Slideshow – Wandeling om meer

Afgelopen zondag vertelden we over het feit, dat de E4 60 jaar is. Althans het gedeelte tussen Brunstorp en Vättersmålen. Van oud filmmateriaal is een jaar lang gewerkt aan een film over dit project. Alleen kon ik die documentaire nergens vinden. Gelukkig kreeg ik van een van onze trouwe lezeressen de link toegestuurd. Zij had de film wel gevonden op het internet. Heel erg bedankt, Jet! Ik heb de film bekeken en vond die zo interessant, dat ik die graag hier op onze website wil delen. Wanneer je op de button klikt, ga je naar YouTube en start het filmpje meteen. Nou filmpjé: het duurt een uur. Heb je even?                       Film over E4

Tijdens het ontbijt keken we naar buiten en viel het ons meteen op, dat het iets lichter was dan de afgelopen dagen. We keken naar de klok of we misschien zelf ongemerkt veel later aan het ontbijt zaten. Dat was niet het geval. Het is wel zo dat we vrij laat aan het ontbijt zitten de laatste weken. Als we de tafel afruimen is het zeker reeds half negen. Tegen die tijd is het dan ook net licht. Vandaag was het al om half negen volledig licht. We zagen dat er lichtere plekken in de lucht waren en zelfs gedeeltes met blauwe lucht te zien waren. Na het ontbijt dronken we in de kamer samen koffie en zagen we aan de overkant de zon tegen de bomen schijnen. Tjonge, jonge, dát was lang geleden. Grappig hoor. Eergisteren schreven we nog (klaagden we zelfs een beetje zelfs) over het feit, dat we al enkele weken de zon niet meer hadden gezien. En daar was de zon dan toch zomaar ineens onaangekondigd weer terug in Ödarp. Heerlijk! We bedachten ons niet lang. “We gaan vanmiddag wandelen!”
 
Na de koffie moest Heiko echter eerst nog even weer naar de Preem in Tranås, om een pakje te halen. Daar zat een verhaal aan. Ruim vijf weken geleden hadden we via Facebook een advertentie voorbij zien komen van mooie, stevige plastic mondkapjes. De leverancier was Turliq. We bestelden twee stuks, omdat deze mondkapjes ons veel handiger leken dan de wegwerpdingetjes. Ze waren niet goedkoop, maar deze gaan in principe niet weer af. Op den duur daarmee voordeliger dan steeds nieuwe papieren of stoffen mondkapjes. Volgens de orderbevestiging zouden ze binnen zeven tot veertien werkdagen bezorgd worden. Dat zijn maximaal 3 weken. Helaas waren ze er vijf weken later nog steeds niet! De bevestigingsmail van Turliq was een automatisch, door de computer verstuurd, bericht en kon niet beantwoord worden. Ook via hun website was er geen contactmogelijkheid. We vreesden al, dat we er nooit meer iets van zouden horen.
 
Gelukkig hadden we nog niets betaald. We laten dit soort dingen altijd via Klarna lopen en dan is het veilig. We hadden de hoop op die mondkapjes eigenlijk al opgegeven. Totdat Heiko afgelopen maandag opnieuw een advertentie van Turliq op Facebook voorbij zag komen. Op die advertentie werd door iemand gereageerd en daarop werd vervolgens door iemand van Turliq geantwoord. “Hé!” dacht Heiko toen “Op deze manier kunnen we contact krijgen”. Één “boos” berichtje was voldoende. Meteen volgde er een privéberichtje van een medewerker van het bedrijf. Ze vroeg om het bestelnummer en een dag later kon ze ons vertellen, dat het pakketje bij de het postagentschap bij de Preem in Tranås op ons lag te wachten.

Huh? Maar we hebben geen bericht gehad, dat het pakketje er lag. En ook geen herinneringen, dat het pakketje nog steeds niet was opgehaald. Het lag er blijkbaar al sinds vier december! Er werd meteen bij vermeld, dat het pakketje er nog maximaal vier dagen zou liggen. Daarna zou het teruggestuurd worden naar Turliq. Vandaar dat Heiko vanmorgen opnieuw naar Tranås moest. En inderdaad, het pakket lag daar. We hebben eindelijk onze stevige, doorzichtige mondkapjes van plastic. Blij mee! Ze sluiten goed af en toch krijg je veel lucht, door het filter (die wasbaar is). Bijkomend voordeel is, dat je elkaars mond kunt zien. Veel beter dan die andere kapjes vinden wij. Veel opener, je bent niet “opgesloten”.

Warme kleding aan, wandelschoenen aan, koffie mee in een rugzak en naar buiten! Na zo´n lange druilerige en regenachtige periode is het heerlijk om een keer weer buiten te kunnen zijn. Met de auto reden we een klein stukje naar een meertje. Rond dat meertje hadden we al eerder gewandeld en dat is een mooie route. Het was toen een hele zonnige en warme dag, maar helaas werden we (toen nog samen met Pantro) destijds overvallen door een fikse stortbui. Vandaag bleef het gelukkig droog. We genoten van de vele mos-soorten, heel veel rendiermos en de prachtige uitzichten over het water. Tevens van de ontmoeting met acht ganzen, die heel ontspannen onder andere op een boomstam in het water zaten. Halverwege de route namen we een kopje koffie, op een plek waar een vervallen huisje stond en tevens voor zeven personen stoelen en een bank. Een heerlijk plekje om tot rust te komen. Aan het water van het meertje.

Bij de steiger lagen twee boten. Wij bedachten ons dat het hier, zowel ´s zomers, als ´s winters goed vertoeven is. Een leuk plekje ook om na een paar stevige nachtvorsten, het ijs op te stappen. Met onze schaatsen ondergebonden. Of dat er deze winter nog van komt…? We zullen het zien. Na de koffie en een koek liepen we het laatste stukje terug naar de auto. We liepen langs de plek, waar we deze zomer in juli nog met neef Sietse en tante Heiltje gestopt waren om foto´s te maken. Ja, tante Heiltje… Wat heeft ze genoten van de vakanties met Sietse hier in Zweden… Ondertussen konden we merken dat het daglicht aan sterkte afnam. Eenmaal terug bij de auto zette Heiko de app Strava op zijn telefoon weer uit. Dat programmaatje op de telefoon gaf ons aan, dat we precies vijf kilometer hadden gelopen. En we hadden er bijna anderhalf uur over gedaan. In werkelijkheid waren we twee uur onderweg geweest, maar de app houdt beide tijden bij: de tijd dat de app loopt en de tijd dat wij daadwerkelijk in beweging zijn. Blijkbaar hebben we een half uur “verlummeld”. We namen de route over de zandpaden en dwars door het dichte, donkere bos terug naar Edhult, om van daaruit de weg 1047 op te rijden naar ons huis. In het donker kwamen we om half vier thuis. We hebben genoten van de wandeling. En van het feit, dat de blauwe lucht weer eens te zien was.
[slideshow_deploy id=’46965’]