Vandaag was de eerste dag na de periode van het mooie zomerse weer. De voorspellingen waren dat we 80% kans op regen hadden. En dat werd bewaarheid. Het regende vanochtend vroeg inderdaad. Jikke, die anders graag zo snel mogelijk naar buiten wil, kon maar niet beslissen of ze nu wel of niet de drempel van de keukendeur over moest gaan. Gelukkig regende het niet lang. De kans dat er regen kwam was trouwens 80%, maar het was gelukkig niet zo, dat het datzelfde percentage van de dag regende. Na de middag werd het namelijk opnieuw heerlijk zonnig en konden we weer buiten zitten. De natuur had een mooie voorraad vocht gekregen en het stof was weggespoeld.
Ons bezoek was vandaag van elkaar gescheiden. De jongste bracht de dag door met een penvriendin. Die had daar laat in de ochtend mee afgesproken. En terwijl de jongste dus zijn eigen dag-invulling had kwam de andere helft, de oudere helft, van ons bezoek bij ons. Die is al behoorlijk op leeftijd en zodoende zijn de mogelijkheden om iets te ondernemen beperkt tot thuisblijven en praten of een eindje rondrijden. Daarom begonnen we na de koffie eerst maar eens met een spelletje Rummikub. De vorige keer toen ze hier waren had ik dat ook samen met haar gespeeld en toen won zij. Deze keer was ik de winnaar, al was ze het er niet mee eens. Volgens haar had ik vals gespeeld. Hmmm… Een gevalletje “slechte verliezer”?
Daarna gingen we samen een suikerbrood bakken. Suikerbrood is in Zweden niet te koop, dus maken we het zelf. De suikerklonten die je daarvoor nodig bent, hadden we in december vorig jaar bij een bakker in Hoogezand gekocht. Met aanwijzingen van de bakkersdochter zou het dit keer toch moeten lukken. En dat was zeer zeker het geval. Het suikerbroodje werd meteen tijdens de lunch geprobeerd en we namen elk een paar plakjes. Dat zei genoeg. Na een schoonheidsslaapje van “de oudere” gingen wij tweetjes via een toeristische route naar Eksjö, om een paar boodschapjes te gaan halen. Bij de Lidl haalde ik eventjes alleen een paar levensmiddelen (alleen, in verband met het corona risico) en bij de DollarStore gingen we wel samen naar binnen. Met mondkapje op. De Dollarstore is een hele grote en vooral ruim opgezette winkel onder andere in Eksjö, Vetlanda en Mjölby, waar je van alles en nog wat kunt kopen. Even zonder de mannen en daarmee liepen we samen op een plezante manier de winkel door. Het was niet al te druk en daarmee konden we alles op ons gemak bekijken. Er werden nog een paar cadeautjes voor kennissen in Nederland gekocht. Na twee uurtjes waren we weer terug in Ödarp.
Ondertussen had Heiko een aantal dagen beschreven voor onze website en van foto´s voorzien. Het bijhouden van de website lag namelijk stil vanwege het bezoek. Daarvoor was er geen tijd, want het amusementsprogramma draaide 24/7. In die twee uur had hij drie dagen kunnen publiceren, zodat onze website weer een teken van leven had gegeven én de avonturen met ons bezoek kon worden gelezen. Net voordat we thuis kwamen was Heiko naar buiten gegaan, om een stapeltje takken in kleinere stukjes te maken en klaar te leggen bij de grilplaats. Mócht het mogelijk zijn om deze week nog een keer worstjes te grillen, dan lagen de takjes in ieder geval al vast klaar.
Ondertussen hadden we van de jongere helft van ons bezoek een seintje gekregen, dat we niet op hem hoefden te rekenen voor het warme eten. Dat berichtje kwam vergezeld met een foto binnen op onze WhatsApp. Ze zaten op dat moment samen achter een bord met daarop een schnitzel en patat. Blijkbaar was het gezellig en hadden ze genoeg te bepraten. De voertaal was Engels, hoorden we later. Zij is immers Zweedse en hij Nederlands, waardoor het in hun beider moedertaal communiceren lastig werd. Beiden spreken ze gelukkig redelijk Engels. Wij aten met z´n drieën rode kool met aardappelpuree en prinskorv (worstjes). Ook voor de verandering weer eens lekker.
Op het moment, dat we trouwens uit de auto stapten, terug uit Eksjö, zag ik dat de zwarte bessenstruik wel erg donker was. Er zou toch geen ziekte inzitten? Dichterbij gekomen, zag ik, dat het allemaal besjes waren. Had de zon met mijn fantasie gespeeld, dat ik het ergste dacht? Nee, de struik is bijna topzwaar van het gewicht van de vele bessen. Zo blij mee. Wat we ervan gaan maken weten we nog niet precies. In ieder geval komt er weer iets in de diepvries voor het bakken en misschien gebruiken we ook wel iets om wijn van te maken. Dat zien we later wel. Rond tien uur vanavond kwam de jongere helft de oudere helft weer ophalen. Daaruit en uit zijn verhalen, hebben we de conclusie getrokken, dat ze het erg gezellig hadden gehad samen. Anders houd je het immers niet zo lang vol. Tot morgen!
