Geen widgets gevonden in de zijbalk

Vannacht werden we beide tegen twee uur wakker. Buiten raasde een stevige storm. Het was volle maan en er was een wolkeloze hemel, waardoor we de boomtoppen goed heen en weer konden zien zwiepen. Het viel ons op, dat de beide wekkerradio´s uit waren. Oftewel: de stroom was uitgevallen. Ach, er zal ergens een boom over een kabel gevallen zijn… Terwijl we keken naar de ernstig zwiepende boomtoppen zagen we, dat de hele grote berkenboom, precies achter onze brievenbus en recht voor ons huis, ons tegemoetkwam! Hij bezweek door de storm en viel pardoes over de weg. Met de kruin in onze heg en daar overheen zelfs. Het huis werd net niet geraakt, omdat de boom een beetje zuidelijker viel. Puh! Een beetje schuin dus over de weg heen. Jeetje! Dát was schrikken! We waren klaarwakker! Ondertussen bleef het buiten goed tekeer gaan en dat tezamen deed ons besluiten om op te blijven. Aankleden en even rondkijken van achter het raam. We draaiden ons om en daar kwam boom nummer twee over de weg heen vallen. Nou, nou, nou! Het ging werkelijk heel erg tekeer.

Die tweede boom, een lange populier, viel iets verder zuidelijk en kwam met de kruin aan de overkant van de weg, in onze tuin. Richting trollenhuisje. Beide bomen hadden in hun val ook de oude stroomkabel meegenomen. Daar stond volgens ons geen stroom meer op. Dus dat was verder ongevaarlijk. Eenmaal een tijdje beneden leek de storm iets te gaan liggen. Alhoewel die in vlagen voorbijraasde. We waren meteen al voorzichtig met het doorspoelen van het toilet, omdat er geen nieuw water meer werd opgepompt uit onze bron in de tuin. De stroom was immers weg. Uiteraard hadden ook geen licht en geen warmte. Dat laatste, omdat zonder stroom de waterpomp van de cv-ketel niet meer werkt. Omdat beide bomen de weg blokkeerden wilde Heiko met de kettingzaag naar buiten gaan, om de weg een beetje vrij te maken. Dat leek mij vanwege de aanhoudende storm geen goed idee. Wie weet welke boom er nog meer zou omwaaien. Trouwens het sneeuwde er ook nog lichtjes bij en de temperatuur was op dat moment -2. Gelukkig luisterde Heiko naar mij en tegen drie uur besloten we toch maar weer naar bed te gaan. Er was verder niets te zien buiten, ondanks de volle maan. En om nu de hele nacht op te blijven alleen omdat het zo hevig waait…

We vielen beide vrij snel weer in slaap, maar om vijf uur werd Heiko wakker van een gigantische bundel licht. Hij stond meteen naast bed en zag, dat er een grote vrachtauto op de weg stond. Die kwam vanuit het zuiden, vanaf Bordsjö. Hij kon niet verder vanwege de bomen die over de weg lagen. Door dat grote licht waren wij opnieuw klaarwakker. Die grote hoeveelheid licht leverde wel een mooi plaatje op trouwens. De chauffeur reed naar de boom, terug en weer naar de boom, zag geen oplossong en bleef toen in zijn cabine wachten. Wij hadden ons inmiddels opnieuw aangekleed en gingen naar beneden. Ik deed overal een aantal waxinelichtjes aan en Heiko maakte een vuurtje in de houtkachel in de kamer en in de keuken. Ineens zagen we, dat de vrachtwagenchauffeur opnieuw de eerste boom benaderde en zijn vrachtauto er zo dicht mogelijk en een beetje dwars op de weg, voor zette. Toen zagen we dat het een bomen-ophaal-auto te zijn. Een lege.

De man had het plan bedacht, om met zijn kraantje die op de vrachtauto zat, de boom aan de kant te slepen. Dat leek ons kansloos, omdat de boom veel te lang was. Heiko ging daarop naar de kelder, deed zijn werkschoenen en reflecterende jas aan en een hoofdlampje op het voorhoofd. Daarna pakte hij de kettingzaag en zijn helm en liep naar de chauffeur. Ze spraken heel kort even en beiden wisten meteen wat er moest gebeuren. Heiko zaagde de boom door op twee plekken en de man tilde met zijn kraan de grote, zware stukken boomstam van de weg af. Perfect teamwork! Op het moment dat ze daar mee bezig waren kwam er vanaf de andere kant, vanuit de richting Tranås, nog een vrachtauto. Dat bleek eveneens een bomen-ophaal-auto te zijn. Deze was echter vol beladen. Die chauffeur zocht zijn collega even op en besloot hetzelfde te doen. Hij koppelde zijn volle aanhanger los, draaide zijn vrachtauto en reed achteruit richting de grote berkenboom. Achterop had hij namelijk ook een kraan en op deze manier kon hij er perfect bijkomen. Heiko zaagde ook deze boom in drie delen, waarna deze chauffeur de grote, zware stukken en de takken van de weg aftilde en in de berm gooide. Een klein uurtje later was de weg weer vrij. Geweldig! Zonder de hulp van die twee kranen had het zeker een goeie halve dag geduurd, om alles te zagen en weg te slepen. Erg bedankt, mannen!

En toen ging het een beetje mis… Er lag nog een dikkere tak van de eerste boom iets te ver op de weg. Ik zag dat de chauffeur ermee aan het trekken was. Ik dacht “Ik help hem een handje”. Maar toen ik de tak vasthad, liet de chauffeur hem net los, gleed de tak uit mijn handen en wankelde ik in het duister achteruit. Op oneffen terrein, op zoek naar houvast. Ik viel achterover en kwam met mijn rug op een dikke boomstronk of steen terecht. Dat weet ik niet precies. De grond was bevroren en keihard en daarmee was mijn “landing” erg hard. Ik schrok enorm en voelde meteen een stekende pijn. Precies op de zwakke plek in mijn rug voelde het alsof het als een harmonica in elkaar was gedrukt. Ik wilde meteen weten of ik alles nog kon bewegen. Voorzichtig bewoog ik mijn tenen en daarna mijn benen. Dat lukte en dat stelde me gerust, ondanks de heftige pijn. Heiko had het niet gezien en niet gehoord, vanwege het gebrul van de kettingzaag. Bij toeval liep zijn ketting vast en deed hij de zaag uit.

Daarop schreeuwde de chauffeur van de eerste vrachtauto naar hem en kwam hij aangerend. Hij schrok ook enorm en haalde meteen een deken uit huis en een extra jas om over mij heen te leggen, omdat het steenkoud was op de grond. Ik bleef namelijk eventjes heel stilliggen. Nadat de eerste schrik voorbij was tilden de beide chauffeurs mij overeind en strompelde ik naar onze “slagboom” om daar op te leunen. “Gelukkig…” dacht ik “Ik kan nog lopen…” Wat deed ik daar eigenlijk buiten? Ja, foto´s maken, maar in eerste plaats wilde ik Heiko helpen. Die hoefde het werk niet alleen te doen. Ik kon wel takken slepen… Toen ik weer op mijn benen stond en een beetje bewoog voelde het wel weer iets vertrouwder. Omdat de weg weer vrij was stapten de beide chauffeurs weer in hun vrachtauto´s en namen afscheid van ons. Nadat wij (!) wel tien keer waren bedankt voor de hulp. Zij vervolgden hun route. Wij wensten hen een fijne dag en gingen naar binnen.

Daar nam ik eerst een paar pijnstillers en een broodje. Op het houtkacheltje in de keuken maakten we een steelpannetje met water warm en daar maakten we een kopje oploskoffie mee. Vrij snel daarna verdween ik naar bed. Lopen ging nog een beetje, maar zitten was erg pijnlijk. Zelfs ademhalen deed zeer. Onder het warme dekbed viel ik vrij snel in slaap in de wetenschap, dat Heiko ieder uur even bij me zou komen kijken. Het was toen half zeven en buiten nog steeds donker. Heiko zorgde ervoor, dat de beide houtkachels, in de keuken en in de kamer, bleven branden en informeerde familie over de storm. Die storm bleef overigens nog bijna de gehele dag erg actief. Toen het tegen acht uur lichter werd boog Heiko zich over de puzzel. Die lag nog steeds op de keukentafel. Naar buiten gaan was op dat moment geen optie. Het was feitelijk nog te gevaarlijk om je tussen de andere bomen te bewegen. Het waaide nog te hard. Pas tegen tien uur ging hij naar buiten. Hij wilde even rond het huis kijken of er misschien nog meer bomen waren omgewaaid.

Meteen zag hij, dat het achter ons huis, net achter ons beekje, een chaos was. De grote dennenbomen lagen allemaal kriskras door elkaar en de kluiten grond, die omhoog waren getrokken door de wortels, hadden diepe kraters achtergelaten. Wat een schande en wat een schade. Ook op het land naast ons waren een paar gigantisch lange bomen omvergeblazen. Daarna keek Heiko naar de andere kant van het huis, de zuidkant. Toen viel zijn oog op onze eigen grote dennenboom. Die waar de grote kabelhaspel onder staat en waarop ik een paar dagen geleden voor drie eekhoorntjes de tafel had gedekt met dennenappels. Die grote boom stond schever dan gisteren! De kans was zeer groot dat die ook omvergeblazen zou gaan worden.

Op de grond kon Heiko al ruimte zien tussen de boomwortels en een dikke kei. Het was een kwestie van tijd alvorens deze boom ook zou vallen. Kijkend naar de stand en de valrichting was het overduidelijk, dat de boom precies op onze camper zou vallen. Snel ging hij in huis en haalde de autosleutels van de camper. Het grote dekkleed was er al nagenoeg afgewaaid, dus dat hoefde niet meer te worden verwijderd. Snel deed hij de motorkap open, sloot de accu aan en startte de motor. Die moest uiteraard eerst voorgloeien en die seconden leken wel uren te duren. De boom kon immers elke minuut omvallen! Nadat de motor liep, kreeg hij de motor niet in een versnelling. De olie was blijkbaar zo enorm dik geworden door de lage temperatuur in combinatie met de storm, dat het een tijdje duurde alvorens de auto in de eerste versnelling gezet kon worden. Opnieuw seconden die uren leken te duren. Angstige momenten voor Heiko. Toen het uiteindelijk met het nodige geweld lukte om te schakelen, reed Heiko de camper zo snel mogelijk over het grasveld en achter ons huis, op de oprit. Daar stond hij veilig en nu mocht de boom (liever niet natuurlijk) vallen. Hij zou in ieder geval geen schade meer aanrichten. Wel jammer voor de eekhoorntjes als die valt, maar die vinden wel een andere boom.

Terwijl ik bijna de hele dag boven lag, ging Heiko proberen om het noodstroom-aggregaat te starten. Dat ding hadden we vier jaar geleden gekocht en was nog nooit gebruikt. Wel eerder hadden we stroomuitval, maar niet van lange duur. Meestal was het er na een uur wel weer. Nu zaten we al vanaf kwart voor twee vannacht (volgens de leverancier) zonder stroom en het was inmiddels elf uur. Het aggregaat werd met behulp van een steekkar uit de garage gehaald en onder het terras bij de keuken geplaatst. Daar waar normaliter altijd de Volvo staat. De tank werd gevuld met benzine en toen… Lekte de benzine eruit. Het rubberen slangetje, dat vanaf de tank naar de carburateur liep, was kapot. Ai! Heiko herinnerde zich, dat we tijdens het opruimen van de garage een plastic benzineslangetje waren tegengekomen, maar was die nu weggegooid of ergens bewaard?

Zoeken, zoeken, zoeken, maar niet gevonden Toch weggegooid blijkbaar. Waarschijnlijk op mijn aanwijzingen… Wel vond hij een stuk gasslang van een diameter die ook wel als een benzineslangetje gebruikt kon worden! Daar sneed hij een stukje vanaf en verbond dat met het originele slangetje. Een stukje duktape er omheen en klaar. Schakelaar omgezet, even choken en aan het touwtje trekken. Twee keer trekken en hij liep! Meteen een verlengsnoer eraan gekoppeld en die via het kattenluikje naar binnen, in de stookruimte gelegd. Daar plugde Heiko de stekker van de waterpomp erin en de pomp begon meteen te draaien. Yes, we hadden weer water! Ondertussen was de wc namelijk al een peer keer gebruikt, zonder door te spoelen. En even nadien je handen wassen was er niet bij. Wel hadden we gelukkig schoonmaakdoekjes. Maar fris is anders. Nu kon het toilet weer doorgespoeld worden en konden we ons ook even weer opfrissen. Erg fijn dat dat apparaat, na vier jaar ongebruikt in de garage te hebben gestaan, zo zonder meer startte. Op het verlengsnoer kan een verdeeldoos worden aangesloten en vandaaruit kunnen een aantal apparaten van stroom worden voorzien. Bijvoorbeeld een koffiezetapparaat. Dat is immers (ook) een eerste levensbehoefte… Voor mij.

In de tweede helft van de middag was er overigens ineens weer een prachtige blauwe lucht en was de storm gaan liggen. Toen zag Heiko een wit autootje langzaam rijden en stoppen. Daar stapte een man uit die een tweede voertuig, een tractor met grote kar, maande om bij ons de nodige takken en dikke stammen uit de tuin te halen. Die werden niet meegenomen, maar aan de andere kant van de weg in de berm gelegd. Geslingerd als het ware. Een deel van de takken lag nog een beetje te ver op de weg. Erg fijn dat zij alles hebben verplaatst en van onze grond hebben gehaald. Deze twee mannen hadden, denk ik, de opdracht om de hele weg te controleren op gevaarlijke situaties met omgevallen bomen. Die twee bomen, die bij ons voor het huis omver zijn geblazen, waren vast niet de enige op deze weg naar Tranås. Via de app van onze stroomleverancier E-ON konden we overigens zien, dat ze inmiddels ver gevorderd waren met het oplossen van de stroomstoring. Enkele duizenden mensen zaten zonder stroom…

Wat zullen die mannen, die overal in het gebied en op de meest moeilijk bereikbare plaatsen vanwege omgewaaide bomen hun werk moesten doen, het druk hebben gehad! Uiteindelijk gingen bij ons de lampen weer aan om kwart over drie. We hadden weer stroom. Ruim 13 uur zaten we zonder en wat hebben we ons goed gered. Hierna stookte Heiko de houtkachel hoog op, om ervoor te zorgen, dat de temperatuur in ons huis snel weer naar een aangename 22 graden zou gaan. De timers werden bijgezet en we dronken samen een echte kop Senseo koffie. Ik was namelijk ondertussen van bed af. De dag “platliggen” had me goed gedaan. De pijn onder in de rug voelde iets rustiger en van het op bed liggen werd ik langzaamaan stijf. Zitten ging nog steeds niet, maar lopen voelde iets beter. Wat was (en ben) ik daar blij mee. Ik was echt enorm geschrokken en dacht tijdens mijn val van vanochtend iets te horen knappen/ breken. Zoals het nu lijkt valt dat mee. En zo hebben we een hele bijzondere 17e januari beleefd in 2022. Wát een storm en wát een chaos aan omgewaaide bomen. En wat dichtbij…

12 gedachten over “Storm! Haardhout waait naar ons toe…”
  1. Oei. Hopelijk is het goed afgelopen. Zal wrs. ook een stuk schrik bij zitten, nu maar een tijdje kalm an en niet met zware bomen slepen. Geregeld een pijnstiller helpt om niet een verkeerde houding aan te nemen, weet ik uit ervaring.
    Als je het hout mag houden hoeft Heiko niet ver te lopen om het op te halen. Kan het met eigen vervoer.
    Sterkte met je rug.

    1. Dankjewel Rinske. Voor alle zekerheid gaan we morgen toch nog even naar de huisarts. Het is namelijk erg pijnlijk en Joke is achterover gevallen, precies op de wervels waar ze eerder aan geopereerd is. Zitten en stilstaan is héél vervelend, maar ze kan zich gelukkig wel goed bewegen. Voorlopig mag ze niet bij bomen en takken in de buurt komen inderdaad. De bomen zijn niet van ons, maar ik vond eigenlijk wel dat we een “vindersloon” verdiend hadden. We waren tenslotte wel om 05:00 uur ´s ochtends bezig om iemand anders zijn rotzooi op te ruimen. Daarbij komt dat ik de beheerder een maand geleden gevraagd had om die bomen preventief weg te halen, omdat ze té groot waren geworden. Een deel van de boom verdwijnt in onze houtstek! Groetjes, Heiko

  2. Tjonge, dat was vast schrikken! Gelukkig lijkt het dus met jou mee te vallen, Joke! Ik zou er toch even door een arts naar laten kijken.

    Nou Heiko, je hebt weer voor weken werk! En jullie hout voorraad wordt weer aangevuld. Wat goed dat jullie een noodaggregaat hebben. Geen overbodige luxe dus!

    Zijn die bomen nu omgewaaid doordat er onlangs zo veel bos is gekapt? Heeft de wind hierdoor veel meer vrij spel gehad? Of was het gewoon een uitzonderlijke zware storm?

    We kunnen wel concluderen dat jullie leven daar in Ödarp beslist niet saai is! Wees voorzichtig met alle opruim werkzaamheden.

    1. Ja dat was inderdaad schrikken Wilfred. Het lijkt beter te gaan, maar het is wel behoorlijk pijnlijk en we hebben besloten om er morgenvroeg toch even mee langs de huisarts te gaan. Even het zekere voor het onzekere. Die kan er natuurlijk ook niet in kijken, maar misschien adviseert hij een röntgenfoto om te zien hoe het met de wervels is. We wachten het af. Zo´n storm levert inderdaad veel werk op voor mij. Dat wordt weer veel zagen, verplaatsen, kloven, opnieuw verplaatsen, stapelen, enz. Er is nog ruimte in de houtstek, dus kom maar op. De bomen zijn omgegaan door de uitzonderlijk sterke storm. Dit had niets met het eerdere kappen te maken. Dat aggregaat was goud waard gisteren. Als je 13 uur geen stroom hebt en daarmee geen water wordt het wel een beetje onfris hoor. Op zo´n dag als gisteren ervaren wij het ook absoluut niet als saai. Ha ha ha, mooi man! Behalve Joke haar val dan natuurlijk. Groetjes, Heiko

  3. Wat een belevenis zeg en fijn dat het goed voor je is afgelopen Joke!! Wij hadden diezelfde storm maar bij ons geen schade gelukkig! Beterschap verder met je rug en groet ook voor Heiko van ons beiden.

    1. Dankjewel Johanna. Het lijkt inderdaad dat het goed gaat, maar voor alle zekerheid gaan we morgen toch nog even langs de vårdcentral. Het bewegen is iets eenvoudiger nu, maar de pijn is behoorlijk. Zitten gaat niet en stilstaan ook niet. We hebben toch graag dat er een deskundige naar kijkt. Fijn dat er bij jullie geen stormschade is. Jullie hebben immers van die hele mooie dikke bomen (beuken toch?) langs de oprit. Het zou erg jammer zijn als daar eentje van omver gaat door zo´n storm. Groetjes, Heiko.

  4. Oh, Joke, het had wel eens helemaal verkeerd kunnen aflopen met jouw lijf! Jij hebt een engeltje bij je gehad. Heeft het engeltje jou gezegd een volgende keer toch iets voorzichtiger te zijn? Hahahahahahaha. Ik ken het, zou ook aan het helpen zijn beslagen.
    Dat zit er nu eenmaal in hé?
    Maar fijn dat je nog kunt lopen. Hoop wel dat je straks wel normaal kunt zitten. Want hoe wil je gaan autorijden als je niet kunt zitten?
    Ik ga duimen dat het weer helemaal goed komt.

    En inderdaad, het hout komt nog net niet jullie kachel ingewaaid….
    Ieder nadeel heeft nu ook weer een voordeel.

    Ik ga weer verder lezen, want loop soms iets te veel achter.

    Sterkte beiden en doe voorzichtig.

    1. Dankjewel Wilma. Dat het erger had kunnen aflopen klopt helemaal, al weten we nog niet hoe het op dit moment eigenlijk daarbinnen bij de wervelkolom eruit ziet. Morgen gaan we voor de zekerheid toch even naar de huisarts. De pijn is behoorlijk, bovenop de normale rugpijn. Persoonlijk zou ik graag zien dat er een röntgenfoto wordt gemaakt. We wachten het af. Autorijden en het wachten in de wachtkamer(s) zal een grote uitdaging zijn inderdaad. Dank voor het duimen! De houtvoorraad wordt zo wel heel snel en eenvoudig aangevuld. Dat is dan weer een voordeel. Groetjes, Heiko

  5. Wat een schrik! Hopelijk gaat het nu weer beter met je rug Joke? Op dat moment stond je er waarschijnlijk niet bij stil maar gelukkig kun je het navertellen.
    Volgende keer maar beter binnen blijven?

    1. Hoi Gerda, op dit moment weten we dat er een tussenwervelschijf kapot is en dat die op de zenuwen drukt. Gisteren zijn we namelijk toch nog maar “eventjes” naar de huisarts geweest. Daarna doorgestuurd naar het ziekenhuis in Eksjö. Volgende keer blijft ze vast wel binnen! Hier heeft ze nu 8 tot 10 weken behoorlijk ongemak van. Verplicht niks doen. Niets voor Joke. Groeten, Heiko

      1. Och jee, dat klinkt serieus heftig! Wel bewegen, niet belasten. Kan ze mooi met de grote puzzel verder, alhoewel te lang in die houding ook niet prettig zal zijn. Inderdaad niks voor een bezige bij als Joke, maar herstel staat nu voorop. Hopelijk kan een operatie worden voorkomen. Veel sterkte, geduld en beterschap!

Laat een antwoord achter aan Rinske Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *


CAPTCHA Image
Reload Image

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.