Pimpelmeesje opgesloten

 
Indrukwekkende lucht… Dat mag ik toch wel zeggen? Toen we dit gisteravond zagen was het ongeveer een uur of zes en we dachten eigenlijk hetzelfde: “Daar komt nog regen uit!” Niets bleek daarvan gelukkig waar te zijn. Het bleef droog en zo snel als de wolken kwamen, zo snel verdwenen ze eigenlijk ook weer. Uit het niets, in het niets. Het is wel heel bijzonder om te zien, dat de natuur dit kan. Want waar vandaan kwamen ze en waarheen gingen ze? Nu zou de kleur te verklaren zijn, doordat de zon erachter onder ging en dat die tegen (voor ons) de achterkant aan scheen. Of het ook daadwerkelijk zo is?
 
Gelukkig voor mens en dier was het vandaag weer zonnig! Dat doet een mens zó goed. Vooral als je momenteel even niet buiten kunt of mag komen. Stel je voor, dat het aldoor zou regenen. Dáár wordt je heel snel zat van! Om van je gemoedstoestand nog maar niets te zeggen… Iedereen kent dat wel: je voelt je niet prettig, niet lekker in je vel en dan regent het ook nog eens. Dan kun je nog zo goed je best doen, maar jouw stemming wordt er niet veel beter van. Het sombere weer weerkaatst in feite het gevoel en dat werkt averechts. Nee, dan maar een heerlijk zonnetje! Buiten zítten is er nog niet bij, daarvoor is het windje nét even te frisjes. En hoewel we op meerdere plaatsen kunnen zitten lijkt die wind precies met het zonnetje mee te draaien: waar de zon is is wind. Het vriest elke nacht nog een paar graadjes en dus kunnen we overdag nog heerlijk genieten. Misschien morgen of overmorgen uit de wind!
   
Het land tegenover ons lijkt al meer en meer groener te worden. Alleen kon dat toch nog niet van groeiend gras zijn? Het mag dan wel mooi weer zijn, maar daarvoor is het toch nog echt een beetje te vroeg. Toen we er samen eens goed naar keken en onze ogen eens beter de kost gaven zagen we, dat de kleine jong dennenboompjes langzamerhand groter groeien. In 2016 (als ik me het goed herinner) is het bos daar gekapt en zijn er jonge boompjes geplant. En die zijn nu groeiende! Ze zijn inmiddels zo groot, dat ze nu boven het oude, dorre gras uitkomen. Daardoor lijkt het land groen! Een van de mooiste bijkomstigheden van de lente! Dit is toch genieten? Zeg nou zelf!

“Oh, oh… Nee. Niet doen, pimpelmeesje. Ga nou niet op de bol zitten eten. Straks kom je er niet weer uit!” Tussen de middag, tijdens het eten van haar broodje ziet Joke, dat een pimpelmeesje niet áán de vetbollenhouder gaat hangen eten, maar erin kruipt. Hij zit boven op de mezenbol. Ín de houder! Terwijl hij eet komt een mede-pimpelmees ook even mee-eten, maar die doet het wel op de goeie manier. De eerste trekt zich daar helemaal niets van aan en eet rustig door. Joke ziet dit allemaal aan en weet, dat ze slechts een paar stappen van het vogeltje weg is, mocht hij straks hulp nodig zijn. Maar nee hoor. Nadat hij genoeg had ging hij heel rustig, met het koppie eerst, door de metalen spiraal naar buiten en floep! Weg was het meesje. Ja, meteen werd wel even geprobeerd of de spiraal zo kon worden verbogen, dat er geen vogeltje weer door kan, maar dat lukte helaas niet. Mij ook niet trouwens. We houden nu goed in de gaten of er toevallig weer eentje in de houder zit. We weten dat ze eruit kunnen komen, maar misschien is niet elk vogeltje zo slim als deze.

Dat het coronavirus verstrekkende gevolgen hebben weten we inmiddels jammer genoeg allemaal. De kranten, het nieuws, social media: alles staat er vol van. Maar dat het zelfs het uitgeven van mijn derde boek zou beïnvloeden? Nee, daar had ik nou totaal geen rekening mee gehouden. Begin februari had ik het concept naar de uitgever gestuurd. Dezelfde dag bevestigde die het ontvangen ervan en daarna werd het stil. En het bleef stil. Te stil. Daarom stuurde ik hem het afgelopen weekend maar eens een mailtje, met de vraag hoe de stand van zaken was. Hij antwoorde vrijwel meteen. Tot mijn grote verbazing met de mededeling, dat de verkoop van boeken momenteel volledig is ingezakt! De uitgave van deel III laat dus nog even op zich wachten…