 in ieder geval vergemakkelijken.
Een opmerkelijk bericht in de krant. De makelaars zetten de woningen volgens dat artikel té goedkoop in de verkoop. Er is een stijgend percentage waar te nemen, tussen de prijs waarvoor een woning te koop wordt gezet en waar de woning uiteindelijk voor verkocht wordt. Oftewel, mensen worden naar een woning gelokt op basis van een lage prijs, maar moeten vervolgens tegen anderen opbieden. De verkopende partij vaart er uiteraard wel bij, echter zijn dit praktijken die niet mogen. Hiervoor zijn acht makelaars veroordeeld. De trend van de lage aanbodprijs lijkt echter door te zetten. Zo blijkt uit cijfers van de Vastgoedinspectie. Het is een extreme stijging, aldus een medewerker van deze organisatie. De huizenprijzen bereikten nieuwe piekniveaus tijdens het pandemiejaar 2020. Een gemiddelde villa in Zweden had een jaarlijks percentage van +13 procent en een flatgebouw met een gemiddelde van +7 procent, volgens de cijfers van januari van Swedish Brokerage Statistics. Tegelijkertijd is het aantal meldingen van de lage aanbiedingsprijzen omhooggeschoten.
Tussen januari en december 2020 zijn in totaal 692 meldingen binnengekomen bij de Vastgoedinspectie. Dit is te vergelijken met in totaal 139 aanmeldingen het jaar ervoor. Het zijn de grootstedelijke regio’s die opvallen. Met daarbij Stockholm goed voor 384 van de registraties. Dit wordt gevolgd door Skåne en Västra Götaland met respectievelijk 75 en 70 registraties. In de grote steden is het vooral voor flatgebouwen dat het verschil tussen de startprijs en de uiteindelijke verkoopprijs na biedingen zo groot is. Uppsala en Värmland hebben ook procentueel gezien grote stijgingen van het aantal registraties. Daar ging het vooral om villa’s en vakantiehuizen. De ontwikkeling lijkt in 2021 onverminderd door te gaan. In de eerste maand van het jaar zijn er in totaal reeds 128 meldingen binnengekomen. De CEO (baas) van Mäklarsamfundet, benadrukt dat de meeste rapporten zijn afgelegd en dat de neiging om te rapporteren over het algemeen in de samenleving is toegenomen. “Tegelijkertijd”, zegt hij “is bieden op een huis niet ongewoon. Het heeft te maken met het feit dat we een zeer hete markt hebben.”
Nadat de bovenverdieping vanochtend schoongemaakt was, van stoffen tot aan dweilen toe, had ik vanmiddag zin om iets aan te pakken wat al een poosje moest. Het verkregen elandgewei schoonmaken! Dit gewei kregen we op mijn verjaardag van vrienden uit Eksjö, die een plantje en het gewei “even” brachten. Het elandgewei gaan we later op een boomstamschijf schroeven en aan een wand van de veranda hangen. Met een afwasborstel, schoonmaakmiddel en een doekje kon ik het stof en vuil verwijderen. Toen ik toch bezig was, haalde ik de schedel van de eland er ook meteen even bij. Die lag achter ons huis en is in de winterse weersomstandigheden een beetje groen geworden.
Aan het gewei kun je overigens precies zien waar de ogen van het dier zaten. Hier boven op de linker foto ligt het gewei zó, dat je de eland als het ware in zijn nek kijkt. Dus het ligt met zijn hoofd naar voren. Trouwens wat je ook ziet, is het kogelgat. Het moet een goede jager geweest zijn, want de kogel kwam precies boven de ogen in de schedel, zodat de eland hoogstwaarschijnlijk niet geleden heeft. Heb je enig idee hoe groot een eland ongeveer kan zijn? Op het bijgevoegd plaatje staan de afmetingen van de hoogte van de rug (ruim twee meter hoog!), zijn lengte vanaf de kont tot de punt van de neus (ruim drie meter) en de hoogte met het gewei (ruim drie meter). Al met al een kolos en met recht de koning van het bos.
Je hebt nog een antwoord tegoed. Weet je nog, dat ik je een raadseltje gaf? Het was misschien óf juist heel gemakkelijk óf juist veel te moeilijk. Dit was namelijk de zijkant van mijn auto, van de Hyundai. Die was zo ontzettend vies, dat de auto niet meer zwart te noemen was. Dat was bijna niet eens meer te zien! Wellicht heb ik het antwoord eerder deze week al weggegeven, toen ik de auto schoonmaakte en daarbij eveneens een foto liet zien van een smerige Hyundai. Nu je de plaatjes erbij ziet, zeg je nu “Oh, ja”? Of had je dit niet verwacht?
