Geen widgets gevonden in de zijbalk

En opnieuw zagen we aan het pakketje sneeuw op de leuning van ons terras, dat er vannacht iets aan sneeuw bijgekomen was. Ook de sporen van de autobanden op de oprit waren minder duidelijk dan gisteren. Meteen nam ik een aantal kiekjes, want de weersvoorspellers gaven aan, dat het na vandaag zou gaan dooien! Helaas was het zonnetje er niet bij, want dat zou de plaatjes eigenlijk toch wel veel mooier maken. Nee, geen gezeur, want zo is ook schitterend!

Volgens mij hadden we dit vorig jaar ook: wanneer wij aan tafel gingen, gingen de vogels ook aan tafel. Aan hun eigen tafel welteverstaan… Het begon vanochtend kalmpjes. Met slechts een viertal meesjes. Binnen een paar minuten waren het er meer. Veel meer! En dan wordt “de spoeling” uiteraard dunner. Alsof hun leven ervan afhing “vochten” ze voor een plekje aan de mezenbollen. Af en toe werden er vleugels gespreid en vlogen er twee of meerdere meesjes achter elkaar aan. Met als doel die andere te verjagen. Maar dan gaat natuurlijk diegene die keurig zat te wachten aan het eten! “Twee vechten om een been en de derde gaat ermee heen…”

Ach… Hij is er weer. Nee, zij! Het rode vlekje, achter op de kop ontbrak en daarmee is het een vrouwtje. Een grote bonte specht. We horen ze met regelmaat timmeren aan de bomen. Soms hoort het alsof ze in ieder geval door minstens één berkenboom gegaan zijn. Zo enthousiast zijn ze dan aan het hakken. Dit vrouwtje was heerlijk rustig aan het eten. Als zo vaak vloog ze regelrecht naar de paal van het voederhuisje, waar ze zich met haar gigantische klauwen in vast zette. Daarna was het een kwestie van even opzij “springen” en ze hangt aan de mezenbol. Dat het soort niet dreigend is voor de mezen is duidelijk. Die gingen gewoon door met het eten van de andere twee bolletjes. Gezellige drukte!

Al tijdens ons ontbijtje trok de lucht open en kwam er een heldere blauwe hemel tevoorschijn. Daardoor had het zonnetje kans om flink te gaan schijnen en toen was Heiko niet meer te houden! Hij moest naar buiten! Zulk mooi en gezond weer kon hij niet aan zich voorbij laten gaan. Hij maakte zodoende een wandeling, maar dat werd pas na de middag.

Eerst moest de kachel schoongemaakt worden. Alle achtergebleven as en houtskool moest er uit geschept worden. We stoken op dit moment op een houtsoort dat onvolledig opbrandt. Heel vervelend! Het vak in de kachel, waarin het hout verbrand wordt, wordt door die onvolledige verbranding steeds voller en voller. Eveneens geeft het hout onvoldoende warmte. Dat er terdege verschil zit in de verbranding van hout en de af te geven warmte, is ons al lang duidelijk. Maar ja, we moeten dit hout wel eerst kwijt. Dan maar wat vaker de ketel schoonmaken. Twee emmers met houtskool werden naar buiten gegooid en daarna kon er opnieuw gestookt worden.

Na deze actie ging Heiko nog niet naar buiten: hij dacht ineens aan de voorraad kleine stukjes hout. Gisteren hadden we, vooral voor de gezelligheid, bijna de hele dag de houtkachel in de kamer aan. Dat is een klein, maar zeer dapper kacheltje, die de kamer in enkele minuten op een behaaglijke temperatuur brengt. Alleen in een klein kacheltje gaan ook kleine stukjes hout! Die moeten we daar speciaal voor zagen en kloven. Vanuit de houtstek had Heiko al korte stukken hout, van gemiddeld 15 centimeter lengte, apart gelegd. Wetende, dat die ooit van pas zouden kunnen komen voor deze houtkachel.

Vandaag kloofde hij die korte stukken in smalle stukjes, zodat die door de kleine opening passen. We bewaren die speciale “maatwerk-houtjes” in een oude kolenkit, meteen naast ons kacheltje. Die kolenkit was helemaal leeg gegaan gisteren. In de kelder werd in een half uurtje tijd voldoende gekloofd, om die kolenkit weer te vullen. En meer! Heiko maakte nog een extra voorraadje, die in de kelder kwam te liggen. In het stookhok, zodat het hout altijd droog is en klaar voor gebruik. We bedachten ons namelijk, dat zo´n kolenkit in een dag leeg gaat. En wat als we eens drie dagen zonder stroom komen te zitten? Meer voorraad maken dus! Vandaag geregeld.

er zijn geen afbeeldingen gevonden

Na de middag ging Heiko dan toch naar buiten om zijn vitamientjes te halen. Ook om een aantal mooie beelden vast te leggen met zijn mobiele telefoon. De takken van de sparrenbomen waren allemaal bedekt met een behoorlijk pakket sneeuw, waardoor ze gingen doorbuigen. De zon, die op de bomen scheen, deed de sneeuwkristallen glinsteren. De thermometer gaf minus twee graden Celsius aan en zodoende kreeg de zon niet de kans om de sneeuw te laten smelten. De strakblauwe lucht was een derde ingrediënt voor mooie foto´s. Het waren er opnieuw te veel en ze waren te mooi, om hier slechts een of twee te gebruiken. Daarmee werd er wederom een slideshow gemaakt.

Tijdens zijn wandeling heeft Heiko geen dieren gezien.
Wel weer de sporen van reeën die het pad over waren gestoken. Meerdere reeën sporen zelfs. En ze waren “vers”! Een uur na zijn vertrek kwam hij weer binnen.

Volgens Strava, had hij vijf kilometer gelopen. Strava is trouwens een website en mobiele applicatie (app), waarmee (sport-) prestaties kunnen worden bijgehouden via GPS. Via de software kunnen gebruikers (sportieve) prestaties plannen, opslaan en met andere gebruikers vergelijken. Op de website kunnen routes worden gecreëerd.

Dankzij de dikke werkjas en de muts op het hoofd had hij het absoluut niet koud gehad. Thuis kon ik meegenieten van zijn route via de vele foto´s. Wat weer toppie!

Ik was ondertussen weer met van alles en nog wat bezig geweest. Even achter de computer, om wat aan de administratie te doen, het eten voorbereiden, de was gedraaid en een beetje gestreken. Uiteraard ging ik verder met het sorteren van de vele foto´s voor het Jaarboek 2021. Opnieuw kreeg ik honderden foto´s onder ogen. Opnieuw dwaalden mijn gedachten af naar de plaatsen, die we in 2021 hebben bezocht. Zoals het tochtje met de camper naar Fjällbacka. Wat was dat een leuk weekendje! De omgeving daar was fantastisch! Maar ook andere dagtochtjes kwamen voorbij: het bezoek aan Nederland, de veranderingen in huis en tuin en uiteraard foto´s van veel bak- en braadwerk. Het ene nog lekkerder dan het andere, waardoor ik de neiging kreeg om meteen naar de keuken te rennen. Om een heerlijk rijstevlaai te maken. Of een eiersalade. Of filet americain. Of om kniepertjes te bakken…. “Discipline Joke! Verder met die foto´s!”

Als “tussendoortje” ging ik naar boven. De kast op de voorste overloop pakte ik leeg. Dat is de meidenkast van mijn moeder. Vroeger namen de meiden (hulpjes in de huishouding) hun eigen kast mee, wanneer ze bij iemand (vaak een gezin) aan het werk gingen. Vandaar de naam. Deze kast staat vol met spelletjes en er zit een voorraadje verzorgingsspulletjes in. Een extra shampoo voor hem en haar, een paar pakjes papieren zakdoekjes, een paar tubes tandpasta en nog veel meer. Alle spulletjes die erin staan werden even afgenomen, in kratten gedaan en op de achterste overloop gezet. Waarom? Nu de achterste overloop klaar is (het wandje is behangen en de vloer is wit geverfd) en weer volledig is ingericht, is vervolgens de voorste overloop aan de beurt.

Ook die vloer wordt wit geverfd! Vandaag maakten we de ruimte vrij, door alles eruit te halen. Gelukkig was dat niet zo heel veel. De meidenkast van mijn moeder, een antieke dekenkist en de twee dingen die te koop staan: een paspop en een antieke Singer trapnaaimachine met onderstel. Die laatste twee gingen meteen naar de kelder. Het oppervlak van de vloer van deze overloop is iets minder dan van die andere ruimte, dus zal dit klusje in principe sneller gaan. Ben heel benieuwd hoe het eruit komt te zien. Over die achterste overloop zijn we in ieder geval best tevreden.

“Hé, wat vind ik hier nu?” In de oude meidenkast vond ik een potje met anti-rimpel crème. Die had ik ooit een keer van mijn neef Sietse gekregen. Wat een lef hè? Om zoiets weg te geven! We hebben er destijds overigens wel smakelijk om gelachen. Met het vinden van dit potje werd ik er weer even aan herinnerd. Leuk! Nu weet ik echter ook waarom ik meer rimpels in het gezicht krijg: het potje is nog dicht!

Had ik tóch gelijk! Toen we een poosje geleden een nieuwe tondeuse kochten meende ik, dat we niet lang daarvoor ook al een nieuwe hadden gekocht. In Nederland. Echter waar ik ook zocht: ik kon hem niet vinden. Op de meest logische plaatsten werd alles nauwkeurig doorgenomen: in de “technische” kast was het meest waarschijnlijk, alleen daar lag niets wat er ook maar op leek! In de meidenkast: nee, alleen een tasje met een bloeddrukmeter en een tasje met spulletjes voor het afnemen van bloed, om het te controleren op bloedsuikerspiegel en nog een tasje. Als ik die laatste toen even nader had bekeken… Op het moment, dat ik hem nu schoonmaakte én opende, bleek daar inderdaad een nieuwe tondeuse in te zitten! Een bredere, dan die we laatst gekocht hadden en daarmee is het een goede vervanger voor de huidige. Mocht die er mee stoppen, gezien zijn leeftijd. Maar weer eens geleerd, om verder te kijken dan mijn neus lang is…

Terwijl we kleine dingetjes vanaf de overloop
onder andere in onze slaapkamer plaatsten, zag ik
via het raam dat het zonnetje meer en meer aan terrein won.

Het was prachtig winterweer!

Dat wat je dan ziet, zelfs achter en door het raam is toch fantastisch?

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *


CAPTCHA Image
Reload Image

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.