Poedersneeuw gevallen!

   
 
“Goedemorgen! Hé, het is een beetje wit!” Inderdaad lag er sneeuw, maar dan wel met de nadruk op “beetje”. Het had weer gevroren en daardoor bleef er een ietsje sneeuw liggen. Verscholen tussen het gras. Gisteravond toen we naar bed gingen was er nog niets, dus het moet in het begin van de ochtend gevallen zijn. Ik bedoel, tussen twaalf en zes. Op het moment van opstaan was het nog precies één graad onder nul. Zou er nog meer neerslag komen, want dat zou dan in de vorm van sneeuw kunnen zijn. Nee, het bleef vandaag droog. Er stond trouwens een behoorlijke wind en doordat het rond het vriespunt was, was het een koude dag. Thermometertemperatuur 0 graden, gevoelstemperatuur minus vier.
  
 
Dat weerhield Heiko er echter niet van om de tuin in te gaan. Vanochtend ging hij als eerste een aantal bloembollen poten. In de border langs de oprit zitten al diverse tulpenbollen in de grond en daar zijn nu deze bollen bijgekomen. Het schijnt, dat het witte bloemen worden in de vorm van bollen, op een lang steel van zo´n 40 tot 50 centimeter hoog. Op enige afstand van elkaar, plantte Heiko over de hele lengte van deze border, zes groepjes van negen bollen. Nu maar afwachten wat er volgend jaar opkomt en hoe het er uitziet. Aan de andere kant van de tuin, bij de veranda, haalde hij de uitgebloeide bloemen weg. Dat waren de laatsten die nog gesnoeid moesten worden en daarmee kon het latje ook meteen weg. De lat die de hoge bloemen een beetje extra steun gaven en ervoor zorgden, dat ze niet na een regenbui over het gras heen lagen. Die mag nu een winterslaapje houden.
 
Voor het halen van medicijnen moest ik even naar Aneby. Gisteren was ik in Tranås. “Had je ze daar dan niet vandaan mee kunnen nemen?” In principe wel, want je kunt bij alle apotheken in Zweden de medicijnen halen. Alleen stond er op dat moment nog geen recept uitgeschreven. Voor deze medicijnen was een nieuwe toestemming van de huisarts nodig en die had nog niet geregeerd op mijn verzoek om herhalingsmedicijnen. Gistermiddag wel, alleen had ik toen niet meer de moed om nog weer eens in de auto te stappen en Heiko was met de banden van de Volvo aan het wisselen. Die wilde ik ook niet vragen. En ik had het autorijden weer ontdekt!
 
Daarom gewoon vanochtend zelf even gegaan. Onderweg zag ik hier en daar nog sneeuw liggen. Altijd leuke plaatjes vind ik, zoals bijvoorbeeld een grote kei met een heel dun laagje sneeuw. Alsof de kei, net als een oliebol, bestrooid is met poedersuiker. En op hogere plaatsen lag er ook nog iets op de weg. En verder heel veel naalden van de lariksen. Daarvan staan er meer langs de weg, dan dat ik had gedacht. Gezien de bijna oranje-bruingekleurde naalden die er nu in duizendtallen liggen. Ze zullen uiteindelijk vergaan, maar dat duurt zeker een poosje. In tegenstelling tot bladeren, want die zijn met een poosje volledig opgenomen door de natuur.
 
Vanmiddag ging Heiko op de zolder bezig. Met het aanbrengen van verlichting. In de garage hebben we in een kast een grote krat met allerlei spullen, die betrekking hebben op elektrisch. Stopcontacten, stekkers, verdeeldozen, fittings, stekkerdozen en vele stukken stroomkabel. Alles wat een keer over blijft van een (de-) montage gaat in die doos. Vele snoertjes van een oude lamp, mixer of strijkijzer, enzovoort. En heel vaak wordt er weer iets uitgehaald om te hergebruiken. In die krat lag ook, tot onze grote verrassing, nog een nieuwe plafonniere. Het plastic zat er nog om!

Die lamp zou uitstekend geschikt zijn om boven de deur naar de zoldertrap te hangen. In de genoemde krat lag ook een stukje wit snoer, van precies voldoende lengte mét een schakelaartje. Perfect! De doos met kabelklemmetjes mee naar de zolder en een hamer en ongeveer een half uurtje later hadden we licht op de zolder. Het schakelaartje zit precies boven de deur, dus makkelijk toegankelijk als we naar de zolder moeten. Om zelf tijdens dat klusje voldoende te kunnen zien had Heiko zijn “koplamp” even weer opgezet. Ooit van Sietse gekregen. Dat is een ideaal hulpje tijdens zo´n karweitje. Draadloos, handsfree en je kunt hem richten op de plek waar je het licht nodig bent.
 
Ook op de zolderruimte zélf schroefde Heiko een lamp aan de wand. Een oud lampje die we in Blijham al eens aan de wand hadden, in een van de slaapkamers. Er zat echter een bruin snoer aan. Echter dat was geen belemmering. Het bruine snoer haalde hij eraf en in de grote krat scharrelde hij een wit snoer op en wederom vond hij eentje mét een schakelaar. Perfect! Die werd er aangezet en vastgezet aan de wand met voldoende kabelklemmetjes. De stekker in het stopcontact die daar al zat en klaar! Heerlijk! Eindelijk na drie jaar fatsoenlijke verlichting op de zolder.

Niet dat we daar dagelijks komen, maar áls je er moet zijn, en dan zeker in deze tijd van het jaar, is er altijd onvoldoende licht en moest je met een zaklantaarn de benodigde spullen opzoeken. Dat is nu verleden tijd. Als laatste gaat Heiko nog een lamp maken op het andere gedeelte van de zolder. Op de foto hierboven zie je de helft van de zolder, de noordzijde, die nu geschikt is als extra slaapkamer. De andere helft, de zuidzijde is ongeveer net zo groot en wordt gebruikt als opslagruimte. Daar halen we zeer binnenkort de kerstspulletjes weer vandaan. Daarvoor is het fijn als daar dan ook verlichting is. Binnenkort wordt ook dat voor elkaar gemaakt.
   
Eerder meldde ik al, dat we een paar oude, bijna antieke ski´s gekocht hadden voor vier euro. Niet met de bedoeling om te gaan skiën, maar ter decoratie. Alleen had ik nog niet de juiste plaats voor ze gevonden. Het kwam in me op, om ze te plaatsen op de plek waar nu het bistrosetje staat. Zo staan ze ´s avonds (eigenlijk al vanaf vier uur) in het licht van de lampjes aan het huis. Maar waarom eigenlijk niet bij de voorgevel? In het bordertje van de varens? Die is nu uiteindelijk helemaal leeg en kaal. En het bistrosetje staat daar eigenlijk best leuk waar die nu staat. Daarom gingen de ski´s naar voren. Ze werden even met een schroef aan elkaar vastgeschroefd, want anders zouden ze vast en zeker vallen. Alleen de ski´s was nog een beetje kaal en daarom staat de sneeuwpop er nu bij. Die draagt een bordje in zijn hand van “Låt det snöar!”, laat het sneeuwen. En daar ben ik het volledig mee eens. Dan gaat het nog mooier lijken!
 
Yes, de verf op de trap naar de zolder was droog. Als laatste stap konden de antislip strippen er opgeplakt worden. We hadden nog een rol liggen en die gebruikten we hiervoor. We hadden ooit iets laten opsturen door Riks en Phaedra. Voor de keldertrap. Nog geen maand later zagen we de antislip in groten getale in een winkel in Tranås liggen… De stukjes werden netjes afgemeten en op gelijke afstand op de treden geplakt. Nu is het af én veilig. Goh, wát een verschil. Hier zijn we blij mee. Weer een ruimte in het huis, die nu echt bij het huis hoort. De zolder was tot nu toe een weggestopte ruimte, waar feitelijk niets te beleven viel. Nu is het een gebruiksruimte geworden, die op een fatsoenlijke manier toegankelijk is geworden.

Donderdag had Heiko een lijstje voor zichzelf gemaakt. Een lijstje met allerlei klusjes die hij dit weekend wilde gaan doen. Het kleine papiertje bleek al snel te klein, maar gelukkig schrijft Heiko ook erg klein. Het ene na het andere klusje kon hij vervolgens doorstrepen: banden wisselen, bloembollen poten, bloemen snoeien, lampen op zolder, antislip strippen plakken, houtvoorraad bijvullen, hout kloven, roos verpoten en nog meer. Het was weer een vruchtbaar en resultaatvol weekendje!

In Zweden komen steeds meer wilde zwijnen voor. Ondanks dat jagers een recordaantal wilde zwijnen hebben geschoten en nog schieten. Wilde zwijnen lijken op grote varkens, maar zijn bruin en hebben meer haar. Ze leven in het wild in het zuiden en oosten van Zweden en verspreiden zich momenteel meer en meer naar andere delen van het land. Waarschijnlijk is het niet onbekend, dat wilde zwijnen de mens veel problemen kunnen bezorgen. Ze graven in de grond en beschadigen gewassen en tuinen. En elk jaar gebeuren er veel ongelukken met wilde zwijnen. Daarom wil men niet dat de populatie wilde zwijnen in Zweden groeit. Dit jaar hebben jagers hier iets meer dan 160.000 wilde zwijnen geschoten. Een recordaantal!

Het vorig jaar werden er al 146.000 exemplaren geschoten. Toen ook een enorme stijging. Toch is het aantal van dit jaar niet genoeg, om de populatie wilde zwijnen te verminderen. Men gelooft, dat jagers nog meer wilde zwijnen zouden afschieten, als ze het vlees mochten verkopen. Dat mag nu namelijk niet. Als de jagers genoeg vlees hebben, willen ze niet meer op wilde zwijnen jagen, volgens een woordvoerder van de Svenska Jägareförbundet, de Zweedse jagersvereniging. Die willen dan ook graag, dat de regel wordt gewijzigd, zodat de jagers ook vlees mogen verkopen. Als jagers voor hun eigen levensonderhoud hebben gezorgd, blijven ze nu thuis. Zouden ze het te veel aan vlees mogen verkopen, zouden ze meer gaan schieten. Jammer voor de wilde zwijnen, maar een plaag is natuurlijk ook niet gezond…