Vandaag, onder perfecte weersomstandigheden, weer een stukje van de achtergevel gesausd. Tegen tien uur ging ik naar buiten waar het zonnetje lekker scheen en er weinig wind was. Het was mijn bedoeling om het laatste stukje muur te sauzen, waarmee die af was. Helaas strandde die poging op ongeveer twee derde deel van het doel. De reden? De emmer met saus was op! Dat was balen hoor. Op het deel wat ik tot nu heb gedaan, zijn in totaal al twee emmers leeg gestreken. Vooraf hadden we ingeschat, dat dit voldoende zou moeten zijn. Om alle gaatjes en oneffenheden in het beton echter goed dekkend te krijgen, moest de muur moest echter zo dik ingesmeerd worden, dat die twee emmers tóch niet voldoende waren. Wellicht morgen maar even naar Tranås, nu wil je het klusje uiteindelijk ook wel afmaken. Het is waarschijnlijk nog maar een uurtje werk, alleen dan moet je inderdaad wel verf hebben…
“Hé, wat is dat?” Tijdens het uitvlakken van de grond en het verwijderen van veel onkruid, kwamen we dit exemplaar tegen. Hier heeft “iets” wel een heel vreemd wortel geschoten. Toch? Het lijkt wel een gewei van een hert. Of een vertakkende hoogspanningskabel, die van heel groot naar meerdere kleinere kabels gaat en daarna de huizen in om stroom te leveren. Hier gaat het echter om een ordinair stelsel van onkruidwortels. Niets meer en niets minder. Of we hiermee de kern van het onkruid te pakken hebben weten we natuurlijk niet, maar we hebben wel een flinke hoofdader geraakt en daarmee in ieder geval een grote slag toegebracht aan de voortplanting van dit plantje.
Als je dit zo ziet, dan is het ook geen wonder, dat je niet alle onkruid uit de tuin krijgt. Tjeetje, wat een wortels! En wie weet wat er toch nog in de grond achter is gebleven. Het voelde overigens ook heel stevig aan. Niet zoals bij de wortels van een zevenblad bijvoorbeeld. Dit waren bijna takken te noemen, zo hard. En ook nog eens met een redelijk gewicht. Zouden we nu écht de hoofdader hebben verwijderd? Binnenkort zullen we het weten. Wel heel bijzonder om eens een dergelijke wortel bóven de grond te krijgen. Totaal niet verwacht, dat dit ónder de grond zou zitten.
Tijdens het bladeren door de advertenties op Marketplace, kwamen we deze tegen. Men verkoopt een hekje. Dat is precies hetzelfde model als onze hekwerkjes. Rond onze veranda staan hier vele meters van en eveneens langs de beide trappen naar de voor- en keukendeur. Laatst hebben we nog een drietal stukken hekwerk geverfd en rond de moestuin geplaatst. Ze stonden immers toch alleen maar weg te roesten. Tegen een boom aan en achter de container. Wat ons opviel aan deze advertentie is, dat men 120 euro (!) vraagt voor een stukje hek van 1,30 meter lang. Wij hebben stukken van 2 x 2 meter en een stuk van 4 meter rond de groentetuin gezet: een vermogen! Als dat korte stukje van 1,30 meter 120 euro moet kosten, wat neer komt op bijna 100 euro per meter), dan zouden onze stukken in totaal iets van 800 euro mogen kosten? Nooit geweten dat zo´n hekwerkje zoveel waarde heeft. Nee, verkopen doen we ze niet hoor. Het lijkt mooi rond de moestuin en voorlopig blijven ze daar ook staan.
De grote boom aan de kant van ons beekje en naast het pellet-bruggetje, staat op dit moment vol in bloei. Het lijkt wel een beetje op een witte sering. “De sering is familie van de olijf en groeit oorspronkelijk in Zuidoost-Europa. Voor de tuin zijn er verschillende gekweekte rassen. Ze hebben witte, roze, paarse of violette bloemen. De kleine bloemen zitten dicht op elkaar in een grote pluim en verspreiden een heerlijke geur. De sering is ook geliefd als snijbloem en wordt hier zelfs speciaal voor gekweekt. De hartvormige bladeren zijn glad en frisgroen van kleur, in de herfst vallen ze af. De maximale hoogte is ongeveer 5 meter.” Zou dit dan toch wel eens de Sering “Mme Lemoine” kunnen zijn? Met de juiste lichtinval is het echter wel een mooi sieraad in de tuin. Het is één van de vele voorbeelden van de natuur, waardoor wij de lente toch de mooiste periode van het jaar vinden. Ondanks dat elk jaargetijde zijn eigen charme heeft, geeft de lente een fris, schoon en opgeruimd gevoel. De fris groen blaadjes aan de loofbomen geven een gevoel van een nieuwe start: een schone lei.
De bermen vullen zich alweer volop met lupines. Hier en daar bloeien ze zelfs al. Veel inwoners van Zweden vinden het een verschrikking, omdat het plantje enorm woekert. Onkruid! Ieder jaar breidt het wortelstelsel zich daadwerkelijk onzichtbaar voor ons uit, waardoor er jaarlijks meer lupines in de bermen komen. Wij hebben toevallig recht tegenover ons huis ook een hele langs strook met deze planten staan, waarvan wij niet genoeg kunnen krijgen. Ze zijn prachtig! Meestal bloeien ze al ergens halverwege de maand mei, maar dit jaar is de natuur later en dat zien we onder andere ook terug bij de lupine. De eerste kleurrijk bloeiende lupine hebben we inmiddels tegenover ons huis gevonden. De meeste zijn paars, echter hebben we ze ook in het zacht roze ertussen staan. Nog een weekje wachten en het is een prachtig kleurrijke berm geworden. Geduld…
Bij de post troffen we vandaag een grote blauwe enveloppe aan van de Nederlandse belastingdienst. Wat zou dat nu weer zijn? Het bleek het jaarlijkse formulier te zijn, waarop we ons wereldinkomen moeten opgeven. Geen grote klus om dat in te vullen gelukkig. Heel anders dan de belastingopgave, die we in het eerste jaar na emigratie kregen. Het formulier hoeft pas in augustus terug te zijn bij de belastingdienst, alleen wachten we uiteraard niet zolang. Er hoeven maar een paar getalletjes ingevuld te worden en die hebben we (Joke) heel snel paraat. Al onze administratie is immers gedigitaliseerd en daarmee een kwestie van het juiste mapje op de computer openen en de gevraagde informatie even overschrijven. Wedden, dat hij morgen weer bij de post zit om terug te gaan naar de Nederlandse belastingdienst?
Reeds vele jaren roept Joke, dat we een keer een paar mooie foto´s van ons beide sámen zouden moeten maken. Ja, leuk! Maar daar bleef het dan weer bij. Van Jokes neef Sietse kregen we zelfs als cadeautje aangeboden, om bij een professionele fotograaf een fotoshoot te laten maken. We waren er helemaal klaar voor, alleen kwam toen het coronavirus ons land binnen en lag al het werk van de fotografen stil. Vandaag was het redelijk mooi weer, af en toe verdween de zon even achter een wolkje, maar ondanks dat besloten we vanochtend al, dat vanmiddag het moment zou zijn! We zouden foto´s van ons sámen maken!
De natuur in en rond onze tuin is momenteel uiteindelijk ook fantastisch. Neem nou bijvoorbeeld de appelboom. Volop in de bloei: geweldig mooi! Hét moment om een paar kiekjes aan het familiealbum toe te voegen. De fotocamera op het statief, timer ingesteld op 10 seconden en “Tjiessss”. Ja, ook eentje op de vlonder. En bij de fiets. En bij de voordeur. Na een aantal pogingen op diverse plekje hebben we een paar gevonden, waarvan wij vinden, dat die de moeite waard zijn om te bewaren. Het blijkt trouwens best lastig te zijn om de “perfecte” foto te maken. In ieder geval hebben we eerst een paar. Zodra het weer kan toch maar eens een professionele fotograaf inschakelen. Dit smaakt toch naar meer!
