Voor vandaag hadden we het plan opgevat, om een boottochtje te maken met de hout gestookte stoomboot Boxholm II. Op het Sommen-meer in Tranås. Dat leek ons allen leuk, onder één voorwaarde: het mag er niet te druk zijn. Onze gasten (en wij zelf ook) zijn erg voorzichtig en willen beslist geen corona-risico lopen. We spraken af, dat we erheen zouden rijden en op de kade zouden wachten tot nét voor het vertrek van de boot. Die zou om half elf en om half een vertrekken, voor een twee uur durende rondvaart. Wij zouden de boot van half elf nemen en dan tot vijf voor half elf aan de wal blijven kijken naar het aantal mensen dat op de boot ging. Er konden maximaal 75 personen op, maar dan was het onmogelijk om de 1,5 tot 2 meter afstand in acht te nemen. Net voor ons vertrek naar Tranås, naar Hätte camping, waarvandaan de boot zou vertrekken, keken we nog even op de website van de Boxholm II. Zijn er misschien nog wijzigingen in het programma of afgelastingen in verband met corona? Oeps, de boot vaart vandaag wel, maar dan meteen de hele dag. Niet het tochtje die wij wilden maken van maximaal twee uur. Na twee uur zijn wij namelijk al wel helemaal klaar met het varen. Het is leuk op het water, echter langer dan twee uur hoeft voor ons echt niet. Dan zijn we er al lang op uitgekeken. Wij zijn veel meer bos- en landschapsmensen, beslist geen waterratten. Helaas was er dus geen rondvaart vandaag, waardoor ons plannetje in duigen viel. Misschien volgende week donderdag. Dan gaat de stoomboot wel weer twee rondvaarten van twee uur maken over het Sommen-meer.
Een alternatief was het bezoeken van de oude binnenstad van Linköping en daarna door naar de Berg slussar. Hierover werd lang gang gewikt en gewogen. Op zich twee hele leuke uitjes, echter wel minstens anderhalf uur rijden hiervandaan, mits we de snelste route nemen. Via de toeristische route met enkele stops voor koffie, zouden we al snel tweeënhalf uur onderweg zijn. Onze gasten hadden zelf al de nodige kilometers gereden van Nederland naar Ödarp, gisteren hebben wij ze meegenomen in de auto en zodoende waren ze eigenlijk wel een beetje kilometer-moe. Daarbij kwamen de twijfels over een mogelijke corona drukte. Zowel de oude binnenstad van Linköping, als de Berg Slussar (sluizen) zijn echte trekpleisters voor toeristen. Er was daarmee een reëel risico, dat het moeilijk zou worden om ook hier de 1,5 tot 2 meter afstand te bewaren. Kortom: we gingen niet! Dit uitje houden wij en onze gasten eveneens nog te goed.
Om onze gasten de gewenste rust te geven bleven we thuis en deden we het rustig aan. Wel maakten we ´s middags nog een korte wandeling van ruim een uur. Daarbij werden onderweg vele foto´s gemaakt en werd er gesnoept van de wilde bosaardbeien, de frambozen en de blåbär. Het gehalte vitamine-C werd zo weer op niveau gebracht. Lekker hoor, die vruchtjes langs het wandelpaadje.
Later op de middag reden we nog even een rondje door de natuur en haalden we een paar boodschapjes bij de Lidl in Tranås. ´s Avonds wilden we barbecuen en daarvoor hadden we nog een paar dingen nodig. Bij thuiskomst werd meteen de barbecue opgestookt en een uurtje later zaten we met elkaar te tafelen op de veranda. En zoals het vaak gaat, was er weer veel te veel én aten we meer dan normaal. Het gezelschap en de gezelligheid was daar opnieuw debet aan.
Na het eten gingen de heren het bos in tegenover ons huis. Ze hadden beiden een stoeltje meegenomen. Ze hadden het plan opgevat om op de berghelling te gaan zitten, om de reeën onderaan de heuvel te spotten. Na anderhalf uur kwamen ze weer binnen en hadden ze zegge en schrijve twee reeën gezien en gefotografeerd. Eén van die twee reeën stond op het stukje grond meteen naast ons huis en die hadden wij, de vrouwen, ook gezien vanaf het terras. Helaas hebben ze dus wéér geen eland op de foto kunnen krijgen. Alhoewel een ree ook erg leuk is, heeft de eland toch iets magisch. Die willen we onze gasten dan ook graag laten zien, maar helaas gaat dat niet op bestelling.
