Valentijnsdag! Dé dag waarop je je geliefde in het zonnetje zet en haar/ hem bedankt voor alles wat zij/ hij voor je doet. Daar hoort natuurlijk een mooi boeket bloemen bij, waarmee je laat blijken hoe blij je met elkaar bent. Een traditie die is overgewaaid vanuit Amerika en waar we eigenlijk nooit aandacht aan schonken. Maar nu ik bij een hovenier werk, die ook heel veel vaste planten en snijbloemen verkoopt, is het wel erg gemakkelijk én leuk om thuis te komen met een mooi boeket. Die had ik de vorige week al bij mijn baas besteld en gisteren meegenomen (vandaag was ik vrij). Zodoende kon ik Joke vanochtend verrassen met rode rozen. Huh? Nee, roze tulpen! De basis bestaat uit 13 tulpen, een paar takjes groen, drie takken van de lijsterbes, gipskruid en nog iets “groens”. Een mooi vol boeket, waarmee je iemand echt kunt verrassen en dat was Joke ook.
Vorig jaar hadden we een grote plastic speciekuub in de grond gegraven, net voor de garagedeuren. Daar waar het laagste punt van onze oprit is en waar bij extreme regenval, het water naar toe loopt. Helaas is het tot nu toe twee keer gebeurd, dat er regenwater onder de garagedeuren doorliep en zorgde voor een minimale overstroming van 5 cm water in de garage. Om dat te voorkomen is het de bedoeling, dat het regenwater in de grote specieton loopt. Daarin hadden we een dompelpomp geplaatst, die het water vervolgens verderop op het grasveld moest pompen. Helaas is deze pomp overleden. Stuk. Kapot. Oftewel hij deed het niet meer. Het toeval wil… dat ik regelmatig op Marketplace kijk en daar zag ik gisteravond zowaar een dompelpomp! Te koop aangeboden, als nieuw, gekocht bij Biltema. Slechts 1 x 20 minuten gebruikt. Als nieuw voor 300 sek, aangeboden voor 200 sek. Alleen betaalt een Nederlander dat natuurlijk niet. 150 sek geboden en met succes. Vanmiddag de pomp gehaald uit Anneberg, op een half uurtje rijden. Morgen maar even in de specieton hangen en de stekker in het stopcontact doen. Stel dat het in het weekend ineens héél hard gaat regenen. Je weet maar nooit. Wij zijn er wat dat betreft in ieder geval op voorbereid.
Vanmorgen had ik nog even contact met onze buurman Erling. Hij was in zijn grote schuur bezig met opruimen en wilde mij iets laten zien. Of ik tijd en zin had om even langs te komen. Ja hoor, ik was toch bij huis: leuk! Even buurten. Toen ik aankwam was hij net even weg, maar alle deuren stonden open en zodoende kon ik zien, dat hij inderdaad flink aan het opruimen was in de grote schuur met twee verdiepingen. Even later hoorde ik hem aankomen, op zijn pas aangekochte Quad. Een legergroene, vierwiel aangedreven Quad. Mooi ding! Grappig speelgoedje. Hij vroeg of we even een rondje moesten gaan maken met dat ding. Jazeker, hartstikke leuk! Uiteraard was het speelkwartiertje helemaal geweldig, toen ik ook een stukje mocht crossen. Wát een power! Hellinkjes: geen probleem. Hindernissen in de vorm van boomtakken of stenen en kuilen: geen probleem. Erling was ook zichtbaar blij met zijn nieuw speelgoedje, die hij in zijn eigen bossen gebruikt, om er te kunnen komen. Dat gaat ook goed met zijn grote tractor, maar dit gaat sneller én is veel leuker.
Ook vandaag hadden enkele vogeltjes nog moeite met hun nieuwe voederhokjes. Wat toch een vreemde apparaten hebben die mensen er voor ons neer gehangen. En uiteraard zonder gebruiksaanwijzing! Toch zijn de meesjes niet al te schuw en daarmee werden de angsten al snel overwonnen. Ook door dit koolmeesje. Een beetje vreemd kijkend ging hij aan het kokertje hangen. In een mum van tijd had ook hij door, hoe je de lekkernijen eruit moest halen. Makkelijk hè? Dat gold helemaal voor de grote boomklever (KLeur – KLever, weet je nog). Die wist volgens mij al meteen hoe hij ermee aan moest. Gewoon zijn puntige snavel door het plastic steken en de pinda´s er heel uittrekken. Fluitje van een cent. En dat deed hij met enige regelmaat. Eigenlijk zo vaak, dat ik dacht, dat hij op enig moment wel buikpijn zou moeten hebben. Of was het zijn broer, die ook langskwam?
Vorig jaar, ergens in de maand november, kwam ik vaak op de GFT vuilstort in Tranås. Dit, omdat snoeihout weggebracht moest worden voor het werk. Ter plekke nam ik echter steevast een kofferbak vol brandhout weer mee terug. Dat nam ik vervolgens mee naar huis. Grote blokken berkenstam, die ik prima kon gebruiken voor in de houtkachel. De grote blokken hadden we achter het huis liggen, onder het terras, met een groot blauw kleed er overheen. De stapel was inmiddels fors en aangezien ik vandaag niet aan het werk hoefde en er wel een heel mooi zonnetje scheen, was het een mooi moment om te beginnen met het kloven. De houtvoorraad voor de huidige winter is nog lang niet op, maar ik kan natuurlijk wel alvast weer beginnen met verzamelen voor de volgende winter. In de container is immers ruimte genoeg om het in op te slaan.
Omdat het hout al mooi droog was, was ik wel ontzettend benieuwd of het kloven hierdoor problemen zou opleveren. Je kunt namelijk het hout het beste kloven, wanneer het hout nog nat(tig) is. Wanneer het (te) droog is, gaat het kloven, zelfs met de kloofmachine, erg moeilijk. Dan moet er vaak een bijl aan te pas komen. Vanmiddag niet! Hoe klein het kloofmachientje ook is: hij ging door de grootste stammen. Zonder problemen. Ik had meer moeite met het tillen van de stammen, dan dat hij moeite had om ze te kloven. Toppie! Joke kwam nog even kijken. Nee, ze kwam olie brengen. Ahum… Ze had gelijk, want de machine maakte enorm veel lawaai. Zoveel, dat ze het in de kamer kon horen en dat ging haar door merg en been. Een beetje olie bij de stalen buizen en het liep weer als een trein. Zonder geluid!
Toen het schemerig begon te worden ben ik maar gestopt met het kloven. Voordat het donker was wilde ik het hout graag in de container hebben. Toen was ik ongeveer op de helft. Het had mij eerlijk gezegd ook bij de neus, want dat er zóveel lag had ik niet gedacht. Er lagen ongeveer vier rijen achter elkaar en de stammen lagen eveneens vier hoog… Eerst de kruiwagen maar eens leeggemaakt, want die stond natuurlijk net op dat moment met een voorraadje hout bij de kachel. Eenmaal leeg kon het kuieren beginnen. Leuke wandelingetjes hoor: heen en weer van de carport naar de container met volle kruiwagen en van de container terug naar van de carport met een lege. En weer heen en weer terug. Mijn lichaam heeft de nodige training vandaag wel weer gehad. Toch is het dankbaar werk en ik ben blij, dat het begin is gemaakt. Hopelijk kan ik het klusje morgen afronden. Als het weer een beetje meehelpt en ik niet al te veel spierpijn heb…
