Op mijn planning stond vandaag het schoonmaken van de keukenkastjes. Dat was alweer enige tijd geleden. Ik begon met de twee hoge kasten die apart van het aanrecht staan. Daarin hebben we een aantal rieten mandjes liggen met van alles en nog wat als inhoud. Een van de grotere manden is bijvoorbeeld gevuld met verbandmiddelen. Een mandje die regelmatig gebruikt wordt overigens, al was het alleen maar voor een pincet om splinters te trekken of voor een pleister. Het leek me een goed idee om dat mandje eens een keer leeg te maken en opnieuw in te pakken. Hmmm, geen overbodige luxe. Maar uiteraard werd niet alleen dát mandje uit de kast gehaald. Alles ging eruit en alle planken werden gesopt. Daarna kon het er weer netjes ingezet worden. Helemaal onder in de schoonmaakmiddelen, dan een plank met eten voor de katten en daarboven de rieten mandjes met EHBO-spullen en medicijnen. Klaar, volgende kast.
Dat werden de twee kastjes boven de grote staande kasten. Hetzelfde verhaal, alles leeg, schoonmaken en alles weer terugzetten. In dit geval met name het keukengereedschap. Toen die twee kasten klaar waren, ging ik verder met de keukenkastjes. In een lade heb ik plastic mandjes met daarin allerlei groentemixen en sauzen van Knorr en Honig. Uiteraard uit Nederland, want hier heb ik ze nog niet gevonden. Alle zakjes gooide ik op de tafel en ging er eens goed voor zitten. Eens even controleren wat de houdbaarheidsdata zijn van deze mixen en sauzen. Oeps… Een paar moest ik toch wel in de grijze afvalzak laten glijden. Die waren meer dan een jaar over datum. Dat het “ietsjes” over datum is, kijk ik niet zo nauw naar, maar dit werd te gek. De zakjes zette ik vervolgens op datum terug in het mandje, zodat ik nu van voor naar achter kan werken. Ehhh, Heiko…, morgen eten we bloemkoolschotel, want dat pakje is over datum!
Ik werkte van links naar rechts en kwam vervolgens bij een kastje met onder andere pakjes meel voor het maken van wafels. Hé, maar dat is een goed idee. “Heiko… Zullen we wafels maken en als lunch nemen?” Reactie: “Prima!” Goh, hij zal ook eens “nee” zeggen tegen iets lekkers. Zijn eerste reactie werd meteen gevolgd door “Zal ik dat dan even doen?” Dat was natuurlijk helemaal fijn. En zo was er ineens weer iets wat Heiko voor de eerste keer ging maken. Net voor de kerstdagen waren het koekjes die gebakken werden, deze keer wafels. Hij bekeek de verpakking en zag dat het feitelijk heel eenvoudig was. Bij een zakje meel moest 0,75 liter water en een beetje olijfolie. Goed mengen en daarna in het voorverwarmde wafelijzer. Met een juslepel deed hij daarna drie lepels van het gemengde goedje in de modellen van het wafelijzer en vijf minuten later aten wij wafels à la Heiko. Geserveerd met slagroom en frambozenjam. Lekkerrrr! Voor beide twee flinke wafels. En zo ruimde het alweer een beetje op in dat kastje én werd onze maag gevuld.
Terwijl ik in de keuken bezig was met het schoonmaken, was Heiko in de aangrenzende hal bezig met het afkitten van alle naden bovenlangs het plafond. Alle openingen tussen de hoekplint en het plafond werden netjes afgekit én ook alle naden tussen de diverse stroomkabels die er liepen werden “gladgestreken”. In totaal ging er anderhalve tube witte, overschilderbare kit doorheen, maar dat maakte wel het verschil! Alle zwarte lijnen zijn nu weg en dat maakt het plaatje een stuk rustiger en netter. Nadat het kitten klaar was en de kit enigszins droog was, ging de grote emmer met verf open.
De wanden van de hal waren vorige week al wit geverfd, nu was het plafond aan de beurt. Dat plafond was drie jaar geleden een keer in de verf met de kleur RAL9010 geschilderd. Dat was de eerste laag verf die ooit op het houten schrootjesplafond was gekomen. Het trok er destijds dan ook goed in. Daardoor gaf het toen een “Whitewash effect”, wat wij wel leuk vonden. We besloten dan ook om het plafond niet nóg een keer te verven. Nu dachten we niet meer zo over. Nu moest het wit worden, naar de talloze voorbeelden in de interieurbladen. Heel voorzichtig maakte Heiko schroot voor schroot witter. Niet te veel verf aan de kwast, omdat hij onbeschermd bezig was. Dat wil zeggen, er lag geen kleed, kranten of stuk plastic op de laminaatvloer om eventueel vallende druppen verf op te vangen. Volgens hem kon dat best… Nadat de eerste schroten klaar waren bleek meteen dat het nog niet voldoende dekte. Het werd namelijk niet direct écht wit. Misschien morgen of woensdag nog een keer. Een groot voordeel is trouwens dat Heiko er zo, rechtopstaand, bij kan komen met de kwast en niet steeds een trapje op en af hoeft te gaan.
Een paar maanden geleden heb ik de “bijzondere-dagen” in mijn agenda geladen. De gekste themadagen komen nu voorbij. Wat dacht je van deze van vandaag? Vandaag is het blijkbaar tijd om een ei op te eten. Het is vandaag namelijk “Äggahalvansdag”, de dag van de ei-helft, wat in het kort betekent dat je ei-helften moet eten. In het verleden heeft men het blijkbaar ooit belangrijk gevonden om extra aandacht te schenken aan het goede van een ei en er op te letten hoe lekker het werkelijk is. Eieren worden zo vaak gebruikt, bijvoorbeeld gekookt, of gebakken als omeletten, in het beslag voor cakes en gebak en nog veel meer gerechten. Slechts de helft van de geconsumeerde eieren wordt op het bord gelegd als extra voedsel en bron van vitamines. Vandaag staat het ei in het middelpunt van de culinaire belangstelling. Sommigen kiezen ervoor om het ei vandaag als ontbijt te eten (ik denk dan aan een lekkere dikke opgeklopte boerenomelet…). Naast deze eigen themadag krijgen eieren met Pasen extra aandacht. Hmmm, gebakken eitje dan maar bij de spaghetti met falukorv vanavond?
Bovenstaand plaatje kwam ik tegen op Facebook. Wat zie jij erin? In eerste instantie zie ik een man die met een rugzak op het bos in loopt. Je kijkt de man op de rug en hij neemt net een grote stap vooruit in de sneeuw met zijn linkerbeen, terwijl zijn rechterarm ook naar voren zwaait. Maarrrr, in tweede instantie zie je pas echt wat het is…een hond die het bos uitkomt! Het hoofd van de persoon die je eerst in het plaatje kon zien, blijkt de staart van de hond te zijn. En de rugzak die de persoon op leek te hebben, is het hoofd van de hond. Ik vind het wel een grappig plaatje en het is eigenlijk een mooi voorbeeld van hoe je naar iets kunt kijken. De een ziet dit erin, de ander ziet dat erin. Hetzelfde geldt voor onderstaand plaatje. Het eerste wat ik zag was een vogel, een dikke zwarte kraai of roek. Jij ook? Het is echter een poes die zijn hoofd behoorlijk verdraaid heeft en je op de kop aankijkt. Grappig hé?
