Niet meer strijken!

Vanmorgen reed ik naar Tranås voor de wekelijkse boodschappen. Als Heiko aan het werk is voor Örtengren is hij toch al in Tranås en neemt hij vaak na werktijd de boodschappen mee. Deze maand hoeft hij niet te werken en kunnen we die combi-rit niet maken. Zodoende maakte ik nu een ritje naar de “grote stad”. Het was trouwens grauw en troosteloos vandaag. Door de laaghangende nevel bleef het nattig en donker. Ondertussen ging Heiko aan de slag met de kerstverlichting die in de vlaggenmast moest komen. Dat zorgt immers voor licht! Als eerste streek hij de vlaggenmast door de onderste pen uit de vlaggenmasthouder te trekken. Langzaam liet hij de mast van positie verticaal naar positie horizontaal gaan. Daarna haalde hij de vlag eraf en maakte hij de ring waaraan tien strengen verlichting zat, er weer aan.
  

Het is de eerste keer, dat deze verlichting gebruikt ging worden en het zat zodoende nog keurig verpakt. De strengen waren opgeknoopt, om te voorkomen dat ze meteen na het uitpakken door elkaar zouden komen. Dat risico was nog steeds aanwezig, nadat ze allemaal losgemaakt waren en de mast omhoog moest. De tien strengen legde Heiko voorzichtig uit op het gras, met voldoende afstand ertussen. Toen de vlaggenmast omhoog ging werden de stengen inderdaad naar elkaar toegetrokken en dreigde het alsnog een warboel te worden.


Gelukkig viel het mee en konden de verlichtingsstrengen een voor een met enig geduld en inzicht weer ontward worden. Ze werden vervolgens in de grond vastgezet met een pen. Op ongeveer gelijke afstand van elkaar en vanuit het midden, werden de tien lichtkabels vastgezet in het gras. Als laatste werd de lange, bij elkaar geknoopte stroomkabel losgemaakt en richting het stroompunt geleid. De kabel was gelukkig zo lang, dat er geen verlengsnoer aan te pas hoefde te komen. De stekker kwam in het stopcontact en viola: licht! Nóg meer licht moet ik zeggen. De verlichting in de vorm van een kerstboom in de vlaggenmast heeft concurrentie van de verlichting aan de dakrand van de veranda.

Zoals ik gisteren al schreef hebben we nu nagenoeg alle buitenverlichting geconcentreerd aan de zuidkant van het huis. Volgend jaar wil Heiko een tweede lange stam hebben, die hij aan de noordzijde van het huis kan opstellen. Daar kan dan deze kerstboomverlichting in komen. Dit jaar laten we het zo. De vele kerstverlichting heeft meerdere voordelen. Behalve dat het licht brengt in de donkere dagen en veel gezelligheid, zorgt het er ook voor, dat inmiddels alle stopcontacten vol zitten. Helaas kan ik nu niet meer strijken! Wat een vervelende bijkomstigheid is dat toch! Ha ha! Dit plaatje kwam voorbij op Facebook en moest ik wel gebruiken. Grapje…

Over Covid-19 oftewel het coronavirus kunnen we geen grappen maken. Het is nog steeds overal in de wereld een groot drama voor wat de pandemie betreft. Zo ook in Zweden. Deze keer niet alleen maar meer in de grote steden, zoals in maart-april-mei van dit jaar het geval was. Toen waren het met name de grote plaatsen Stockholm, Göteborg en Malmö waar de meeste besmettingen waren en kregen wij er hier in Ödarp nauwelijks iets van mee. Deze keer is het heel anders en waart het virus rondom ons. Wij wonen precies midden tussen de drie grotere plaatsen Eksjö, Aneby en Tranås. In die drie plaatsen zijn er ook dagelijks vele (nieuwe) besmettingen. De speciale afdeling voor coronapatiënten in het ziekenhuis in Eksjö ligt vol en ook het grote Ryhov ziekenhuis in Jönköping zit nagenoeg aan de maximumcapaciteit. Over het hele land zijn er op dit moment 253 personen die in de verschillende ziekenhuizen intensieve zorg krijgen. Dagelijks worden we door de overheid op de hoogte gehouden van de stand van zaken en vandaag waren er bijvoorbeeld 133 nieuwe corona slechtoffers te betreuren. In totaal zijn er nu 7.200 mensen in Zweden overleden door het Covid-19 virus. Twee maanden geleden waren er “slechts” 2 tot 3 corona sterfgevallen per dag te melden.

Nu ligt het gemiddeld aantal misschien wel op 140 – 150 per dag. Er was namelijk een dag waarop 174 respectievelijk 177 sterfgevallen gemeld werden. Niet alleen het aantal doden stijgt snel, ook het aantal besmettingen neemt snel toe. Vandaag werden er bijvoorbeeld 18.820 nieuwe besmettingen gemeld. Dat is de toename over drie dagen en daarmee zeg maar ongeveer 6.000 per dag extra. In totaal zijn er nu ongeveer 300.000 besmettingen bekend.  Blijkbaar is er nog steeds een grote categorie inwoners, die dit virus niet serieus genoeg neemt. Ondanks alle adviezen van de regering lukt het vooralsnog niet om de opmars van corona te stoppen. Ondertussen is er een nieuwe wet aangenomen, die de regering meer bevoegdheden geeft om díe maatregelen te nemen, die zij nodig acht om het virus te stoppen. Alle hoop is nu gevestigd op het vaccin. De verantwoordelijke minister, Lena Hallengren, heeft gezegd, dat alle inwoners van Zweden die ouder zijn dan 18 jaar, in het eerste halfjaar van 2021 ingeënt zullen worden. Deze inenting is gratis. We zijn benieuwd, want dat zal nog een hele uitdaging worden.

Vandaag hoorden we op de radio, dat het morgen “pepparkaksdagen” is: de dag van het koekje “pepparkaka”. Eerder schreven we al een keer over “semlor dagen” en “smörgåstårtadagen”, “chokladensdagen”, “glöggensdagen”… Bijna elk lekkernij heeft wel een speciale dag. Er zijn overigens veel meer themadagen. Maar hoe hou je dat nu bij? Ik ging eens op zoek, samen met google. Toen vond ik een website, die er betrouwbaar uitzag: Temadager. Via een linkje, konden we alle themadagen automatisch in de agenda zetten. Handig toch? Zo vergeet je nooit meer een “feestdag”. Wist je trouwens dat 1 januari, behalve nieuwjaarsdag, ook Internationale Pizzadag is? Af en toe zullen we zo´n feestdag hier aanhalen in onze blog. Gelukkig heb ik vanochtend een doos vol pepparkakor gekocht en kunnen we morgen samen pepparkaksdagen vieren.

´s Avonds toen we op de bank zaten en soms even lagen en ons lieten amuseren door hetgeen er op de televisie was, kwam Jikke zomaar ineens bij me liggen. Dat was lang geleden! In het begin toen Jikke en Ebba bij ons waren, kwam Jikke regelmatig bij mij liggen. Of ik nu op de bank zat of lag maakte haar niet uit. Maanden later deed Ebba het ook, maar wel erg schoorvoetend. Jikke gaat dan niet ergens bij mijn voeten liggen of bij mijn buik. Nee, zo hoog mogelijk. Ik vind dat heel leuk en lief. Blijkbaar bevalt het haar wel in “huize Leugs” en geeft ze hiermee aan, dat ze zich volledig op haar gemak voelt en toont ze op deze manier haar dankbaarheid voor alle goede zorgen. Het duurde ongeveer een half uur. Toen zocht ze weer een andere plek op.