Hadden we gisteren niet tegen elkaar gezegd, dat we niets zouden doen? Heiko kon het niet laten om even op de ladder te stappen. Hij wilde de palen heel graag met elkaar verbinden. Niet omdat hij dacht dat ze zouden vallen, maar een verbinding maakt het allemaal wel even steviger. Daar komt bij, dat hij de palen meteen waterpas had gezet, waarmee hij later de balken er direct goed aan kan bevestigen. Zonder de palen nog eerst weer goed te moeten zetten. Dat scheelt weer iets in tijd.
En bij het verbinden van de palen bleef het niet… Hij pakte de trimmer nog uit de garage… Ik denk, ik heb het hem niet gevraagd, dat hij het een beetje voor de visite heeft gedaan, want hij had een gedeelte van de vijver nog getrimd. De vorige eigenaren waren heel blij met hun tuin. Vooral Viveca kon genieten van de borders en het werken daarin. Alleen was de vijver een beetje een ondergeschoven kindje. Of Heiko daarom de vijver probeerde nog een beetje netter te maken? Het kon ook zijn, dat er vanwege de droogte, nu de mogelijkheid was om een paar stappen vanaf de kant in de vijver te zetten. Daarmee kon hij uiteindelijk verder komen dan anders, wanneer er water in zit. Toen ik vanochtend naar het resultaat keek zag ik ook, dat de irissen bloeien. Nog niet veel, vijf stuks, maar het begin is er weer! Wat bijzondere bloei. En heel mooi!
Ik had vandaag een ritje naar Hullaryd op het programma staan. Om half tien werd ik bij de Mekonomen garage in Hullaryd verwacht. Met de Hyundai. Sinds een aantal maanden is de airco kapot en die hebben we nog steeds niet laten repareren. We dachten er namelijk over, om de Hyundai te verkopen. Dat is er echter nog steeds niet van gekomen en ondertussen is de nieuwe zomer met hoge temperaturen er wel alweer helemaal bij. De airco wordt behoorlijk gemist. Dan toch maar eens informeren naar een bevestiging van de oorzaak van de storing en naar de kosten voor een eventuele reparatie. Een collega van Heiko meende namelijk, dat er niet een nieuwe airco ingezet hoefde te worden, maar dat een bepaald onderdeeltje de boosdoener was van het niet functioneren. Dat werd vanochtend bij de garage getest.
Via Sunhultsbrunn en Frinnaryd reed ik rustig naar Hullaryd. De route was schitterend. Na een half uurtje rijden stond ik om kwar over negen voor de garage in Hullaryd. Daar moest ik nog eventjes wachten, omdat de frukost, het ontbijt, nog niet afgelopen was. Daarna kwam er een man naar me toe. Hij vroeg of ik, zo lang zij de auto onderzochten, bleef wachten. Toen ik daar bevestigend op antwoorde, kreeg ik meteen een kop koffie aangeboden en kon ik buiten bij een picknickbankje de krant van vanochtend lezen. Service! De Hyundai werd de garage naar binnen gereden. Ruim drie kwartier later kwam het vonnis: er zat geen vloeistof meer in het aircosysteem en de oorzaak daarvan was een lekke condensator. Die kon hij wel vervangen en daarvoor maakte hij ter plekke een offerte. De onderdelen en het uurloon tezamen zouden ongeveer 750 euro gaan kosten. Whoppa!
Voordat ik een beslissing nam, wilde ik daarover wel even afstemming hebben met Heiko. Het vervangen en de- en montage leek me al met al een beetje duur. In ieder geval was het een hoog bedrag. Ik stuurde Heiko een foto van de offerte, met het verzoek om telefonisch contact met de monteur op te nemen. Later vertelde hij me, dat hij rekening had gehouden met 1.000 euro en dat het hem eigenlijk 250 euro meeviel. Hij had vanmiddag de monteur teruggebeld en gevraagd om de benodigde onderdelen te bestellen en tijd in te plannen voor de reparatie. Nu is het afwachten wanneer de onderdelen er zijn en wanneer ze tijd hebben. Hopelijk wel voor de volgende warme periode. Volgende week zal het gelukkig iets afkoelen naar 22-24 graden en dat is eigenlijk wel zo aangenaam. Maar toch… De airco wordt wel gemist.
De terugreis vanaf Hullaryd had ik me voorgenomen vooral oog te hebben voor de koeien. Hoe zouden die met de warmte omgaan? Hadden alle koeien de mogelijkheid om te schuilen onder bomen? Stonden er vaten of tanks met water? Waar een mens (ik in dit geval) zich druk om kan maken. En ook nog eens om iets, waar ik totaal geen invloed op heb… Verheugd was ik wel, op het moment, dat ik kon zien, dat de alle koeien die ik onderweg heb “gecontroleerd” én schaduw konden opzoeken én voldoende water hadden! Wat ik zo leuk vond is, dat het “dametje-koe” ook weer bij ons in de buurt is gesignaleerd. Herken je haar nog van vorig jaar? We vinden haar zo knap. Jammer genoeg stelde de camera zich scherp op het gras en niet op haar mooie ogen… Binnenkort een betere foto!
Tegen twee uur vanmiddag kwam eindelijk de eerste regenbui. Oh, wat was dat heerlijk! Niet alleen waren het de regendruppels die leuk waren om te mogen begroeten, maar ook de afkoeling! Later bleek, dat het om een bui ging, die anderhalf uur zou duren en het was eveneens een “beste bui”: veel regen. Goed voor de natuur! Ons gras begint namelijk al een beetje geel te worden, vanwege het gebrek aan water. Dan kun je zelf wel nagaan hoe het elders is. Wat kun je toch blij zijn met zo´n regenbui! Het was genieten voor mens, natuur én dier. Ebba was al vrij snel binnengekomen, omdat ze regen helemaal niet leuk vindt. Volgens mij niet veel katjes. Even een traktatie, een bakje melk met een beetje slagroom erdoor en daarna ging ze gezellig met me mee naar de kamer!
Opnieuw een dagje Jönköping voor Heiko. Volgende week maandag is er een laatste oplevering van de tuin en dan moet het er allemaal precies volgens tekening en bestek uitzien. Om half zeven vanochtend stond hij daarom in Tranås bij de zaak. Snel werden de benodigde spullen verzameld en daarna ging hij met collega Anton op pad. Ze reden met de bestelbus en die zat weer bommetje vol. Naast het gereedschap, zoals scheppen, harken, schoffels en een veger, hadden ze een kruiwagen mee, drie zakken met kunstmest, een zak graszaad en een groot aantal plantjes die gepoot moesten worden. Achter hen reed een jongedame dezelfde kant op. Zij zou vandaag helpen door bij alle planten de kunstmest te strooien en daarna alles goed water te geven. Vooral dat laatste is een erg tijdrovende bezigheid en juist daarmee kon ze goed helpen. Om iets na achten waren ze bij het Ryhov ziekenhuis en kon de auto leeggehaald worden.
Oh ja, ze hadden ook ongeveer 120 meter slang meegenomen! Om helemaal rond het gebouw te kunnen komen moesten vele slangen aan elkaar gekoppeld worden. Dat verzorgde Heiko voor de jongedame, die vervolgens haar ding kon doen. Samen met Anton ging hij daarna aan de slag met het uitzetten van de planten. “Wat komt waar?” Dat lukte aardig dankzij de meegenomen aantekeningen van Örtengren. De plantjes werden gepoot in een mengsel van aarde en turfstrooisel. De turf geeft voedingswaarde en houdt het vocht beter vast voor de worteltjes van de plantjes. Het poten nam de hele dag verder in beslag en nog is het niet klaar. Er ontbreken hier en daar nog steeds een paar plantjes. Die zijn of nooit gepoot of doodgegaan en moeten dan uiteraard vervangen worden. Hun hulpje ging tegen drie uur weg, terwijl het bewateren nog niet klaar was. Daardoor konden Heiko en Anton dat voor hun rekening nemen. Daar waren ze nog minstens twee uur mee bezig toen de baas belde, om te vragen of ze al onderweg waren. “Nee, we zijn hier nog.” “Oh? Nou, kom dan maar terug en ga morgen maar verder.” Oftewel: morgen mag Heiko opnieuw naar Jönköping, om de laatste puntjes op de i te zetten vóór de oplevering.
Maar daar gaat hij morgen niet heen… Toen we vanavond naar bed wilden gaan, keek Heiko nog even in de kelder of de buitendeur dicht was. Toen ontdekte hij in de stookruimte een kleine overstroming en een vieze stank! Er was water en troep omhoog gekomen, vanuit een rioleringsbuis, cq -put. Meteen probeerde Heiko dat op te lossen, door er een slang in te steken en daarna met veel druk water in de buis te spuiten. Eveneens ging hij er met een ontstoppingsveer naar binnen, om zo te proberen de verstopping los te krijgen. Niets hielp helaas. Na talloze pogingen en anderhalf uur later gaf hij de moed op. Morgenvroeg moest als eerste een loodgieter gebeld worden. Nu eerst naar bed. Eerlijk gezegd niet al te frisjes. Het klusje was geen aangename en na zoiets zou je je heel graag even willen douchen. Dat kon niet! We konden geen toilet gebruiken, geen tanden poetsen, geen handen wassen… De leidingen zaten immers verstopt! Zodoende werd het behelpen. Meteen stuurde Heiko Örtengren een berichtje over hetgeen er speelde en dat hij morgen niet naar Jönköping kon. Prioriteit 1 was voor ons nu het oplossen van de verstopping… Hopelijk hoeven ze voor het openen niet onder de grond!
