Nu de dennen uitgehuild zijn en al het stuifmeel is verwaaid of verregend, kunnen de ramen schoongemaakt worden. Gelukkig hoeven we dat niet vanaf een ladder te doen. De grote ramen van de slaap- en logeerkamer kunnen we openen aan de binnenkant en helemaal over de kop kiepelen, zodat de buitenkant binnen komt. Dat scheelt een hoop! Er zat inderdaad gele stuifmeel op de ramen, maar eerlijk gezegd viel de hoeveelheid me mee. Desalniettemin is het fijn dat de ramen weer schoon zijn. Op het moment, dat ik op de bovenverdieping bezig was, reed Heiko naar Aneby. Zijn hechtingen werden verwijderd van de wond, na het verwijderen van de ouderdomsvlek. Daarna reed hij door naar Eksjö, om een onderdeel voor de grasmaaier te halen.
Een paar dagen eerder had hij bij een zaak in landbouwmachines een onderdeeltje besteld en dat kon vandaag gehaald worden. Het was een dwarsstang, waaraan de gaskabel vastgezet wordt en waarmee je, door de dwarsstang naar je toe te trekken, gas kunt geven. Dat dwarsstangetje was er tijdens de verhuizing van Vetlanda naar Ödarp afgevallen en ergens onderweg verloren gegaan. De hele tijd heeft Heiko zich gered met “hand-gas”, maar op het laatst ging dat niet meer. Als hij eerder had geweten, dat het onderdeeltje zo eenvoudig te verkrijgen was, had hij het natuurlijk veel eerder gekocht. Voor slechts €15,- euro wil je het verdriet er immers niet van hebben.
Meteen toen hij terug was plaatste hij het dwarsstangetje op de machine, om te controleren of het de juiste was. En dat paste! Perfect! Hoe fijn. Nu kan er weer op een normale manier grasgemaaid worden. De grote vlakken doen we met de zitmaaier, maar er zijn ook een paar hoekjes, waarbij een kleinere grasmaaier veel effectiever is. Tenslotte zijn er plekjes waar je met beste met de trimmer bij langs kunt. Kortom, grasmaaien is een drietrapsraket, van groot naar klein. De gecompleteerde grasmaaier mocht van Heiko meteen even zijn diensten bewijzen. Een kort rondje achter de groentetuin langs en een paar kleine hoekjes, waar je met de zitmaaier niet zo eenvoudig bij kunt komen werden bezocht en het gras kort gewiekt.
Het laatste stukje achtergevel, die bij de achterdeur van de werkplaats is nu ook klaar. En het kleine stukje naast de grote schuurdeuren eveneens. Daar is door Heiko dat stukje beton ingelegd en weer netjes geworden. Vandaag dat nog even geverfd en klaar is Kees! De deuren zijn allemaal weer netjes in het zwart gestoken, de kozijnen zijn allemaal weer fris wit, de gordijntjes weer gewassen en de muur weer gesausd. Volgens mij is de achtergevel nu wel klaar en kan hij er een paar jaartjes tegenaan. Nu nog even een “muurversiering” bedenken voor rechts naast de deur naar de werkplaats…
Later op de dag heeft Heiko nog een aantal kleine klusjes gedaan: een beetje onkruid gewied, hier een schilderijtje opgehangen, daar een paar oude schroeven verwijderd… Eveneens heeft hij het laatste stuk gras rond de moestuinbakken weggehaald. Toen het tussen en achter de bakken netjes was aangekleed met grind, leek het ons verstandig én mooi, om dat ook vóór de bakken te doen. Daar haalde hij daarom het gras weg, legde er antiworteldoek op, waarna ook daar grind op kwam. Het is nu meer een geheel geworden en ziet er naar onze mening heel netjes uit. Blij mee! Zie de je rode haan? Die is nog van mijn moeder en die kreeg gisteren ook een nieuw laagje faluröd over zich heen. Hij kan nu weer duidelijk waken over onze groenten.
Terwijl Heiko met dat grind aan het spelen was, had ik gisteren en vandaag me een paar uurtjes bezig gehouden met het schoonmaken van de caravan. Van binnen. Alle kastjes, zowel van binnen, als van buiten, de wanden en het plafond afgenomen en het keukentje uiteraard weer lekker fris gemaakt. Ook de drie dakluiken zijn grondig onder handen genomen en als laatste het toilet. Een behoorlijke klus, maar nu weten we zeker dat we in een schone caravan stappen. Zo krijg je al echt zin in de komende dagen hoor. Vooral omdat de temperaturen goed worden. Morgen kan er inpakt worden, althans de kleding en dan donderdag de etenswaren nog en op pad. We gaan slechts drie dagen, omdat we dan geen oppas voor de dametjes Jikke en Ebba hoeven te zoeken. Op zich wil onze buurvrouw ze met alle plezier even schoon water geven en van extra brokjes voorzien. Maar ach, als het niet nodig is redden we ons liever zelf.
En de beide dametjes kunnen immers best drie daagjes alleen zijn. We zetten er altijd meer dan voldoende brokjes neer én uiteraard een grote bak met schoon water. Ze mogen dan in de grote kelder, de tvättstuga, verblijven. Daarnaast kunnen ze ook in het stookhok komen en in de kelderhal, waar ze via het raam naar buiten kunnen kijken. Zo zien ze in ieder geval ook nog daglicht. We hebben overwogen om ze gewoon vrij te laten, zodat ze overdag naar buiten kunnen en ´s avonds zelf naar binnen kunnen komen om in hun mandjes te gaan slapen. Daar hebben we toch vanaf gezien. Een goede vriendin van ons, Phaedra, vertelde ons namelijk, dat katten op zoek gaan naar hun baasje. Als het ze te lang duurt voordat wij terug zijn, gaan ze dwalen en mogelijk vérdwalen! Dat risico willen we beslist niet lopen. Vandaar dat ze drie dagen binnen blijven. Leuk zullen ze dat niet vinden, maar het is voor hun eigen bestwil. Of ze dat snappen?
