Als je iets begint, moet je het ook afmaken. Soms gaat dat niet zo gemakkelijk als je wilt, simpelweg omdat je er tegenop ziet. En waarom eigenlijk? Het ging hierbij om de border bij de oprit. Het grootste gedeelte hadden we al gedaan en daarmee was het een kwestie van hooguit een paar uurtjes samen er verder aan werken. Maar het begin maken? Uiteindelijk toch maar begonnen en raar maar waar, toen was het ook meteen weer leuk! Het onkruid wieden gaf immers meteen resultaat en dat geeft ook nog eens energie om door te gaan. Plotseling bleef mijn handkrabbertje ergens achter hangen: het was het oortje van een kopje, waar al een struikje doorheen groeide. Terwijl we verder gingen vonden we nog meer: scherven van kopjes en schoteltjes en zelfs van een bord. Misschien als we verder waren gaan graven hadden we een volledig ontbijtservies kunnen verzamelen!
Nadat we ook vandaag weer samen een tweetal uurtjes in de border hadden gewerkt gingen we elk een kant op. Zelf ging ik nog even aan de slag met het stukje grond voor de linker container. Daar lagen nog kleine steentjes en keitjes, welke we konden gebruiken voor het ophogen van ons muurtje bij de border. De rest meteen maar onkruidvrij gemaakt, wat er eigenlijk op neer kwam, dat het gewoon leeggemaakt werd. In tegenstelling tot onze border, want daar bloeien de tulpen van Jan en Sia nu volop. Zijn ze niet prachtig?
Terwijl we daar op de knieën lag kwamen de dametjes een voor een langs voor een inspectie. Jikke ging er zelfs even uitvoerig bij liggen. Ze nam alle tijd om het resultaat goed te bekijken. Ebba had er blijkbaar iets meer vertrouwen in en bekeek het meer op een afstandje. Toch erg gezellig, dat ze in de buurt zijn en blijven als wij buiten zijn. Het zijn toch wel echte gezelschapsdieren.
Heiko ging na de border verder met het kloven van de bomen van buurman Erling. De komende dagen is het prachtig weer en daarmee zou het gekloofde meteen kunnen drogen. De mooiste stammen kloof je het eerst. De rechte stukken. Die met een zijtak of gebogen vorm leg je eerst aan de kant. Maar als alle rechte stukken gekloofd zijn… Dan moeten die lelijke stukken er toch aan geloven. Zolang het een grote klomp hout is kan het niet in de kachel. Met kleine stukjes langs de kanten eraf splijten wordt de klomp hout steeds kleiner en kleiner. In een klomp werden we verrast door een enorme lijmpot, die er binnenin zat. Wát een hars! Dat moet nog flink drogen alvorens dat in de kachel kan. Wat zal dat branden én roken! Én de schoorsteen vervuilen. Tegelijkertijd ruikt het wel keel erg lekker… Even eerder hadden we al een stuk hout gekloofd, waar nog takjes ín groeiden. Bijzonder om te zien. De brokken gingen echter gewoon tezamen met zijn vrienden in het houthok. Drogen jochies!
Eindelijk! Sinds we naar Zweden gingen met vakanties kwamen we steevast terug met een elandsticker op de auto of camper. Al een poosje vroeg ik me af of er op de Hyundai eigenlijk wel een elandsticker zat. Nee dus! Gelukkig hadden we nog een eland sticker. Twee zelfs: eentje in het zwart en eentje in het wit. De zwarte versie was wel grappig geweest trouwens, op een zwarte auto. Dat zou een zoekplaatje geworden zijn. Ik koos toch maar voor de witte. Voordat die op de achterkant van de auto geplakt kon worden, moest er wel even iets schoongemaakt worden. Ondanks dat de auto ongeveer 2 weken geleden schoon was gemaakt, moest er nu opnieuw een hoekje schoongepoetst worden. De auto wordt zelfs vies ook al rijden we er niet mee! Het schoonmaken was gewoon even met een doekje en dat was dus niet zo´n grote klus. Later de hele auto maar weer. Nu prijkt er wel een mooie eland op de Hyundai!
Nu al het hout in de nieuwe houtstek ligt en we niet meer over dit stukje gras… ehh grond hoeven te lopen, hebben we daar weer graszaad ingezaaid. De aangetrapte en met de volle kruiwagens aangereden grond losgeharkt en daarna graszaad erover. Het zou vanavond of vannacht gaan regenen, wat een perfect moment was om te zaaien. Overdag is het zeker +10 graden en dan ontkiemt het zaad wel. Nu hopen we wel, dat het graszaad nog goed is, want het is al een aantal jaren oud. Volgens ons gaat het nooit kapot, hoe oud het ook is. We zullen het zien. Als er over drie weken nog niets gegroeid is, was het waarschijnlijk tóch te oud. In dat geval moeten we maar nieuwe halen.
Nu we de grond aan de achterkant van de vijver en het beekje schoon hebben gemaakt lopen we daar vaker eventjes een rondje. Vooral ´s avonds, als de zon vanuit het westen schijnt, geeft dat een heel mooi, idyllisch plaatje. Echt genieten van de mooie natuur en de stilte. Rond de vijver groeien op dit moment de felgele bloemetjes, de Gewone Dotterbloempjes. Dat geeft nog een extra effect aan het, toch al zo mooie, plaatje. Op de foto is tevens te zien waar het mos op de kei zit en wat de waterstand al is geweest. Het is een beetje onbegrijpelijk, dat in het kleine beekje, de waterstand zomaar een halve meter kan verschillen. Voor een beekje van een meter breed toch best veel. Nu het dammetje weer waterdicht is blijft het waterniveau meer stabiel. Fijn, want een halfvolle beek en vijver is een beetje troosteloos. Het verbaast ons (trouwens in positieve zin) wat het effect is van stromend water in je achtertuin. Wij zijn echte natuurmensen, alleen dan met name bosmensen. We houden niet zo van water. Aan een meer of aan zee wonen is bijvoorbeeld niets voor ons. Dit beekje met de vijver is daarentegen geweldig.
Via Tupperware hadden we jaren geleden al eens twee broodtrommels besteld. Die zijn onverwoestbaar en gaan al vele jaren mee. Schreef ik onverwoestbaar? Ja, tot vandaag. Ik had het zwarte exemplaar, die andere is blauw-grijs, op de kookplaat gelegd, om er zoals gebruikelijk iets in te laten ontdooien. Toen ik dat deed, zag ik een beetje vuiligheid op een van de knoppen van het elektrisch fornuis en dat maakte ik eventjes schoon. Vervolgens ging ik naar de kamer. Ineens hoorde ik iets tikken. Het kwam uit de keuken. Het was het fornuis. Het tikken kwam van een pit die aan was. Pit aan?!? Ik meteen naar de keuken en ja hoor! Ik rook het al! De onverwoestbare broodtrommel was verwoest! Door de hitte van de kookplaat. Blijkbaar heb ik met het schoonmaken van de knoppen van het fornuis, een knop een beetje gedraaid en daarmee een pit aangezet, precies die waar de broodtrommel op lag natuurlijk. Die was volledig doorgesmolten. Toen kwam een uitdaging, want er zat immers gesmolten plastic op de kookplaat. Zo snel mogelijk verwijderen, want anders brandt het steeds verder in. Voor het reinigen van dit soort glasplaten hebben we een apart middeltje en dat er meteen opgesmeerd, beetje gewreven, even wachten en…Ja! Het plastic liet los en de plaat was weer helemaal schoon. Geluk bij een (bijna-) ongeluk…
Jeetje, goed dat je zo snel de kookplaat hebt kunnen schoon krijgen.
Ik zag de foto en had er een hard hoofd in. Gelukkig is alles “reg” gekomen!
Heb nog steeds het boek niet gekregen. Zag bij track en trace dat hij zaterdag zou komen. Weer niet. Ergens bij de sorteer gaat er iets mis. Heb nu goede hoop dat het er dinsdag is. Hoorde al dat Postnl achterstanden had. Iemand had een paar kleine plaatjes gestuurd naar België en die man had het ook nog niet gekregen.
Nou, we wachten weer rustig af… En jullie tuintjes staan er weer mooi bij. Ja, ‘t is altijd weer een vreselijke klus, maar nu hebben jullie eer van je werk……
Hej hej!
Ja, daar heb ik pure mazzel mee gehad. Ik zag ons ook al op zoek gaan naar een nieuwe plaat…
Begreep, dat het boek inmiddels is ontvangen en dat je druk aan het lezen bent! Of is het boek al uit?
Bedankt voor de complimenten voor de tuin.
Ha en bra dag!