Weekend! En niet alleen weekend, een paar dagen zonder verplichtingen, maar ook nog eens met stralend mooi weer! Een heerlijke dag om buiten te zijn! “Maar voordat je de nodige vitamine D binnenhaalt, wel eerst even aan het bakken, Joke!” Vandaag stond namelijk een suikerbroodje op het programma. Eentje die voor het eerst gemaakt werd zonder een broodmix en zonder de suikerparels van de bakker. Dit keer kwam niets uit een pakje. En dat was best wel een gok, wanneer je weet, dat ik vaak moeite heb met het laten rijzen van met name brood… Toch was het idee, om weer eens een plakje suikerbrood te eten groter, dan het “Laat-Dan-Maar-gevoel”.
Het deeg werd zorgvuldig en lang gekneed, waarna het in eerste instantie “slechts” tien minuten hoefde te rijzen. Daarna werd het uitgerold en konden de kaneel en de fijngeslagen suikerklontjes erin gekneed worden. Dat is vaak een dingetje. Het suiker wil niet zo goed in het deeg blijven zitten en valt er met regelmaat weer uit. Even snel alles nogmaals gekneed en sneller het deeg opgevouwen en uiteindelijk nog sneller in het bakblik gelegd! Die had ik nu niet alleen met boter, maar ook met suiker ingesmeerd. De laatste keren bleef de suiker (en dus ook het brood) steeds aan het bakblik plakken. Het heeft geholpen, want het suikerbroodje kwam er heel mooi uit. En de smaak? Net écht!
Heiko begon met het scheuren van de vele sanseveria´s. Je weet wel: die mooie kamerplant, die eveneens vrouwentong wordt genoemd. Volgens mij was het maximaal zes maanden geleden, dat hij die planten ook al eens had gescheurd en allemaal afzonderlijk in potjes had gezet. Nu was het opnieuw tijd om ze te scheuren, want ze hadden nagenoeg allemaal jonkies gekregen! Dat werkje deed Heiko buiten bij de grote oppottafel. Dat werkt echt prettig! Ruimte genoeg en je mag best een beetje met potgrond morsen. Dat valt op de plastic plaat en kan er daarna heel eenvoudig afgeveegd worden. In het trollenhuisje vond ik nog een paar bloempotten waar de jonge stekken in gepoot konden worden. Daarna kwam de echte uitdaging: waar zet je al die stekken weer neer? Een paar belandden op de vensterbank van het keukenraam. Weer eens iets anders.
Zo langzamerhand kunnen we wel een advertentie op Marketplace zetten, om die stekken te koop aan te bieden. Het is ondertussen een leuke hobby geworden voor Heiko en hij ziet er nu alweer naar uit, om de volgende serie te scheuren. Toen hij toch bij de oppottafel bezig was, pootte hij meteen de drie geraniums, die hij gisteren van Örtengren had meegenomen. Drie van dezelfde kleur die we al op het terras hadden staan. Twee van de drie werden in een pot gepoot en op de vlonder geplaatst. Daar fleurde het geheel wel van op. Daar stond nog een pot die kapot gegaan was en eentje met gras erin… De derde verdween in een potje en kwam aan de wand naast de voordeur te hangen. Prettig geregeld!
Zoals gezegd wilde ik voor de vitamine D ook naar buiten en ik ging aan het… Trimmen! Dit keer koos ik voor het beekje en vijvertje. De kanten waren vol gegroeid. Niet alleen met onkruid hoor, maar eveneens met gras. Daar kan de zitmaaier nou eenmaal niet bijkomen en daardoor kan het blijven groeien. Het was niet mals, om die hoge sprieten klein te krijgen. Ze waren inderdaad behoorlijk taai geworden door de dikte. De trimmer won de strijd en daarmee kon alles gekortwiekt worden. Dat was weer eens een klusje, waarbij het verschil van voor en na behoorlijk groot was.
Het vervolg op dit gedeelte was een stukje meenemen van naast de groentetuin, langs het bruggetje van een pallet, richting vlonder. Mijn aandacht werd op enig moment even van het hoge gras weggetrokken: de rode bessenstruik heeft bloesem! Dat kleine struikje heeft vele trosjes. Niet alleen kleine witte bloesem, maar zelfs al hele fijne besjes. Ja, die zijn nog groener dan de blaadjes van de struik. Toch zit er iets in het vat. Zelfs de oude appelboom laat nu zien, dat hij nog lang niet afgeschreven is! Heiko had hem behoorlijk teruggesnoeid, waardoor wij soms het idee hadden, dat het wel eens een beetje te veel van het goede was geweest. Niets is minder waar: hij zit vol met bloei! Als dat ook allemaal appeltjes worden? Appelmoes, appeltaart, stamppot appels, appelwijn…
Na het “spelen met plantjes” pakte Heiko de trap, om de ramen te gaan lappen. Nee hoor, niet allemaal. Alleen even die van het portaaltje bij de voordeur. De binnenkant van het glas kan ik zelf met gemak doen, maar voor de buitenkant moet je op een trap staan en daarop voel ik me niet meer veilig. Voor Heiko is het een paar minuutjes werk en dankzij zijn lengte kan hij er eenvoudig bijkomen. Het was dan ook gebeurd voordat ik er eigenlijk erg in had. Behalve de buitenkant van de twee ramen van het voorportaaltje, nam hij ook het kamerraam aan de voorzijde mee. Toen ik hem daarmee bezig zag, werd ik ineens “hebberig”. Ik vroeg hem namelijk of hij ook meteen de houten rand van het portaaltje eveneens schoon kon maken.
Het trapje stond er immers al. Ach, uiteraard vond Heiko dat geen probleem. Daarvoor moest echter wel de trap geruild worden voor de lange ladder. Die rand was zelfs voor Heiko te hoog, om te kunnen bereiken vanaf een trapje. Voor het reinigen van die rand gebruikte hij een sprayflacon met Dusty. Een schoonmaakmiddel van de Wibra, dat perfect werk levert. Het is een ontzettend goede ontvetter. Bijvoorbeeld voor het gele, vettige stuifmeel. De zwarte aanslag op het hout verdween dan ook snel en meteen zag het portaaltje er weer fris en fruitig uit. We dachten ook nog eerst, dat het opnieuw geverfd moest worden. Bleek het alleen aanslag te zijn. Blij, dat het schoongemaakt is: dat portaaltje is immers de binnenkomer van het huis. Toch?
Terwijl we vanmiddag vanuit de tuin naar het terras liepen voor een kopje thee met wat lekkers (!) werden we aangevallen door een tweetal zwaluwen! Het waren exemplaren van het soort boerenzwaluw. Op zich mooie vogels. Ze hebben een schitterend verenkleed met metaalglans, hij voert snelle, sierlijke vluchten uit en is een opvallende en welkome verschijning tijdens de zomermaanden. Hoe kan je de boerenzwaluw herkennen? De lichaamslengte ligt tussen 17 en 21 centimeter. Ze hebben een witte onderzijde, met een roodbruine keel en een zwarte borstband. Normaal gesproken laten ze vrolijk snel gekwetter horen, met af en toe een rateltje. Er wordt meestal gezongen vanaf een dakgoot. Wist je, dat de boerenzwaluw, tijdens het vliegen, met zijn breed geopende bek allerlei insecten (muggen, motten en kevertjes) uit de lucht pikt? Om te drinken scheert hij rakelings over het wateroppervlak en dipt dan de onder-snavel in het water. De boerenzwaluw komt voor op alle continenten en hij overwintert in het zuiden. Tijdens het broedseizoen verblijft hij noordelijker, soms zelfs tot voorbij de poolcirkel! Lief vogeltje, maar waarom die twee ons aanvielen? We hebben geen nest ontdekt…
Na de “huishoudelijke klussen” en de koffie ging Heiko weer een paar uurtjes investeren in het project carport. Zijn doel voor vandaag was, om de laatste leca betonblokken te zagen en te leggen. De kleinere leca betonblokken, die de fundering vormen van het schuurgedeelte, lagen al in het juiste model: een rechthoek, op de opgehoogde grond. Ze moesten alleen nog passend gemaakt worden, tussen de ingegraven funderingspoeren. Met de haakse slijpsteen van zijn vader was dat best te doen. Voordat hij daaraan kon beginnen moest eerst het stroompunt afgemonteerd worden. De stroomkabel, die vanaf het huis loopt, lag er nog, maar die was afgekoppeld. Destijds, in de zomer van 2020 al. Alles in verband met het weg laten halen van de twee containers. Vandaag had hij daar echter stroom nodig en in plaats van het uitrollen van een verlengsnoer, koos hij ervoor, om een dubbele stekkerdoos aan de kabel te monteren.
Zodoende kon de geplaatste lantaarnpaal ook meteen stroom krijgen en had hij stroom voor de haakse slijpsteen. Het inzagen van de blokken ging prima. De enige beperking was de dikte van de slijpschijf. Rondom kon Heiko de leca blok maximaal ongeveer 6 centimeter inzagen, echter daarmee was die nog niet doormidden. Met een beitel, een hamer en een paar fikse klappen sloeg hij het deel dat te lang was eraf en kon het pas-stuk op de juiste plek en hoogte gelegd worden. Lekker gevoel, dat dat gedeelte nu óók weer klaar is. Terwijl hij het eindresultaat daarvan bekeek concludeerde Heiko overigens wel, dat er nog zeker twee aanhangertjes met opvulzand gehaald moeten worden, alvorens er tegels in het schuurtje gelegd kunnen worden…
Ter afronding van de dag werd er nog een beetje onkruid gewied. Rond de seringenbomen en drie kleine fruitboompjes. Een half uurtje werk? Als je het wekelijks even bijhoudt is het helemaal niet zoveel werk. In een uurtje kun je dan heel veel doen en het lijkt meteen veel verzorgder. Wij kunnen er in ieder geval van een goed verzorgde tuin genieten. Voor vandaag waren er weer voldoende werkzaamheden verricht. Morgen is er weer een dag en anders de dagen erna. In de komende week staat onder andere het knippen van de heg aan de voorzijde van ons huis op het programma. Die is in alle richtingen flink gegroeid. Morgen of na morgen! Na het eten, we hadden hachee met aardappeltjes en rode kool, hielden we het dan ook al snel voor gezien. De warmte vermoeit je ook en daarom lagen we al rond half tien in bed. Tot morgen!
