Oxycodon verslavend!

Onlangs kreeg ik van iemand een filmpje toegestuurd. Het ging over “Het gevaar van verdovende, superverslavende medicijnen”. Omdat die persoon weet van mijn gebruik van oxycodon, werd mij de link toegestuurd. Die heb ik met veel aandacht bekeken en vond het eigenlijk een beetje “eng”. De aangegeven symptomen heb ik namelijk ook en dat stemde mij verre van vrolijk. Ik hoop nu nog meer op een spoedig bericht van de afdeling pijnbestrijding van het ziekenhuis in Eksjö. Want met het gebruik van deze medicijnen wil ik het liefst zo snel mogelijk stoppen. Daarvan ben ik nu nog meer overtuigd.
Gebruik je eveneens sterke medicatie? Dan is het wellicht interessant om het filmpje te bekijken…
https://nos.nl/op3/video/2434001-het-gevaar-van-verdovende-superverslavende-medicijnen

Nee, het is geen sneeuwbal en ook niet de bloei van zevenblad, maar het is volgens mij de “Rode Zijdeplant”. En waarom ze de plant deze kleur hebben meegegeven is een raadsel, want de kleur van de bloem is duidelijk wit. En verkleurd ook niet. De bloeitijd is van juni tot en met augustus. De bladeren zijn groen en ongeveer 70 centimeter hoog. De volwassen hoogte van deze vaste plant is rond de 150 centimeter. Deze plant schijnt zeer geschikt te zijn voor “de tuin op het zuiden”, want hij verlangt een zonnige, warme plek op niet te arme grond en buiten de schaduwzone van bomen en heesters. Maar laat hij nu bij ons in de noordelijke border staan. Bij het zoeken naar gegevens over dit plantje kreeg ik even de schrik. Want de zijdeplant, die met de roze bloemetjes, die was “niet gewenst” in de Zweedse tuinen. Dit is er zichtbaar familie van. Waarom mag deze dan wel blijven?

Vrijdag zouden we zand krijgen, maar dat kwam niet. Het zand, dat de gaten en oneffenheden in onze tuin zou moeten opvullen. Achter het hunebed(-je) en naast het trollenhuisje is het op dit moment allesbehalve vlak. Omdat vrijdag de vakanties in Zweden begonnen, dachten we dat we de komende drie weken geen zand meer zouden krijgen. Heiko noemde dat op het werk en Örtengren greep meteen zijn telefoon. Hij belde het bedrijf waar het zand vandaan moest komen en gaf door dat er niets was geleverd. Dat klopte. Ze hadden het niet gered vrijdag, maar het zou deze week alsnog geleverd kunnen worden. Gelukkig. Nu staat het voor woensdag aanstaande op de planning. Dan is Heiko vrij en kan hij thuis lekker met zand spelen. Ik zal zijn emmertje en schepje alvast voor hem klaarzetten… Het is dus gelukkig niet zo, dat het bedrijf stilligt, omdat alle werknemers tegelijkertijd op vakantie zijn. Dat scheelt ons weer een paar weken!

Vanmiddag wilde ik naar Tranås. Niet alleen voor een paar boodschappen, maar ook om even een paar kledingwinkels te bezoeken. In de hoop, dat ze er een zwarte, liefst dunne, broek hadden. Alleen kreeg ik enorme twijfels toen ik in de auto stapte. In tegenstelling tot vanochtend, toen het best wel aangenaam en redelijk zonnig was, betrok de lucht behoorlijk. En niet met witte wolkjes, maar met (donker-)grijze! Toch stapte ik in, want volgens de weersapp zou het in Tranås pas om drie uur gaan regenen. Tegen die tijd zou ik zeker alweer in de auto zitten. Fout! Onderweg vielen de eerste regendruppels al. En ze groeiden met de minuut… Eenmaal in de stad kon ik niet droog in de eerste winkel komen, maar daarna klaarde het toch op.

De eerste twee kledingzaken die ik bezocht hadden niet dat wat ik zocht en daarom stapte ik bij een, voor mij, minder bekende winkel binnen. Het leek er in eerste instantie op, dat ze vooral kleding hadden voor de “dames op leeftijd”, maar achterin hingen ook kledingstukken voor de “jongeren”… En laat ik daar nou een leuke, zwarte linnen broek tussen vinden! Helemaal blij met mijn aankoop stapte ik weer in de auto. Daarna bezocht ik nog een tweetal supermarkten, omdat we een paar “essentiële” boodschappen zaterdag niet hadden gekregen.

Daarna ging ik meteen weer naar huis. Ik werd vergezeld door een zonnetje, die af en toe lastig werd gevallen door een paar wolken. Echter die kunnen ook mooi zijn. Nietwaar, Ingrid? Omdat ik nog had getankt had ik de weg 131 via Hestra terug genomen. Vlak bij ons huis, ter hoogte van de afslag naar Edhult, kreeg ik het “gezinnetje Kraanvogel” nog even te zien. Even, want ze zijn bijzonder schichtig, waardoor ze er vaak snel vandoor gaan. Ze gaven me wel zoveel tijd, dat ik duidelijk kon zien, dat de twee jongen in een week tijd behoorlijk zijn gegroeid. Ze zijn nog steeds bruin en zo te zien hebben ze nog geen of nauwelijks veren op hun lijfjes. Blij, dat ik toch ben doorgereden. Ondanks de regen. Nu heb ik een broek en de kleine kraanvogeltjes weer gezien!

Heiko ging vandaag, opnieuw samen met collega Lippe, verder met steentjes leggen. Overigens heet Lippe “in het echt” Frederik. Veel Zweden hebben echter een bijnaam en waarom hij in vredesnaam Lippe genoemd wordt is Heiko nog niet duidelijk geworden. Vorige week donderdag hadden hij en deze collega samen ongeveer een derde deel van dit pleintje gedaan en vandaag konden ze weer een derde deel leggen. Eerst werd het zandbed aangebracht en aangestampt. Daarna gaf Lippe de stenen weer een voor een aan Heiko, zodat die ze in verband kon leggen. Net toen het bijna half een was en tijd voor de lunch begon het te regenen. Dat kwam qua planning prima uit. Het grootste stuk in het verlengde van de weg was klaar en de regen spoelde een beetje zand tussen de voegen. Perfect!

Na de lunch begonnen ze met het deel, dat naar de uitbouw van het huis loopt. Op dat stukje werden de ijzeren buizen weer op de juiste hoogte gelegd en daarna het zandbed aangebracht. Aanstampen, beetje zand erbij, afrijen met een plank over de buizen heen en daarna de buizen weghalen. Vervolgens werden de stenen gelegd, maar heel ver kwamen ze daar niet mee. De stenen waren namelijk op! De eigenaar van het huis had drie pallets met stenen gekocht en dat bleek duidelijk niet voldoende. Later hoorde Heiko, dat de klant hiervan op de hoogte was. Hij wilde namelijk geen stenen overhouden… Een extra pallets zou te veel zijn geweest. Hij haalde er liever een aantal bij. Oké, prima. Alleen op dat moment konden ze niet verder.

Ze besloten om de grote, watergekoelde tafel-steenzaag op te halen en bij de klant neer te zetten, zodat er enkele stenen gezaagd konden worden. Er moest immers een ronding komen en dat houdt automatisch in, dat er veel stenen gezaagd moeten worden. Dat konden ze nog afmaken door een paar door hun “afgekeurde stenen”, met te veel beschadigingen, te gebruiken. Tegen de gevel aan werden even later nog grote kiezelstenen gelegd op antiworteldoek, in overeenstemming de wens van de klant. Die stenen waren vorige week al in een grote zak geleverd en konden ze zodoende direct verdelen. Daarna werd over het pleintje zand gestrooid en werd alles aangetrild met een trilplaat. Als laatste nog een paar scheppen zand er overheen gestrooid en toen was het vier uur. De regenbui, die later op de avond volgde, zou het zand mooi tussen de voegen spoelen.

Zo mooi als deze dag begon, met een mooie opkomende zon, zo mooi eindigde de dag ook. Dan natuurlijk met een mooie ondergaande zon. We konden het aan de achterkant van het huis zien, want daar kleurden de bomen en boomtoppen oranje. Ze kregen een beetje herfstkleuren. Maar omdat dat beslist nog niet mogelijk is, keken we voor het huis en daar zagen we daar de aanleiding: wolken werden door de laatste zonnestralen van vandaag prachtig opgelicht en de stralen schenen eveneens op de bomen en boomtoppen. Al met al was het daarmee wat het weer betreft beslist geen slechte dag!