Geen widgets gevonden in de zijbalk

Vanmorgen begonnen we samen in de kapsalon. In de tvättstuga knipte ik Heiko zijn haar. Dat was na vier weken weer nodig en ik dacht, als ik aan het aanrecht kan staan om rozijnenbollen en suikerbrood te bakken, kan ik ook wel een half uurtje staan om Heiko zijn haar te knippen. Dat verliep inderdaad prima en binnen een half uur was zijn kapsel af. Zelf wilde ik ook graag mijn haar geknipt hebben, maar ik zag het niet zitten om naar de kapper te gaan. Een half uur in de auto naar Tranås rijden, daar een half uur in de kappersstoel zitten, om vervolgens weer een half uur in de auto te moeten zitten. Helaas, dan maar geen kort koppie. Tenzij… Met een spiegel voor mij, in het aanrechtkastje en op ooghoogte probeerde ik mijn eigen haar te knippen. Dat ging aan de voorkant prima. De ene na de andere lok viel op de grond.

De zijkanten waren echter lastiger en achter op het hoofd helemaal. Dat kon ik immers niet zien. Gelukkig bood Heiko daar de helpende hand. Ik kamde het haar, om een lok haar tussen twee vingers te pakken en Heiko knipte het, te lange, haar bij mijn vingers langs weg. Zo gingen we samen mijn hoofd in het rond. Heiko mocht zich alleen uitleven op de nekpartij. Het eindresultaat is helemaal naar tevredenheid geworden! Na de knipbeurt heb ik me meteen lekker gedoucht, want omdat ik geen kapmantel had gedragen, zaten de korte haartjes ó-ver-al. Andere kleren aan gedaan en het haar in model gebracht. Wil je wel geloven, dat ik me meteen een heel ander mens voelde? Heerlijk! Wat een verrassing en leuk dat we dit zo samen konden doen. Misschien zelfs wel voor herhaling vatbaar.

Nadat de kapsalon was gesloten nam Heiko die ruimte in beslag. Onze tafel in de kamer was oorspronkelijk houtkleurig, toen we die vier jaar geleden bij Ikea kochten. Meteen werd die wit geverfd, zodat die bij onze grijze bank en de rest van de inrichting paste. Inmiddels was het de hoogste tijd, dat die tafel voor een tweede keer wit geverfd zou worden. Er zaten enkele vlekken op en een paar beschadigingen. De tafel verdween van de kamer naar de kelder, werd licht geschuurd, afgenomen en daarna geverfd. Met een verf op waterbasis, zodat het snel droog zou zijn en niet zou stinken. Aan het einde van de dag stond de tafel weer op zijn vertrouwde plek in de kamer, alsof er niets was gebeurd.

Terwijl Heiko daar mee bezig was, ging ik in de keuken aan het kokkerellen. Morgenavond krijgen we immers bezoek en die komen na een lange reis bij ons eten. Ik had een mooi recept bedacht, maar aangezien de elektricien komt en we de hele dag waarschijnlijk geen stroom hebben moest ik het menu aanpassen. Ik besloot vandaag alvast een lekkere gebonden soep te maken. Nu had ik uiteindelijk ruim de tijd en stroom om het klaar te maken. Op het moment, dat alle ingrediënten waren samengevoegd tot de maaltijdsoep, werd deze afgekoeld en in de kelderkast gezet. Daar is het wel zo koud als in de koelkast. We kunnen het morgen gewoon warm maken. Desnoods op een van de houtkachels!

Meteen na de middag wilde Heiko onze fruitbomen gaan snoeien. Met name de perenboom die in de voortuin staat, had behoorlijk veel en lange uitlopers. Met de elektrische snoeischaar ging hij het boompje te lijf. Voor de bovenste takken is inmiddels een trapje nodig, waaruit blijkt dat de boom ondanks het snoeien, toch groeit. Na ruim een half uur was de boom weer in model. Zo lang we hier wonen hebben we slechts één keer een paar peren van die boom kunnen plukken. Nu maar hopen, dat er weer eens een keer peren aan komen. Dat heeft natuurlijk niet zo heel veel te maken met het snoeien. De bloesem moet door bijen met stuifmeel van een andere fruitboom bestoven worden. Als dat niet gebeurt komen er nooit vruchten aan. Ook de drie kleinere fruitboompjes achter het huis werden nog geknipt. De appel-, peren- en pruimenboom. Daar zat niet zo heel veel werk in, omdat die nog maar drie jaar oud zijn. De grote, oudere appelboom is een andere keer aan de beurt. Daar had Heiko vandaag geen zin meer in.

Verder was Heiko vanmiddag nog weer een paar uurtjes in de schuur te vinden. Hij wilde graag nog een paar stammetjes kloven, zodat dat maar weer aan de kant was. Het lukte hem, om ruim een kuub weg te werken. Dit keer van onze eigen grote, omgewaaide dennenboom. Telkens vulde hij de kruiwagen met de gekloofde stukken en op het moment dat die vol was, werd die meteen naar de houtstek gebracht. Het segment van die houtstek bij ons vijvertje waar nu gestapeld wordt, komt daardoor steeds voller. En dat terwijl het segment er meteen naast steeds leger raakt. Gelukkig komt er op dit moment meer in dan dat er uit gaat. Zes overvolle kruiwagens bracht hij er naartoe en twee volle kruiwagens haalde hij eruit, om naar de grijpvoorraadbak in het stookhok in de kelder te brengen. Want uiteraard wordt er gewoon verder gestookt, zij het niet meer zo erg als een paar weken geleden, toen het zo vroor en waaide. Nu is het rond het vriespunt of er iets boven en de wind is zeer matig.

Het is een lekker gevoel, dat hetgeen er aan hoeveelheid hout uit gaat, er ook meteen weer in komt. En meer. Voorlopig kan Heiko nog wel een paar uurtjes meer besteden aan het zagen en kloven. Er is nu nog veel hout in voorraad vanwege de storm. Van de stapel die buurman Erling bracht ligt nog vijf kuub, van het werk is alweer een kuub meegenomen, de Fin in Eksjö heeft nog een paar bomen liggen en daar liggen ook nog een aantal blokken van de grote populier te wachten. Tenslotte liggen er nog een aantal bomen omver in ons eigen bos. Mooi tijdverdrijf en fysieke training.

Gelukkig worden de dagen weer langer. Het lentelicht is in aantocht en dat gaat eigenlijk behoorlijk snel. We haasten ons als het ware naar lichtere tijden. Mocht je iemand zijn, die het daglicht heeft gemist tijdens de donkere herfst- en wintermaanden, is dit zeker goed nieuws. Het is in deze tijd van het jaar, dat de lengte van de dag het meest toeneemt. Gezien in minuten bij daglicht. Als je in het noorden van Zweden woont, kan het wel tien minuten meer per dag zijn. Of iets meer dan een uur per week. In het zuiden van het land kan het dagelijks 5 tot 7 minuten meer licht zijn. Of iets meer dan een half uur per week. Ja, dat zijn zeer grote verschillen, in verschillende delen van dit land. In het hoge noorden komt de zon een tijd lang helemaal niet op, in december en januari. Morgen is het voor de inwoners van Kiruna acht minuten langer qua daglicht. Ten zuiden van Malmö krijgen de bewoners vier minuten langer daglicht. We gaan richting de lente!

2 gedachten over “Samen haar van Joke geknipt!?!”
  1. Zo langzamerhand mag je wel een hele administratie gaan bij houden van welk hout wanneer is gekloofd. Want hoe lang laten jullie het hout drogen? Eén, twee of drie jaar?

    Staat je trouwens goed die muts Heiko! 😉

    1. Nou, misschien toch maar een Excel bestandje maken, Wilfred? Nog niet eens zo´n gek idee. Nu weten we waar wat ligt, maar na een paar maanden ook nog? We laten het meestal 1,5 tot 2 jaar drogen.
      Die muts? Hmmm… Als jij het zegt…
      Geniet van de dag en doe je de groetjes?

Laat een antwoord achter aan Joke Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *


CAPTCHA Image
Reload Image

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.