Vanochtend bleek na het ontwaken dat er weer een dun laagje sneeuw bij was gekomen. Met de nadruk op dun. Ook bleek dat het behoorlijk had gevroren. Op de thermometer op het terras, aan het kozijn van het keukenraam, las ik af dat we zeven graden vorst hadden om acht uur. Dat was meer dan voorspeld. Volgens de apps van Klart en YR zou het maximaal een of twee graden gaan vriezen. Dit hakte er meteen goed in! Onze vijver was dan ook meteen voorzien van een laagje ijs. Omdat we wisten, dat vandaag de buurtjes langs zouden komen, veegde Heiko het paadje bij de voordeur eventjes en strooide hij daar een beetje zout (eveneens goed tegen onkruid). Telkens als wij bij hen komen, is hun paadje ook altijd keurig schoongeveegd. Toen hij toch buiten was, keek Heiko meteen even in de brievenbus of er nog post was. Leeg! We krijgen er zo langzamerhand geen hoogte meer van, wanneer de post komt. In principe is het de ene week twee dagen per week en de ander week drie dagen per week. Maar het lijkt nu een beetje willekeurig te gaan. Wij kunnen er in ieder geval geen patroon meer in herkennen. Gewoon elke dag maar controleren.
Begin deze week stuurde buurman Erling een berichtje naar Heiko. Dat was naar aanleiding van Heiko´s vraag, of ze eventueel hun vakantiehuisje een half jaar wilden verhuren aan vrienden van ons uit Nederland. Erling wilde graag meer informatie en zodoende spraken we af, dat ze even bij ons langs zouden komen om erover te praten. We spraken af om er een “elf-uurtje-koffie” in het Zweeds “en elvakaffe” van te maken. En inderdaad rond de klok van elf uur waren ze bij ons. Ik had nog snel een rabarbertaart gebakken, maar in de snelheid was die helaas een beetje te vochtig geworden. De rabarbertaart kwam net uit de oven en kreeg eigenlijk een beetje te weinig tijd om volledig af te koelen. Alle ingrediënten zaten er verder wel in hoor, waardoor de smaak wederom prima was. Zeker met een dot slagroom erbij! We hebben met name over de verhuur van het huisje gesproken en later op de dag konden we onze vrienden daarover informeren. Het was leuk om de buurtjes weer te spreken.
De boom, die achter ons huis midden in de oprit stond toen wij hier kwamen wonen, was volgens de vorige eigenaar “onkruid”. Zijn vrouw vond het echter wel een leuke boom en wilde dat die bleef staan. Jarenlang noemden wij het dan ook de “onkruidboom”. Totdat onze vrienden Marco en Viviën hier waren en Marco de boom identificeerde als een boswilg. De boom had een naam gekregen! Vanaf dat moment is het geen onkruidboom meer, maar gewoon de boswilg. Deze boom is in de vijf zomers die wij hier nu wonen flink gegroeid. Het was de hoogste tijd voor een fikse snoeibeurt. Vandaag pakte Heiko een ladder, zette die in de boom en klom omhoog. Van de top kon minstens twee meter ingekort worden. Door de ladder midden in de boom te zetten kon hij overal goed bijkomen. Ongeveer zes zaagsneden verder was de boswilg een behoorlijk koppie kleiner geworden en uitgedund. Hierna ging Heiko nog met de snoeischaar op de telescoopstok in het rond om de meest uitstekende takken te knippen. Een uurtje later was het al weer klaar. De boswilg is flink gesnoeid en kan het komende seizoen weer groeien.
Via Facebook komen regelmatig berichtjes voorbij van MSB, Myndigheten för Samhällsskydd och Beredskap. Een vertaling naar het Nederlands zou zoiets zijn als de “overheidsdienst voor de bescherming van de samenleving en paraatheid”. Deze dienst informeert alle inwoners van Zweden zeer frequent, over hetgeen je als burger zou moeten doen in geval van een mogelijke crisis. Dat iedereen zich zoveel mogelijk kan voorbereiden. Daarvoor zijn hele uitgebreide lijsten gemaakt, waar onder andere op staat dat je voor minstens een week eten en drinken in huis zou moeten hebben: voldoende kaarsen en lucifers, warme dekens, extra medicijnen, een noodvoorziening om te kunnen koken en verwarmen, een noodradio, extra baterijen, contant geld in huis en nog veel meer. Bijna dagelijks worden we hierop attent gemaakt. Waarom? Om in een tijd van crisis de overheidsdiensten te ontlasten. Als iedereen zich een week of langer kan redden, zal er niet meteen veel druk op de overheid komen te liggen in de vorm van hulpvragen. Een crisis hoeft overigens niet meteen een oorlog te zijn hoor. Het kan ook een overstroming zijn of een grote bosbrand, langdurige uitval van stroom of internet, enzovoort. Toen we voor de eerste keer een brochure over dit onderwerp in de brievenbus kregen was het best wel schrikken. Onze eerste reactie was “Komt er een oorlog?”. Nee, waarschijnlijk niet. Maar langdurig stroomuitval kan ook heel erg vervelend zijn. De algemeen directeur van de MSB had gisteren in een toespraak het voorbeeld van de Oekraïne aangehaald. Als een hele samenleving goed voorbereid is en georganiseerd is, ontstaat er een geweldige kracht. En nogmaals niet alleen in tijden van oorlog. Een crisis raakt niet alleen één sector vertelde ze: “Het raakt vaak de hele samenleving. Samen staan we sterk!” Overigens wordt ook op scholen aandacht geschonken aan de voorbereiding op een crisis. En hoe denken wij er nu over? We vinden het helemaal geweldig, dat de bewustwording onder de bevolking is gekomen. Het geeft een gevoel van veiligheid en zekerheid. Wij hebben ons de adviezen in ieder geval ter harte genomen en zijn daardoor goed voorbereid op een crisis. Er zal niet meteen paniek ontstaan en daar gaat het om.
Je bracht me op een idee: er lag nog een zakje rabarber in de vriezer, dus met een appel erdoor is het een prachtige omgekeerde rabarbertaart geworden. Hoe die smaakt weet ik nog niet, staat nog in de koelkast.
We zijn de vriezer aan het leegeten, dus dit kwam mooi uit.
Groet
Wat geweldig, Rinske. Ben erg benieuwd hoe die taart is geworden!
Nog een paar weekjes….
Fijne dag vandaag!