Op Hemelvaartsdag naar de kapper!

 
Mijn laatste kappersbezoekje dateert van ergens in februari, geloof ik. Oeps, volgens mijn agenda 25 januari. Heiko heeft tussentijds nog een keer bij de oren en uit de nek bijgeknipt, alleen was het toch echt te lang. Het haar groeit gewoon door, ondanks een corona pandemie. Dat laatste was de reden, waarom ik liever niet naar een kapper ging. In Nederland waren de kappers gesloten, maar in Zweden niet. Hier was het een kwestie van zelf goed inschatten of je tot de risicogroep behoort en waar de besmetting op de loer kan liggen. Ik voelde me ook nog onzeker, omdat ik na mijn operatie eerst wilde aansterken. Mijn weerstand was (te) laag. Nu lijkt dat alles gelukkig de goede kant op te gaan. Daarbij komt, dat volgens de laatste berichten uit de media, het aantal besmettingen en sterfgevallen als gevolg van corona aan het afnemen is. Zodoende de stoute schoenen aangetrokken en gebeld met mijn kapster in Tranås. Even kort uitgelegd wat mijn overwegingen waren en toen kwam ze met een uniek voorstel: “Donderdag is het Hemelvaartsdag en zijn wij gesloten. Kun je er dan om 10:00 uur zijn? Dan zijn we er met z´n tweetjes!” Kippenvel. Van dat aanbod heb ik dankbaar gebruik gemaakt. Als dank voor deze service had ik haar een doosje chocolade meegenomen. Ik vond het super! Mijn haar zit nu gelukkig weer in model. Overigens, nadat ik het had gewassen en dat was ná de foto!
 
Terwijl ik bij de kapper zat, reed Heiko richting Linköping. Via de inmiddels beruchte Marketplace had hij betonblokken gevonden en na een korte onderhandeling kon hij die goedkoop overnemen. Niet goed gekeken waar ze waren trouwens, maar oké. Het waren er 36 stuks en ze konden opgehaald worden in de buurt van Vikingstad. Dat is ongeveer 1,5 uur rijden. Nou ja, het was mooi weer en de omgeving is mooi en daarmee was het geen straf. Onderweg maakte hij een aantal foto´s van enorm grote velden met koolzaad. Gigantische gele lappen in het landschap. Dát trekt de aandacht. Mooi beeld, dat ons meteen aan Groningen doet denken. Het ging overigens om zogenaamde Leca betonblokken, die voor een fundering van een gebouw gebruikt kunnen worden. Daar willen wij het ook voor gaan gebruiken, namelijk als fundering voor ons te bouwen gastenverblijf. Heiko kende de blokken wel, want er lagen hier ook een paar in de tuin, die we nu als traptreden in  gebruik hebben.
 
Precies anderhalf uur later was hij daadwerkelijk op het juiste adres. Met dank aan Google Maps! Hij zag de blokken en dacht meteen: “Oei! Die zijn twee keer zo groot als onze blokken”. Op zich hartstikke goed voor een fundering, maar wat wegen die blokken eigenlijk? De aanhanger kan ongeveer 400 kg aan gewicht dragen. Als de blokken 10 kg wegen kan het precies, want er zijn 36 stuks, dus 360 kg. Toen hij de eerste twee met behulp van een steekkar naar de aanhanger had gebracht, wist hij al wel dat deze blokken zwaarder waren dan 10 kg. Hij vroeg de vrouw of zij een idee had hoeveel gewicht een blok had. Die haalde vervolgens een weegschaal uit huis en woog een blok. Juist ja… 25 kg! Even een snelle rekensom. Dat betekende dat er maximaal 16 blokken op de aanhanger konden. Daarmee zat hij op 400 kg. Nog twee blokken in de kofferbak en daarmee was de helft van het aantal Leca betonblokken binnen. Jammer, maar helaas zat er niets anders op, dan nu de eerste helft mee te nemen en volgende week een tweede rit te maken, om de laatste 18 blokken op te halen.

´s Middags gingen we beiden even in de relax stand. De ligstoelen naar buiten, korte broek aan, luchtig bloesje en genieten van de zomerse dag. Naast de container, in de volle zon en volledig uit de wind was het prima vertoeven. Dát hadden we wel verdiend! Het was een prachtige dag, dit keer met Hemelvaart en daar hebben we maximaal van genoten. Voor de volgende dag stond veel bewolking gepland. Pak dat rustmomentje! Aan het einde van de middag ging Heiko nog even het grasmaaien en de kantjes trimmen. Het gras stond nog niet zo heel erg hoog sinds de laatste maaibeurt, maar nu was het goed droog en dat maait toch mooier dan wanneer het nat is. In het weekend zou het namelijk gaan regenen, dus was nu het juiste moment om te maaien.

Terwijl we genoten van de rust en de zon bleven twee vogeltjes bij ons steeds heen en weer vliegen. Ze hadden namelijk het nest in gebruik, die rechts van de container zit. We dachten eerst, dat het om een paartje bonte vliegenvangers ging. Ze waren zwart-wit. Toch begon ik te twijfelen, want deze twee hadden beide meer grijs in de vleugels. Het ging om de zwarte mees. Dit vogeltje is een zangvogel uit de familie van echte mezen. Ze worden ongeveer elf centimeter groot, ongeveer even groot als de pimpelmees. De kop is relatief groot, maar er is geen zwarte buikstreep aanwezig zoals bij de koolmees. De zwarte mees heeft twee witte vleugelstrepen, een zwarte kruin, witte wangvlekken en een witte vlek in de nek. En een uitzondering volgens mij in vogeltjeswereld: het mannetje en het vrouwtje zijn gelijk. Het voedsel van de zwarte mees bestaat hoofdzakelijk uit spinnetjes en insecten en in de winter zaden van sparren. Ze nestelen graag in boomholen, rotsspleten of nestkasten, maar ook in gaten in de grond. De zwarte mees komt in het overgrote deel van Europa het hele jaar voor, waaronder in Nederland en Zweden. Zwarte mezen komen veel voor in naaldbossen en minder vaak in tuinen dan de kool- en pimpelmees. Wij hebben ze voor het eerst hier waargenomen. Hopelijk bevalt het ze hier en blijven ze (in de buurt).
 
´s Avonds reden we toch nog maar  een kort rondje door de mooie natuur in onze omgeving. Door de ondergaande zon was de natuur weer schitterend. Wat het wild betreft werd de score 7 – 2 – 0. Helaas geen eland deze keer, maar wel 7 reeën! Op een gegeven moment vroeg ik Heiko om even te stoppen. Er stond een prachtige oude, zo te zien dode boom midden op het land. Ja, hij was daadwerkelijk dood, maar de vorm was wel erg mooi. Een fotomomentje vond ik. Terwijl ik scherp stelde op die boom zegt Heiko ineens: “Krijg je die ree er ook op?” Links van de boom stond daadwerkelijk een mooie reebok te poseren. Had ik niet eens gezien! Meteen de lens op de ree gericht en een paar mooie plaatsjes geschoten. Leuk! Toen de ree weg was, was de boom alsnog aan de beurt, echter was de ontmoeting met de ree toch wel erg bijzonder. Overigens staat de 2 voor 2 haasjes. Bij een groot meer vonden we nog een bijzonder plekje, want daar hadden ze de barbecue alweer klaar gemaakt voor gebruik. Ze hadden zachte band over de harde balken getimmerd en al hout klaar gelegd. Hoe mooi is dat?