Gisteren had ik allerlei recepten herschreven en geprint en daar zaten onder andere ook recepten tussen voor het maken van bitterballen, eierballen en bami- en nasischijven. Een heuse selectie snacks! Dáár wilde ik vandaag eens het een en ander van maken. Toch begon ik met iets totaal anders. Pepernoten-cheesecake in cupjes! Als het ware muffins met cheesecake en op de bodem verkruimelde speculaaskoekjes. Er boven op een paar pepernoten. Tegen half twaalf begon ik met de cheesecake muffins. De boter werd gesmolten, waarna de verkruimelde speculaaskoekjes erdoor geroerd konden worden. Dat mengsel kwam onder in de muffinvormpjes. Toen werden slagroom, suiker, roomkaas en een soort klopklop stevig geklopt. Dit werd vervolgens op de bodem van de cupjes gegoten. En als je denkt, dat je op dat moment even mag proeven: mis!
Het moest minstens een uur of drie in de koelkast. Opstijven… We pakten er bij de thee wel alvast eentje. Maar die bleek nog niet helemaal opgestijfd te zijn. De smaak was wel fantastisch! Heel zoet en daar houden wij wel van… Nadat we tegen een uur een broodje hadden gegeten, ging ik aan de slag met de recepten voor de snacks. Aangezien ik geen keuze kon maken tussen de bitterballen, de bami- en nasischijven en de eierballen, besloot ik gewoon om alles te gaan maken. Ik begon met de ragout voor de bitterballen. Dat is nu inmiddels de vierde keer dat ik een portie bitterballen maak. Dat voelt inmiddels een beetje vertrouwd. Als eerste kookte ik, tijdens de lunch, de karbonades in de snelkookpan, zodat het vlees voor de ragout van de bitterballen lekker mals werd.
Het vlees van de karbonades werd in de hakmachine heel fijn gemaakt en verdween in de ragout. Uiteraard samen met bloem, boter, bouillon, diverse soorten kruiden en Worchestershiresaus. Toen kon het een paar uur in de koelkast. Ook weer opstijven. Dat warme ragout is niet te verwerken tot balletjes. Koud wel. Op het moment, dat de bami en nasi voor de schijven in de koelkast stond af te koelen, maakte ik de bitterballen klaar voor de diepvries. Het uiteindelijke resultaat was een grote schaal vol. De vorige keer had ik ze iets te groot gedraaid. Nu hebben ze het “normale” model en kon ik er vijftig stuks maken. Die verpakte ik per tien in een diepvrieszakje. Geen idee hoe lang die eigenlijk in de diepvries bewaard kunnen worden, maar ik weet haast wel zeker, dat die maximale termijn toch niet gehaald gaat worden…
Heiko was vandaag nog even naar Tranås heen en weer gereden. Naar het postagentschap bij de Preem. Niet om iets te halen, maar deze keer om iets te brengen. Iets dat verstuurd moest worden. De rollen waren vandaag eens een keer omgedraaid. Ook wel een keer leuk. Op de terugreis reed hij ergens een bospaadje in en knipte hij van verschillende dennenbomen een aantal takjes af. Voordat hij vertrok had hij daarvoor een snoeischaar en handschoenen in de auto gelegd. Zonder handschoenen is het een stekelige aangelegenheid. Hij knipte een mooie stapel takken, die bestemd zijn voor de, te maken, julbock. Die hebben we tot nu toe ieder jaar gemaakt en ook dit jaar willen we die zeker weer in de tuin plaatsen. Deze keer met misschien met verlichting? Zover is het nog niet. Eerst de takken er maar eens aanknopen. Misschien morgen. Aan het eind van de middag was het lampje uit. Na, met de nodige pauzes, ongeveer zes uur in de keuken te hebben gestaan…
Heiko zijn hoofdactiviteit voor vandaag was het slijpen van een achttal motorzaag kettingen. Elke ketting heeft 52 “tandjes”, die een voor een met een rond vijltje geslepen moesten worden. Dat is best een vervelend klusje en daarom had hij dat ook lange tijd uitgesteld. De kettingen die hij van de motorkettingzaag afhaalde, omdat ze stomp waren, deed hij allemaal in een plastic bak. Daaroverheen goot hij olie, zodat ze in ieder geval niet zouden gaan roesten. Ondertussen lagen er zeven stompe kettingen in die bak. De ketting, die op dat moment op de motorkettingzaag zat, had hij gisteren “versleten”. Hij zaagde in een grote boomstam toen er opeens vonken van de ketting afkwamen! Meteen daarna was de ketting zo stomp als een… tja, als een… ehhh… Als de achterkant van een bijl! Van het steeds kopen van nieuwe kettingen word je ook niet rijk, dus slijpen!
Blijkbaar zat er iets van een spijker of schroef in dat stuk boomstam. Kan gebeuren. Nu wil het geval, dat Heiko eerder in Blijham een speciale kettingzaag-slijpmachine had gekocht. Omdat het hem destijds handig leek om de kettingen daarop te slijpen. Echter, toen gebruikte Heiko de kettingzaag slechts zeer zelden en had hij dus ook niet zo vaak een stompe ketting. Dat apparaat werd in de praktijk zodoende niet gebruikt. Op enig moment bleek, dat onze vriend Riks er wel belang bij had. Oftewel het apparaat werd weer verkocht. Achteraf jammer, want nu was het eigenlijk wel erg fijn geweest, om dat apparaat bij de hand te hebben. Het krom staan over de bankschroef, waar de ketting in geklemd werd, was niet fijn voor Heiko zijn rug. Hopelijk is hij dat morgen weer vergeten. Kunnen de kettingen na dit klusje weer voor een paar zaagbeurten gebruikt worden? Anders zou het wel heel zuur zijn en de actie van vandaag voor niets.
Op het ogenblik, dat de ragout van de bitterballen in de koelkast lag, kon ik verder gaan met de bami- en nasischijven. Als eerste zocht ik wederom alle ingrediënten bij elkaar en toen kookte ik de bami, rijst en kip. Ook hiervoor moest een roux gemaakt worden. Dat is trouwens gesmolten boter en meel. Daar werd vervolgens de bouillon, de fijn gesneden (vermalen) kip, prei en een aantal kruiden door geschept. Op een gegeven moment moest ik wel eerst even de afwasmachine aanzetten, omdat het aanrecht helemaal vol stond met vieze pannen, borden, schaaltjes en bestek. Lang leve de vaatwasser! De roux met inhoud werd in tweeën gedeeld. In een deel kwam de bami en inderdaad… in de andere deel kwam de nasi. Ook dat moest de koelkast weer in. Gelukkig waren de cheesecakejes inmiddels in de diepvries beland. En de ragout van de bitterballen ging er weer uit, om er meteen maar balletjes van te draaien. Mooi, zo´n grote koelkast, maar die kan toch ook zeker vol raken hoor.
Wanneer wordt het nu eens uitgevonden: een computer die luchtjes verspreid. Van het eten uiteraard! Het rook wel zo lekker in de keuken. En in de kamer inmiddels ook… Nadat de bitterballen in de diepvries zaten was het tijd om te eten. En wat eet je dan? Ja, het werd, hoe verrassend, patat met een paar bitterballen. Lekker hoor. Na het eten moesten de schijven nog gemaakt worden. En gelukkig hielp Heiko me daar mee. Het lampje was een beetje uit. Heiko maakte van de beide ragouts elke keer een modelletje, welke door meel, geklutst ei en door paneermeel gehaald werd. Het resultaat ging in diepvrieszakjes en verdwenen uiteindelijk in de diepvries. Poeh, waar was ik aan begonnen? Wat een lange dag in de keuken. Mijn voeten branden van het lange staan. Hopelijk is de smaak van de bami- en nasischijven goed. Ben zo nieuwsgierig! Nee, de eierballen zijn niet meer gemaakt. Wellicht het volgend weekend.
Vanuit Onstwedde en Rotterdam kregen we via de WhatsApp vandaag vele foto´s van de kleinkinderen. Het was immers de dag van de verjaardag van Sinterklaas! Ja, wat is daar ongelofelijk veel over te doen geweest. En dan uiteraard voornamelijk over die knecht van hem. Daar gaan we niet verder op in hoor. Gelukkig krijgen de kleinkinderen die drukte niet mee. Zij vieren gewoon het Sinterklaasfeest. Mooi om te zien hoe die kleintjes ervan genieten. En nee, Sinterklaas is ze dit jaar (weer) niet vergeten en heeft ze eigenlijk wel een beetje verwend. Dan hebben ze zich goed gedragen en zijn ze niet stout geweest. Veel plezier met jullie cadeautjes, Merle, Daan, Jelte en Noud!
