9 Mei 2021: Moederdag in Nederland! De dag, waarop moeders in het zonnetje worden gezet met een ontbijtje op bed, bloemen, met door de kinderen zelfgemaakte tekeningen of knutselwerkjes. Moeders hoeven vandaag geen huishoudelijke taken verrichten: die worden door vader en de kinderen gedaan! Wij hadden dit jaar geen bloemen naar Heiko zijn moeder gestuurd. We hadden al vaker het bericht van haar gehad, dat die niet zo lang staan en dan is de verhouding met de prijs ver zoek. Vandaar dat we dit jaar hadden gekozen voor een kaart met een doosje lekkere chocolaatjes! Gisteren kregen we al bericht, dat ze goed waren ontvangen. Smullen maar!
Een verrassing op deze feestelijke dag: tegenover onze oprit stond een reetje te eten! We waren aan de koffie en op het moment dat ik Heiko daarbij aankeek, zag ik achter hem iets bewegen en dat bleek het reetje te zijn. Op misschien een meter of tien van de weg af. Rond die tijd van de dag verwacht je niet deze dieren te zien. Meestal tegen zonsopkomst en zonsondergang. Ze liep heel rustig voor ons huis langs, richting het zuiden. Terwijl ze onderweg ook nog af en toe een beetje te eten nam. Uiteindelijk stak ze na een meter of twintig de weg over en verdween achter ons bordje “Vi ses”, tot ziens!
Het was vandaag een behoorlijke trieste dag. Triest in de zin van het weer. Vroeger dacht mijn broertje, toen hij nog heel klein was, dat “de wolken huilden” als het regende. Dan hadden ze vandaag veel pijn of verdriet, want de wolken huilden nagenoeg de hele dag. Toevallig kwam ik er jaren geleden al achter, dat huilende wolken wel degelijk bestaan: in bijvoorbeeld gedichten en rijmen! Maar ook in de tekst van een liedje: “… als de wolken huilen, hoef je niet te schuilen, maar mag je leren dansen in de regen…” Dus dat broertje van mij was nog niet zo dom: hij wist toen al dat de wolken gewoon kónden huilen!
[slideshow_deploy id=’52977’]
Hoe groot was het contrast met het weer van de laatste dagen? Uiteraard was het toen nog stukken kouder, maar wel droog. Zo af en toe was het zonnetje er heerlijk bij en dan wil je ineens daar (veel) meer van! Want de zonnestralen op het frisgroen van de jonge blaadjes aan struiken en bomen maakt je vrolijk en dat gevoel wil je zo lang mogelijk vasthouden. Vorig jaar hadden we toevallig rond deze tijd eveneens een slideshow van het voorjaar in Ödarp. Toch hebben we het idee, dat de groei en bloei een week of twee later is dan andere jaren. Maar… “Wat in het vat zit verzuurt niet!”
“Zal ik de tafel dekken? Wil jij een of twee broodjes?” vroeg ik Heiko zo rond de middag. “Ach, doe maar…” antwoorde hij, niet al te spontaan. Niet wetende, dat ik niet een broodje met kaas, jam, hagelslag of pindakaas bedoelde. Anders was hij vast enthousiaster geweest. Dat werd hij wel, toen hij de keuken binnen kwam en zag waarmee de tafel gedekt was. Donderdag kocht ik een Grieks brood en die was al een beetje droog geworden. Dan kun je ervoor kiezen om de plakjes even in de broodrooster te doen. Een andere keuze is, dat je kippenvlees-worstjes bakt, een paar plakken kaas afsnijdt en een paar tomaatjes klaarlegt… Dat laatste werd het inderdaad en dat was een verrassing voor Heiko! Ineens wilde hij graag twee broodjes!
Nog vergeten te vertellen en omdat het een leuk onderwerp is, doe ik het alsnog. Elk jaar op 6 mei wordt namelijk over de hele wereld “Internationale Dag van de Accordeon” gevierd. Een accordeon, ook wel handpiano genoemd, is een door lucht aangedreven muziekinstrument. Het geluid wordt geproduceerd door kleine doordringende metalen tongen, terwijl de luchtstroom wordt bereikt met de balg. Een instrument, met de basisprincipes van de accordeon, werd al in 1822 gebouwd onder de naam Handäoline. De eerste accordeon werd echter gepatenteerd in Wenen in 1829 onder de naam Accordion. De oudste accordeons waren allemaal toets accordeons van het type dat we tegenwoordig majeuraccordeon noemen.
Met hun typische registerknoppen werden ze de eerste in massa geproduceerde accordeons. Ze worden vaak met de Duitse stad Magdeburg in verband gebracht, omdat daar ooit maar liefst 19 accordeonfabrieken stonden. In het begin waren alle accordeons een-rijige, diatonische en wisselende tonen (geeft verschillende tonen bij in- en uitblazen door de kleppen) met twee akkoorden in de basis. Later werden twee- en drie-lijnige accordeons ontwikkeld. Aan het einde van de 19e eeuw kwamen er eentonige en chromatische accordeons. De piano-accordeon werd rond 1910 op de markt gebracht.
Nou weten jullie inmiddels, dat Heiko zijn vader heel mooi accordeon kan spelen. Dat doet hij al jaren en niet onverdienstelijk. Zo speelde hij jarenlang in het accordeon-duo “De Jantjes” en ook begeleide hij meerdere (shanty-) koren. Maar wat jullie niet weten, is dat ik ook een paar jaar accordeon heb gespeeld. Ik was een jaar of zes, toen ik met lessen begon. Dat was nadat ik een paar jaar een blokfluit had gehad. Het accordeonspelen was leuk om te doen! Waarom weet ik niet, maar op enig moment werd de accordeon aan de kant geschoven. Jaren later pakte ik de “muzikale draad” weer op. Het werd toen een althoorn en nog later een saxofoon.
Omdat vogels glas meestal niet kunnen zien, vliegen velen van hen tegen ramen aan. Wat allerlei blessures of zelfs de dood ten gevolg heeft. Vandaag hoorden wij, dat er eentje tegen het keukenraam vloog. Een koolmeesje zat eventjes op de stoep, waarna hij gelukkig weer wegvloog. Jammer genoeg gebeurt het dus met enige regelmaat. Wat moet je doen als je een “raamslachtoffer” aantreft? En misschien wel net zo belangrijk: wat niet? Je moet weten, dat een vogel die tegen een raam gevlogen tijdelijk versuft kan zijn. Dit kan variëren van een paar seconden tot uren. Een raamslachtoffer hoeft niet altijd meteen opgevangen te worden. Soms is het beter de vogel ter plaatse enige tijd rust te gunnen, bijvoorbeeld in een doos of emmer met een doos erover heen geplaatst. Om katten niet in de verleiding te brengen. Water en voedsel hoeft niet hoor.
In veel gevallen is een vogel na een paar uur volledig hersteld en dan kan hij meteen weer in zijn vertrouwde omgeving vrijgelaten worden. Als herstel langer op zich laat wachten, zal zo’n vogel vaak wel opgevangen moeten worden in een vogelasiel of zou je ermee naar een dierenarts kunnen gaan. Natuurlijk kan een vogeltje ook te maken krijgen met functieverlies, bijvoorbeeld verlamde pootjes. Ook dit kan na verloop van enige tijd weer vanzelf herstellen. Pas dus goed op wat je met een “raamslachtoffer” doet en ga niet altijd uit van het ergste…
Ofschoon het buiten droog was maar nog heel erg somber, werd het vanmiddag in de keuken even weer helemaal zonnig: we hadden Heiko zijn ouders aan de telefoon! Vanavond zou Elise even bij hen langsgaan en daarom werd het wekelijkse telefoontje van (inmiddels) zes uur, verplaatst. We belden uiteraard niet alleen omdat het zondag was, maar ook vanwege Moederdag. Al 60 jaar is ze immers Heiko zijn moeder en wij, mijn schoonmoeder en ik, kennen elkaar nu ruim 13 jaar. Het is uiteraard een dag, dat ze verwend moet worden en dat hadden we gedaan met de kaart en chocolaatjes. Maar ja, die laatste moet ze delen met Heiko zijn vader… Wanneer we weer mogen reizen, maken we het wel weer goed. Uiteindelijk spraken we weer ruim een uur met elkaar. Nee, we hebben in feite nooit gebrek aan gespreksstof. We praten over diverse en uiteenlopende onderwerpen en het is altijd heel gezellig! Tot de volgende week!
