In de voorraadkast lag nog een taartbodem, cake. Die is al in drie lagen gesneden en in principe kun je die voorzien van slagroom en vruchtjes tussen de twee lagen én er bovenop. En klaar is Joke. Een ware traktatie voor Heiko, want die is er gek op! Maar in de voorraadkast lag nóg een tweetal taartbodems, schuimgebak. Ze noemen dat hier maränger. Hmmm, wat kun je daar eigenlijk mee? Via Google werden diverse websites geraadpleegd, alleen nergens een tip of advies of een mooi voorbeeld van hoe je die taartbodem(s) kunt aankleden. Ook de eigen bak- en kookboeken werden nauwgezet nageplozen, maar helaas. Geen voorbeelden. Recepten genoeg te vinden over hoe je maränger kunt maken: klein, groter, grootst, alleen wat je met beide soorten (tegelijkertijd) doet helemaal niets. Toen bleef er maar één optie meer open: eigen creativiteit laten zegevieren. Koelkast open: slagroom, hallonsyllt (frambozenjam) en mandarijntjes en uit een van de keukenkastjes vruchtenhagel gepakt.
Hiermee zou het toch zeker moeten lukken? Slagroom geklopt zonder suiker, want de meeste ingrediënten waren immers van zichzelf al (behoorlijk) zoet. Je kunt het ook overdrijven. Toen aan de slag: als eerste een bodem van cake en daarop een laag slagroom met mandarijntjes gelegd. Daarop een van de twee schuimgebak-delen, gevolgd door de tweede cakebodem. Die volledig volgesmeerd met de jam met de derde cakebodem daar weer bovenop. Weer een lading slagroom, een beetje vruchtenhagel en tenslotte weer schuimgebak. Oei, wel een beetje hoog geworden. Vanochtend hebben we het kunnen proeven. En terwijl ik dacht, dat het snijden heel moeilijk zou gaan, was dat een makkie. Net als het eten ervan. Het moest wel even met beleid, maar de smaak die je vervolgens in de mond kreeg, was het zeker waard.
“Het eerste kwartaal is alweer om! Dat gaat snel hoor. Tijd om het waterfilter weer te vervangen. Dat doen we ieder kwartaal. Er zitten twee koolstoffilters tussen het eigen bronwater en de aanvoerleiding naar de keuken, douche, enzovoort. Beide filters vervangen we op 1 januari en op 1 juli. Nou ja, niet precies op die dag, maar in de buurt van de start van een nieuw kwartaal. Daartussendoor vervangen we de eerste van de twee (de meest linker op de foto´s hieronder) ook nog eens in april en in oktober. Meestal geeft Joke mij wel aan, dat het weer tijd is. Ik heb het in mijn agenda staan, maar Joke proeft het aan het water en ziet het aan de kleur. Het water smaakt dan ietsjes meer naar ijzer en het water wordt een beetje bruiner.
Op zich is ijzer heel gezond, maar het moet niet té veel worden. Vanochtend sneeuwde het (!) waardoor ik niet meteen kon doen, wat ik wilde en daarom het filter maar aangepakt. Die linker. Je kunt het verschil heel goed zien en als je de “oude” ziet denk je al snel, dat het al weken eerder had gekund. Schijn bedriegt, want zodra er een paar dagen water door het nieuwe filter is gereinigd is hij alweer zo bruin als op de foto. En toch kan het dan nog een paar maanden heel goed zijn werk doen. Net als nu: we kunnen er weer drie maandjes tegenaan. Overigens komt er na de twee koolstoffilters ook nog een ander filter. Eentje met UV licht. Maar verder is het onbehandeld en drinken we ons eigen bronwater. Konden we ons een paar jaar geleden toch geen voorstelling van maken.”
Het weer sloeg na de koffie volledig om. Er stond veel wind, maar dat deerde ons niet. We hadden onszelf min of meer beloofd, dat we de tuinset uit het trollenhuisje gingen halen, om die schoon te maken. De vlonder moest nu wel een béétje aangekleed worden. Alleen “een podium” daar achter in de tuin lijkt toch helemaal niet? Met vereende krachten klaarden we dit klusje. Heiko had de tafel en stoelen opgehaald en begon met een handvegertje een paar spinnenwebjes weg te vegen. Daarna had ik ruimbaan, om met een sopje verder te gaan. Dat ging zo mooi samen en snel, dat we besloten om ook meteen de parasol maar op te zetten.
“Och, omdat we nu toch zo gezellig bezig zijn: zullen we de kussenkist van de veranda hierheen zetten voor de stoelkussens?” De kist op de veranda is nu leeg, omdat we de kussens daar in de set dáár hebben gelegd. Die blijven uiteindelijk altijd droog: onder het afdak. Het leek ons beide een goed idee en zo geschiedde. Om alles nog een beetje gezelliger te maken haalden we nog een paar bloempotten tevoorschijn. Nee, die gaan we nog maar niet meteen vullen met bloemen. Het sneeuwde vandaag tenslotte nog! Nadat we alles een plekje hadden gegeven waren we klaar. Alhoewel… We zagen op enig moment de twee hekken nog staan: die bij de “gieterboom” en eentje bij het trollenhuisje. We hoefden elkaar maar aan te kijken en we wisten, dat we hetzelfde dachten. De volgende klus ligt alweer op de loer…
En toen… Eieren! Natuurlijk horen ook bij de Tweede Paasdag die heerlijke eitjes! En we hadden wederom de tijd genomen, om de tafel gezellig aan te kleden. Niet alleen met gezelligheid, maar ook met diverse lekkernijen. Met een paar andere zaken dan gisteren. “Verandering van spijs doet eten”. Omdat we dat beide wel een leuke bezigheid vinden (eten bedoel ik dus) is het dekken van de tafel dan ook totaal geen moeite. Eerder een belofte, omdat je even later al kunt genieten van hetgeen je op tafel hebt gezet. Vandaag gingen we wederom voor meerdere soorten brood en broodbeleg ten trakteerden we onszelf op een garnalensalade. Heerlijk, ook op een broodje, met een paar plakjes tomaat en komkommer. Zo zijn we ook nog eens gezond bezig. Al met al was het weer een feestje te lunchen!
Na deze uitgebreide lunch konden we er weer tegenaan. We gingen verder met de auto´s. Die waren wel schoon, maar dan nog alleen aan de buitenkant. Omdat het geen luxe was om ze ook van binnen te reinigen, pakte Heiko de stofzuiger en ik weer een emmertje met water en reinigingsmiddel. Wat werkte dat samen prettig: Heiko begon bijvoorbeeld links voor met stofzuigen en ik volgde hem daarna met de natte doek. Het was wel even aanpoten hoor, voor beide, want ach… Vooral de auto van Heiko wist even niet wat hem overkwam. Omdat daar, met name in de kofferbak, heel veel in vervoerd was wat niet meteen “schoon” te noemen was (bijvoorbeeld boomstammen, zakken potgrond of planten), was het verschil best wel groot. Dat maakte het klusje aan het einde van de rit heel dankbaar. Hoe lang zullen de auto´s nu netjes blijven? Van eentje weet ik zeker, dat die het langer volhoudt dan de andere…
Enige tijd geleden vermeldden wij over een waarschuwing voor grasbranden. Dat vonden we maar vreemd, omdat het nog niet eens zo lang droog was geweest. Toch was de waarschuwing niet onterecht of overbodig. Op meerdere plaatsen is daadwerkelijk gras gaan branden. Zelfs ging er hier en daar meer dan alleen gras in vlammen op. Bijvoorbeeld in de provincie Skåne. Daar brandde woensdagmiddag een aantal bijgebouwen van een woning volledig uit. Dat kwam, omdat een grasbrand zich had verspreid. De melding kwam ´s middags net voor drie uur. Het waren de bewoners zelf, die waarschuwden voor een grasbrand, dat zich snel verspreidde naar hun gecombineerde garage-berging. Toen de reddingsdienst arriveerde, was het gebouw niet meer te redden. In de vlammen verdwenen onder meer een boot, een maaier en gereedschap. Terwijl ze het vuur in het gras en in het bijgebouw onder controle hielden, ontdekten de brandweerlieden dat het in het bos ook begon te branden. Een oppervlakte van ongeveer 30 vierkante meter. Door de droogte ging het heel snel, maar de brandweer reageerde accuraat en wist het vuur te bestrijden. Om zes uur ´s avonds werd het sein “brand meester” gegeven en kon de brandweer vertrekken. Het is nog onduidelijk hoe de brand precies is ontstaan.
