Al vroeg in de ochtend had ik een afspraak in Tranås. Het was lang geleden, dat ik op tijd de natuur in reed en ik kreeg meteen een leuke verrassing te zien. Namelijk twee wilde zwanen. In tegenstelling tot de meer bekende knobbelzwaan, die een zwarte snavel heeft met een oranje vlek aan de basis, heeft deze een zwarte snavel met een grote gele vlek. Omdat ik meer dan op tijd was weggereden, kon ik ze even in alle rust bewonderen. Deze wilde zwanen broeden vaak in Scandinavië en trekken in de winter in een klein aantal zelfs naar Nederland. Ze zijn ongeveer net zo groot als de knobbelzwaan, maar houden hun sierlijke hals meestal recht. De knobbelzwaan legt de nek nogal eens in een welbekende S-bocht en deze wilde zwanen niet zo vaak. Met of zonder S-bocht, het zijn prachtige dieren!
Ik ging door naar Foten, een specialist op het gebied van voeten. Heiko is daar eveneens geweest, nadat bij hem polyneuropathie was geconstateerd. Zelf heb ik al langere tijd veel kramp in mijn rechteronderbeen en is mijn linkerknie nagenoeg altijd vol vocht en daarmee opgezet en pijnlijk. Komt dat allemaal van mijn rechtervoet? De grote teen daarvan groeit namelijk meer en meer naar rechts. Daardoor is hallux valgus ontstaan: er zit een flinke knobbel links van de voet, daar waar mijn grote teen begint. Ik verneem bijvoorbeeld ook met de oefeningen die ik doe, dat rechts mijn balans zoek is en mijn voet rechts aan de buitenkant pijnlijker wordt met het lopen en staan. Na een wandeling worden de pijntjes eveneens erger en hebben voeten en knieën echt rust nodig om weer bij te komen. Dat is toch niet normaal. Ik had nu een afspraak voor een analyse: “Waarom heb ik bepaalde problemen en pijn?”
Een vriendelijke, rustige jongeman hielp mij. Al vrij snel kon hij mij vertellen, dat ik doorgezakte voeten heb. Met het ouder worden zakt de voetboog door en dat kan voetklachten en ook de pijn in de knie veroorzaken. Zelfs heup- en rugpijn kunnen gevolgen zijn. Hij ging verder met de analyse. Even een tijdje heen en weer lopen: waarschijnlijk kon hij uit hetgeen hij zag conclusies trekken. Daarna kwam ik op een zogenaamd spiegelpodium. De drukpunten van beide voeten werden hierbij digitaal vastgelegd. Hij controleerde verder nog de bewegingsmechanica. Ik moest op een loopband lopen, waar een filmpje van gemaakt werd. Toen de beelden werden teruggespoeld en heel vertraagd weer werden afgespeeld, kon ik zelf heel duidelijk zien, dat mijn linkervoet redelijk recht onder mijn knie staat en dat dit rechts totaal niet het geval was. Mijn voet staat naar binnen en de enkel gaat juist naar buiten.
Op basis van de analyse stelde de specialist een “actieplan” samen, welke werd doorgenomen. De oplossing voor doorgezakte voeten of doorgezakte voorvoeten (ik weet niet meer precies wat het was) was eigenlijk vrij simpel: steunzolen! Inlegzolen, voorzien van effectieve ondersteuning van de wreef. Dat voorkomt, dat de voeten (volledig) doorzakken, het corrigeert het loop- en sta-patroon, wat allemaal positief effect heeft op de voetklachten. Eveneens kan het de pijn in de onderbenen en in de knieën verhelpen. Daarnaast werd mij aangeraden, om in huis sandalen met een stevige zool te dragen. Dat gaan we uiteraard doen. Mij werd een paar sandalen aangemeten en verkocht. Vandaag kreeg ik tijdelijke steunzolen mee, die ik alvast dagelijks kan gebruiken. Over twee weken zijn de definitieve zolen klaar. Het zal mij eens benieuwen…
Omdat ik al in Tranås was, deed ik nog een paar boodschappen. Naar de Öob, een soort Kruidvat, naar supermarkten Ica, Willy:s en Lidl (wat de een niet heeft moet van de ander gehaald worden), naar de apotheek en naar Fyndlagret. Al met al toch nog eventjes twee uurtjes onderweg. Eenmaal thuis alles opruimen en bepaalde etenswaren even in zakjes en in de diepvries maken en het was twee uur. De zon stond trouwens toen ik thuiskwam precies op de sneeuwklokjes te schijnen. We moeten die maar eens op een ander plekje poten. Ze staan midden in het gras. Nu wordt er, zo lang zij bloeien, nog geen gras gemaaid, maar volgens mij zouden ze elders beter tot hun recht komen. Eens even denken, waar we ze naar toe kunnen verhuizen.
Tijdens mijn welverdiende pauze (al zeg ik het zelf) kwam Ebba miauwend bij mij. Ze “praat” de laatste tijd veel meer tegen ons. Ze komt miauwend binnen en geeft antwoord, als wij haar aanspreken. Zo leuk! Ook zoekt ze ons vaker op. Gaat dan precies achter of voor onze voeten liggen en wil even lekker geknuffeld worden. Dat doen we dan ook met heel veel plezier en liefde! Niet al te veel: zij geeft aan wanneer het genoeg is. Hiermee hopen wij haar langzamerhand (nog) meer vertrouwd met ons te maken. Ze was vanmiddag zelfs even een poosje met me aan het spelen. Ze rende voor mij aan en dook eerst achter de stoel bij het kamerraam. Nadat ik haar zogenaamd had gevonden sprong ze enthousiast bij mij vandaan en rende achter de deur, die we in de kamer ter decoratie hebben staan. Ze was met mij verstoppertje aan het spelen!
Naast de naamdag van onze kroonprinses Victoria en de internationale dag tegen cyber censuur, was het ook “Alla Korvars Dag”: de dag van de worst! Een dag waarop worstliefhebbers van Haparanda (in het noorden van Zweden) tot Ystad (in het zuiden) kunnen genieten van hun favoriete eten: worstjes. Dat worsten in al hun vormen populair zijn, mag niet als een verrassing komen. Worsten kunnen, zoals we allemaal weten, in veel verschillende vormen en smaken voorkomen en zijn het favoriete voedsel van veel Zweden. Er is in Zweden waarachtig een heuse “Worst Academie”, die zich sinds 1991 inzet voor “de rechten van de worst”! Ze willen zelfs zo ver gaan, dat ze van 12 maart een zogenaamde “röd dag” zouden willen maken. Een officiële feestdag. Of hen dat lukt?
De Zweedse Worst Academie bestaat uit twaalf leden, die stuk voor stuk “worst-nerds” zijn. Het doel van ze is “de reputatie van de worst in de samenleving te vergroten en het aanbod van goede worsten te verhogen. Vandaag de dag schijnen er overigens veel meer kwaliteitsworsten te zijn, dan een paar jaar geleden. Gedeeltelijk door een hoger vleesgehalte, maar eveneens door hoe de producent omgaat met het milieuvriendelijk werken. Een van de grootste reden voor de populariteit van de worst, heeft waarschijnlijk te maken met zijn veelzijdigheid. Het is uiteindelijk mogelijk, om ze op enorm veel verschillende manieren te bereiden en met veel te combineren. Men organiseert zelfs een jaarlijks terugkerend worstenfestival, dat sinds de start duizenden bezoekers heeft getrokken. Dit jaar kon het geen doorgang vinden vanwege de pandemie. De plaatjes zien er behoorlijk verleidelijk uit: “Binnenkort een broodje worst, Heiko?”
Vandaag kwam Heiko opnieuw thuis met een overvolle aanhanger met stukken boomstam. Het was het restant van de klant van gisteren en nog wat hout van een ander adres. Ze hadden op een adres zoveel gesnoeid, dat ze vier zwaar beladen aanhangers vol naar de vuilstort konden brengen. Daarna gingen ze naar de volgende werkplek. Het betrof een vereniging van eigenaren, waar minsten 30 tot 40 bomen rond de gebouwen staan, die allemaal gesnoeid moeten worden. Dikke takken die horizontaal waren gegroeid moesten afgezaagd worden. Ze hingen te veel over de wegen heen. Dat werd wederom een mooie stapel hout! Met een kleine motorzaag, eentje die je in één hand kunt bedienen, was het echter een fluitje van een cent. Althans, nadat de ketting verwisseld was, want die was bij de vorige klus behoorlijk stomp geworden. De dikke stammen werden meteen gescheiden van de takken en op een aparte stapel gelegd. Een deel van die stapel stammen ging mee op de aanhanger. Niet alles, want dat werd een te groot gewicht voor de aanhanger. De klus was aan het einde van de dag nog niet geklaard, waardoor Heiko daar waarschijnlijk maandag verder aan kan werken. Samen met collega Anton. Dan kan er opnieuw een aanhanger volgeladen worden. Ondertussen is er ruim vier kuub hout naar Ödarp gekomen en er kom zeker nog twee kuub bij.
Nee, er kwam vanavond geen worst op tafel. Ondanks het feit, dat het “Alla Korvars Dag” was. Het was een lange ochtend in Tranås geweest. Op twee manieren vermoeiend: ten eerste bij de voetspecialist. Daar moest ik immers goed luisteren naar hetgeen mij in het Zweeds werd verteld en waar ik me in het Zweeds verstaanbaar maken over de voeten. Ten tweede de lichamelijke klachten na het boodschappen doen. Dit had ik al een beetje kunnen voorspellen. Daarom werden vanavond geen uitgebreide kookkunsten ten toon gespreid, maar kwam er “Pytt i Panna” op tafel. Dat zijn dobbeltjes aardappelen, vlees en uien. Men eet dat hier met regelmaat en dat is te zien aan de hoeveelheid, die in de vriezers van supermarkten ligt. Het wordt meestal gegeten met een gebakken eitje erbij en koude rode bieten. Het was qua koken geen “hoogstandje”, maar heeft ons prima gesmaakt!
