Op de fiets naar het oosten

Gisteren had Sietse zijn fietstassen al grotendeels ingepakt, in verband met zijn geplande fietsvakantie. Al weken geleden hadden we afgesproken, dat hij een paar weken bij ons in Ödarp zou komen. Dat samenzijn zou echter onderbroken worden door ons reisje naar Nederland. Toen had hij bedacht, dat hij zijn fiets mee zou nemen en alle benodigde spullen voor een fietsvakantie! Een aantal jaren geleden had hij namelijk al een paar keer, mét een fietsgenoot trouwens, een fietsvakantie gemaakt. Onder andere in Ghana en Alaska. Ook was er al eens een keer sprake van, dat hij met de auto vanaf huis naar Helsingør in Denemarken zou rijden, om daar de auto te parkeren. Dan met de boot over naar Helsingborg in Zweden, om vervolgens naar ons toe te fietsen. Een leuke tocht, maar het is er nog niet van gekomen. Misschien is de fietstocht waar hij vandaag aan is begonnen een leuke opstart naar weer een langere fietsvakantie.

Zijn reisdoel voor deze “eenzame” fietstocht is de plaats Västervik aan de oostkust van Zweden. Een afstand van ongeveer 140 kilometer. In Västervik woont een penvriendin, waar hij al meerdere jaren contact mee heeft en zelfs al eerder meerdere keren mee heeft afgesproken. Een leuk reisdoel, dat hij in drie dagen hoopt te bereiken. Vanochtend stond in het thema van het verder inpakken en efficiënt optuigen van de fiets. Daar komt nog wel het een en ander bij kijken hoor: niet te veel meenemen, want dan wordt de fiets overbeladen en je moet het ook allemaal meeslepen. Maar ook weer niet te weinig uiteraard. De tent moest mee, kleding, eten, fietsreparatie materiaal, kookgerei, enzovoort.

Een fietsvakantie is toch nog een behoorlijke onderneming! Gelukkig heeft Sietse het materiaal allemaal goed voor elkaar. Als een volleerd wereldfietser fietste hij om half elf vanochtend uit Ödarp en reed hij in zuidelijke richting Eksjö. Via de navigatie op zijn mobiele telefoon zou hij zijn route voor vandaag bepalen. Tegen half twee kregen we een seintje, dat hij ergens in de plaats Österbymo zat te eten. We volgen hem via de WhatsApp berichtjes waarin hij zijn locatie doorgeeft. Spannend hoor! Het fietsen ging goed, al was het af en toe wel zwaar, zo schreef hij. Tja, de wegen zijn hier in Småland niet helemaal vlak… Volgens de routeplanner was het 140 kilometer, maar dat is ten eerste de afstand via autowegen en ten tweede is het zo, dat je dat aantal kilometers gemakkelijker fietst in Nederland dan hier. Toch zet hij door en gaf hij aan er wel plezier in te hebben.

Wij pakten ondertussen onze kleding verder bij elkaar en legden alvast zoveel mogelijk in de camper. De belangrijke medicijnen en papieren werden eveneens bijeen gezocht en kwamen ook in een bakje in een kastje in dezelfde camper. We gingen nog even verder met diverse dingetjes, die ons door logisch na te denken, te binnen schoten. Morgenvroeg zullen de laatste spulletjes worden ingepakt. Denk hierbij aan artikelen voor persoonlijke hygiëne, etenswaren voor in de koelkast, vers water in de watertank… Aan het einde van deze middag kregen we berichtje, dat Sietse op een camping was aangekomen. Volgens Google Maps lijkt het erop, dat hij op ongeveer een derde deel van de afstand is nu. Als we het goed hebben geïnterpreteerd geeft de zwarte lijn zijn fietsroute aan. Zijn kilometerteller op de fiets gaf aan dat hij 61,8 kilometer had gefietst vandaag. Een hele prestatie vinden wij.

Onze buurvrouw zal bij ons op het huis passen, post uit de brievenbus halen en als belangrijkste taak hebben, dat zij Ebba verzorgt. Ons dametje blijft binnen in de kelder en -hal met voldoende eten en drinken, speelgoed en haar mandje en dekentjes. Omdat Ebba elke dag een paar keer binnenkomt, om te controleren of ik er nog ben (of ze komt buiten even bij mij), denken wij, dat zij naar ons op zoek gaat, wanneer zij ons niet in huis aantreft. Om te voorkomen, dat ze de weg naar huis niet terug kan vinden bij haar zoektocht, laten we haar in huis. Hoe jammer ook voor haar. We weten echter zeker, dat onze buurvrouw regelmatig even bij haar komt kijken en haar goed verzorgd. ´s Avonds kwamen buurman en -vrouw nog even langs om de situatie door te spreken. En meteen werd er even bijgepraat. Ze vertelden onder andere van hun deelname aan de cruising in Aneby en dat het zo´n enorm mooi feest was geweest. Dit jaar met heel veel deelnemers en publiek.

Tussen de middag aten wij een pitabroodje met kip shoarma, reepjes sla en een beetje patat. Dankzij Jan en Dietske kregen we die shoarma kruiden toegestuurd en de tip, dat die kruiden ook over stukjes kip kon. We hebben ook dit keer van de kip shoarma genoten. Wellicht ook omdat we er dit keer een pitabroodje bij hadden genomen en daar reepjes sla onderin hadden gedaan. Als een écht broodje shoarma. Potverpielekes wat weer lekker! Ook dit moeten we maar vaker op het menu zetten. En daarmee doet het volgende probleem zich voor: we hebben zoveel gerechten die we vaker willen eten, alleen slechts zeven dagen in de week…

Zaterdag toen we naar Aneby reden voor de cruising en pizza zagen we net buiten Aneby in het dorpje Blå Grindar diverse reddingsdiensten staan: daar was duidelijk iets gebeurd. We zagen dat er in ieder geval twee auto´s bij betrokken waren. Later bleek, dat het een verkeersongeval bleek te zijn geweest tussen een personenauto en een bestelbusje. De reddingsdiensten van Aneby en Tranås, politieagenten en verschillende ambulances werden naar de plaats des onheils gedirigeerd. Het ongeval had plaatsgevonden op de wegkruising bij Blå Grindar op het oude weggedeelte van weg 32. Het schijnt dat er een auto vanaf de richting Aneby is gekomen en eentje van rechts, vanuit Bredestad. Vroeger was de verkeerssituatie op die kruising zodanig, dat verkeer vanuit Bredestad voorrang had. Dat is echter veranderd, nadat dat weggedeelte van weg 32 is verlegd. Dat zou een oorzaak voor de botsing geweest kunnen zijn. Na de botsing op het kruispunt kwamen beide voertuigen aan de kant van de weg terecht. De ene stond nog zwaar beschadigd op de weg en op zijn wielen, terwijl de andere een paar meter verderop op het dak in de bossen lag. Er waren vijf personen bij het ongeval betrokken, waren allen aanspreekbaar en hadden gelukkig geen ernstig letsel. Toen we dat busje in de berm zagen liggen hadden we daarover wel onze twijfels… Zo heb je maar zo wat!

Morgen na het middaguur denken we te vertrekken. Zoals gezegd, gaan morgenvroeg dan de allerlaatste dingen in de camper, wordt de watertank gevuld, afscheid genomen van Ebba en wordt uiteindelijk de motor gestart. We denken thuis nog te gaan warm eten, omdat we niet zo heel vroeg hoeven te vertrekken. We willen immers slechts maximaal twee uurtjes rijden en dan een overnachtingsplaats zoeken. Overmorgen weer twee uurtjes en dan de boot op en de hut in. Lekker relaxt. De komende dagen zal de website waarschijnlijk niet zo frequent worden bijgehouden. Zo af en toe vinden we wellicht een momentje om een verslag van een paar dagen te maken.
Fijne dagen en geniet van elke minuut!