De svartvit flugsnappare is hier wederom gesignaleerd! Dat is de bonte vliegenvanger in het Nederlands! Elk jaar hebben we wel een paar nestkastjes, waar dit soort in gaat broeden. Nu hebben ze zich inmiddels drie toegeëigend. Dankzij het grote aanbod aan nesten is de bonte vliegenvanger, samen met de koolmees, een van de meest voorkomende tuinvogels. Het mannetje komt meestal begin mei naar Zweden, terwijl de vrouwtjes iets later komen. Het is een trekvogel, die nestelt in het noorden van Europa en overwintert in tropisch Afrika. Daar vliegen ze in augustus en september naar toe. Het volwassen mannetje is zwart en wit, terwijl het vrouwtje meer bruingrijs en wit is. De bonte vliegenvanger voedt zich voornamelijk met insecten, die hij, zoals de naam al aangeeft, in de lucht vangt.
Men heeft kunnen aantonen, dat de gemiddelde levensduur van dit vogeltje ongeveer 1,5 jaar is. En dat terwijl wij dachten, dat dit vogeltje hier elk jaar kwam. Helaas niet, omdat het niet zo oud wordt. Ik kwam erachter, dat als de bonte vliegenvanger eenmaal een nest in de gaten krijgt die hij wel goed vindt, hij die ook meteen betrekt. Het maakt niet uit of bijvoorbeeld de koolmees daar al begonnen is met het bouwen van een nest. Dan gaat die er “gewoon uit”! In het nestje aan de onkruidboom, die achter het huis staat, zitten al jonkies. Die hebben we inmiddels gehoord én we hebben gezien dat papa en mamma hun kroost regelmatig van voedsel voorziet. De kuikens verlaten het nest na ongeveer zestien dagen, dat zal nu over ongeveer twee weken zijn. Mooie tijd!
Vanwege het weer, kon ik niet anders, dan weer in de tuin aan de slag gaan. Dat trok gewoon aan beide armen en benen! Vandaag zou ik daarom het ontmossen afmaken. Onlangs had ik een begin gemaakt, om het gedeelte voor en naast het huis te doen. Dat stuk gazon, dat iets hoger ligt dan bijvoorbeeld de zuidelijke oprit. Een paar keer zou ik nog maar heen en weer hoeven te gaan. Ongeveer ter hoogte van de vlaggenmast en dan richting de weg. Alleen zat daar behoorlijk veel mos tussen het gras. Of was het ook hier net andersom: veel gras tussen het mos? Dat betekende in ieder geval wel, dat ik elke strook twee keer moest lopen, om zoveel mogelijk mos eruit te krijgen. Dat deerde niet, want het was een prima temperatuurtje, de verticuteermachine deed het werk en ik kon er net zo lang over doen als ik zelf wilde!
Dat kleine stukje gazon bij de vlaggenmast ontmossen leverde alleen al twee volle kruiwagens met mos op! Het gedeelte tussen de sering en de oprit werd daarna gedaan en dat was in feite hetzelfde verhaal. Heel veel mos. Na ruim twee uur vond ik het welletjes! Het is lichamelijk niet eens zwaar werk te noemen, alleen moet je heel vaak bukken. Tijdens het ontmossen moet het mos van de messen worden geveegd, anders loopt de verticuteermachine vast. En als de opvangbak dan echt vol is, op dit stukje gazon na ongeveer twee tot tweeënhalf meter, moet de bak geleegd worden. En dat vele bukken was het struikelblok. Toch was het klusje geklaard. Uiteindelijk is dit gedeelte ontmost en de houtwal, naast de “nieuwe” houtstek, is weer voor een paar meter met mos bedekt. De takken en ander tuinafval, onze houtwal zeg maar, wordt groener en groener. Pauze!
Ondanks een fris windje, die het onaangenaam maakte op het moment, dat de zon even was verdwenen, kon ik het niet laten, om weer een bordertje onkruidvrij te maken. In dit geval onder de Japanse rozenstruik. Daar was het overigens al heel mooi groen aan het worden. Echter als je beter keek, was het meer van dat stomme zevenblad als van het struikje zelf! Mij een doorn in het oog en daarom weer op de knieën. Wat was het schoonmaken van dat stukje dankbaar werk! Zienderogen werd het schoner en daarmee ook mooier. En ondanks het feit, dat het maar een klein stukje was, deed ik wel ruim een uur over het onkruid wieden. Het zat niet alleen maar aan de kanten, dus zeg maar tussen gras en struik, maar ook ín de struik. Dat maakte het een beetje lastiger. Wel blij, dat het schoon is en nu een kwestie wordt van bijhouden!
Bij mijn laatste activiteit buiten kreeg ik onverwachts bezoek. Deze grote bruine kikker kwam even gedag zeggen. In zijn eigen taaltje welteverstaan. Na een goed gesprek vervolgden we beiden weer onze eigen weg. Ik moest meteen denken aan ons kikkerrit in de vijver. Hoe ver zijn die kikkertjes nu ontwikkeld? Ze zouden nu al ongeveer moeten kunnen zwemmen, volgens mij. De eitjes zouden nu kleine visjes geworden moeten zijn. Straks of morgen maar weer eens even kijken. Ook zo nieuwsgierig?
Vanaf zijn werk had Heiko vandaag de aanhanger van zijn baas meegenomen. Hij had namelijk op Marketplace, jazeker daar is ´tie weer, een advertentie gezien, waarin iemand “schaktmassor” aanbood. Dat is vulmateriaal zeg maar en bestaat uit geel zand en stenen. Gratis af te halen! En dát komt mooi uit! Wij hebben veel zand of vulmateriaal nodig, want op de plaats waar de carport komt, loopt de grond ruim veertig centimeter omlaag. Aan de achterkant komt immers ook nog een schuurtje. Eraan vast. Om een vlakke vloer te krijgen, moet de grond ter plekke opgevuld worden. Er moet minstens 30 tot 35 centimeter zand bij. Daarna komt er antiworteldoek op en tenslotte dezelfde grijze steentjes, als die nu ook op onze oprit liggen. Heiko had contact gezocht met de verkoper en die schreef terug, dat het zand gewoon gehaald kon worden. “Zo veel als je maar nodig wilt.” Prima!
Zodoende leende Heiko de aanhanger van het werk een reed hij vanaf Tranås langs de plaats met de hoop zand. De bewoner was thuis en vertelde dat ze een zwembad kregen en dat daarvoor een groot gat gegraven was. Het zand dat was uitgegraven hadden ze achter het huis gelegd. Op een grote hoop. Geweldig mooi materiaal voor het doel waarvoor wij het willen gebruiken. Het enige nadeel is, dat wij iets meer nodig zijn dan een aanhangertje vol. Dat worden derhalve vele ritjes heen en weer. Haast is er gelukkig niet bij, de hoop zand blijft gewoon liggen. Heiko hoeft zich dan ook beslist niet te haasten. Vandaag een vrachtje, morgen een vrachtje, overmorgen, enzovoort. Het zand ligt achter een huis tussen Grippenberg en Frinnaryd. Vanaf Tranås op de route naar huis en vanaf ons huis ongeveer 15 minuten rijden. Thuis maakte hij de zwaar beladen eerste aanhanger meteen leeg.
Op zijn werk had hij trouwens verandering gemerkt bij zijn baas. Een tijdje geleden had Heiko een paar punten op papier gezet, kritiekpunten, en het lijkt erop, dat Örtengren er iets mee doet! Hij wilde eerst graag samen met Heiko naar een paar klusjes kijken. Voor sommigen moest een offerte gemaakt worden en anderen waren al akkoord en moesten te zijner tijd uitgevoerd worden. Onderweg werd er goed gepraat en het lijkt erop, dat het vertrouwen stijgt en Örtengren langzaamaan iets los probeert te laten. Toen ze terug waren, twee uur later, zei hij tegen Heiko, dat dat ritje voor hem “goud waard” was. Daarna kon Heiko in het plaatsje Boxholm aan het werk. Er moest graszaad gezaaid worden, diepe sporen in het gras weggewerkt worden en kunstmest gezaaid worden.
Eenmaal terug op kantoor belde er een klant, die wilde dat Örtengren langskwam, om werkzaamheden in de tuin op te nemen. Daarop zei Örtengren, dat Heiko dat wel kon doen. Dat was de eerste keer dat hij iemand anders werk op liet nemen. Gewapend met een schrijfblok en pen reed Heiko naar het adres en nam de gewenste acties door. Thuis werkte hij het uit en schreef in Excel een “werkbon”. Die mailde hij naar de baas om te laten zien hoe het volgens hem zou kunnen. Met zo´n werkbon kan in principe iedereen zo aan de slag. Alles wat gedaan moet worden staat erop, maar ook de benodigde gereedschappen. We zijn benieuwd hoe hij over zo´n werkbon denkt. Het zou het werk en de aansturing van de mensen een hoop eenvoudiger maken en eveneens de facturering achteraf.
Smaken verschillen! Mooi of lelijk, lekker of vies. Maar wat is dat? Smaak? Je vindt iets mooi, omdat het jouw smaak is. Of omdat het bij je gevoel past. Bijvoorbeeld als je blij bent, wil je naar vrolijk muziek luisteren. Je kunt ook kiezen voor iets dat in de mode is. En dingen die je eerst lelijk vond, kun je later mooi vinden. Of juist andersom. Smaak verandert dus steeds. Iedereen heeft een eigen smaak. Mooi of lelijk heeft trouwens eveneens te maken met de cultuur, de manier waarop mensen leven. Met een eigen smaak kun je ook laten zien waar je voor staat. Je kunt je bijzonder kleden om daarmee op te vallen. Een ander wil juist niet opvallen, maar bij een groep horen. Dat ligt aan jouw smaak of jouw gevoel. Heiko en ik hebben duidelijk een verschil in smaak, wanneer het om eten gaat. Boven mijn bordje met bami à la carbonara van vanavond en onder die van Heiko. Smaken verschillen nu eenmaal!
