Dit is echt zo´n klusje, die je er even tussendoor doet. Je neemt er af en toe even de tijd voor. Het maken van de planken voor de plaatsnaambordjes is helemaal geen grote klus. In tegendeel zelfs en waarschijnlijk is het juist daarom, dat je het niet in een keer afmaakt. Voor vanmiddag had ik me in ieder geval voorgenomen om de laatste twee planken voor de laatste keer te verven. En dat is me gelukt. De volgende stap is om in de container, waar ik naast haardhout ook nog andere stukken hout bewaar, te gaan kijken of ik er nog een tweede geschikte paal kan vinden. Eentje heb ik al geverfd en al klaar en de tweede zoek ik binnenkort wel op. Aan die palen moeten straks de plaatsnaamborden bevestigd worden. Daarna kunnen ze in de berm vlak voor en vlak na ons huis geplaatst worden. Vanaf dat moment wonen we niet meer anoniem zeg maar, en heeft de plaats Ödarp een gezicht gekregen. Maar ja, eerst staat er nog een ander klusje op het programma, naast het feit dat ik elke dag voor Örtengren in Tranås werk natuurlijk. De afgelopen weken heb ik slechts 4 uurtjes per dag gewerkt, omdat ik ‘s middags thuis wilde zijn voor Joke. Het andere klusje dat nu op het programma staat is het bouwen van de permanente houtstek. De nieuwe voorraad brandhout voor de winter van 2020-2021 wil ik niet nog een extra keer verplaatsen van buiten naar binnen in de houtcontainer. Dat hout komt nu buiten onder een afdak te liggen en zal daar ook blijven liggen, totdat ik er iets uithaal voor de hout gestookte cv-ketel. Dat scheelt een hoop werk ieder jaar. Overigens ligt de houtcontainer nog vol met brandhout. Er is deze winter lang niet zoveel gestookt en tegelijkertijd is er steeds nieuw brandhout bijgekomen. Een grove inschatting is dat er nog 25 kuub ligt. Dat kan straks weer naar buiten onder het nieuwe afdak.
Ja hoor: we krijgen alweer bericht over keuringen. Nu van het bedrijf BESIKTA. Dit jaar zijn, zowel de Volvo, als de Hyundai weer aan de beurt. Auto’s van een bepaalde leeftijd moeten ieder jaar gekeurd worden. De caravan moet elke twee jaar gekeurd worden en is dit jaar wel aan de beurt, maar die is momenteel uit de verzekering en uit de wegenbelasting. Zodra we denken er mee weg te gaan moet dat weer omgedraaid worden én moet de caravan dus eerst nog gekeurd worden. Waarschijnlijk gaan we dat in mei doen. De aanhanger moet ook elke twee jaar gekeurd worden, omdat het een geremde aanhanger is. Ongeremde aanhangers hoeven niet gekeurd te worden. Onze aanhanger mag het volgende jaar weer. In de beide brieven van “Besikta” werden we herinnerd aan de verplichte keuring van de auto’s én werd een datum en tijdstipsvoorstel gedaan. Het grappige is dat de Volvo welkom was bij het keuringsstation in Tranås en de Hyundai in Eksjö. Die logica ontging mij even. Beide voorgestelde data, tijdstippen én locatie Eksjö hebben we nu aangepast. Via de website van “Besikta” was dat heel eenvoudig te doen. Het kenteken invoeren en daarna zelf een datum en tijdstip opzoeken in de agenda van de gewenste locatie, in Tranås dus. Beide auto´s staan nu ingepland op twee verschillende dagen om 07:00 uur ‘s morgens. Vroeg hé?! Ja, maar tegen die tijd begin ik bij Örtengren toch ook om 07:00 uur, dus kan ik die beide dagen tegen hem zeggen dat ik een half uurtje later begin in verband met de autokeuring. Zo kost het me geen extra ritjes in ieder geval. En dat half uurtje later beginnen is nooit een probleem. We gaan er maar weer vanuit dat beide auto’s ongeschonden door de keuring komen, maar je weet het natuurlijk nooit. Er kan iets met de remmen of de schokbrekers zijn bijvoorbeeld wat we zelf niet weten. En dan is het goed dat er een onpartijdige expert naar kijkt. Veiligheid staat immers voorop.
Gisteren had Joke een stukje leverworst uit de diepvries gehaald. Het was het laatste stukje van de leverworst die we van Klaas en Reinie hadden gekregen. Ze had hem in vieren gedeeld, zodat ze het opeten ervan over vier keer kon verdelen. Joke is gek op leverworst, alleen die lever hé?!? Ze heeft de vreemde gewoonte, om de leverworst volledig te controleren op stukjes lever, die groter zijn dan een paar millimeter. Die worden er meteen uitgehaald en aan de kant gelegd. Soms willen Jikke of Ebba ze wel hebben, vaak ook niet. Meestal wordt dat weggegooid. Zó jammer! Ze vindt het verschrikkelijk, wanneer ze een dergelijk stukje lever onder de kiezen krijgt. Dát lust ze niet! Ze is gek op leverworst hoor, maar dan wel zonder lever! Hmmm, hoe noem je nu zo´n worst? Een zonderleverworst? Ze nam van de zonderleverworst een paar plakjes op haar broodje en dat heeft haar bijzonder goed gesmaakt. Die smaak moet ze nou eerst even een poosje onthouden. Nieuwe worst(en) kunnen we pas weer kopen wanneer we naar Nederland kunnen. Overigens vinden we het beiden ook vreselijk lekker bij stamppot uien. Hopelijk gaan de grenzen snel weer open en kunnen we weer naar ons geboorteland om familie en vrienden te bezoeken én om een paar leverworsten mee te nemen.
Vanwege het coronavirus heeft Denemarken zijn grenzen gesloten. In eerste instantie tot 14 april. Forenzen en vrachtverkeer worden toegelaten, maar verder niemand. Dat betekent voor ons, dat we het land niet in mogen. Zelfs niet wanneer we er alleen maar dóór willen rijden, om uiteindelijk in Duitsland te komen. Dat houdt in, dat we in ieder geval tot 13 april niet naar Nederland kunnen. Niet via Denemarken in elk geval. Omdat de meeste vliegtuigen nu ook al aan de grond worden gehouden is dat dus ook geen optie. Dan zou de boot nog een mogelijkheid zijn. Alleen zitten daar heel veel vrachtwagenchauffeurs op, die vanuit diverse landen zijn gereisd. Of het dan verstandig is, om daartussen te gaan zitten, terwijl iemand nog herstellende is van een operatie en nog weinig weerstand heeft? Met het risico om besmet te raken met het coronavirus? Dat lijkt ons niet slim. Daarom moeten we afwachten. Net als vele anderen. Het is beter, dat iedereen zich de komende tijd zoveel mogelijk afzondert. De kans is dan namelijk het grootst om verdere besmetting te voorkomen, de zieken de tijd te geven om te herstellen zo en het virus de kop in te drukken.
Het is natuurlijk allemaal heel erg wat er in de wereld rondom het virus gebeurt. Toch zijn er ook een paar lichtpuntjes! Wat te denken van het dalen van de luchtvervuiling? Via onder andere satellietbeelden van de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA is geconstateerd, dat de luchtvervuiling in China bijvoorbeeld blijkbaar drastisch is gedaald. De reden? De Chinese overheid heeft uit voorzorg een strikte avondklok en quarantainebeleid ingevoerd, om de verspreiding tegen te gaan. Dat betekent, dat er minder wagens op straat zijn en dus minder uitstoot. Daarnaast is een deel van de Chinese fabrieken stilgelegd. Volgens de NASA en het European Space Agency (ESA) hebben die maatregelen de afgelopen acht weken bijgedragen aan een daling van het stikstofdioxidegehalte NO2. Dat is een stof die vrijkomt in de lucht bij verbrandingsprocessen door industrie en gemotoriseerde voertuigen. Nieuwe gegevens van de Copernicus Sentinel-5P-satelliet onthullen eveneens de afname van met name stikstofdioxide-emissies in Italië. Deze vermindering is vooral zichtbaar in Noord-Italië, dat samenvalt met maatregelen om de verspreiding van het coronavirus aldaar te voorkomen. Een heel bijzonder, positieve ontwikkeling, in een heel bijzonder negatieve situatie…
