Er stonden nog een paar werkzaamheden van het dak van de veranda open. Details. Het dak is gelukkig dicht gekomen voordat we naar Nederland gingen, maar nu liggen er nog een paar kleinere afwerkingspuntjes. Aan de voorzijde het plamuren, schuren en aflakken van de dakrand, aan de lange zijkant het monteren van de dakgoot en ergens aan de achterkant willen we ook nog iets veranderen, maar dat is te lastig om te omschrijven. Dat komt later wel een keer in beeld. Als eerste pakte Heiko de dakgoot aan. Die moet ietsjes uit de kant komen, een beetje van de boeiboordplank af. Het water dat van het dak afloopt moet namelijk wel in de goot stromen, toch? De gootbeugels moeten derhalve op klossen gemonteerd worden.
Voor de betere stevigheid kiest Heiko ervoor, om een extra regel, balkje, langs de hele zijkant van de veranda aan te brengen, in plaats van kleinere klossen. Dat balkje vond hij nog onder een dekkleed met daaronder vele (grote) balken, (kleinere) balkjes en planken. De boeiboord langs de lange zijde van de veranda loopt echter onder een hoek. Een gootklos of het extra balkje moet daarentegen een rechte (verticale) zijkant hebben vanwege de dakgootbeugels die er aangeschroefd moeten worden. Daarom stelde Heiko de cirkelzaag in onder een bepaalde contra-hoek en zaagde hij een zijkant van het balkje af onder een hoek van 20 graden. In totaal van 4 balkjes trouwens, want de lange zijde is 11,70 meter lang. Die afstand had hij niet meer in een stuk. Dat de extra balk uit meerdere delen bestaat maakt niet uit. Daar zie je later niets van weer, omdat het achter de dakgoot zit.
Nadat de balkjes gezaagd waren werden ze goed geschuurd. Gelukkig kon dat buiten, want dat geeft behoorlijk veel stof in de garage. Na het schuren werden de balkjes voor de eerste keer in de verf gezet. Dat klusje deed hij in de stookruimte, in de kelder. Daar wordt sinds enige weken dagelijks de houtkachel weer gestookt en is het zodoende behalve droog, ook altijd lekker warm. Nadat het verf droog was werden de gaatjes in het hout, door de oude spijkers en schroeven die erin hadden gezeten, erg duidelijk zichtbaar. Die moesten toch maar even dicht geplamuurd worden. Je ziet ze dan misschien nooit weer, maar de regen, of vocht in het algemeen, kan er wel in komen. Dat zou niet bevorderlijk zijn voor de duurzaamheid. Nadat dat droog is kan het voor de tweede keer geverfd worden. Dan kan het aan de boeiboord geschroefd worden en tenslotte kunnen de gootbeugels eraan en an de dakgoot erin gelegd worden. kortom, nog even geduld Joke…
Vanuit Kolham hadden we een grote bloempot met jonge kastanjebomen meegekregen. Weet je nog? Die hadden Geert en Froukje voor ons “op de kop getikt”. Wij wilden wel graag een paar kastanjebomen in de tuin, maar die zie je hier niet zo veel. Hun oude buren hadden ooit een keer een aantal kastanjes in het zand gestopt in een grote bloempot. Daar zijn heel veel jonge kastanjebomen uit gegroeid en die pot vol kregen wij mee naar Zweden. Vandaag zijn iets minder dan de helft van die boompjes uitgepoot. Het was een wirwar aan worteltjes die door elkaar heen waren gegroeid. Ook de oude kastanje, waar alles uit was gegroeid, zat er nog aan.
Er zaten voldoende mooie rechte stammen met mooie worteltjes tussen die gepoot konden worden. Op verschillende plaatsen in de tuin hebben we nu in totaal 13 kastanjebomen gepoot. Die krijgen de tijd én de ruimte om groter te groeien. Hopelijk doen ze het goed in deze grond en in dit klimaat. De is natuurlijk ietsjes kouder hier ´s winters, maar hopelijk overleven ze het en kunnen we over een paar jaar onze eigen kastanjes zien vallen.
Éen van de grootste kastanjebomen met de meeste wortels kreeg een prominente plek: naast onze fiets, ons reclamebord of herkenningspunt feitelijk, langs de weg bij de oprit. Dat zal leuk zijn als die groter wordt! Het waren vandaag perfecte weersomstandigheden om dit klusje te doen. Het had de afgelopen dagen flink geregend, dus de grond waar de jonge boompjes nu in gepoot zijn was goed vochtig. De komende dagen blijft het vochtig weer, waarmee de worteltjes meteen voldoende vocht krijgen, om zich te kunnen nestelen in de grond. Behalve deze kastanjebomen hebben we ook nog een viertal Hollandse eikenbomen uitgepoot. Ook van Froukje gekregen. Zo krijgen we een beetje meer variatie aan bomen in onze tuin. Of wij die eikenbomen groot zien worden is nog maar de vraag natuurlijk. Een eik groeit niet zo snel, maar we zullen zien.
Het was trouwens niet alleen boomplantdag vandaag in Ödarp. Er gingen ook nog een aantal Hollandse bloembollen de grond in. Mooie grote tulpenbollen, die we van Riks en Phaedra hadden meegekregen. Die hebben we in de border naast de oprit geplant. Daar stonden al meer tulpenbollen, geel en rood. Die border wordt volgend jaar nóg kleurrijker met deze extra bollen. Bijna tegelijkertijd heeft ook Phaedra tulpenbollen gepoot. We wachten met spanning af, welke tulpen het eerste boven de grond komen. De Hollandse tulpen in Blijham of die in Ödarp.
En ik? Ik heb ook niet stilgezeten hoor. ´s Morgens deed ik het rustig aan door achter de laptop allerlei zaken weer te ordenen en te regelen. Uiteraard is ook het bijwerken van de website een bijna dagelijks terugkerende activiteit. Na de middag ging ik ook maar naar buiten. Eens even kijken wat ik daar zou kunnen doen. Ja! Deel twee van de wilde rozen! Die in de border langs de oprit waren gisteren al door mij gekortwiekt en nu waren die, die onder langs de veranda staan aan de beurt. Daar stonden nog veel meer en allemaal met lelijke stekels! Dikke handschoenen aan dus en erg voorzichtig aanpakken.
Heiko probeerde het mij nog even gemakkelijk te maken, door met de kettingzaag door de dikke, stekelige stronken te gaan, maar dat werkte niet. Niet goed althans. De stelen gingen namelijk heen en weer en de ketting kreeg er daardoor geen grip op. Helaas. Leuk geprobeerd Heiko, maar geen goed idee. Toch maar weer met de snoeischaar verder. Die wilde er best doorheen hoor, alleen waren het een paar honderd stengels, takjes die geknipt moesten worden. Dat verneem je op den duur wel in pols en elleboog. Niet zeuren, gewoon doorgaan. Af en toe het gesnoeide even bij elkaar vegen, in de kruiwagen leggen en die uiteindelijk weer leeggooien op de houtwal.
Ooh, ze zijn wel behoorlijk kort geworden. Dat gaat volgens ons zeker twee jaar duren, voordat die weer een beetje de vorm van een struik krijgen. Toch was het ook hier noodzakelijk. Net als die van de border aan de kant van de keuken, ook daar zaten boven in de rozenstruikjes vele takjes door elkaar geslingerd, terwijl ze daaronder kaal waren. De wilde rozen staan er in ieder geval weer netjes bij. Na de rozen wilde ik niet meer stoppen met snoeien en netjes maken. Daarom nam ik ook de uitgebloeide bloemen onder handen. Dat was lang niet zo zwaar om te knippen. En die kon ik bij de grond afknippen. Een ander soort bloeit nog en die liet ik natuurlijk staan. En als die uitgebloeid zijn en gesnoeid kunnen worden, kunnen de paaltjes met balkje eerst ook weer in de schuur. Het wordt zo langzamerhand kaal…
Tijdens het snoeien van de wilde rozen onder de veranda, aan de voorkant, haalde ik eveneens de gevallen bladeren en het onkruid weg. Daarmee werd het immers helemaal herfst-klaar. En terwijl ik daarmee bezig was kwam ik een oude bekende tegen: een groene jachtspin. Die hebben we hier al vaker begroet. Een keer in de kast van de badkamer, een keer in de keuken, in het rekje boven de gootsteen en gisteren nog bij de wilde rozen in de border aan de noordkant van het huis. En elke keer is het een vrouwtje, want die is heldergroen gekleurd met een duidelijke donkere streep. Een mannetje heeft namelijk een geelrood gestreept achterlijf. Net als eerdere keren, was ook dit exemplaar beslist niet klein en daarom had ik eerst een paar foto´s gemaakt en toen maar even op een andere stukje gaan snoeien. Later, toen ik hier weer keek, was de spin weg en kon ik verder gaan.
