Slideshow – Örebro en sluis

 
Voor de eerste keer dit jaar wakker worden in de caravan. En we hebben goed geslapen! De bedden liggen beter dankzij de toppers en dat doet wonderen voor je nachtrust. Al snel hierna zaten we aan het ontbijt en maakten we de picknickmand klaar voor vandaag. Koffie en koeken mee en dit keer geen brood. We gaan naar Örebro en gaan ervan uit, dat we daar wel een broodje of iets dergelijks kunnen eten. Het bezoeken van die stad en dan ook het grote slot dat midden in de stad staat, stond op onze planning. Sietse had ons daar ook al over geïnformeerd. Via een toeristische route langs het Hjälmaren meer, reden we in een heel rustig tempo naar de stad. Eenmaal in Örebro volgden we de borden “Centrum” en kwamen meteen, niet alleen in het centrum, maar ook nog eens direct bij het slot aan.
   
Rond het slot waren verschillende parkeergarages en parkeerplaatsen, terwijl je ook, zij het beperkt, langs de weg kon je parkeren. Was het toeval dat er precies voor het slot één ruime parkeerplaats langs de weg vrij was? Onvoorstelbaar, maar waar! We draaien de auto op de weg en parkeerden daar uiteraard. Bij de automaat een parkeerkaartje gekocht voor drie uur en op pad. Precies voor het slot stond een hamburgerkar… de klok stond op twaalf uur… onze magen waren leeg… Zoveel toevalligheden konden ons niet weerhouden van het kopen van een hamburger. Die aten we op een bankje in het nabij gelegen parkje op en die viel er erg lekker in.

Örebro is een stad in het landschap Närke en de provincie Örebro län. Örebro behoort tot de gelijknamige gemeente. De stad ligt in een voor Zweden dichtbevolkt gebied, in Midden-Zweden. De stad heeft 140.599 inwoners (2013) en is daarmee de op 5 na grootste stad van het land. Örebro is een van de steden in Zweden, die te maken heeft gehad met een snelle bevolkingsgroei: van ruim 40% in de periode 2005-2010. In het begin van de 20e eeuw stond Örebro bekend als de schoenen-stad door de grote hoeveelheid aan schoenfabrieken. Halverwege de 20e eeuw ging het meer over in diensten, service en onderwijs. Örebro is bekend van het kasteel in het midden van het centrum en ook van de watertoren “Svampen”, de paddenstoel. Wist je, dat Olof Daniel Westling Bernadotte hier op 15 september 1973 is geboren? Hij werd door zijn huwelijk bekend als prins Daniel van Zweden, Hertog van Västergötland, oftewel Prins av Sverige, Hertig av Västergötland. Hij is namelijk de man van kroonprinses Victoria van Zweden.
 
Na de hamburger wandelden we naar het slot. We merkten meteen, dat het heel rustig was. Aan de ene kant prima, alleen kregen we ook het idee, dat het slot vandaag wel eens niet open zou zijn voor een bezichtiging. Op de eerste verdieping was een balie waar een vriendelijke dame ons desgevraagd inderdaad vertelde, dat het slot op zaterdag en zondag tussen elf en drie uur open was. Vandaag was het vrijdag! Helaas kwamen we zodoende niet verder dan deze eerste toren en deze vriendelijke dame. Echter geen probleem: we gingen Örebro ontdekken. Op zoek naar musea, kerken enzovoort. We wandelden het centrum in en daar was het té gezellig druk. Van enige corona besmettingsvrees was daar niets te merken. Alhoewel het er absoluut reuze gezellig uitzag op de vele terrasjes, kregen wij het “Spaans benauwd”. Anderhalve meter afstand was daar eerder anderhalve centimeter afstand…

We kuierden rustig (mét anderhalf meter afstand tussen ons en derden) door de straten en zagen op meerdere punten bovenstaande, blitse reclame. Er stond “Det bästa med Örebro i din mobil” en er stond een QR code bij. Het bleek een reis- of bezoekersgids te zijn. In het centrum waren niet veel bezienswaardigheden open, inderdaad vanwege de pandemie en daarmee werd het langs de diverse winkels lopen. Ook langs Dressman, een kledingzaak voor mannen. Thuis hadden we al een keer geconstateerd, dat Heiko er wel een paar blouses voor de zomer bij kon gebruiken. Heiko had bij Dressman al eerder iets gekocht en hun aanbod, de kwaliteit-prijs én de pasvorm zijn goed. We liepen de winkel dan ook weer uit met twee blouses en een korte broek. Een paar winkels verderop zag ik een Lindex winkel. Niet speciaal naar iets op zoek, maar toch wel even neuzen én iets gevonden. Een licht, linnen zomerjurkje. In plaats van een slot bekijken werd het dus kleding kopen in Örebro.

We liepen terug naar de auto en verlieten Örebro. Voor de terugreis kozen we een langere route. We gingen namelijk nu niet onder het meer langs, maar reden nu aan de bovenkant, de noordkant, van het Hjälmaren meer. Richting Arboga. In Arboga werden we aangenaam verrast door een authentieke wijk, met vele traditionele houten huizen. Het leek erg veel op Eksjö. Heel leuk. Die gebouwen worden overigens verondersteld te bestaan ​​sinds de 9e eeuw, maar archeologische onderzoeken hebben tot dusver geen vondsten gedaan die dat kunnen aantonen. Tot op heden zijn ze officieel niet ouder dan de 13e eeuw. Daarom wordt aangenomen, dat de stad in deze tijd werd gesticht. Er bestaan ​​nog twee middeleeuwse kerken en twee kapelruïnes. De oudste hiervan is de St. Nicolai-kerk, met de oudste bewaarde delen van de 12e eeuw. De Heliga Trefaldighets kyrka, gebouwd in de tweede helft van de 13e eeuw, is nog intact en kan worden bezocht. Nee, niet vandaag…

We vervolgden onze terugreis en zouden dat doen via Alberga. Nee, natuurlijk niet over de weg E20, maar binnendoor. En nog geen half uur later stonden we alweer stil: bij de sluizen van Hällby! In Arboga was ik naar een supermarkt geweest, waar ze aardbeien verkochten voor zeven euro (!) per doosje, toen Heiko deze sluizen had ontdekt op de toeristenkaart die we bij de camping receptie hadden gekregen. Super! De sluizen liggen in het Hjälmare kanal, welke Hjälmaren (het meer) verbindt met het Arboga-å (een å is een watertje, die over het algemeen kleiner is dan een rivier of kanaal, maar weer groter dan een beek). Het kanaal werd aangelegd tussen 1623 en 1639, met als doel het transport van ijzer, graan en hout tussen Bergslagen en Stockholm, de Oostzee, te vergemakkelijken. Het kanaal is de oudste aangelegde waterweg van Zweden.

Het kanaal is in totaal 13.700 meter lang, waarvan 8.500 meter een gegraven kanaal is. Het heeft een totale valhoogte van 22 meter, door middel van negen handbediende sluizen verdeeld over vijf plaatsen. Bij Hällby zijn drie van de negen sluizen van het kanaal. Ze werden gebouwd tussen 1819 en 1830. Samen overwinnen de drie sluizen, een hoogteverschil van acht en een halve meter. Ten zuiden van de sluizen steekt een weg het kanaal over via een kleppenbrug. Meteen naast de Hällby-sluizen is ook het Hjälmare-dok waar schepen werden gebouwd in de jaren 1800 en 1900. De scheepsbouw werd in de jaren zestig echter gesloten, maar het dok wordt nog steeds gebruikt voor reparaties en als winterstalling voor plezierboten. Hier bevond zich eveneens het bezoekerscentrum van het Hjälmare-kanaal met een haven en een restaurant. Ra, ra, ra wat kochten wij daar?

Tja en als je erop wacht komt er natuurlijk geen bootje, die door de sluizen moet! En wie weet hoe lang we nog zouden moeten wachten. Men heeft immers geen dienstregeling met gezette tijden. We hadden nét besloten om verder te gaan, toen er niet een of twee of drie, maar vier bootjes op ons afkwamen varen! Hoewel we de werking van sluizen het vorig jaar al twee keer hadden gezien, bleven we toch kijken, want het is en blijft toch bijzonder. Wat eerst een tussenstop van een half uurtje zou zijn, werd daarmee uiteindelijk anderhalf uur. Toen gingen we toch écht richting de camping. We hadden genoeg indrukken opgedaan voor een dag. Via Alberga en Åsköping kwamen we rond half zeven terug bij de caravan. Nog even nagepraat over deze dag en ruim een uur na terugkomst gegeten. Het was rond half negen, dat we de afwas aan de kant hadden en een kopje koffie maakten. Dat was nagenoeg het laatste wat we vandaag deden. Een prachtige dag gehad en ontzettend veel gezien!
[slideshow_deploy id=’40603′]