Nee! Vandaag? Op 22 april 2021? Ja, heus: er wordt gewaarschuwd voor sneeuw en ijzel! Net nu we al bijna gewend zijn aan het mooie lenteweer krijgen we nog sneeuw en ijzel! Het was al eerder voorspeld, echter je hoopt dan toch maar, dat het de volgende dag in de positieve zin is veranderd. Vandaag niet, want vanmorgen vroeg zag ik de waarschuwing voor code geel en dat is een lichte waarschuwing, alleen toch wel goed opletten. Onlangs heeft Heiko de banden van beide auto´s al verwisseld. We zouden vandaag even weg. Eerst kijken wat het weer ons daadwerkelijk brengt.
Vandaag was het Heiko zijn vrije dag. Daarom gezamenlijk even gezellig ontbijten en daarna in alle rust de gratis huis-aan-huis krantjes even doorlezen. Omdat ze gratis zijn, zijn ze gevuld met reclame: kleine en grote advertenties nemen een behoorlijk deel van de krant in beslag. Soms is er toch nog een interessant artikel te vinden. Vandaag viel ons oog namelijk op een verhaal, over het aantal gepakte chauffeurs zónder rijbewijs. Alleen al in Tranås zijn de laatste drie jaar 71 autobestuurders betrapt en beboet voor het rijden zonder dat roze papiertje. Of inmiddels roze pasje. In 2018 waren het er 20, evenals in het jaar 2019. Vorig jaar waren het er maar liefst 32! Een opmerkelijke groei. Als iemand door de politie betrapt wordt voor het rijden zonder een geldig rijbewijs, kan hij of zij óf direkt beboet worden óf moet de persoon voor de rechter verschijnen. De redenen voor het rijden zonder rijbewijs kunnen vanzelfsprekend heel divers zijn.
Iemand heeft simpelweg nooit een rijbewijs gehaald, het rijbewijs is verlopen of het rijbewijs is ingetrokken. De strafmaatregel is afhankelijk van de ernst van het misdrijf. Werd er keurig gereden en had de persoon eerder wel een rijbewijs, zal de straf lager zijn, dan wanneer er iemand gepakt wordt, die nog nooit een rijbewijs heeft gehad óf waarvan het rijbewijs is ingetrokken. Extra ernstig kan het worden, als men ook nog eens roekeloos heeft gereden, een ongeluk heeft veroorzaakt of onder invloed van alcohol of drugs was. In het artikel schrijft de journalist, dat de gepakte chauffeurs slechts een klein deel is van het werkelijke aantal personen, dat zonder geldig rijbewijs rondrijdt. Ongelofelijk toch?
Het was inderdaad begonnen te sneeuwen. Niet lang nadat ik was opgestaan en dat zal even over zes geweest zijn. Dat kun je je toch bijna niet voorstellen? Neem nou gisteren: doordat ik bij de kikker-baby-kamer was geweest nam ik de ruime route terug naar huis. Dat wil zeggen, dat ik even om het vijvertje liep, bij Jikke langs en dan over het bruggetje weer terug. Het weer was zo zacht, dat het zelfs ´s avonds nog lekker vertoeven was. Ik denk, dat ´s zomers niet eens alle avonden zo lekker (zouden) zijn. Aan de kant van het beekje en het vijvertje komt alweer de nodige kleur. Bijvoorbeeld het siergras: dat laat jonge bladeren zien.
En wat te denken van de bladeren aan de bomen? Hier en daar kleuren de bomen al mooi. De ene een beetje groenig, die krijgt groene bladeren. De andere rood of geel en inderdaad: die bladeren krijgen andere kleuren. Ha! Eveneens kreeg de boomklever het op de heupen en bracht een prachtige serenade ten gehore. Ik heb nooit geweten, dat dat vogeltje zo mooi kon fluiten! Zelfs Ebba was er van onder de indruk en liet zich al liggend in het gras, verwennen.
Dat was gisteren…
Dit was vanochtend: sneeuw… Met daarbij een vieze koude krachtige wind. De temperatuur was rond het vriespunt, waarmee de sneeuw ook nog eens bleef liggen. Terwijl ik op mijn kopje koffie wachtte zag ik, dat het een drukte van jewelste was bij het vogelvoederhuisje. Ze hadden schijnbaar trek. Alleen had ik net alles opgeruimd. De emmers met pinda´s en zaden waren leeg. Enkel een paar bollen waren er nog. Dát vond ik zo zielig, dat ik meteen aan het rijgen gegaan ben. Even later hing de streng met doppinda´s aan het huisje, waren de bollen aangevuld en had ik havermout en oud brood in het huisje gelegd.
We konden het niet afkijken of er kwamen veel, heel veel vogeltjes om te eten. Dit jaar trouwens veel meer vinkjes, dan dat we ooit in de tuin gezien hebben. Het zijn mooie beestjes, vooral de mannetjes met hun vele kleuren. Nog even over de vinken: ze hebben een korte, kegelvormige snavel. Het mannetje heeft in broedkleed een blauwgrijs “petje”, een oranjerode borst en wangen. De staartveren zijn zwart, behalve de (witte) buitenste staartpennen. Het vrouwtje is minder opvallend en wordt nog wel eens aangezien voor een vrouwtje huismus. Het meest opvallende kenmerk van de vink zijn de twee witte vleugelstrepen. Daarmee kun je ook de vrouw het best van een mus onderscheiden. We hebben ze hier beide en ze waren vandaag op zoek naar eten…
Rond negen uur namen we de tablet mee naar de keuken en belden met Elise. We gingen beeldbellen, want vandaag is het de 5e verjaardag van onze kleinzoon Daan! Ons tweede kleinkind. Hij werd het broertje van Merle en 2 jaar later de broer van Jelte. Wij vierden zijn verjaardag, net als vorig jaar, op afstand en via de, oh zo leuke, beeldtelefoon. Moeder Elise had voor een cadeautje gezorgd en die konden we digitaal aan de jarige geven én zien, terwijl hij het openmaakte. Hij was er toch blij mee! Het was een grote doos met Lego: een brandweerkazerne, een auto en meer wat met de brandweer te maken had. Praten kwam er niet meer van: hij wilde bouwen!
Oh, oh… De weersvoorspellers hadden het weer eens bij het juiste eind. De, op basis van de satellietbeelden voorspelde, sneeuw kwam daadwerkelijk! En niet zo´n klein beetje ook! Ach, het leek weer volop winter vandaag. Wat een geluk voor Heiko, dat hij zijn vrije woensdag deze week had verruild voor een vrije donderdag. Nu kon hij lekker doen waar hij zin in had en hoefde hij niet verplicht naar buiten. Wel hadden we besloten om samen de wekelijks boodschappen te gaan halen. Deze keer in Eksjö, om een in een andere winkel te lopen.
En om een pakje op te halen… Voor Heiko zijn verjaardag had ik de digitale fotolijst gekocht met een geheugenkaart. Bij ontvangst van de aankoopbevestiging las ik, dat die laatste op 12 april gebracht zou worden. Ja, ja… Gisteren kreeg Heiko een berichtje, dat we het pakje konden ophalen. In Rydsnäs, op bijna een uur rijden. Het was namelijk vervoerd door Bring en daar had ik een keer iets van gelezen, maar ermee bekend waren we niet. Nu wel! Jemig, kon dat nou niet dichterbij afgegeven worden? In ieder geval hadden we een doel…
Onderweg was het opnieuw een winters landschap. De takken van de groene dennenbomen hingen door, vanwege het gewicht van de natte sneeuw. Het was werkelijk wit, wit, wit: welke kant we ook opkeken. Als het nu februari was geweest, hadden we er echt van genoten. Nu niet meer! Na drie hele warme dagen met temperaturen van rond de 15-16 graden, waarbij we twee keer gegrilld hebben, hoeft dit niet meer voor ons. De weer-app, ik gebruik nog altijd Klart, vertelde overigens ook nog eens, dat vanwege de wind de gevoelstemperatuur ongeveer -9 was! Koning winter maakte zich met deze actie niet echt populair!
Voorafgaand aan een bezoekje aan de Lidl stopten we bij Jysk, die precies tegenover de Lidl staat. We hebben beiden al langere tijd ´s nachts pijn in onze rug en kunnen ´s morgens soms ook niet echt klachtenvrij opstaan. We vermoeden dan ook, dat het tijd wordt om de matrassen te vernieuwen. Aangezien Jysk een beddenspeciaalzaak is (“Scandinavian living and sleeping”) gingen we daar naar binnen en lieten we ons adviseren. We wilden graag een stevig matras, dat voldoende ondersteuning biedt. We konden kiezen uit twee soorten: een Tempur (koudschuim) matras of eentje met ijzeren veren (pocketvering) erin.
Wij kozen voor het Tempur matras. Even proef liggen op een bed en daarna de keuze gemaakt. Dat proef liggen heeft naar mijn idee niet zo heel veel nut. Je ligt er misschien hooguit vijf minuten op en daarmee kun je je nog geen goed oordeel over het matras vormen. Dat lukt je pas na een hele nacht of na een paar nachten. Maar goed, we kochten toch maar twee van die matrassen, in de maat 90 centimeter breed en 200 centimeter lang en 18 centimeter hoog. Gelukkig zijn ze tegenwoordig vacuüm gezogen en opgerold, zodat ze met gemak achter in de auto pasten. Daarna reden we naar de Lidl en deden we onze boodschappen.
Later op de dag kregen we meer en meer foto´s van Elise binnen. Ja, op onze digitale fotolijst! Daan was, samen met zijn zus Merle, aan het puzzelen, om alles op de juiste manier in elkaar te krijgen. Wat mooi om te zien hoeveel geduld hij heeft, om al die kleine onderdeeltjes op te zoeken. Via het bijgeleverde “instructieboekje met veel plaatjes” bouwde hij alles precies zo in elkaar als bedoeld was. Knap hoor en dat als vijfjarige? Dat hij er blij mee is, is wel duidelijk. Veel plezier ermee, jarige Daan!
Werkelijk de hele dag bleef sneeuwen. Wel erg natte sneeuw en vermengd met regendruppen, maar toch was het goed wit geworden om ons heen en lag er zo´n 5 centimeter van dat witte spul. We zijn dan ook na het boodschappen halen niet meer buiten geweest. Heiko moest echter de aanhanger met hout nog leegmaken, want morgen mag hij weer aan het werk en dan kan hij de tweede vracht hout uit Tranås meenemen. Ik raadpleegde de weer-app op mijn telefoon en die gaf aan dat het om vijf uur droog zou zijn. Tot die tijd was het werkelijk hondenweer en absoluut ongeschikt, om op je vrije dag en uit vrije wil op zo´n moment een aanhanger met hout leeg te pakken.
Geduld was een schone zaak, maar de tijd vorderde en inderdaad: klokslag vijf uur was het droog! Sterker nog: het zonnetje kwam erbij. Perfect! Het geduld werd beloond. Heiko kon in alle rust, droogte én in het zonnetje de aanhanger leegpakken. Ongelofelijk, dat de weer-app het zo precies kan voorspellen! De stapel met hout is overigens al behoorlijk groot geworden, waarmee het komende weekend Heiko weer weet wat hij kan doen. Het meeste hoeft gelukkig alleen gezaagd te worden. Dat zijn dikkere takken en kunnen in stukken van 35-40 centimeter zo de kachel in. Slechts een paar dikke stammen zullen later gekloofd moeten worden. Alles op zijn tijd.
We gingen samen de matrassen verwisselen. Toen ik boven kwam, had Heiko het beddengoed al van ons bed gehaald en de oude matrassen stonden op de overloop. Klaar om naar beneden gebracht te worden. Toch bijzonder om te zien, dat de twee rollen straks eveneens van die grote matrassen zullen zijn. Omdat we elkaar in de weg zouden lopen, wanneer we de matrassen samen zouden uitpakken, deed Heiko dat laatste en kon ik filmen. We wilden later terugkijken, hoe de matrassen zich zouden ontpoppen. Nou, dat viel een beetje “heel erg” tegen. Eerst al, toen bleek, dat er nadat de verpakking eraf was gehaald, we nog een laag plastic tegenkwamen. “Nu zal het wel gebeuren!”
Heel voorzichtig sneed Heiko het plastic stuk en vol verwachting wachtten we op de ontpopping. Maar alles wat er kwam: niets! De matras was en bleef dun, ongeveer een centimeter of vier à vijf. Vreemd! Hij zou toch 18 centimeter hoog zijn? Op dat moment keek ik toch maar even op de verpakking en las al snel (in het Nederlands), dat het 3 tot 5 dagen zal duren, voordat de matras zijn oorspronkelijke afmetingen heeft! Op dat moment besloten we de nieuwe matrassen maar op de logeerbedden te leggen en ons eigen bed weer op te maken met de oude matrassen. Nog even wachten dus. Om de teleurstelling te kunnen verwerken, maakte ik voor ons een lekkere ovenschotel met falukorv met tomaatjes en kaas. Aardappeltjes en boontjes erbij op tafel gezet en inderdaad: de matrassen waren vergeten…
