[slideshow_deploy id=’37590’]
Oh, oh, oh… wat vervelend… Moest ik nog voor een paar boodschapjes naar Tranås… En dat met dit weer… Ha! Wat een mazzel, dat ik die kant nog op “moest”, want wat was dat genieten! Afgelopen nacht had het weer behoorlijk gevroren, rond de 8 graden en dan is het overdag een feestje. Geen vuiltje aan de lucht, nagenoeg geen wind: top! Dit keer koos ik ervoor, om via Hestra te rijden. Ook een hele mooie weg, met vele heuveltjes en dalen, een paar beekjes en meertjes, bos en weidelanden. En doordat ik weer foto´s ging maken voor Joke, dacht ik dat het leuk was om haar dit keer de andere route te laten zien. Zoals ik had gehoopt, kon ze dit enorm waarderen. De foto´s werden wel drie of vier keer bekeken. Trouwens: in Tranås lag helemaal geen sneeuw!
Vanmiddag hebben we een hotel geboekt. Nee, niet in Nederland maar in Noorwegen. In Oslo om precies te zijn. Zoals we al hadden aangegeven, hebben we een poosje geleden kaarten gekocht voor het optreden van André Rieu aldaar. Uit mijn hoofd is dat op woensdag de 28ste oktober. We hebben besloten om er een paar dagen vakantie aan vast te knopen. Om alleen voor Rieu naar Oslo te gaan: nee. We willen dan meteen de mogelijkheid aangrijpen om meer van die stad te zien. Binnenkort zoeken we uit wat dat allemaal is. Nu hebben we in ieder geval de eerste stap gezet, door een paar overnachtingen bij te boeken. We gaan dinsdag reizen en ´s nachts in Oslo slapen. Woensdag en donderdag zijn dan gereserveerd voor diverse uitstapjes, woensdagavond André Rieu en mochten we toch nog tijd te kort hebben, dan kunnen we altijd vrijdagochtend nog iets ondernemen. Dat we dan ´s avonds laat thuis zijn is immers niet zo erg. We zien er beide enorm naar uit! Overigens gaan we er vanuit dat tegen die tijd het coronavirus de wereld uit is en Noorwegen haar grenzen weer open heeft gesteld…
Afgelopen zaterdag zat een jager in een dal in een jachttoren. Het was net buiten de plaats Önnebo, ten zuiden van Mjölby. Toen was hij toevallig getuige van een opmerkelijke en unieke natuurbelevenis. “Ik was daar om op vossen te jagen en had aas uitgezet. Toen zag ik ineens een lynx-vrouwtje en twee kinderen naderen”, zegt hij. Met zijn mobiele telefoon lukte het hem, om delen van de bijna twee uur durende ontmoeting met Europa’s grootste katachtige, of de Noordse tijger zoals het ook wordt genoemd, vast te leggen op film. De lynx is een beschermd dier en toch is er een tijdelijke licentie afgegeven voor de jacht op de lynx. Eind vorig jaar was het duidelijk, dat er tijdens de jacht in 2020 vier lynxen konden worden doodgeschoten. Het provinciebestuur maakte nu bekend, dat er in het betreffende gebied inmiddels twee lynxen zijn doodgeschoten. De dieren zijn zondag in Motala en de gemeente Boxholm geschoten. Er zijn dus nog twee lynxen over in de provincie waarop gejaagd mag worden. Het is voor het eerst in de moderne tijd, dat de jacht op de lynx in Östergötland is toegestaan. Volgens de provinciale Raad van Bestuur duurt de jacht met vergunning tot 31 maart en vindt de jacht plaats in die delen van de provincie, waar de grootste populatie van de lynx is. Trouwens de foto´s zijn van internet, van het betreffende filmpje gehaald.
Dan heb je nog een paar foto´s van ons tegoed van de prachtige tulpen van Erling en Britt. Het was een behoorlijk boeket van twintig bloemen. Ze stonden eerst een tweetal dagen in de keuken. Toen we ze kregen waren ze namelijk behoorlijk koud. Om ze dan meteen in de warme kamer te zetten was een aanslag op hun, toch al kort, leventje geweest. Door ze eerst in de keuken op een vaas te zetten, waar het veelal een paar graden koeler is, hopen we ze even aan onze temperaturen te hebben laten wennen. Vandaag gingen ze de kamer in. In twee vazen. Want ze zaten een beetje te dicht op elkaar, om goed uit te kunnen komen. Nu staan ze ruimer en daarmee hebben ze hopelijk meer kansen. De foto´s zijn overigens nog van de ene vaas. Duidelijk is wel de prachtige kleur!
Vanavond werden onze dametjes Jikke en Ebba weer eens verwend. Ongeveer een drietal keer per dag geeft Joke ze een paar snoepjes en dat weten ze precies. Wanneer het slotje van de weckfles wordt geopend zijn ze er als de kippen bij. Dit keer kregen ze naast een paar kattensnoepjes ook nog eens een andere lekkernij. Pantro kreeg de laatste maanden altijd een kattenlekkernij door zijn eten. Een soort gel, waardoor hij zijn brokken lekkerder vond en meteen opat. Nadat hij er niet meer was, bleven die dingen echter liggen. Totdat Joke die onlangs weer vond en twee daarvan in een klein schaaltje leegde en ze Jikke en Ebba voorzette. Nou, het was niet voor niets een kátten-lekkernij: de beide dametjes smulden er enorm van! De schaaltjes waren in een mum van tijd leeg. Schoon leeg. Ze konden bij wijze van spreken zó weer in de kast. Dan hebben ze, zolang Pantro er nog was, altijd gedaan alsof ze het niet lekker vonden, want dan kwamen ze er niet bij in de buurt. Of hebben ze dat gedaan, zodat Pantro er lekker van kon eten? Nu genieten zij er in ieder geval van!
