Opnieuw sloophout en nieuwe gordijnen

Mijn project voor vandaag waren de gordijnen in de keuken. Vorige week had ik in Eksjö twee pakketjes met nieuwe, kant en klare gordijnen meegenomen voor de beide ramen in de keuken. Dat wilde ik vandaag wel eens even voor elkaar maken. De oude gordijnen waren gebroken wit en deze zijn licht grijs. De gordijnen kun je ophangen aan een roede en daarvoor zitten er alvast grote ringen ingenaaid aan de bovenkant. De oude gordijnen hingen ook op een roede, dus dat was al voor de bakker. Het enige wat je zelf nog moet doen is het korter maken.
  
Ik had uitgemeten dat ik 2,16 meter aan lengte moest hebben. Zo spelde ik het af en voordat ik erin begon te knippen hing ik het gordijn er tóch nog even weer voor. Jeetje zeg, wat scheef! Blijkt dat de gordijnstof helemaal niet recht liep. Die was 2,40 lang en voor het gemak had ik vanaf de onderkant 24 centimeter afgemeten. Oei, maar goed dat ik het eerst even controleerde. Snel er weer af en toen vanaf de bovenkant 2,16 centimeter afgemeten. Toen werd het helemaal duidelijk dat de stof behoorlijk scheef liep.

Ik besloot om het gordijn er uiteindelijk maar gewoon voor te hangen en dan de lengte af te spelden. Zo zou het 100% goed moeten komen. Dat bleek ook. Toen ik het had afgeknipt en er een nieuwe zoom in had gemaakt hing die perfect. Na de eerste volgde de tweede strook. Die knipte ik in de lengte doormidden, zodat ik de andere helft voor het tweede raam kon gebruiken. Het gordijn rechts van het raam bleef wel de volledige breedte houden, omdat daar ook de ruimte voor is. Aan de linkerkant zit meteen de deur naar buiten en daar is te weinig ruimte voor een gordijn, tenzij het slechts een smal strookje is. De gordijnen hangen er verder puur voor de sier, dus het is geen probleem dat ze niet dicht kunnen. Na de ervaringen met het eerste gordijn ging de tweede veel sneller. Tevreden kijken we nu naar de nieuwe gordijnen die een extra, warme kleur in de keuken brengen.
 
“Kijk”, zei Heiko, “Zo moeten we het hebben”. Wat was er aan de hand? De man in Aneby, waar Heiko eerder een aanhangertje met sloophout weg had gehaald, stuurde hem een Messenger berichtje met een foto, met de vraag of hij dát sloophout óók nog wilde hebben. Het ging om een parketvloer die de man op dat moment aan het slopen was. “Alles wat van hout is wil branden”, dacht Heiko, die meteen akkoord gaf. Aan het einde van de dag kon het gehaald worden, want dan zou de vloer er wel uit zijn. Vanwege de verwachte regen zou de man het parket binnen opstapelen, om te voorkomen dat het kletsnat zou worden en minder goed zou branden. Perfect!

Zodoende ging Heiko vanmiddag aan het einde van de dag met auto en lege aanhanger naar hetzelfde adres in Aneby. De man hielp even mee met inladen en binnen een kwartier reed Heiko vergenoegd met een mooie lading parketvloer terug naar huis. Het bleef droog dus geen enkele zorg omtrent de brandbaarheid. En dan nog, regenwater droogt heel snel weer op uit het hout, dat bleek wel uit de vorige vracht.

De parketvloer bestond uit hele dikke en lange delen. Dat betekende dat die in de lengte doormidden gezaagd moesten worden vervolgens in stukjes van 30 centimeter gezaagd moesten worden. Voor het eerste werd de cirkelzaag gebruikt en voor het tweede de decoupeerzaag. Achter op de vloerdelen stond dat het in Zweden was gemaakt, in het jaar 1974 om precies te zijn. De parketvloer was daarmee ondertussen al 46 jaar oud! Aan het einde van de dag werd de houtkachel in de kelder met de eerste stukjes parketvloer gestookt. Oh ja, de man vertelde nog dat hij binnenkort nog met de keuken aan het slopen ging en of hij Heiko dan weer kon benaderen. Ehhh, even navragen wat Heiko toen heeft geantwoord…
 
Om het stof een beetje uit zijn haren (hij was ineens heel erg grijs geworden…) en gezicht te krijgen ging Heiko naar buiten, in de tuin. De aanhanger was leeg en de houtbak goed gevuld. Alles bij elkaar hebben we zeker al minstens 1,5 kuub hout gekregen van deze man en er komt nog iets bij. Lekker voordelig stoken op deze manier. Heiko ging aan de slag met het afknippen van de uitgebloeide bloemen in de border naast de oprit. Volgens mij staan er nu alleen nog maar rozen en is de rest allemaal bij de grond afgeknipt. Het is niet anders, het groeiseizoen zit er weer op. De R is weer in de maand en de herfst is in aantocht. Op enig moment riep hij mij. Hij had namelijk iets opmerkelijks gezien in een van de rozenstruiken. Iets wat de moeite waard is om uit te pluizen. Het lijkt een beetje op een cactusachtige bol en het zit om de stengel van de roos heen. In totaal ontdekten we vier van deze vreemde bollen in de roos. De stekelige bol heeft twee kleuren: geel en oranje. Ra ra ra, wat is dát nou weer?Iemand van onze lezers die het weet? We zoeken het in ieder geval op! Google en ik weten een heleboel!
 
Heiko was net op tijd klaar met de border, want toen we samen buiten stonden en in de lucht keken, zagen we een dreigende donkergrijze lucht boven ons hoofd. Even later bleek dat de wolk inderdaad gevuld was met regenwater en dat liet hij boven Ödarp los. Geen probleem, want op dat moment wat het tuingereedschap alweer opgeborgen en zaten wij weer binnen. Heiko schoot achter de laptop om weer een verhaal te schrijven voor onze website en ik nam nog een broek in. Die had ik tijdens ons verblijf in Kolham van Froukje gekregen. Een nagenoeg nieuwe broek die precies mijn stijl is, maar iets te ruim zat. Gelukkig heb ik van mijn moeder geleerd hoe je zoiets moet verstellen. Ondertussen heb ik het al veel vaker gedaan. Dit varkentje werd ook in een poep en een zucht gewassen.