Geen widgets gevonden in de zijbalk

Vannacht had het lekker gesneeuwd. En het had gevroren! Dat betekent droge sneeuw. Poedersneeuw! Oh… Wat ziet de wereld er dan weer lekker fris en helder uit. De sneeuwschuiver was al langs geweest, terwijl wij nog in bed lagen en had de meeste sneeuw van de weg gehaald. Dat was voor ons huis, net als alle andere jaren, in onze heg beland en gedeeltelijk op onze oprit. Niet zoveel dat we er niet uit kunnen komen hoor. Vandaag zijn er ook weer sneeuwbuien voorspeld en zelfs voor morgen verwachten ze sneeuw. Helaas gaan daarna de temperaturen weer omhoog en zal de sneeuw hoogstwaarschijnlijk weer smelten en helemaal verdwijnen. Tot de volgende sneeuwperiode. Hopelijk nog in december, maar vast en zeker in februari 2023. Deze dagen hebben we in ieder geval mooi meegenomen!

Buiten lag dus poedersneeuw. Wat lijkt op poedersuiker. Binnen werd het ook een “beetje wit”. Twee weken geleden belden we met Heiko zijn ouders en toen lieten zij ons een schaal met oliebollen zien. Met natuurlijk poedersuiker! Daar krijg je dan ook zin in! Vanochtend konden we ons niet langer inhouden: het was de hoogste tijd om oliebollen te bakken! Ik maakte het beslag, met onder andere meel, boter en eieren en liet dat een half uurtje rijzen. Dat ging boven verwachting prima. Binnen de kortste keren zat het beslag in de kom tegen de onderkant van de theedoek aan te drukken! Ik sloeg het beslag zogenaamd neer en liet het opnieuw een half uur rijzen. Wederom kwam het zo ver omhoog, dat de theedoek bol stond. Tijd om te gaan bakken!

In de kelder had Heiko de frituur aangezet en de olie was ondertussen op de juiste temperatuur gekomen. Met het beslag, bestek, keukenrol, vergiet en een paar lege kommen ging ik naar de kelder en het echte werk kon beginnen! Het ging lekker vlot. Zodra een lepeltje vol beslag in de hete olie kwam “knalde het uit elkaar” en kregen we heerlijke luchtige oliebollen. Ik had slechts 500 gram meel gepakt, om te voorkomen dat we te veel oliebollen zouden krijgen. Desondanks werden het er toch nog een stuk of veertig. Toen het beslag op was ruimden we alles op en wasten we de vieze vette troep af.

Meteen daarna namen we elk een schaaltje met drie oliebollen en een beetje poedersuiker. Oh, oh, oh… Wat rook dat lekker en wat zag dat er lekker uit! Eenmaal in de mond werden de verwachtingen die de kleur en de geur geschapen hadden, waargemaakt: ze waren heerlijk! Goed gerezen, mooi uit elkaar gegaan in de hete frituur en daardoor erg luchtig en goed van smaak. Kortom: hier zaten twee mensen tevreden te (vr)eten. Waarom maken we dat eigenlijk maar een paar keer per jaar? Waarom bijvoorbeeld niet ergens in juni?

Noud bij de intocht in Rotterdam: spannend hoor…

Vanuit Nederland kregen we via de familieapp door, dat de Goedheiligman weer was aangekomen vanuit Spanje. Vorig weekend was hij met zijn knechten in Rotterdam aangekomen en dit weekend in het noorden van Nederland, in Onstwedde. Uiteraard waren de kleinkinderen aanwezig bij de intocht en genoten ze van de aandacht van de Sint en zijn zwarte pieten. In Onstwedde waren ze daadwerkelijk zwart geschminkt, conform de traditie. Wat is dat toch een leuk, maar eveneens spannend, kinderfeest. De schoentjes kunnen weer worden opgezet en de sinterklaasliedjes kunnen weer gezongen worden. Niet bij de schoorsteen, omdat er in de meeste nieuwe huizen geen schoorsteen meer zit. Dan maar bij de cv-ketel of radiator…

Gisteren was het in Nederland ook koud. Het had gevroren hebben we begrepen. Helaas voor kleinzoon Daan en mama Elise werd het voetballen niet afgelast. Terwijl moeder Elise langs de kant stond te koukleumen, rende Daan zich gelukkig wel warm op het veld. De spelertjes mochten gelukkig een trainingsbroek onder hun voetbaltenue aandoen. Op de foto zien we Daan in actie! Zijn team won met 16-0 hebben we gehoord. Wát een overwinning zeg!

Nog even over de sneeuwval. In Zuid-Zweden is er veel gevallen. En die zware sneeuwval zal volgens de voorspelling van SMHI zelfs tot maandag aanhouden. Op verschillende plaatsen werden daarom oranje weerwaarschuwingen afgegeven. Onder meer in Stockholm en Skåne. “In de nacht naar zaterdag trokken de eerste sneeuwvlagen over Zuid-Zweden. Sindsdien is de neerslag toegenomen en nu (op zondag) ligt er een dik sneeuwdek in meerdere delen van het land. Het is de eerste echte sneeuwval van het seizoen en er is de afgelopen 24 uur enkele decimeters sneeuw gevallen!” Zo’n code oranje wordt overigens afgegeven als er veel sneeuw valt in langere of kortere tijd, als het sneeuwruimen niet op tijd lukt of als er beperkte toegang is tot het wegennet. Wij kregen, in het zuidoosten van het Vättern meer, ook met code oranje te maken. Het is met name de lagedruk met koude lucht, die hier is neergestreken. Samen met koude winden uit de Baltische staten, die op hun beurt vochtige lucht uit een relatief warme Oostzee meesleuren, zitten ze achter het “sneeuwkanon”. Volgens de voorspellingen zal de sneeuwval naar verwachting ook de komende 24 uur aanhouden. Daarna trekt het naar verwachting langzaam verder naar het noorden. We zijn gewaarschuwd!

er zijn geen afbeeldingen gevonden

Ondanks, of juist vanwege de kou ging Heiko aan de wandel! Niet alleen voor het strekken der benen. Dit keer was het meer vanwege de sneeuw uiteraard… De witte wereld en het mooie weer daarbij, lokten Heiko naar buiten. Ik bleef binnen, omdat ik geen risico’s wil lopen. Besneeuwde paden betekent gladheid. Het risico op een uitglijder is mij nu te groot. Met zijn telefoon op zak, waarmee hij hele mooie foto’s kan maken, liep hij het pad op tegenover ons huis. Onderweg knipte hij diverse plaatjes. Hij liep voorbij het huis genaamd Hagen en genoot van de wandeling. Om mij later mee te laten genieten, maakte hij veel foto’s met onder andere de “portret-instelling”. Dat betekent, dat de voorgrond scherp wordt en de achtergrond wazig. Mooie beelden hoor! Vooral als er ergens tussen die witte wereld iets van kleur te zien is. Dat lukte Heiko! Tijd voor koffie en een oliebol!

Gisteren schreef ik over de reclamefolders. Of was het eergisteren? Maakt ook niet uit. Op het moment, dat ik de supermarkten noemde dacht ik meteen: “Hoeveel verschillende supermarkten zijn er hier eigenlijk?” Dat zocht ik op en het zijn er maar liefst 31. Een en dertig! Bekende namen kwamen naar voren, maar ook supermarkten waarvan we nog nooit gehoord hadden. Die zijn dus niet in onze omgeving te vinden. Wellicht wel in de grotere steden. Even ter verduidelijking van het lijstje. Ica heeft bijvoorbeeld Ica Maxi, Kvantum en Nära. Daarbij geven ze in feite aan hoe groot de winkel is. Eigenlijk ook wat je er kunt kopen. Zo heeft Maxi onder andere kleding, speelgoed en tuinartikelen. Dat vind je niet bij de Nära. Die heeft het “noodzakelijke”, zoals daar zijn brood, koffie en groente. Wat hier niet (snel) te vinden is, zijn slagers en groenteboeren. Alles is in principe in de supermarkten te krijgen. Wel zijn er de speciaalzaken, zoals die met kaas, crackers en soortgelijke koloniale (Zweedse of plaatselijke) goederen. Of die met huiden van schapen en wild. Daar is dan ook vaak vlees van die dieren te koop. En je hebt nog de boerderij-winkels, de landhandel. Als je hier dus niet slaagt wat eten kopen betreft, ligt het niet aan het aanbod. Toch?

4 gedachten over “Slideshow – Poedersneeuw buiten. En binnen?!?”
  1. Wat een mooi winterplaatje! Heerlijk die witte sneeuw. Kan me voorstellen dat Heiko het heerlijk vindt om er doorheen te banjeren.
    Het knisperde zeker ook onder iedere voetstap?
    En dan die oliebollen! Wat zien die er mooi uit! En zeker lekker, als ze net uit het vet komen. Die kleine sliertjes of kleine bolletjes werden zeker gelijk opgegeten? Dat deed ik wel, als ik zelf bakte, jaren geleden. Mmmmmmmmm…..

    1. Hej!
      Mooi hè? En inderdaad kon je van verre horen, dat Heiko in het bos liep 🙂
      Niet verder vertellen, maar er zijn heel wat van die kleine sliertjes “per ongeluk” afgebroken, op het moment dat ze in de kom kwamen te liggen… Heerlijk!
      Gewoon weer eens doen, Wilma. Je hebt er vast plezier van en het resultaat mag je zelfs opeten!

  2. Oe, lekkuuuuur, oliebollen. Ik bak ze eigenlijk nooit
    (meer) we hebben een kennis die ze graag bakt en dan krijgen wij ook een portie. Héérlijk.
    Zo kreeg ik van een duitse kennis in Zweden het verzoek om poffertjes te bakken. Ik heb daar een poffertjespan, maar we gingen de volgende dag weg, dus dat werd hem niet meer. Als verrassing mijn poffertjespan van zolder gehaald, goed schoongemaakt en ingebrand, het is nog zo’n ouderwetse gietijzeren, en die gaat als kado mee als we in februari die kant weer op gaan. We hadden het hier afgelopen weekend ook koud met temperaturen onder nul, maar nu is het boven nul met een straffe wind en voelt het nog kouder aan. Ach ja, winter is coming. In Gafsele ligt nog maar een klein laagje, maar is het wel koud hoorden we. Jullie veel plezier in de witte wereld en groetnis uut Fryslân

    1. Goejûn Rinske!
      Was je maar dichterbij, dan kreeg je zeker ook een paar oliebollen!
      Wat lief, van de poffertjespan! Is dat nog zo´n loeizwaar ding? Volgens mij, als ik dat zo lees, had mijn moeder die ook. Daar werden de poffertjes heel lekker in!
      Ben benieuwd, wat de kennissen daarvan vinden!
      Ja, lage temperaturen met een windje: heel koud! Hier zijn de temperaturen nu zo´n beetje rond het vriespunt en morgen gaan ze weer naar boven! Dan zal de sneeuw wel snel vertrokken zijn. Maar dit hebben we in ieder geval gehad 🙂
      In moaie jûn!

Laat een antwoord achter aan Joke Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *


CAPTCHA Image
Reload Image

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.