Geen widgets gevonden in de zijbalk

En dan is het alweer maandag. Maandag de vijfde september 2022. Op Facebook kwam een berichtje voorbij, dat het nog 110 nachtjes slapen is tot kerst. Whoppa! Is dat echt al zo dichtbij? Aan de ene kant heel mooi, want dat is (ook) een fantastische mooie, warme en gezellige periode. Aan de andere kant: de zomer is nog maar net voorbij! Eerst nog even genieten van de herfst hoor! De bladeren beginnen nu zo langzamerhand te verkleuren en dat wordt alleen maar erger. Wat zeg ik “erger”? Mooier!

Heiko verliet het huis om half zeven en het was toen zes graden boven nul en opnieuw mistig. Onderweg leverde dat een mooi plaatje op bij de jonge kerstbomen. Daar zaten spinnenwebben in en dauw. Grappig hoor.

In Tranås was hij het grootste deel van de dag met een trimmer actief. In een tuin moest heel veel hoog onkruid weggemaaid worden en dat nam in totaal zes uur in beslag. Omdat het zo hoog was, vielen de lange stengels op de grond en kon je niet goed zien of je alles had getrimd. Tussendoor werd er zodoende geharkt. Dat leverde twee grote stapels met gras en onkruid op. Dat zal hij morgen waarschijnlijk ophalen en naar de stort brengen. Verder moet bij deze klant nog een grote kersenboom omgezaagd worden.

De grote boom, recht op de foto hierboven, gaat helemaal verdwijnen. Daar komt veel hout van beschikbaar, maar ik geloof niet dat Heiko er erg veel belang bij heeft. We hebben al eens op kersenhout gestookt, maar dat brandt niet zo goed. Het smeult meer, waardoor het juist uitstekend geschikt is om vis of vlees mee te roken. Een vlam komt er nauwelijks in. Als je het toch in een kachel stookt moet je het vermengen met bijvoorbeeld dennenhout. Van kersenhout krijg je wel een goed rendement trouwens. Er komt meer hitte vanaf dan van dennenhout. Misschien dat hij tóch een klein beetje nog mee zal nemen, want “nee” zeggen tegen hout is niet zijn gewoonte…

Helaas, helaas… De geraniums in de diverse bakken zijn aan het eind van hun latijn. Ze hebben het wonderbaarlijk goed gedaan, maar moeten nu toch toegeven, dat ze niet meer representatief zijn. Met andere woorden: ze kwamen in de kruiwagen en uiteindelijk op de compostbak. Op dit moment willen we nog geen lege bakken voor het raam. Zo lang het niet vriest kunnen we nog van plantjes genieten. En ja, Heiko had een paar nieuwe meegenomen: de blauwe (paarse) Bacopa. Het is een eenjarige plant, maar wel eentje die tegen een stootje (lees lichte vorst) kan. En het lijkt ook meteen weer stukken vrolijker. Vind je niet?

Vanmiddag ging ook ik naar buiten. Ondanks het feit, dat ik ontzettend moe was en behoorlijk duizelig werd, toch besloten om dit keer niet naar bed te gaan. Ja, naar het bed van de wortels! Hoewel de eerste nog klein was, gingen we ervan uit, dat de rest wel groter zou zijn. Oh, oh, oh, wat was dat een tegenvaller! Nadat er een stuk of tien waren gerooid stopte ik. Het waren hoofdzakelijk van die hele kleine worteltjes en af en toe zat er een tussen van ongeveer vijf centimeter. Vijf! Ik ben na die tien eerst gestopt. Even met Heiko overleggen of ze nog meer groeien en dat ik ze daarmee langer moet laten zitten.

In tegenstelling tot de worteltjes doen onze appels en peren het vrij goed! Dat mag misschien niet hardop gezegd worden, want het kan natuurlijk nog altijd tegenvallen. Nee, we zijn nu al flink tevreden met het aantal appeltjes in de wilde appelboom. Vorig jaar zat er nauwelijks een appeltje in. Dat geldt ook voor de grote appelboom, midden in het grasveld. Daar zitten eveneens een groot aantal in. En die zijn heel geschikt voor appelmoes of -compôte, stamppot appelen of appeltaart. De vruchten van de wilde appelboom zijn denk ik iets minder geschikt. En de perenboom heeft er duidelijk zin in! Volgens Heiko zitten er zelfs twee meer in dan sinds de vorige telling!

We kregen onverwacht een WhatsApp berichtje van onze buurvrouw. Ze was ziek en haar dochtertje wilde een “kladdkaka” maken. Dat is een chocoladecake/ taart. Alleen had ze geen cacao meer in huis. Of wij wat voor haar “te leen” hadden. Jawel hoor. Even later stond een bakje, met zeker meer dan nodig was voor de kladdkaka, op de stoep van onze voordeur. Buurvrouw vermoedt dat ze corona heeft, waardoor ze elk risico van besmetting wilde vermijden. Vijf minuten later was het bakje weg. We hopen dat onze buurvrouw snel weer beter is. En voor de dochter hopen we dat de kladdkaka gelukt is!

“Is it a bird? Is it a plane? No, it is Superman!” Toen het bakje met cacao op de stoep werd gezet keek ik vanzelfsprekend nog even in de lucht. Links was het eigenlijk ronduit saai. In tegenstelling tot rechts. Daar zag ik toch werkelijk Superman! Als eerste zie je het hoofd van hem. Daarna is heel duidelijk zijn rechterarm zichtbaar, die naar voren is uitgestrekt. Hij vliegt boven de boomtoppen, waarschijnlijk naar een plaats waar hij hulp kan bieden… Tja, aan inlevingsvermogen geen gebrek…

Vanavond werden de zelf verbouwde aardappelen geproefd. De twee grote aardappelen werden niet geschrapt, omdat wij van nieuwe aardappelen de huidjes zo lekker vinden. Wel werden ze in vieren gedeeld. Normaliter kunnen ze dan in een steelpannetje. Dit keer moest de grote pan eraan te pas komen! Een half uurtje later zaten we aan tafel, waar de aardappelen werden vergezeld door een schnitzel en boontjes. Heiko doet altijd mayonaise op zijn nieuwe aardappelen en zelf gebruik ik boter en zout. Voor beide had ik een bakje op tafel gezet. Elk namen we zo ongeveer een halve aardappel. Zijn we op dieet? Nee hoor, maar die aardappels waren nu eenmaal zo verschrikkelijk groot, dat een halve per persoon voldoende was.

Toen kwam het moment van de waarheid… Alleen een stukje aardappel ging in beide monden… Ja hoor: goed van smaak! Alleen voor ons een beetje te bloemig. Een bloemige aardappel is kruimig en valt tijdens het koken iets uiteen, terwijl wij graag de vastkokende op ons bord zien liggen. De smaak was wel heel goed en daarmee zijn we er erg blij. Wil je wel geloven, dat we aan een halve aardappel genoeg hadden? Ik vraag me af of alle aardappelen zo groot zullen zijn. Binnenkort weten we het.

8 Oktober start de elandenjacht… “Het is Länsstyrelsen die beslist hoeveel elanden er mogen worden geschoten in gebieden met een vergunning. Dat aantal hangt onder meer af van de elandendichtheid, schade aan bossen, voervoorspellingen, verkeersongevallen en hoeveel roofdieren er in de provincie zijn. Wanneer mag er worden gejaagd? Beheergebieden voor elanden: 8 oktober tot 31 januari. Licentiegebieden: 8 oktober tot en met 31 januari. Niet-geregistreerde kalvergebieden: 8 oktober t/m 12 oktober. Länsstyrelsen krijgt een vergoeding voor het schieten van elanden: sek 850,- voor volwassen elanden en sek 100,- voor kalveren. Waarom kost het doden van een eland geld? Toen het nieuwe beheersysteem voor elanden werd ingevoerd werd besloten, dat de jacht op elanden uit eigen middelen moest worden gefinancierd. In de praktijk betekent dit, dat het bestuur van de provincie geen ander geld van de schatkist ontvangt, om met elandenbeheer te werken. Het werk moet worden gefinancierd uit vergoedingen van degenen die op elanden jagen. Het districtsbestuur van het district Jönköping ontvangt geld voor de elandenadministratie via aanvraagkosten/ registratiekosten: sek 2.300,- per aanvraag, wat wordt gebruikt voor registratie van elandenjachtgebieden.

2 gedachten over “Op dieet: elk een halve aardappel!”
  1. Aardappelen zien er echt goed uit! En dat ze lekker zijn, dat wil ik wel geloven. Was met de sperziebonen en de schnitzel helemaal smullen.
    Heerlijk je eigen tuin hé. Hebben wij ook, maar aan het begin veel slakken. En die komen als wij plat gaan. Ben benieuwd wat ervan overblijft.
    Van de sperziebonen hadden we 2,5 portie voor ons. De 0,5 heb ik in de vriezer gedaan en gaan we gebruiken voor de soep. Net ook nog wat sperziebonen kunnen plukken. Zijn te weinig. Maar we hebben toch 2x ervan kunnen eten. Tomaten worden ook langzaam oranje.
    Dan dan selderij en peterselie. Ga ik drogen.
    Werk aan de winkel.

    1. Oh jee… Slakken… Hadden we in Blijham ook vaak last van. Hier gelukkig niet (meteen afkloppen).
      Wow! Jullie hebben nu inderdaad veel werk te doen! Misschien niet een gigantische opbrengst, maar dat ligt ook zeker aan de lange droge zomer.
      Sterkte met de werkzaamheden!

      Ha en bra dag!

Laat een antwoord achter aan Wilma Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *


CAPTCHA Image
Reload Image

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.