Vanochtend ben ik vrij vroeg in de auto “gesprongen”. Er moesten een paar boodschappen gedaan worden en dit keer vanuit Nässjö. De winkels zijn nagenoeg overal pas tegen tien uur open, de meeste supermarkten trouwens al voor tien. Om niet voor een dichte deur te komen te staan, reed ik tegen negen uur van huis. De reis duurt ongeveer drie kwartier en daarmee kon ik rustig aandoen. In Nässjö wilde ik naar de Rusta en Öob. Heiko gunde mij een ochtendje solo-winkelen. Ja ja, hij had gewoon geen zin om mee te gaan… Bij de Rusta en buurman Öob haalde ik de dingen, die ik nodig had en keek natuurlijk nog even voor andere leuke dingetjes. Nou zit Öob inderdaad ook in Tranås en dat is slechts een half uurtje rijden, maar Rusta heeft nou nét die dingen die wij graag gebruiken. Daarna liep ik over de parkeerplaats naar de auto en zag ik een aardbeienkraam staan.
Deze bood drie bakjes aardbeien aan voor 100 sek. Dat zijn hele andere prijzen dan die van vorige week. Toen zagen we, dat een bakje aardbeien voor 70 sek werd aangeboden. Tja, dat was vóór midsommar. Ik nam drie bakjes mee en daarvan aten we er na mijn terugkeer in Ödarp meteen een aantal aardbeien van op. Een dag eerder had ik wafels gebakken en zoals gewoonlijk een paar te veel. De overgebleven wafels waren in een bakje in de koelkast gelegd en die kwamen nu heel goed van pas. Beschuiten waren op. Wafeltje eventjes in de magnetron, aardbeien erop (Heiko uiteraard nog slagroom) en dan bruine suiker er overheen: hmmm, héérlijk!
Ooit hebben we een keer van iemand gehoord, dat rabarber het lekkerste is tót de langste dag. Zeg maar tot ongeveer 1 juli. Wie dat was die ons die wijsheid verkondigde en waarom dat dit zo zou zijn weten we helaas niet meer. Veiligheidshalve hebben we de meeste rabarber er vandaag toch maar uitgetrokken. Het zou immers zonde zijn als dat kapot komt. Je kunt er zulke lekkere taarten van bakken! Rabarber kun je prima invriezen en dat is geweldig. Dan kunnen we later in het seizoen tóch nog genieten van zo´n frisse taart. Er bestaan twee methoden om rabarber in te vriezen: bij de eerste blancheer je de rabarber net als groente.
Ik koos voor de tweede mogelijkheid: de rabarberstelen in stukjes snijden, nadat de draden zijn verwijderd. Dan de steeltjes wassen, goed laten drogen. Dit keer koos ik voor het werken me de slacentrifuge, waarna ze nog eens verder konden drogen op een theedoek. Vervolgens in zakjes gedaan en toen in de diepvries. Met de opbrengst van vandaag hebben we nu vijf zakjes van 250 gram. Dat betekent vijf taarten. Er zitten nog een paar stengels aan de drie rabarberstekken en daarmee is de kans groot, dat binnenkort nog één taart extra gebakken wordt.
Heiko had vanochtend een paar planken voor de hoeken van het huis nogmaals geschilderd, twee verhalen voor de website geschreven en het grijs geverfde kastje naar boven gebracht en op de veranda geplaatst. Naast de barbecue, maar daarover later meer hoor. Het is nog niet helemaal klaar daar, wat we waarschijnlijk een dezer dagen gaan afwerken. Op het moment dat ik thuiskwam was hij net bezig met het aanbrengen van nóg een zwart ijzeren plaat, rond de 1.000 liter regenwatercontainer. De achter- en zijkant had hij eerder al gecamoufleerd. Nu was de voorkant, daar waar de slang ook uitkomt aan de beurt. Even een stukje uit de plaat gesneden en klaar! Dit ziet er netjes uit zo. En ik zie meteen nog een klusje voor mij aankomen: de regenpijp moet nog zwart…
Het was een van de laatste golfplaatjes en zo hebben die halve golfplaatjes van het dak van de containers, ook zomaar weer een hele, verrassende, nieuwe bestemming gekregen. Heiko gooit niet snel iets weg en ik moet eerlijkheidshalve zeggen, dat het ook heel vaak weer een tweede kans krijgt. Niet altijd hoor… In dit geval wel. Rond deze watercontainer heeft hij nu dus drie plaatjes gemonteerd en er liggen nog drie andere ter bescherming op de stapel pellets, die hij laatst uit Eksjö haalde. De rest kwam op de nieuwe houtstek. Daarvoor werd het dak van de containers destijds gedemonteerd.
Na de middag maakten we tijd om even samen van het weer en dan met name van de zon te genieten. Van deze mooie dagen moeten we tenslotte ook af en toe de tijd nemen en niet alleen maar aan het werk te zijn. Dat was immers een van de redenen, dat we in Zweden met “vervroegd” pensioen gingen. Alleen duurde dat genieten niet heel lang: na een half uurtje was het niet langer vol te houden en gingen we toch maar uit die heerlijke zon. Daarnaast weten we allemaal, dat het niet gezond is, wanneer je te lang zonnestralen op je huid laat schijnen. Heiko verdween achter het trollenhuisje en ging weer een beetje kloven en opruimen. Zelf zocht ik de (redelijke) koelte op van binnen in huis. De bovenverdieping werd weer even opgefrist.
Toen dat klaar was, vond ik het een mooi moment, om de wanden van de veranda af te nemen. Heiko had de balken en de vloeren schoongemaakt, maar had de lange zijwanden niet meegenomen. Dat was volgens afspraak, want dat zou ik immers wel kunnen doen. Vandaag! Met een sopje en een doekje én een klein trapje (want mijn beentjes zijn zo kort hé) kon ik overal bij en haalde ik de laatste gele stuifmeel van de huilende dennen van de houten wand. Geen zware klus, omdat het stuifmeel vrij losjes op de verf zat. En met het “blote oog” kon je het stof niet een-twee-drie zien. Het bewijs werd geleverd door het doek: geel! Nu is het schoon en glimt het verf weer, waar het eerder dof was.
Ergens op de dag zat ik weer eens te neuzen op Marketplace van Facebook. Even kijken wat er nu weer zoals wordt aangeboden. Mijn oog viel op een advertentie waarin iemand containers zocht. Grote ijzeren containers: vrachtauto-opbouwcontainer, koelcontainers, enzovoort. “Hé, maar dat komt precies op het juiste moment!” Wij willen die containers heel graag kwijt en waren al bang, dat we daarvoor (hoge) kosten zouden moeten maken. Wij kunnen die dingen nou eenmaal niet zomaar even verwijderen. Wij zouden ze in stukken gezaagd moeten hebben en dan hadden we ze door een vrachtwagen moeten laten ophalen en naar de stort laten brengen. Deze meneer zocht dergelijke containers en wil ze wel gratis ophalen ook nog. Nou, kom maar langs! En dat gaat daadwerkelijk gebeuren. De man komt uit Eksjö en gaat ergens op een groot terrein een mega loppis beginnen. De opbrengst is bedoeld voor de minder bedeelden. Kijk, dat is nog eens een mooi streven. Na een korte uitwisseling van informatie werd ik later teruggebeld door iemand, die een vrachtauto met kraan bezit. Die komt ergens volgende week langs om de beide containers op te halen. Toeval dat ik juist nu die advertentie zag? Gelukkig blijft ons veel werk bespaard (het in stukken zagen) én maken we er iemand blij mee. Twee vliegen in één klap.
´s Avonds, meestal na het avondeten, gaan we gezamenlijk de planten water geven. Heiko is voor het zware werk en daarmee bedoel ik, dat hij de planten en struiken in de tuin voor zijn rekening neemt. Dat gaat met die grote gieters van tien liter en die zijn best wel zwaar. Zo krijgen de fruitbomen en de bessenstruiken geregeld twee van die gieters vol water, worden een paar leeggegooid boven de groentetuin en -bakken en dan loopt hij al snel een paar keer heen en weer met dat vrachtje. Daarom maakten we deze keuze en dat betekent, dat ik de planten op het terras, in het portiek en aan de voorgevel doe. Nee, het staat totaal niet in verhouding met elkaar. Maakt het nog een beetje goed, wanneer ik zeg, dat ik ook de planten binnen, zowel boven, als beneden verzorg?
