Doordat Heiko gisteren zoveel drinken had gehad, moest hij de eerste tijd nadat wij in bed lagen, er vaak uit om te plassen. En dan ben je beide klaarwakker. Rond half twee was Heiko erg onrustig, had hoofdpijn en voelde zich absoluut niet lekker. Hij lag te rillen in bed, onder een deken. Temperatuur gemeten en die was inderdaad weer hoog. Deze keer 39,9 graden. Na een ibuprofen en iets te drinken, zakte het een half uurtje later weer af en konden we wederom proberen te slapen. Dat lukte Heiko gelukkig, maar om vier uur hield ik het voor gezien en stapte mijn bed uit. Overal pijntjes en wakker als drie anderen…
Vrijdagmiddag kwam Heiko met een bloemetje in huis! Om me er beterschap mee te wensen in verband met mijn rug. Het zijn drie rode rozen en een steel met zeker zeven witte roosjes. Naast de klassieke struikrozen bestaan er namelijk ook trosrozen. Deze rozen hebben meerdere bloemen per steel. Trosrozen kennen een lange en rijke bloei tot ver in de herfst. De struiken groeien van 50 tot 120 cm hoog, afhankelijk van het soort. Wanneer het een witte is, is het waarschijnlijk “Schneewittchen”, Sneeuwwitje. Nu Heiko ziek is geef ik hem een digitaal boeketje, in de vorm van een foto van zijn roosjes. Net zo gemeend, maar deze gaan langer mee.
Pauze van huishoudelijke taken en daarom liep ik maar even weer door de tuin. Niet ver uit de buurt van Heiko, want stel dat hij iets nodig mocht zijn. Hij sliep op het moment, dat ik voor de laatste keer keek en daarmee durfde ik wel even een paar stappen buitenshuis te zetten. Doordat ik de laatste dagen niet zoveel beweging had gehad, wilde ik de spieren gaan gebruiken. Ze moesten weer een beetje soepel gaan worden. Het ging redelijk. Zolang er maar geen gekke dingen gedaan werden. Zo liep ik vanaf de keukentrap richting de voordeur. Meteen kreeg ik de geur in mijn neus van de kamperfoelie: heerlijk! En wat voor bloemetjes heeft Heiko voor het kelderraam gezaaid? Ze laten het raam in ieder geval nagenoeg volledig verdwijnen!
Nog even kijken bij de roos, die vorige week een laatste kans van Heiko heeft gekregen. Sinds wij hier wonen nooit een keer in bloei geweest. Niet een roosje. Daarom stelde Heiko een ultimatum: “Ik maak een mooi, onkruidvrij bordertje voor jou, ga jou een beetje snoeien, geef je een beetje kunstmest en als tegenprestatie ga jij dit jaar bloeien. Zo niet? Einde verhaal!” En je gelooft je ogen niet: het struikje zit vól met knoppen! Onvoorstelbaar! En toeval bestaat niet. Ik had het eerder over trosrozen en laat dit nou een trosrozenstruikje zijn. De eerste bloei laat zachtroze blaadjes zien, waarmee het nagenoeg zeker de “Bonica” is. Tot mijn schrik zag ik drie stelen flink vol luis en die heb ik er meteen maar uitgeknipt. Hopelijk blijft hiermee de schade beperkt. Nogmaals niet te geloven, dat dit struikje nu toch vol knoppen zit…
Kun je je nog herinneren, dat we een MasterCard hadden aangevraagd voor Heiko? Hij had een Maestro en dat was niet afdoende. Afgelopen dinsdag had ik via de site van Handelsbanken bepaalde gegevens ingevuld. Zo moesten we een pincode invoeren en of er een “persoonlijke foto” op afgedrukt moest worden. Daarna “Enter” en de kaart werd gemaakt. Inderdaad. Die kregen we gisteren. Dat is allemaal niet echt vlot verlopen. Op 7 juni werd de kaart besteld en na bijna drie weken viel de pas gisteren in de brievenbus. Maar wat is dat? Een Maestro? We hebben de verkeerde pas besteld! Ohhh… Wat stom! Binnenkort mag Heiko bellen met Handelsbanken, of in Tranås even het kantoor binnenlopen, om een MasterCard aan te vragen. Oeps!
Behalve in de border tegenover de keuken, zorgen bloemen momenteel voor veel kleur in de tuin. We hadden daarnaast nog een paar geraniums gepoot in een aantal plantenbakken. Eentje aan het hekje bij de keukentrap, eentje onder het kamerraam en twee aan het hekje van het balkon. En vanzelfsprekend ook eentje onder het keukenraam op het terras. Bijna alle geraniums zitten niet alleen vol bloemen (in mijn favoriete plantenkleur), maar hebben ook nog eens ontzettend veel knoppen! Dat stemt ons natuurlijk behoorlijk vrolijk, want dat betekent, dat we nog lang mogen genieten van alles “dat groeit en bloeit en ons altijd weer boeit”!
Morgenochtend om half acht is de eindbezichtiging van de tuin rond de nieuwbouw van het Ryhov ziekenhuis. Örtengren wilde graag, dat Heiko daarbij aanwezig was, om eventuele puntjes daarna op te kunnen pakken. Dat betekende, dat hij heel vroeg naar Tranås zou moeten. Örtengren wilde graag tegen zes uur rijden, om Heiko ook nog even een ander project te laten zien. In Eksjö. Daar moeten bij vier kerken de muren rond de graven gerepareerd worden. Al met al zou Heiko in ieder geval om vijf uur zijn bed uit moeten. Rond de middag belde Örtengren, om de laatste details te bespreken en op dat moment gaf Heiko hem meteen door, dat hij morgen niet komt. Hij is ziek! De koorts was inmiddels opgelopen tot 40,4 en hij had de gehele dag in bed gelegen. Koorts, suizende oren, hoofdpijn, beroerd en doodmoe. Wat was hij blij, dat we vanwege mijn rug niet afgereisd waren richting Örebro! In feite is dit een heel goed voorbeeld van “een geluk bij een ongeluk”.
Een week of twee geleden kreeg ik zomaar vanuit het niets, een oproep voor een gastroscopie. Die heb ik inmiddels vier keer eerder gehad, maar dat ze me nu nog een keer wilden zien wist ik niet. Dat onderzoek is niet zo prettig, echter ik wil natuurlijk ook zelf graag weten hoe het er nu uitziet in mijn slokdarm, maag en darmen. Zijn de ontstekingen weg? Zijn de rode vlekken weg? Is de tumor weggebleven? Allemaal vragen, die meteen bij me opkwamen bij het ontvangen van de uitnodiging voor dit onderzoek. Vandaag kreeg ik via de sms-dienst een herinnering voor dit onderzoek. Zo´n sms krijg je hier altijd een dag voor je daadwerkelijke bezoek aan een zorgverlener. Zowel van de huisarts, als van tandarts, specialist en meer. Erg handig!
Tegen zes uur ´s avonds kwam Heiko toch nog even van boven en ging in de kamer op de bank liggen. Hij wilde een poging doen, om naar de achtste finale van het EK voetbal te kijken. Nederland moest spelen tegen Tsjechië. Met voldoende koorts onderdrukkende ibuprofen hield hij dat amper vol, maar zag helaas wel, dat het Nederlands Elftal werd uitgeschakeld. Ze verloren met 0-2 van de Tsjechen. Dat was erg teleurstellend uiteraard. Niet lang daarna verdween Heiko weer naar boven. Eerst nog even douchen, want hij rook zichzelf en dat was niet erg fris volgens zijn eigen zeggen. Daarna was het snel weer in bed. Die had ik snel voorzien van schoon beddengoed. Hij had er uiteindelijk de hele dag op gelegen. Vanavond trok het voor ons huis nog helemaal dicht. Het had flink geregend en het leek er nu op, dat al het regenwater nu weer moest verdampen. Wat een mist, nevel! Spookachtig zelfs en je kon er absoluut niet doorheen kijken. Zo dicht was het. Is het ook een voorbode voor een warme dag morgen? We zullen het beleven…
Heb je het ook al gelezen? Er worden steeds meer huisdieren online aangeboden. Het schijnt, dat nu er meer versoepelingen worden doorgevoerd, meerdere baasjes van hun huisdier af willen. Ze zouden zich in de coronaperiode hebben verkeken op de verantwoordelijkheid, waar ze voor kozen met de aanschaf van een viervoeter. Vooral (jonge) honden zouden de dupe van zijn geworden. Katten schijnen iets autonomer en makkelijker te zijn. Wat vaak voorkomt, is dat baasjes zich niet hebben verdiept in wat een hond precies inhoudt. In de maanden waarin Nederlanders door coronamaatregelen veel tijd thuis spendeerden, was er van tijdgebrek vrijwel geen sprake. Dat is nu anders en een veel voorkomende reden om hun huisdier weer te koop aan te bieden is tijdgebrek. Het aanbod van huisdieren stijgt nog steeds, terwijl de vraag vermoedelijk gaat afnemen. Nederlanders richten zich immers op hun vakantieperiode. De vraag naar huisdieren zal na de vakantieperiode weer aantrekken. Hopelijk realiseren toekomstige huisdier-eigenaren zich, dat het hebben van een huisdier niet onderschat moet worden. Er komt heel wat bij kijken en beslist niet voor even!
