Elk jaar op 5 oktober viert de Zweedse lerarenvereniging “Wereld Lerarendag”. Ze vieren het samen met docenten over de hele wereld. Het thema van dit jaar 2020 is “Van risico naar gezondheid – Nu en in de toekomst”. Volgens de lerarenvereniging is het belangrijk, om aandacht te besteden aan het belangrijke dagelijkse werk van alle leraren. Uiteindelijk is onderwijs heel belangrijk in de huidige maatschappij: “Onderwijs is, zowel een mensenrecht op zich, als een onontbeerlijk middel om andere mensenrechten te realiseren. Onderwijs is immers het voornaamste hulpmiddel, dat volwassenen en kinderen in staat stelt, om zichzelf uit de armoede te halen en de middelen te verwerven, om ten volle deel te nemen aan het leven van hun gemeenschap.
Onderwijs is essentieel om vrouwen in staat te stellen voor zichzelf op te komen, kinderen te beschermen tegen uitbuiting, gevaarlijk werk en seksuele uitbuiting, mensenrechten en democratie te bevorderen, het milieu te beschermen en de bevolking aangroei onder controle te houden. Meer en meer wordt onderwijs erkend als een van de beste investeringen die een overheid kan doen. Maar het belang van onderwijs ligt niet enkel op praktisch vlak: een goed opgeleide, verlichte en actieve geest, is een van de vreugden en beloningen van het menselijk bestaan.” Om heel eerlijk te zijn, heb ik van deze “feestdag” niet veel gemerkt.
Vanochtend had ik onder andere Heiko zijn zomerkleding verwisseld voor zijn winterkleding, want het dragen van een korte broek zit er hoogstwaarschijnlijk dit jaar niet meer in. De dagen worden nu zo langzamerhand wel frisjes en duidelijk merkbaar korter. Omdat Heiko het niet zo snel koud heeft, had hij aangegeven, dat de wisseling nog niet nodig was. Maar gisteren zocht hij toch naar een dikkere trui. Vanaf het moment dat we weer thuis zijn is hij niet helemaal 100%. Heel erg moe, regelmatig hoofdpijn en buik voelt anders dan anders. Daarom lag hij veel op de bank en ging hij zelfs gistermiddag nog weer even naar bed. Deze morgen was het iets beter. Om niet de hele dag weer in huis te zitten, vulde ik tegen half twaalf de picknickmand: we gaan “buitenshuis” lunchen!
[slideshow_deploy id=’44288’]
En dat klonk Heiko goed in de oren! Gelukkig maar. Ik had namelijk op de weersvoorspellingen voor de komende week gezien, dat het vandaag nog een van de meest mooie dagen zou worden. Overdag geen regen, lekker temperatuurtje van rond de zestien graden en vanmiddag het zonnetje er zelfs bij. Deze dag moesten we daarom pakken, om van de herfst te genieten. In de zin van de verkleurde bladeren van bomen en struiken. Vooral met het zonnetje erbij is dat zo fantastisch. Misschien wel, qua kleuren, de mooiste tijd van het jaar. Nog geen tien minuten later zaten we in de auto en reden we richting het zuiden, richting Askeryd.
Daarna kozen we voor een alternatieve route richting Eksjö, eentje die we nog niet eerder gereden hadden. We werden niet teleurgesteld en kregen veel moois te zien. Jammer genoeg was het het eerste deel van onze route nog bewolkt. Nadat we ergens in het bos een kopje koffie hadden gedronken en een broodje hadden gegeten brak de zon door. Zoals voorspeld. We hadden het eerste gedeelte van de rit al genoten, maar nu nog meer! Je moet me niet vragen door welke dorpjes we allemaal zijn gereden, want het waren er veel. Veelal van een of twee woningen. Na drie uurtjes, met twee pauzes onderweg, reden we onze oprit weer op en bleven we maar praten over wat we allemaal hadden gezien.
Er werd gesproken over de koeien met die gigantische hoorns, de wilde zwanen met drie jongen, de mooi gekleurde bomen en struiken. Maar ook spraken we over onze verwondering. De waarschuwingsstokken voor de winter staan er alweer. Ik had ze al eerder gezien, bedenk ik me nu. Toen ik naar Flisby reed, om de post voor vrienden op te halen. Toen was het “nog maar” eind september. Verwachten ze een strenge winter misschien? Hetgeen wordt beweerd over de lijsterbessen geloof ik niet meer. Het vorig jaar hingen er gigantisch veel trossen met besjes aan de bomen en dat zou betekenen, dat we een strenge winter zouden krijgen. Nou, die moet nog komen… Nu zitten er totaal géén besjes aan, waardoor men zegt, dat we een zachte winter krijgen. Eerst zien, dan geloven. De waarschuwingsstokken staan er in ieder geval op tijd, mocht de winter vroeg invallen.
Wat ook op tijd is, zijn de winkeliers, die alweer kerstartikelen te koop aanbieden. Deze foto is gemaakt op 8 september. Acht (!) september! Ik heb er al een keer over geschreven, dat een andere winkel eveneens hun zaak met kerstspullen had ingericht en ik blijf erbij, dat het veel te vroeg is. Het was immers nog bijna vier maanden voor de Kerstdagen. Toch zagen we ook toen al meerdere klanten met kerstboompjes of kerstverlichting bij de kassa staan. Ik mag toch hopen, dat ze hun huizen nog niet gaan versieren. We moeten toch nog ruimte houden voor de herfstperiode met onder andere zijn Halloween?
Deze foto is genomen op dertien september jongstleden. Toen had ik de kanten voor het eerst met de trimmer gemaaid en de grassen gekortwiekt. Dat kon op dat moment, want er stond nagenoeg geen water in het vijvertje. Ik had destijds alle ruimte, om mijn gang te gaan. Zonder natte voeten. En het was zo mooi, dat we eindelijk eens te zien kregen, wat er nou allemaal op de bodem lag. Dit beeld hadden we tot gistermiddag. Gisteren, de afgelopen nacht en vanmiddag heeft het zo veel geregend, dat onze vijver weer zo goed als gevuld is! Weg stenen, weg keien, weg bodem! Het heeft wel geholpen, dat alles een beetje is opgeruimd, want het water is veel helderder dan voor de droogteperiode.
En van een droogte, zoals we die hebben gekend in de zomer van 2018 kunnen we eigenlijk niet spreken. Toen was het pas echt droog. Ondanks dat hadden we een leuke appeloogst. Dat zit er heel misschien dit jaar ook nog in. De appels aan de grote boom, midden in de tuin, groeien nog steeds en veranderen steeds meer in de rode kleur. Ze zien er zó lekker uit. We weten inmiddels, dat ze ook lekker zijn. Tenminste van eerdere jaren. Of we ze dit jaar überhaupt nog kunnen proeven? Er vallen nog steeds meerdere appels per dag uit de boom. Als ze maar niet allemaal gevallen zijn, voordat ze rijp zijn…
