“Hé! We rijden op een weiland!” Volgens de navigatie van de Hyundai, bestond de afrit in Eksjö niet. Toch reden we er toevallig wél op reden. Volgens hem (haar) reden we midden in een weiland. We hadden al vaker gemerkt, dat bepaalde wegen, af- en opritten en rotondes niet door de navigatie werden gezien. Zou het systeem nog nooit een update hebben gehad? Alleen hoe zorg je ervoor, dat vanaf de laptop het navigatiesysteem in de auto wordt geüpdatet? Je kan niet even een kabeltje van de laptop naar de auto leggen en de gegevens overzetten. Hoe dan wel? Joke heeft meer geduld dan ik (ahum…) en die kwam er via internet achter, dat je de gegevens van de update op een usb-stick kunt zetten. Ze had namelijk woensdag een foto gemaakt van het serienummer van de navigatie en via de laptop naar gegevens van het systeem gezocht.
Al vrij snel kwam ze op de site van Pioneer, de fabrikant. Nadat ze de update op de stick had gezet was het voor haar ook niet meteen duidelijk hoe nu verder. Naast de cd-speler van het apparaat zit wel een kaartlezer, maar die is verre van geschikt voor een usb-aansluiting. Daarom had ze ook nog naar een gebruiksaanwijzing van de auto opgezocht en daarin stond te lezen, dat je de usb-stick in de “daarvoor bestemde plaats” in de auto kon steken. Dicht bij de navigatie. Tja, dat zou inderdaad een logische plaats zijn. Alleen toen ik vanmiddag de usb-stick in de auto aansloot gebeurde er niets. Helemaal niets! Volgens Joke moet er misschien wel gebruik gemaakt worden van een gegevenskaartje, een micro SD kaart. Binnenkort zal ze zich daarin verdiepen. Het was zo leuk geweest, als het ons bij de eerste poging was gelukt. Op naar de volgende!
Een paar maanden geleden hadden we voor mijn moeder een lekkere warme halsdoek gekocht en voor mij een vest. De vest was echter te klein en daarom vroegen we aan de leverancier hoe we het pakje moesten retourneren. Niet! En daarmee waren ze niet de eerste en zeker niet de laatste webwinkel, die dat zegt. We hoefden niets te betalen, maar het pakje hoefde ook niet terug. Huh? Waarom doen webwinkels dit? Het Financieel Dagblad deed hier onderzoek naar en het komt steeds vaker voor, dat de kopers spullen die ze willen retourneren, mogen houden. Ook als die onbeschadigd zijn. Het is waarschijnlijk een economische afweging, omdat de kosten van een retourzending best snel oplopen. Zeker sinds webwinkels ervoor hebben gekozen om verzend- en retourkosten te schrappen. Het voor hen gewoon te duur. Een bedrijf zegt, dat het vanwege het milieu is je moet een busje laten rijden. Maar niet retourneren betekent, dat men vaker gaat bestellen en er meer busjes moeten rijden. Nog een nadeel: als het product ongebruikt thuis blijft liggen, is dat niet duurzaam. Een ander bedrijf speelt daarop in. Die wil de spullen juist terug, zodat zij het een nieuw leven kunnen geven. Of het niet retourneren een oplossing is? De klant zit immers opgescheept met een product dat hij niet wil of kan gebruiken en daarmee wordt afval gecreëerd. De vest gaat nu naar de kringloop…
Even de zinnen verzetten en dat deed Joke wederom met toiletrollen! Dit keer zal de creatie niet in de wc komen te hangen, maar… Ze had nog een oude fotolijst en die werd gesloopt: het glas ging eruit en ook de achterkant. Wat overbleef was dus alleen het raamwerk. Toen knipte ze weer tientallen reepjes van de rollen af, in de dikte van de lijst en werden ze hier en daar aan elkaar gelijmd. Grote en kleine, dikke en dunne. De wasknijpers zorgden ervoor, dat ze zelf niet alles hoefde vast te houden tot het vast zat. Dan was ze nog wel even langer bezig geweest. Vast? Op dat moment kon ze de bloemen op hun plek leggen en daarmee aan het lijmen gaan. Het zag er aan het eind van de middag al heel leuk uit. Morgen moet ik in de startblokken voor dit werkje. Zo doen we er beide iets aan.
Het zonnetje scheen vanochtend heerlijk de keuken in. Het had een beetje gevroren vannacht en dat geeft meestal de volgende dag een heldere lucht. Van dat zonnetje maakte Joke nog even gebruik. Ze had de takken van de lijsterbes nog op de keukentafel staan en die werden in het zonnetje gezet. Daarna pakte ze haar camera en begon ze diverse plaatjes te schieten. De knoppen van de lijsterbes zijn nu nagenoeg allemaal open en de bloemetjes zien er vrolijk uit. Kleine witte bloemen met gele stampertjes. Fris en fruitig, waar de lente om bekend staat. Volgens mij had ze ongeveer 20 foto´s gemaakt… Deze twee vond ik toch wel het mooiste. Vooral die met de zwarte achtergrond.
Woensdag waren we naar het ziekenhuis geweest in Eksjö. Zoals we hebben gemeld, reden we terug via Blå Grindar en Bordsjö. We praten er nog vaak over, omdat we die dag aan die weg een eland hebben gezien. De laatste zagen we er eentje op 6 september 2019. Ruim 5 maanden geleden. Ondanks dat er hier heel veel elanden zijn, is het geen vanzelfsprekendheid, dat je ze dus vaak ziet. Des te mooier is het, als het daadwerkelijk gebeurt. We zagen ook nog een zestal reetjes. De eerste twee stonden rechts van de weg en waren zó snel, dat we ze nauwelijks hebben kunnen bekijken. Laat staan een foto konden maken. Toen we bij Bordsjö de weg naar links namen, onze straat inreden zeg maar, zag ik er nog eens twee. Ze vielen op, door de witte vlekken op hun achterwerk. “Het zijn er vier!” riep Joke enthousiast en daar had ze gelijk in. Rechts van daar waar ik alleen maar keek, stonden er ook nog twee. Eentje was zo nieuwsgiering om zich nog even om te draaien om ons te bekijken en daarna liepen alle witte kontjes het bos in. Als ze dat witte vlak ook niet hadden, hadden wij ze niet eens gezien!
In Nederland zijn het de blauwe enveloppen van de Belastingdienst die “berucht” zijn. Hier zijn het de oranje enveloppen. Het zijn de pensioenoverzichten van Pensions Myndigheten. Een instantie, die de algehele verantwoordelijkheid heeft voor het overheidspensioen: beheren en betalen. Deze maand versturen ze de overzichten, fysiek en digitaal. De vorige week is men begonnen met het verzenden, waarbij dit jaar ongeveer 5,9 miljoen toekomstige gepensioneerden een dergelijke enveloppe ontvangen. In de afgelopen jaren hebben steeds minder mensen de fysieke envelop ontvangen. Men gaat immers meer en meer over naar digitale post. Het vorig jaar ontving één op de drie pensioenspaarders hun oranje enveloppe digitaal. Dit jaar zullen dat er nog meer zijn. Het is ook stukken gemakkelijker om een overzicht te krijgen van het volledige pensioen, wanneer alle informatie in één keer te zien zal zijn. Daardoor minder onduidelijkheden en minder misverstanden. Het overzicht in de oranje envelop geeft alleen het inkomenspensioen en premiepensioen weer. Mocht je het niet begrijpen, dan geeft men op hun site veel overzichtelijke en duidelijke informatie. Zal ik daar nog gebruik van moeten maken? Ben benieuwd wat mijn overzicht laat zien.
