Ouders 65 jaar getrouwd!

Wat een bijzondere dag: Heiko zijn ouders zijn vandaag maar liefst 65 jaar getrouwd!

Van harte gefeliciteerd, lieve (schoon-) ouders!

Dit jubileum wordt het briljanten huwelijksjubileum genoemd. Dit 65-jarig huwelijk is een ontzettend grote mijlpaal in hun relatie en ook in onze samenleving. Hoe vaak hoor je dit nog? In ieder geval in Huize Leugs in Hoogezand!

Hieperdepiep, hoera!

Heiko was vanochtend dan ook al vroeg bij neef Sietse vertrokken. De beide heren hadden samen ontbeten en nog even gebabbeld en daarna gingen ze beide een kant op. Sietse naar zijn werk, Heiko naar zijn ouders. Hij kon op deze manier vandaag zo lang mogelijk bij zijn ouders zijn. Het was een stralende dag, waarbij de temperatuur op enig moment op 20 stond. Misschien komen de stoelen en kussens nog wel weer uit de nieuwe kist. Is het geen plaatje? Nu snap ik ook waarom er zo lang naar gezocht is: hij past precies!

Ja, de overgang is even groot: van een huwelijksfeest naar kikkers. Maar ik was zo nieuwsgierig of ze er weer waren, dat ik al op tijd naar de vijver liep. Ik hoefde niet eens in het water te kijken, om een bevestiging te krijgen: ik hoorde ze al! En ik stond toen nog bij de achtergevel! Wel grappig hoe die dieren met elkaar communiceren. Hopelijk verstaan ze elkaar, want ik begreep er niets van…

Even later begon ik met het schoonmaken van de trap bij de keukendeur. Die wilde ik vandaag graag gaan verven. Alleen was die behoorlijk vies geworden door de bezoekers van het vogelvoederhuisje. Vette resten van de mezenbollen en natuurlijk uitwerpselen. Eerst even met de stofzuiger eroverheen en daarna met een sopje met soda de boel zoveel mogelijk ontvet. Hopelijk is het beton vanmiddag droog en kan ik de kwast ter hand nemen.

Kijk, daar kan ik nou jaloers op worden! Zitten Heiko en zijn ouders tussen de middag aan tafel en wat schaft de pot? Stamppot andijvie! Ohhh… Lekkerrrr!

Nadat ik mijn boterham met kaas (!) opgegeten had, besloot ik nog even verder te gaan met het schoonmaken. Namelijk de ramen van het terras. De planken van de vloer zijn redelijk schoon geworden trouwens. Dit keer werden echter de twee ramen even onderhanden genomen. Daar zat een aanslag op. Toen ik echter aan de afdeklijst kwam nam ik meteen ook de verf mee! En wat doe je dan? Direct maar in de grondverf gezet en een uurtje later witte verf erover gesmeerd. Een klusje van een half uurtje en klaar voor de zomer!

Tijd voor een feestje! Hoewel het een paar weken geleden niet had gekund vanwege de gezondheid van het briljanten echtpaar, werd er vanmiddag toch met de hele familie een bijeenkomst georganiseerd. In Veendam werd een gedeelte van een zaaltje afgehuurd, waar ze met elkaar genoten hebben van koffie met een stuk gebak. Heiko vertelde mij, dat het heel erg gezellig was! Dat is overigens ook wel te zien aan de vrolijke gezichten. Van jong en oud!

En terwijl zij binnen genoten, deed ik dat buiten. Ook in Ödarp was het heerlijk weer. Wel geen 20 graden, maar zeker zeer aangenaam. Om er zeker van te zijn, dat de betonwanden goed gedekt waren met de grijze verf liep ik even naar voren. Toen schrok ik wel even: de nieuwe laag is vele malen donkerder dan de originele! Er was daadwerkelijk een nieuwe bus opgemaakt. Niet van dezelfde merk, maar het had wel de naam “mellan grå”, middel grijs. Dat moet dan toch goed zijn? Nee dus! Heel eerlijk? Ik vind deze wel zo mooi. Nadeel? Nu moet de wand onder de veranda en achter de rozen nog een keer…

Zoals gezegd was het weer prachtig. Zonnetje en een beetje wind. En juist die laatste had ervoor gezorgd, dat de keukentrap na het schoonmaken snel was gedroogd. Wat had ik mezelf op een super klusje getrakteerd! Zienderogen werd de keukentrap mooier en mooier. De vlekken zijn eindelijk maar toch weg. Destijds was er namelijk geverfd terwijl er een motregentje viel. Dat was niet zo bevorderlijk voor een goede dekking… Wat ben ik blij, dat ik dit gedaan heb. Het was al een hele tijd min of meer een ergernis. Binnen anderhalf was de ergernis verleden tijd!

Nou weet ik zelf ook wel, dat ik op dat moment gewoon had moeten stoppen. Uiteraard had ik een langere pauze ingelast, waarbij mijn rug de nodige rust had gekregen hoor. Alleen was het positieve resultaat van die trap aanleiding om nog meer te willen: “het huisje” van de brievenbus! Zeg nou zelf: dat was toch niet meer om aan te zien? De witte verf liet her en der los, bladderde af en de rode verf was minder rood geworden. En heel eerlijk? Al met al heeft het nog geen uur geduurd! Waarom dit niet eerder gedaan is, is me dan (nu) een raadsel.

Voor alle zekerheid had ik de trap nog maar even min of meer geblokkeerd. Niet dat ik nog visite verwachte. Het was voor Ebba. Eigenlijk tégen Ebba. Nou weet ik ook wel, dat zo´n stoeltje van het bistrosetje en de elandschedel geen kat tegenhouden, alleen had ik even niets anders bij de hand. Ik geef toe: was te moe en had te veel pijn om nog uitgebreid naar iets anders te gaan zoeken. Op hoop van zegen dan maar. Uiteindelijk droogde de verf vrij snel. Hopelijk de onderlaag ook… Druk gemaakt om niets! Eenmaal boven gekomen lag ons dametje heerlijk op haar krabpaal. Ze sliep heerlijk in het zonnetje…