Zo! Eerst even iets rechtzetten. Gisteren schreef ik over “het vele werk” dat de website met zich meebrengt. Het gedoe met foto´s en zo. Dat was een klaaglied, van slechts één complet hoor. Ja, ik heb het wel eens vaker genoemd. Alleen dat komt omdat je sommige dagen zoveel op het programma had staan, dat op dát moment het een “moetje” is, om op de website nog een berichtje te plaatsen. Niet meer en niet minder. We vinden het beide ontzettend leuk, onze belevenissen via deze blog te delen. We blijven echt nog wel een poosje doorgaan!
De print screen hierboven maakte ik vanochtend. Het verwijderen van diverse foto´s van de laptop beviel me goed. Het ruimde immers lekker op. Wat moet je ook met foto´s, waarvan je nu al weet, dat je ze nooit weer zult gebruiken? Weg ermee! En ineens had ik er een kleine duizend in de prullenbak gegooid! De laptop ruimde niet alleen op: wil je wel geloven, dat mijn hoofd er ook leger van werd? In de maand januari alleen al waren er 3.362 foto´s gemaakt waren. Zoals wel bekend is dit wel ons meest favoriete seizoen en daarom worden er ook gigantisch veel (overbodige) foto´s gemaakt. Het idee, dat ik begin volgend jaar weer ruim twintigduizend (of meer) plaatjes zou moeten sorteren… Het weggooien van de foto´s gaf daarmee eveneens weer ruimte in mijn hoofd!
Vorige week noemde ik de verwarmde keet, die een eindje verderop op het land stond. Die stond er gisteren ook weer. En er stonden dit keer twee auto´s bij. Werd er nog meer gekapt en gesnoeid? Blijkbaar was de kachel in de keet op dat moment uit, want er kwam geen rook uit het kleine pijpje op het dak. Wel zag ik twee mannen, in opvallende oranje werkkleding, aan de andere kant van de weg aan het werk. Ze waren bezig met, zowel bomen als veel struikgoed, bij de grond weg te zagen. Het ruimt er zeker van op. Ik dacht nog dat er wellicht nog enkele stammetjes voor Heiko bij zouden zitten. Maar ik had niet het lef om überhaupt te vragen. Daar komt bij, dat alles waarschijnlijk in een keer door een vrachtauto wordt opgehaald. Zou het hier nog versnipperd worden? Dit hout wordt vermoedelijk gebruikt, om de ovens van een energiecentrale mee te stoken, om pellets van te maken of voor de papierindustrie.
Na het avontuur met de ingeslikte bankpas hield ik mijn berichten vanaf de Handelsbanken goed in de gaten. De medewerker bij de bank had namelijk gezegd, dat de nieuwe bankpas meteen aangemaakt zou worden. En hij had gelijk! Ik kreeg daadwerkelijk een bericht dat de nieuwe kaart naar mij onderweg was. Mooi snel! Nadat Heiko de post uit de brievenbus had gehaald was ik nog meer verrast: de nieuwe bankpas zat al in de bus. Sterker nog: hij zit inmiddels in mijn portemonnee. Hierover ben ik in positieve zin zeer verbaasd. Complimenten voor de geautomatiseerde organisatie van Handelsbanken. Gistermorgen de pas kwijtgeraakt en vandaag al een nieuwe thuisgestuurd gekregen. Dan zal de nieuwe pincode morgen of overmorgen ook wel in de brievenbus liggen. Heel fijn.
Oh, wat gaat dat opruimen mooi! Nadat ik alle back-ups weer in orde had gemaakt, bedacht ik me, dat het een idee zou zijn om toch ook maar eens een paar mapjes op de interne harde schijf te gaan opschonen. Nee, het is nog geen voorjaar en ik ga echt niet met de grote schoonmaak aan de slag. Tijdens het kopiëren van de vele mapjes en documenten naar de externe harde schijf, kwamen er zaken voorbij, waarvan ik dacht “Moet dat nog steeds op de laptop bewaard blijven?” Bestanden van voorgaande jaren gebruik je immers niet dagelijks en áls je een keer iets wilt inzien, kun je dat bijna net zo snel vanaf een externe harde schijf doen. Na enkele overwegingen besloot ik alle bestanden van de jaren ouder dan 2020 van de interne harde schijf te verwijderen. En dat waren er héél veel. Ik kreeg na afloop van deze actie 10 GB aan extra schijfruimte!
Gisteren reden we nog langs een landbouw mechanisatiebedrijf. Volgens mij een loonbedrijf. Daar was het een drukte van belang. In de zomer hebben ze het druk op het land en worden de machines ingezet, om het bouwland te bewerken. ´s Winters is daar niets te doen en hebben ze blijkbaar een contract gesloten met de provincie (of het rijk), om de wegen sneeuwvrij te maken en te houden. Er stonden grote tractoren met een enorm groot en zwaar sneeuwblad ervoor, een tractor met een oversized snöslunga (een metalen borstel die de sneeuw oppakt en via een koker naar rechts wegspuit) en strooiwagens, die het grove zand over de weg verspreiden. Zo´n snöslunga is er ook voor particulieren, bijvoorbeeld van het merk Husqvarna. Uiteraard is dat een véél kleinere en bedoeld voor je oprit of stoepje. Wij hebben er ook wel eens aan gedacht, om zo eentje te kopen. Waarschijnlijk zal die al onze kiezelsteentjes van de oprit ook oppakken en wegblazen. Dat is natuurlijk niet gewenst. Voorlopig zijn we (lees: is Heiko) fysiek nog sterk genoeg, om het met de hand te doen. Anders kan het sneeuwblad voor de grasmaaier gezet worden en kan het op die manier. “Hé Heiko! Dan moet je het blad wel op tijd voor de grasmaaier monteren en niet onder de sneeuw laten verdwijnen…” Gelukkig, hij lacht erom…
Vandaag is het volgens de kalender Morotskakadag. Leuk hé dat bijna ieder gebakje zijn eigen “dag” heeft. Deze kenden we nog niet uit ons hoofd, maar die van 16 februari wel. Dan is het namelijk semladag. Zover is het nog niet. Nu eerst een stukje worteltjestaart bij de koffie! Deze taart had ik al menigmaal gebakken en is absoluut een favoriet van ons. Gelukkig had ik er nog een paar van in de diepvries liggen. Het ging daarbij wel om de laatste stukjes. Misschien deze week maar een paar wortels meenemen?
De worteltaart werd overigens al tijdens de Tweede Wereldoorlog populair. Met suikerrantsoenering als een alledaags verschijnsel, werd de wortel een goede vervanger in desserts met zijn natuurlijke zoetheid. En in de middeleeuwen werd deze populaire wortel gebruikt, om zoetheid aan het eten toe te voegen. In de 12e eeuw kwam de wortel vanuit Azië naar Spanje. Toen was de wortel helderrood of geel. Er kwamen ook zwarte, witte en groene wortelen voor, maar in de westerse wereld is de groente sinds de 17e eeuw oranjegeel. Toen kruisten de Nederlanders de gele en rode wortelen en kwamen met de populaire oranje variant. De meeste wortelen worden gegeten in Engeland en Frankrijk en op de 3e plaats staat Zweden: gemiddeld 11 kilo per jaar! Wortelen bevatten trouwens grote hoeveelheden caroteen, een voorloper van vitamine A, wat goed is voor de ogen, huid, haar en nagels.
Wist je dat er verschillende kleuren wortelen bestaan? Paarse wortelen: de oude Egyptenaren beschouwden ze als een delicatesse. Later werden ze eveneens verbouwd door, zowel de Romeinen als de Perzen. De smaak is zoeter dan bij de oranje soort. De paarse originele kleur is een sterke antioxidant. De kleur kan iets vervagen tijdens het koken. Gebakken en licht gekookt behouden ze hun kleur beter. Er zijn variëteiten die overal paars zijn en andere die aan de buitenkant paars en aan de binnenkant oranje zijn. Rode wortelen: bevatten meer bètacaroteen (vitamine A) en je kunt ook lycopeen vinden, dat anders in tomaten wordt aangetroffen. De smaak lijkt veel op de oranje wortel, echter is een heerlijke kleurtoevoeging in alle gerechten waar je wortelen gebruikt. Gele en witte wortelen heb je ook nog. Die zijn sappig knapperig en zoet van smaak. Ze zijn erg decoratief en worden op dezelfde manier gebruikt als de gewone wortel.
