Wat ik vergeten was te vertellen, was dat we vrijdagmiddag nog even naar de andere kant van de weg waren gereden. We wilden weer zien, hoe de status was van de grote houtkap. Nou ik kan je verzekeren, dat die jongens (en/ of meiden) niet hadden stilgezeten. Op meerdere plaatsen was er het nodige gekapt, wat het landschap enorm veranderd had. Er lagen vele stapels stammen, een gigantische hoeveelheid. En ze zijn nog niet eens klaar… Van een paar boomstammen hadden ze zelfs een dammetje gemaakt. Waarschijnlijk kon de grote zaagmachine niet door een dieper slootje rijden en besloot de machinist het op een dergelijke manier op te lossen. Handig.
Handig was zeer zeker ook de machinist van de boom-stam-verzamelaar. Door de grote grijper werden met gemak vier of vijf stammen opgepakt, waarna de machinist de grijper moeiteloos naar de grote laadbak van de machine stuurde. Die bak was eigenlijk alleen maar een bodem, met aan de zijkanten een paar ijzeren haken voor het tegenhouden van de stammen. Aan de achterzijde, tegen de machine aan, zat een gaasconstructie, zodat de stammen niet bij de machine konden komen. Wanneer de bak vol is moeten de stammen weer uit de bak gepakt worden en een beetje op dikte en lengte op stapels worden gelegd. Wat moet die machinist stalen zenuwen hebben: er liggen nog honderden, zo niet duizenden stammen op hem te wachten…
Deze maandagochtend ging Heiko weer werken voor Örtengren. Tot 1 oktober begonnen ze nog om zeven, maar dat gaat niet meer. Het is dan nog te donker om iets in de tuinen te kunnen doen. En ach, Heiko vindt het ook niet erg: een uurtje langer blijven liggen of in ieder geval eventjes meer tijd hebben ´s morgens is wel lekker. Als eerste werd een aanhangertje met zwarte grond geladen bij de “opslag” van Örtengren. Net buiten de stad Tranås heeft de baas een stuk grond in gebruik, waar vele bomen, struiken en planten staan. Örtengren koopt meestal groot in, omdat hij dan slechts eenmaal transportkosten hoeft te betalen. Wanneer hij bijvoorbeeld dertig coniferen kan verkopen, koopt hij er honderd. Die extra zeventig worden tot die verkocht zijn bij de opslag geparkeerd. Ook worden daar wel eens liguster stekken in potten gepoot, zodat ze kunnen opgroeien.
Tenslotte wordt daar overgebleven grond neergelegd en dat kwam vandaag van pas. Samen met collega Anton werd met die grond de grasmat bij woningcomplex Granaten netjes gemaakt. De grond werd in de sporen van de graafmachine gelegd. De graafmachine had eerder de dikke wortels, van de door Heiko en Anton omgezaagde bomen, uit de grond getrokken. Die gaten waren inmiddels weer gevuld, maar de sporen van de graafmachine nog niet. En daar ging nog redelijk veel zand in. Als laatste werd er graszaad in de ex-sporen gestrooid en daarmee was dat project nu helemaal afgerond.
Hun tweede project voor die dag was het poten van coniferen, bij een klant in Tranås. Dat werd een heg op de scheiding met achterburen. De oude heg was eerder al door twee andere collega´s uitgegraven en afgevoerd naar de stort. Op die plaats kwamen nu in totaal zevenenzestig nieuwe coniferen. Die waren inmiddels een meter en twintig centimeter hoog en vormden meteen na het poten al een mooie heg. Het poten ging in een snel tempo, vanwege de goede samenwerking van de twee mannen. De een maakte op de juiste afstand (40 centimeter “hart op hart”) een kuiltje, de ander zette de conifeer erin en drukte de grond aan. Wel hadden ze eerst nog twee aanhangers met zwarte grond, vermengd met turf, gelegd op plek waar de heg kwam. Van de oude heg waren nog redelijk veel wortels in de grond achtergebleven en daarbij was het ook arme grond.
Het leek hen beter om een beetje voedzame grond erop te leggen. Daarmee kreeg de nieuwe heg van coniferen bij de start extra energie. De klant kwam aan het einde van de werkdag naar buiten en gaf aan zeer tevreden te zijn. Zelfs zo tevreden, dat die nu ook aan de zijkant met de andere buren zo´n heg wil. De bestaande oude heg is ongeveer twee meter hoog, waarbij de uitlopers aan de bovenkant zeker een meter waren. Als die eerst geknipt worden, is de heg beter te benaderen en kan die eenvoudiger opgegraven worden. Alhoewel dat nog een mega klus zal worden. Het zijn namelijk hele brede struiken met dikke wortels. Dat zal volgende week wellicht opgepakt worden. Overigens moest de klant nog wel even contact opnemen met de buren. De oude heg was weliswaar van hun, maar de klant vond het wel zo netjes om de buurman vooraf te informeren, dat die heg eruit ging en vervangen zou worden door een strakke heg van coniferen. En zo komt van een klus zomaar weer een andere klus.
Rond vijf uur was Heiko weer thuis en verraste hij mij met een presentje. Twee zelfs! De ene was een fles alcoholvrije Glögg en de tweede was een plantenbak. Eentje met een nieuwe Chinese roos en een hedera hangertje. We zijn namelijk vandaag veertien jaar samen. Om heel eerlijk te zijn, had ik niet verwacht, dat hij aan dit moment zou denken. Daar zijn mannen immers over het algemeen niet zo goed in. Hij was zo eerlijk om me te vertellen, dat hij het in zijn digitale agenda had staan… Agenda of niet: heel blij met de cadeautjes. ´s Avonds na de koffie hebben we samen een glaasje Glögg gedronken: “op naar nog zeker veertien jaar!”
We weten allemaal, dat de herfst volledig is. De temperaturen dalen en de bladeren vallen meer en meer van de bomen. Het zag er in september 1985 in Kristianstad echter iets anders uit. Toen gaf de thermometer 23,5 graden aan. Dat was een weerrecord. Zo waren er tijdens de herfstmaanden wel meer. Een paar hebben we hier verzameld. * Statistisch gezien is november de maand met weinig uren zonneschijn. In 1993 waren slechts zeven uren in het binnenland van Småland, Östergötland en delen van Gotland waar te nemen. * In 2014 was het echt donker in Stockholm, toen er slechts vijf uur zonneschijn werd geregistreerd. * In Noord-Zweden daarentegen zijn er plaatsen, die in sommige jaren in november nul zonuren registreerden!
* In 1995 kwam de hitte in Oskarshamn te boek als bijzonder, toen de warmste oktoberdag aanbrak en de thermometer 24,4 graden aangaf. Helaas was de meting niet officieel en het record kon officieel niet geteld worden. * Dat het in oktober al begint met sneeuwen is eigenlijk niet helemaal ongebruikelijk. Het is des te ongebruikelijker, dat het in september sneeuwt. Op 3 en 4 september 1984 moesten de inwoners van Zuid-Lapland zich haasten om het tuinmeubilair op te halen, omdat er veel sneeuw lag! De sneeuwdiepte die toen gemeten werd lag tussen 20 en 30 centimeter. * In 1965 werden de inwoners van Dingle, gelegen boven Göteborg, behoorlijk nat. De jaarlijkse neerslag voor oktober werd gemeten op 330 millimeter. Dat was meer dan het septemberrecord in Riksgränsen in 1918, waar destijds 250 millimeter werden geregistreerd.
Zo, even de leesachterstand ingelopen. Nou, jullie hebben zeker genoten van het familiebezoek. Ja, helaas minder mooi weer. Dat is dan zo jammer. Maar toch leuke dingen kunnen ondernemen. En vooral de leuke werkstukken die de kleinkinderen gemaakt hebben, zijn zo mooi geworden. Jullie kunnen tevreden zijn over de voorbereidende acties, die genomen zijn.
Ja, wat zijn die dagen snel voorbij hé? Niet fijn, maar met de gedachten dat over een aantal weken het feest verder kan gaan……
Nu weer even opladen voor beiden.
Was inderdaad zó fijn die vijf hier te hebben! En nu mis je het… Ja, wat hebben die kleintjes zich vermaakt en daarmee de groten ook!
Het was daadwerkelijk een kwestie van opladen!