Nieuwe bril!

 
Het is denk ik wel al een maand (!) geleden, dat we een recept kregen van Heiko zijn moeder. Een recept voor een slaatje. Nu is “slaatje of salade” een verzamelnaam, want elk slaatje is anders. Ik maakte zelf wel eens een Amerikaanse salade (geleerd van mijn moeder) of een vissalade of een koolsalade. Het recept van Heiko´s moeder is heel anders. Vaak kregen we zo´n slaatje voorgezet, als we in Hoogezand waren. Met een verjaar- of feestdag. Wegens gezondheidsproblemen van Heiko´s moeder ging dat de laatste tijd niet meer. Heiko´s moeder had er geen energie meer voor om de salade te maken. Het is namelijk wel een beetje bewerkelijk. Gisteren had ik het plan opgevat, om Heiko te verrassen met zo´n slaatje naar zijn moeders recept.
 
Op de bovenste foto is te zien welke ingrediënten de salade heeft: aardappelen, appels, uien, gehakt, augurken, hardgekookte eieren, mayonaise en peper en zout. Uiteraard moesten Ebba en Jikke ook even proeven. Ze vonden de mayonaise heerlijk!  Nadat de gekookte aardappelen en het geruld gehakt waren afgekoeld, kon het geheel door elkaar gemengd worden: met de nodige mayonaise, appel, ui, augurkjes, peper en zout. Daarna zette ik het weer even terug in de koelkast, omdat we eerst nog moesten warm eten. Dat was wel een straf. ´s Avonds na acht uur vonden we het beiden écht wel de hoogste tijd, om de salade te proeven.
 
Ter vergelijking: op de foto hierboven toont Heiko´s moeder een jaar geleden ongeveer, haar slaatje en op de tafel staat die van mij. Het wordt gegarneerd met een stukje augurk, een paar schijfjes ei, beetje mayonaise en daarover paprikapoeder. Alle ingrediënten waren gelijk, dus het kon niet anders dan dat het goed moest smaken. En inderdaad: verrukkelijk! Dat gaan we (ook) vaker eten in de toekomst. In plaats van een broodje namen we tussen de middag wederom een bakje van deze salade. Tja, het is vanzelfsprekend veel lekkerder dan een plakje brood met kaas. Daarna hadden we beiden weer voldoende energie opgedaan, om een klusje op te pakken.

Ons voederhuisje had onderhoud nodig. De bodem van het huisje zakte een beetje weg. Worden de vogels te dik en te zwaar voor de vloer van het voederhuisje? De buitenkanten kwamen namelijk naar beneden. Daar moest iets aan gebeuren, want nu viel het vogelzaad er meteen weer uit. Het voederhuisje is verder in goede staat en daarmee was het opbranden in de kachel niet aan de orde. Met een hamer, accuboormachine en een paar dunne schroeven verhielp Heiko het probleem.
  
 
Meteen ging ik naar de kelder om het vogelvoer en bollen aan te vullen. Er bleek nog veel meer van het vorig jaar over te zijn dan ik dacht. Voor de komende winter hadden we nog niets gekocht. Wat je ziet waren dus de overblijfselen van de vorige winter. Vooral veel emmers met zaden. Helaas voor de koolmeesjes waren er niet meer zoveel mezenbollen. Daar gaan we dan maar snel weer een emmertje vol van kopen. De gerepareerde bodem bleek weer “zaadjes-dicht” te zijn. Dat is fijn, want alles wat er uitvalt en op de grond terecht komt trekt de aandacht van muizen en daar zitten we niet op te wachten.
 
  
Weet je nog dat ik andere gordijnen had opgehangen in de keuken, mijn naaihok en onlangs op de bovenverdieping? En dat die nog een keer gestreken moesten worden? En dat ik dat klusje steeds uitstelde? Als goed excuus had ik het bezoek van mijn neef, omdat er dan andere dingen geregeld moesten worden. Alleen nu hij niet kwam, kwam ik er niet langer onderuit. Met gezonde tegenzin pakte ik de strijkplank en het strijkijzer uit de kast en streek ik alle vervelende vouwen uit de lange gordijnen. Eerst die van boven, toen van de keuken en als laatste van de kelder. Omdat die gordijnen er niet zo gemakkelijk af te halen waren, moest ik een andere manier bedenken om ze glad te krijgen. Daarvoor zette ik de strijkplank heel dichtbij, zodat ik ze hangend en al, daarop kon leggen. Dat lukte tot een bepaalde hoogte. De rest moest hangend gedaan worden en dus staand strijken. Dat wil zeggen, dat ik het strijkijzer langs de gordijnen hield. Het lukte! Tevreden met het resultaat, konden de strijkplank en het strijkijzer snel weer opgeborgen worden!

 
Buiten verdwenen ondertussen de laatste takken in de versnipperaar. Vanmorgen was het tot een uur of elf droog en kon Heiko nog mooi even een paar uurtjes buiten spelen. Hij besloot om het laatste deel van stapel takken van de berkenboom te versnipperen. Dat ging mooi en leverde een negental specietonnen met snippers op. Fijn trouwens, dat alles van een boom gebruikt kan worden. Het meeste verdwijnt uiteindelijk in de kachel en de versnipperde takken maken een paadje beter toegankelijk. Alleen de wortels blijven uiteraard over. Die blijven in de grond zitten, mogen langzaam verrotten en daarmee voeding geven aan vele diertjes, die onder de grond leven. Daarnaast bieden de wortels voeding aan de nieuwe loden en zodoende de kans om zich te ontwikkelen. Twee nieuwe stekken zijn er al opgekomen en dat vinden we vooralsnog prima.

Opgeruimd staat netjes! De eerste boom is nu volledig verwerkt: de stam is in mootjes gezaagd, in stukjes gekloofd en gestapeld onder een afdakje, waar het nu kan drogen. Tenslotte zijn alle takken versnipperd en liggen de snippers nu op het paadje achter het beekje. Er zullen nog veel meer snippers volgen. Waarschijnlijk kunnen we het hele paadje wel beleggen met een laagje snippers. Waar de stapel takken lag is het weer netjes aangeharkt, zodat er niets meer te zien is van de slachtpartij die heeft plaatsgevonden. Nu alles van de eerste boom aan de kant is, kan de tweede geveld worden. Het is nog even een kwestie van goed uitmeten of die richting de weg kan vallen. Hij moet natuurlijk niet op de weg komen met zijn kruin. In ieder geval niet als er een auto of andere verkeersdeelnemer aankomt. Mocht dat een te groot risico zijn, dan laten we de boom een andere kant opvallen. Ruimte genoeg, maar richting de weg zou het meest gemakkelijk toegankelijk zijn. We zullen zien.

En toen? Op weg naar Nässjö om mijn nieuwe bril te halen. De afspraak stond om vier uur ´s middags. We wilden daaraan voorafgaand nog een paar boodschapjes halen en zodoende vertrokken we om half twee. Het is immers ook ruim drie kwartier rijden. Onze eerste stop in Nässjö was bij de winkel Rusta. Daar kochten we onder andere acht rollen behang. Voor de trapopgang naar de zolder en de zolder zelf. Het begin van het opknappen van die ruimte is immers gemaakt en nu gaan we door. We kozen voor een licht behang met een beetje structuur. Tevens namen we twee emmers met kant en klare behanglijm mee, en daarmee hebben we alles in huis om dat varkentje te wassen. Bijvoorbeeld op een regenachtige dag. Hé, komend weekend gaat het regenen… Na de Rusta stapten we bij de winkel van Öob binnen, die er meteen naast zit, voor een paar kleine dingetjes voor de katten. Daarna reden we richting Specsavers.

Nog wel een beetje te vroeg voor de afspraak, echter de ervaring met het afhalen van Heiko´s bril was, dat het in principe een kwestie is van bril opzetten, stangetjes een beetje bijbuigen, afrekenen en klaar. Het kost hooguit tien minuten tijd. Daarbij komt dat het niet zo vreselijk druk is in de winkel en men er zeker met vier personeelsleden aanwezig is. Onze ingeving was juist en we werden dan ook meteen geholpen. Nadat inderdaad de stangetjes een beetje bijgebogen waren zat de bril voor mij goed. Tjonge, deze is toch echt wel scherper dan de oude! Nadat mijn rode bril in tweeën was gegaan, had ik tijdelijk een oude bril opgezet van vier jaar oud. Met glazen van diezelfde leeftijd. Wel even wennen weer hoor. Het is een nagenoeg doorzichtig montuur geworden, vergelijkbaar met het model van de rode. Blij met de nieuwe bril vertrokken we richting de supermarkt voor de wekelijkse boodschappen en daarna linea recta naar huis. Bij Bordsjö werden we op een open terrein nog verrast door de aanwezigheid van drie (!!!) elanden! Helaas was het al te donker voor een foto, maar met het blote oog hebben we ze wél gezien. Thuis aangekomen was het ondertussen volledig donker. De wijzers van de klok wezen ons aan dat het vijf uur was. Morgen duidelijke foto´s van de nieuwe bril hoor! Trusten!