In Rotterdam wordt door schoonzoon Peter hard gewerkt aan de voorbereidingen voor de water-kracht-centrale van Ödarp. De te gebruiken lange, zwarte buis en hulpstukken zijn hier al. Die waren door de bevriende vrachtwagenchauffeur meegenomen. In hun schuurtje testte Peter het toerental van het asje en de bijbehorende elektromotor, door een boormachine op het asje te zetten. De boormachine brengt het asje in beweging, zoals straks het stromende water door de buis het schoepenradje in beweging moet brengen. Dit was om te testen hoeveel capaciteit de elektromotor moet hebben.
Het schoepenradje werd op de computer ontworpen en is inmiddels via een 3d printer gemaakt. Hoe is het mogelijk: er wordt zomaar een schoepenradje “geprint”… Vooraf was de vraag: “Moet het een schoepenradje worden met acht bladen of met zes of met vier?” Dit is afhankelijk van de hoeveelheid water die er doorheen zal stromen en de kracht die daarbij gepaard gaat. Het wordt een leuk experiment in ieder geval. Volgens mij zijn alle onderdelen nu compleet. Het zal hier een kwestie worden van in elkaar zetten en aansluiten. Ben zo benieuwd!
“Wat komt daar nu aan voor een stofwolk?” “Is het een tornado?” Nee, het is een tractor met een grote borstel voorop, die de weg schoonveegt! Men verwacht dus, dat de winter nu echt voorbij is. Dat er geen sneeuw meer valt en dat er niet meer met zand en grind gestrooid hoeft te worden. Zodoende worden alle wegen nu geveegd! Het zand en de hele kleine steentjes dat in de afgelopen maanden is gestrooid als gladheidsbestrijding wordt niet gerecycled, maar de bermen ingeveegd. Beide materialen zijn uiteraard natuurproducten en waarom dan niet? De wegen zijn in ieder geval weer een stuk schoner, al blijft het de komende dagen nog wel stuiven als je eroverheen rijdt. Het wordt tijd voor een paar fikse regenbuien, die de weg verder schoonspoelen en stofvrij maken.
Dat de lente nu daadwerkelijk een feit is, blijkt uit de bosanemoontjes die werkelijk overal uit de grond ploppen. Volgens mij was het in twee of drie dagen tijd, dat ze in de bermen en overal in het bos plotseling tevoorschijn komen. Zo ook bij ons in de tuin en wel op verschillende plaatsen. Wij vinden dit een mooi bloemetje, vooral vanwege de bevestiging, dat de warmere periode van het jaar er aan komt. Want wat kunnen een paar dagen warmte ook een verschil brengen in de tuin! De tulpen schieten uit de grond en ook de pioenrozen. Daarvan hebben we er drie bossen in de border langs de oprit staan. Hè! Heerlijk hoor. Hier hebben we toch wel naar uitgekeken. Jij ook?
er zijn geen afbeeldingen gevonden
Dat er meer in onze tuin gebeurt blijkt wel uit deze plaatjes…
Heb je wel eens gehoord van “Balut”? Als dat niet zo is, vind ik het niet vreemd! Wij hadden er in ieder geval (ook) nog nooit van gehoord. Deze week zijn onze vrienden Jan en Dietske bij ons op bezoek en hun zoon woont sinds een paar maanden op de Filipijnen. Tijdens het praten over hun zoon kregen we het over een specialiteit van de Filipijnse keuken. Toen noemden Jan en Dietske, dat “Balut” daar een echte traktatie is. Jan liet ons weten (en zien), dat het een bevrucht eendenei is, met een bijna volledig ontwikkeld embryo, dat wordt gekookt of gestoomd… Net zoiets als de bekende Franse slakken iets bijzonders is en de Hollandse “rauwe” haring. Ik moet er niet aan denken het te moeten eten. Brrr…Hun zoon woont trouwens nabij de plaats Cebu en is daar naast zijn werk een B&B begonnen. Mocht hier iemand meelezen, die graag een keer naar de Filipijnen wil en onderdak zoekt: wij brengen je graag in contact met de Nederlandssprekende verhuurder!
En dan nu weer iets heel anders! En iets heel leuks! Tegen vijf uur maakten wij ons namelijk op voor een ritje naar Jönköping! Rond kwart voor zes stapten we in de auto, omdat we tegen zeven uur in de grote stad wilden zijn. De deuren van de zaal van het concerthuis gingen dan namelijk open en daar moesten wij zijn! Om er heel veel eerder te zijn vonden we niet nodig. We vertrokken met een heerlijk zonnetje, die ons als het ware begeleide. Dat was super rijden. We hadden (vanzelfsprekend zou ik haast willen zeggen) een parkeerplaats dicht bij de hoofdingang van “Elmia Kongres & Konserthus”. Even nog met de app het parkeergeld betalen en naar binnen!
Het was best al wel druk, maar we hadden er helemaal geen last van. Eenmaal in het gebouw verspreidde iedereen zich immers. Eindelijk was het zo ver: het optreden van de Engelse band “Smokie” was vandaag! Een flink aantal weken terug hadden we daarvoor al kaarten gekocht. Nee, heel veel liedjes kon ik niet, maar dat veranderde door even op het internet te kijken. We zouden samen vast een aantal uit volle borst kunnen meezingen!
Na vijf minuten “wachten” gingen de grote deuren van de zaal open en mocht iedereen zijn stoelen opzoeken. Wij zaten bovenin en helemaal links tegen de muur. In een mum van tijd vulde de zaal zich en net als bij het optreden van “ABBA Tribute Band” viel het meteen op, dat het veelal “rijpere” toeschouwers waren. Smokie is natuurlijk ook een band, die jaren geleden “echt” beroemd was. In 1974 werd de band opgericht, maar het duurde behoorlijk lang voordat de muziek van Smokie bekend werd. In feite was de band bezig met het opnemen van hun tweede album, toen ze het nieuws hoorden, dat hun single “If You Think You Know How To Love Me” goed begon te verkopen in Engeland. Het bereikte uiteindelijk nummer 3 op de hitlijsten en er werden miljoenen over de hele wereld verkocht. Smokie bracht de volgende 5 jaar door met toeren over de hele wereld om zilveren-, gouden- en platinaplaten te verzamelen. Bijna overal waar ze kwamen werden de nummer als “Don’t Play Your Rock ‘n’ Roll To Me” “Living next door to Alice” en “Oh Carol” gespeeld en werden ze daardoor meer en meer bekend.
Smokie bestaat momenteel uit de volgende leden: * Zanger en gitarist Pete Lincoln is het nieuwste lid van de band en trad in april 2021 toe. Pete werkte in het begin van zijn carrière zowel op het podium als in de studio met artiesten als Sir Cliff Richard, Tina Turner, ”Shakin” Stevens en nog veel meer. Voordat Pete in 2006 de rol van leadzanger en bassist van “The Sweet” op zich nam, was hij 10 jaar frontman van “Sailor”, die wereldwijd succes had met hits als “Girls, Girls, Girls” en “A Glass of Champagne”. De afgelopen vier decennia toerde hij door alle uithoeken van de wereld, van Nieuw-Zeeland tot Groenland. * Drummer Steve zit nu al meer dan 30 jaar in de band en zegt dat hij van elke minuut heeft genoten. “Toetreden tot Smokie was het beste wat ik ooit heb gedaan”. Steve houdt van golf en probeert zo vaak mogelijk te spelen. Hij speelde ook met de legendarische Zuid-Afrikaanse Gary Player en de groten Ian Woosnam en Ernie Els. Het golven is voor Steve een geweldige ontspanning, wat hem helpt zijn batterijen weer op te laden voor de volgende tour.
* Mick speelt de leadgitaar en gaf in 1996 een nieuwe dimensie aan de band. Hij speelt niet alleen in de band Smokie, maar heeft ook solo een behoorlijke reputatie opgebouwd. Hij brengt vandaag de dag het grootste deel van zijn tijd door in Spanje. Hij is een fervent skiër, houdt ook van duiken en is de laatste tijd een fervent fietser geworden. Als je hem niet kunt vinden, is hij waarschijnlijk op het strand. * Luke is sinds 2019 de basgitarist en is de zoon van Martin, die jaren geleden Smokie ‘s toetsenist was. Hij is opgegroeid en omringd door muziek en het was dan ook geen verrassing, dat hij interesse toonde om zelf te spelen. Hij werkt nu als multi-instrumentalist en achtergrondzanger. Hij was verheugd om zich bij de band aan te sluiten en de muziek te spelen waarmee hij is opgegroeid. * Toetsenist Martin Bullard voegde zich in 1988 bij de band. Hij maakt muziek vooral voor zijn plezier. Het geeft hem veel voldoening om de nummers van Smokie ten gehore te brengen. Hij kan zich geen leven zonder muziek voorstellen en hij is van plan muziek te blijven maken, zolang hij daar fysiek en mentaal toe in staat is.
Eerder noemde ik, dat we hoopten dat we een paar nummers konden meezingen. Dat gebeurde inderdaad! De band speelde onder andere de hits “Living next door to Alice”, “Needles en Pins”, “Mexican Girl”, “Oh Carol”, “I´ll meet you at midnight” en “Lay back in the arms of Someone”. Ken je die nog? Dat was zo geweldig om met deze band mee te kunnen zingen! De band speelde voor een uitverkochte zaal en de stemming was overweldigend! We hebben van de eerste tot de laatste minuut genoten van Smokie!
Het optreden van de band Smokie begon nagenoeg exact om half acht en stopte “al” om half tien! Zonder pauze hielden de bandleden ons twee uur in de ban van hun muziek. We zagen hoeveel mensen naar de uitgang liepen, om vervolgens hun auto´s op te zoeken. Toen dachten we, dat het wel een poosje zou duren, alvorens we op de snelweg E4 zouden zitten. Niets was minder waar. Het verliep allemaal zo soepel dat we, voordat we er eigenlijk erg in hadden, al boven Huskvarna reden! Daar kregen we “als toetje” nog een mooi uitzicht over “Jönköping by night” met daarbij een gekleurde horizon over het grote Vättern meer. Al met al een zeer geslaagde avond!
Wat een heerlijk uitje moet dat geweest zijn! En heerlijk meegezongen! In de auto nog zitten nazingen?
Jazeker! Tot de volgende ochtend, want die deuntjes blijven nog wel even hangen hoor 😉