Geen widgets gevonden in de zijbalk

Zoals gebruikelijk was ik al vroeg uit de veren. Toen het buiten eenmaal licht geworden was, keek ik gewoontegetrouw even door het keukenraam naar buiten. Alleen maar even, om te kijken of er iets “veranderd” is na de nacht. Uiteraard niet. Alhoewel… Soms staan er door een storm zomaar minder bomen… Nee, alles zag er nog precies zo uit als gisteren aan het eind van de middag. Totdat ik beweging zag. Precies achter ons beekje, in de buurt van de grote houtstek zag ik een reetje staan te eten! Die stond er gisteren niet. Eerst viel mijn oog op die ene en even later zag ik ook nummer twee. Net achter de houtstek, links. Zouden dat dezelfde twee zijn, die ik al vele malen eerder had gespot? De twee die ik ooit eens Pippi en Annika had genoemd?

Met eerbied voor dit moois bleef ik ze een tijdje volgen. De foto´s kon ik jammer genoeg niet scherp (-er) krijgen. Dat komt nu eenmaal door het oneffen glas, wat in de oude keukenramen zit. De tweede ree verdween als eerste uit mijn gezichtsveld. De eerste bleef achter het beekje, op zoek naar eten. Af en toe een beetje sneeuw wegtrekken met haar pootjes. Tot ook zij richting houtstek liep en niet meer te zien was. Ze waren beide uit beeld. Waarschijnlijk liepen ze achter de carport. Ebba was ondertussen ook bij mij gekomen en zat op de vensterbank naar buiten te kijken. Naar het vogelvoederhuisje. Dacht ik. Op eens begon ze namelijk een “donker” geluid te maken: ze zat te brommen! Ze bleef daarbij onbeweeglijk naar een punt kijken. Toen ik diezelfde kant op keek, richting de carport, zag ik Pippi en Annika weer staan!

Eentje liep al snel over het land van de buurman richting de weg, terwijl de andere nog rustig achter de carport op zoek was naar eten. Ebba bleef af en toe brommen. Volgens mij vond ze die twee reetjes maar niets. Waren ze haar te groot? Wilde ze haar territorium beschermen? Ongeveer tien minuten later staken de twee reeën de weg over. Ze renden daarbij en bleven dat doen, toen ze richting het bos gingen. Op dat moment raakten ze voor mij uit beeld. Heerlijk, zo ´s morgensvroeg al dieren in het wild om het huis te zien en te kunnen volgen. En dat alles nog voordat Heiko beneden was en dus voor het ontbijt. Een mooi begin van de dag!

Tijdens ons ontbijt waren de vogeltjes ook weer van de partij. In de gauwigheid telden we ongeveer twintig kool- en pimpelmeesjes. In het vogelvoederhokje, aan de pinda´s, aan de vetbollen en in onze seringenstruik. Op enig moment hingen ze met z´n zessen aan de mezenbollen en twee aan de geregen pinda´s. Daarnaast zaten er ook nog drie in het huisje te snoepen van de zonnepitten en de havermout. Een prachtig plaatje en fijn om te zien, dat het bijvoeren gewaardeerd wordt. Het was een waar wespennest met koolmeesjes. Het leek net een trosje koolmezen dat onder het voederhuisje hing.

Om elf uur had ik een afspraak staan bij de huisarts in Aneby. Omdat het sneeuwde, daarmee glad was en ik nog liever niet weer alleen achter het stuur zit, ging Heiko mee. Precies volgens de afspraak werd ik om elf uur opgeroepen door dokter Erik. Een jonge arts, die ik al eerder heb gesproken. De afspraak was op zijn verzoek gemaakt, omdat hij wilde weten hoe het nu met me ging. Vorig jaar had hij me andere medicijnen voorgeschreven en nu wilde hij weten hoe het daarmee ging. Was de pijnstilling voldoende, gaf het bijwerkingen, hoe ik me nu voelde, enzovoort. Ook had hij de röntgenfoto´s erbij van de kwetsuur van mijn rugwervels. Op zijn computer liet hij mij de foto´s zien en daarop was inderdaad heel duidelijk zichtbaar, dat er twee wervels in elkaar gedrukt waren door de val. De tussenwervelschijf puilde uit richting de buik. En zit er nou daadwerkelijk een kuil in de wervel? Ik heb die plek maar even aangegeven met een rode pijl.

Daarnaast was duidelijk de plek zichtbaar, waar ik jaren geleden twee keer aan geopereerd ben. Bij de blauwe pijl. Er was onmiskenbaar te zien, dat daar nagenoeg geen tussenwervelschijf meer tussen die twee wervels zit. Daar was eveneens “een activiteit”, constateerde huisarts Erik. Ik schrok even, toen hij een foto liet zien van mijn wervelkolom, van voren gezien. Die is verre van recht. Er zit een zijdelingse verkromming in, als het ware in een S-vorm: hij slingert. Ik wist van de verkromming, maar niet, dat het zo duidelijk was. Volgende week mag ik naar het ziekenhuis in Eksjö, om nieuwe röntgenfoto´s te laten maken. Aansluitend volgt een gesprek met de orthopeed. Die wil ik dan ook vragen naar “de activiteit” rond de “oude” wervels en de verkromming…

Vanwege een paar andere klachten schreef de huisarts vanochtend nog een bloedonderzoek voor. Een aantal waardes worden hierbij gecontroleerd. Onder andere de schildklierwaarde en bloedsuikerwaarde. Bij een goede uitslag volgt een brief en anders belt de huisarts. Een half uur later liepen we de spreekkamer van de huisarts uit. Hij had alle tijd genomen en dat was erg prettig. Na een kwartiertje was ook het bloedprikken geregeld, waarna we de dokterspost konden verlaten. Bij de Coop stopten we nog even snel voor een paar kleinigheidjes en daarna snel weer naar huis. Het weer verslechterde met het uur. Op de terugweg lag er duidelijk meer sneeuw dan op de heenweg en volgens de weersdeskundigen zou er nog veel meer volgen.

Toen we terugkwamen zagen we, dat de omgewaaide bomen achter ons huis waren gerooid. De gigantische dennenbomen waren ontdaan van hun takken en de dikke stammen waren in een grote hoeveelheid stukken van drie meter gezaagd. Het zag er meteen een stuk opgeruimder uit. Alhoewel de stammen er natuurlijk nog wel lagen. Evenals een grote hoeveelheid zijtakken. Er was in de tijd dat wij in Aneby waren klaarblijkelijk een harvester geweest, die alles kort en klein had gemaakt. We zagen, dat het achter ons huis een stuk doorzichtiger was geworden en dat beviel ons eigenlijk meteen. We kunnen nu verder wegkijken. Meer licht en meer uitzicht. Perfect!

Na de lunch ging ik er even bij liggen. Ik was bekaf van de rit, had extra pijn en daarbij hoofdpijn. Tijd om er even aan toe te geven en het lichaam rust te geven. Deze keer op de bank in de kamer. Boven in de slaapkamer doen we elke morgen het raam open en daar was het op dat moment steenkoud. De koude winterwind was enthousiast door het kiertje naar binnengekomen, waardoor het echt vrieskoud was in de slaapkamer. Voordat de opengedraaide verwarming de slaapkamer weer een klein beetje op een aangename temperatuur heeft, zijn we een uur of twee verder. In tegenstelling tot Heiko moet ik wel warmte om me heen hebben om te kunnen slapen. Zodoende maar even een “schoonheidsslaapje” op de bank. Ebba deed met me mee en sliep op de verwarming. Heiko was nog eventjes achter de laptop gaan zitten en daarna de kelder in gegaan. Je raad het al: er moest weer het een en ander gekloofd worden…

De hele dag bleef het waaien en sneeuwen. Het was erg natte sneeuw deze keer, dus het groeide snel aan. Poedersneeuw neemt namelijk minder volume in dan natte sneeuw. De weg voor ons huis werd per uur minder goed berijdbaar. Tegenover ons keken we naar een grijsgrauwe omgeving door de sneeuwval. Het zag er allemaal erg koud en guur uit. Geen weer om er even uit te gaan als het niet per se noodzakelijk is. Vandaag was Heiko niet aan het werk gegaan voor Örtengren. In eerste plaats in verband met mijn doktersbezoek en in de tweede plaats vanwege het weer. En als het zo blijft, zal hij morgen ook niet richting Tranås gaan. Thuis kon hij nog wel iets doen, want gelukkig had Heiko de gisteren gezaagde blokken meteen naar binnen gebracht en hoefde hij daarvoor niet naar buiten. Eveneens had hij de grijpvoorraad brandhout aangevuld gisteren, zodat we een paar dagen door kunnen stoken. Zonder nieuwe voorraad op te moeten halen.

Dat we niet zomaar alles klakkeloos kunnen schrijven werd gisteren wel weer duidelijk. Op de 17e van deze maand vertelde ik enthousiast, dat de kerstroos wederom in bloei is. De plant die het boven erg naar zijn zin heeft. “Dat is geen kerstroos, maar een lidcactus” reageerde Jet. En terecht! Bedankt, Jet! Waarschijnlijk kwam ik in verwarring, doordat we deze destijds rond de kerstdagen hebben gekocht. Het was volgens Örtengren een kerstcactus. Toevallig kwam ik onderstaand plaatje tegen. Hierop wordt aangegeven, wat de verschillen zijn tussen de kerst-, november- en lentecactus. Alleen heb ik nu toch sterk het vermoeden, dat we niet een kerstcactus, maar een novembercactus hebben. De middelste van de drie. Kijk maar eens naar de stamsegmenten: ze zijn plat en getand met aan elke kant twee of drie puntige “tanden” en dat heeft de kerstcactus niet. Daarentegen heeft onze cactus wel de kleur en het model bloem van de kerstcactus. Wat hebben wij nou? Een kerstcactus of een novembercactus?

In de loop van de middag begon het meer en meer te waaien. Sneeuwen deed het de hele dag al, maar de vlokken werden op enig moment dikker en de sneeuwbui werd dichter. Feitelijk prachtig om te zien, maar helaas ging om kwart voor zes ´s avonds (!) het licht uit buiten en konden we van de opeenwaaiende sneeuw helaas niet meer zien. Alleen precies voor ons verlichtte raam en onder het schijnsel van de buitenverlichting aan de gevel en bij de carport konden we zien, dat er sneeuwduinen werden gevormd. Waar een klein obstakel in de sneeuw was, werd een hogere sneeuwhoop gevormd. Prachtig hoor! Het was lang geleden, dat we een heuse sneeuwstorm hebben gehad. Nu zaten we er middenin, alleen konden we er door de invallende duisternis niet zoveel van zien. Morgen zien we het resultaat.

4 gedachten over “Aangepast: “Activiteit” in de rug…”
  1. Hé, dan heb ik ook de novemberkaktus!
    Mooi te zien hoe verschillend ze zijn.
    En niet fijn die wervels! Misschien dat ze ooit een keer vastgezet worden. Er is ooit een artikel geweest, waar ze wervels door een “soort” cement vast kunnen zetten. Mocht ik het artikel tegenkomen, dan stuur ik het je. Vreselijk frustrerend dat je haast niets meer kunt ondernemen.
    Gelukkig kan je nog veel staande. Schrale troost trouwens.
    Sterkte……..

    1. Dus jij hebt ook een novembercactus? Met de kleuren van het plaatje of als die van ons?
      Ja, mijn rug is op dit moment niet best. Of ik nu iets doe of niet: constant pijn. Gelukkig duurt het nu nog ongeveer een week en dan heb ik een afspraak met de orthopeed. Hopelijk kan hij iets betekenen.
      Geniet van de dag, Wilma!

      1. De kleur is donkerder Joke! Donker roze, loopt meer naar de rode kleur. Toch weer verschillend van kleur.
        Bij mij heel lelijk de plant, aantal jaren geleden veel mooier en veel bloemen.
        Maar ja, weggooien? Kan altijd nog. Staat nu op een hoge kast. Misschien vindt hij of zij dit wel een lekker warm plekje. Wie weet.

        Duimen dat het toch snel verbeterd je rug. Je bent niet fijn gelanceerd na die storm. Zo zie je maar, je hebt zo maar wat! Nogmaals……. veel sterkte! Ik stuur je nu wat sterkte wensen door de lucht!

Laat een antwoord achter aan Joke Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *


CAPTCHA Image
Reload Image

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.