Slideshow – Wat een schitterende dag!

Vanochtend had ik wederom eens het genoegen,
om de zon weer in het oosten op te zien komen.
Wat blijft dat toch heerlijk!
In alle rust en stilte dit zien…
Hoe een nieuwe dag wordt geboren…
En wát voor een dag!

Kan het nog mooier dan vandaag? Kijk nou dan toch! Wát een heerlijke, winterachtige lentedag! Van de kalender trekt Koning Winter zich helemaal niets aan. Dat het vandaag 1 april is en de lente al ruim een week geleden is begonnen en dat het ook alweer een week zomertijd is maakt hem totaal niets uit. En weet je? Als het zó mooi wordt overdag hebben wij er ook geen enkele moeite mee. Gek hè?

er zijn geen afbeeldingen gevonden

Over de hele dag heeft Heiko foto´s genomen. Ongeveer vijftig. Die waren stuk voor stuk prachtig! Nee, nou lieg ik. Van de 10 waren er zeker 8 top! Je moet ook niet overdrijven natuurlijk. Maak daar maar eens een kleine selectie uit om hier te laten zien. Ik deed het anders: de meest “slechte” haalde ik eruit en de rest? Slideshow!

Oké, dat het hout halen uit een van de houtstekken met een pak sneeuw een iets grotere “uitdaging” en inspanning wordt, nemen we voor lief. Vorige week had Heiko de zitmaaier alweer omgebouwd van sneeuwschuiver naar grasmaaier. Het schuifblad en de bijbehorende constructie had hij er onderweg gehaald en weggezet. Ook de sneeuwkettingen hangen weer op een haak aan de wand. Het leek er immers op, dat de meeste sneeuwval voorbij was. Nee dus! Heiko was er iets te vroeg mee. Gisteren en vandaag was het toch erg handig geweest. Omdat er wel hout moest komen, duwde Heiko de kruiwagen door de laag sneeuw. Bij de houtstek vulde hij de kruiwagen en trok die vervolgens achter zich aan terug naar huis. Met drie tussenstops. Het was er-reg zwaar. Toch klagen we niet. Het is mooi weer! Terug bij huis werd de kruiwagen binnen gezet, naast de houtkachel. Meteen daarna pakte Heiko een schep en maakte een paadje achter het huis, over de oprit. Deel twee van de hout-ophaal-route doet hij misschien morgen.

Aangezien het vandaag de eerste van de maand was, was het weer tijd voor het maken van de back-ups. De drie verschillende harde schijven sloot ik aan op de laptop. De belangrijkste data werden daar vanaf naar de harde schijven gekopieerd. Eveneens ging er weer een heleboel de cloud in! Alles is opnieuw veiliggesteld en dat geeft een goed gevoel. “Stel dat de computer crasht!” Uiteraard gebeurt dat nooit. “Nee, dat overkomt ons niet. Toch?” Je weet het maar nooit en daarom doe ik dit toch maar gewoon. Kleine moeite.

Niet alleen de waterval van Stalpet, nabij Aneby bruist van de energie. Wat te denken van ons eigen watervalletje in Ödarp! Door de opening van het sluisje stroomt weer eens veel water en in een rap tempo. Zelfs over het dammetje, wat Heiko vorig jaar heeft gemetseld met keien en beton. Ook moet je je realiseren, dat er aan de overkant van de vijver een extra uitloop is gemaakt. Dit omdat anders de houtstek zelfs onder water zou komen te staan. Het land aan de overkant van onze vijver staat inmiddels volledig blank. Hopelijk daalt de waterstand de komende drie weken, want in de eerste week van mei willen Peter en Heiko de “mini-waterkrachtcentrale” bouwen. Als het water in de vijver dan echter nog zo hoog staat kunnen ze niets beginnen. De belangrijkste basis is het plaatsen van een grote plastic buis, waar het water doorheen geleid moet worden. Met deze hoge waterstand kunnen ze daar niet bij komen…

Voor de lunch maakte ik vanmiddag iets lekkers. Met bladerdeeg! Iets warms! Heiko was een beetje koud geworden. Dan maak je een keer iets anders. Op de bakplaat legde ik namelijk vier plakjes bladerdeeg. Nadat die een beetje ontdooid waren legde ik op drie stuks daarvan klein gesneden stukjes ham en kaas. De vierde vulde ik met kleine stukjes knakworst. Dat leek mij wel eens lekker. Daarna werden de plakjes bladerdeeg diagonaal gevouwen en goed dichtgemaakt. Vervolgens mochten ze, nadat ze een beetje melk over zich heen hadden gekregen, de oven in. Tien minuten later riep ik: “Aan tafel!” Kleine moeite en erg lekker. Dat bleek wel toen we beide vrij snel twee op hadden gegeten en achterom keken of er misschien nog een derde was. Tegen beter weten in natuurlijk, want ik had er maar vier gemaakt. En het was genoeg. Daarbij komt, dat we natuurlijk ook een beetje om onze lijn moeten denken…

“Heiko? Kun jij de post even uit de brievenbus halen?” vroeg ik vanochtend. “Ja, natuurlijk wel.” was het antwoord. “Oeps!” Hij had het straatje naar de voordeur nog niet sneeuwvrij gemaakt. Om fatsoenlijk bij de brievenbus te kunnen komen was dat wel eerst nodig. Dus de schep werd erbij gepakt en een veger. Met de nodige pauzes en een paar zweetdruppels later, was het paadje schoon. Toen kon Heiko naar de brievenbus om de post te halen. “Hmmm, de brievenbus is leeg. Joke, er is geen post!”. Mijn reactie was toen: ” Dat wist ik wel. Het is immers zaterdag! Het paadje is echter wel weer mooi schoon!”
“1 April!”

Er komt een grootschalige volkstelling in Zweden! De regering trekt 500 miljoen SEK, 50 miljoen euro uit voor een nieuwe grootschalige nationale volkstelling. De Zweedse belastingdienst heeft ook de opdracht gekregen, om een ​​overzicht aan te geven wie zich in het land bevindt. Het zal de eerste zijn sinds 1990. “Zweden heeft de controle over de bevolking verloren. We hebben een schaduwmaatschappij waarvan we de omvang niet kennen”, zegt de SD-partijleider. De Belastingdienst krijgt een toeslag van SEK 500 miljoen om de volkstelling uit te voeren. Concreet gaat het onder meer om controles in wat wordt aangemerkt als “risicogebieden” en identiteitscontroles. Het is aan de autoriteiten om te bepalen hoe de controles er in detail uit moeten zien. “Of ze dat doen door op deuren te kloppen of op andere manieren is aan hen”, zegt de partijleider. Het is de Zweedse Belastingdienst die moet beoordelen welke gebieden risicogebieden zijn voor fraude met de bevolkingsregistratie. In Örebro zijn er bijvoorbeeld veel mensen die in Vivalla wonen, maar niet zoveel als die zijn geregistreerd. Er kunnen ook gebieden zijn waar Zweden wonen, die bijna nooit in Zweden zijn. In verband met de volkstelling moeten de deelnemende autoriteiten vermoedens van fraude bij de volkstelling melden.

Na de middag ging Heiko toch weer naar buiten. Het binnen zitten is niets voor hem. Zeker niet met dit schitterend weer. Hij wilde graag nog wat meer brandhout halen. Omdat dat vanochtend zo moeilijk ging, besloot hij toch deel twee van de hout-ophaal-route sneeuwvrij te maken. Met een grote schep creëerde hij een vrije doorgang van ongeveer een meter breed. Vanaf de achterdeur naar de houtstek. Toen hij klaar was wilde hij wel eens weten hoe lang het pad eigenlijk was. Oftewel: was het terecht, dat hij sterk transpireerde? Of was dat een kwestie van “aanstellerietus”? Het bleek om 75 meter te gaan! Oké, dan is het redelijk normaal dat je het warm krijgt van dat scheppen. Op het moment dat het pad klaar was haalde hij drie kruiwagens naar binnen, waarna de houtbak met de grijpvoorraad eerst weer vol zit. Het verbruik gaat de laatste weken trouwens gestaag omlaag. Overdag hoeft er lang niet meer zoveel gestookt te worden als een maand geleden. De zon heeft al veel kracht en verwarmd het huis al wel iets. Overigens komt dat goed uit, want de houtstek waar we de laatste maanden uit putten, houtstek 3 is leeg! Er is daarmee 50 kuub hout verstookt! Vanaf september ongeveer…