De koemest die Heiko gisteravond nog bij de “buren” had gehaald, kon hij vanmorgen bij daglicht uit de aanhanger scheppen en met de kruiwagen op de groentetuin gooien. “Oef… Wát een stank!” Je moet er wel wat voor over hebben, om volgend jaar een betere opbrengst van de groentetuin te krijgen. Het vullen van de aanhanger ging trouwens veel sneller en gemakkelijker dan het leeghalen. De buurman had namelijk een shovel. Een mini exemplaar en daarmee gooide hij met het grootste gemak drie bakjes met koemest op de aanhanger. Eruit halen moest met een greep en een schep gebeuren. Maar ook dat ging volgens Heiko prima. Het kostte alleen iets meer spierkracht. Uiteindelijk waren het een stuk of 12 kruiwagens vol.
En daar ligt het dan. Op twee rijen. Dat wordt later deze week verspreid, om het vervolgens eronder te graven. Daardoor kan het zich met de arme grond (en de stenen) vermengen. Dat zal nog een zware klus worden, want het weegt er wel in. Gelukkig zit er door de koemest veel stro en dat geeft de grond straks een mooie open structuur. Nadat de aanhanger leeg was pakte Heiko een tuinslang en spoot hij de aanhanger zorgvuldig schoon. Hopelijk heeft hij alle hoekjes, gaatjes en kiertjes goed kunnen schoonspuiten en gaat het in de garage niet meteen naar koemest ruiken, zodra de aanhanger onderdak staat. Het leeghalen en schoonmaken was in een uurtje bekeken. Meer tijd had hij ook niet, want we hadden om tien uur een afspraak staan bij de opticien in Nässjö.
Heiko wilde zijn ogen eens laten testen, want de bril voldoet niet meer helemaal. Hij kan merken, dat zijn ogen slechter geworden zijn. De rit vanaf ons huis naar Nässjö is ongeveer 45 minuten en daarom vertrokken we om negen uur. Ter plekke nog even een parkeerplaatsje zoeken en naar de winkel lopen. De afspraak hadden we twee weken geleden online gemaakt en we wilden niet te laat komen. Bij binnenkomst werden veel gegevens gevraagd en dat werd in de computer gezet. Daarna kon er meteen betaald worden voor de ogentest. Dat is anders dan in Nederland: daar is het testen van de ogen gratis. De eerste oogtesten werden door een medewerkster gedaan. Dat was onder andere de “pufjestest” in verband met de oogdruk. Daarna werd er een foto gemaakt van “Ögonbotten”, oftewel de oogbodem van beide ogen. Ja ja!
Vervolgens werd hij opgeroepen door de opticien, die met het digitale apparaat op bovenstaande foto allerlei verschillende lenzen voor de beide ogen kon draaien. Alles ging via een programma op de computer, die de opticien bediende. Toen ze de juiste sterkte van de glazen had vastgesteld liet ze Heiko via datzelfde computerprogramma het verschil even zien tussen zijn huidige sterkte en de nieuwe. Oké! De nieuwe glazen zijn geen overbodige luxe. De oude bril was overigens vier jaar geleden gekocht bij Specsavers in Winschoten. De nieuwe kochten we vandaag bij Specsavers in Nässjö.
Samen zochten we vervolgens een nieuw montuur, uit honderden verschillende modellen. Heiko wilde graag iets wat op zijn oude montuur leek. Eentje met ronde(re) glazen en een niet te dik montuur. Het was even zoeken, maar het is gelukt. Eigenlijk nog binnen een redelijke tijd. Toen kwam er weer een andere medewerkster aan te pas, om de hoogte van de pupillen op het glas van de nieuwe bril uit te tekenen. Die medewerkster was niet zo groot en moest zodoende op een blok hout gaan staan en op haar tenen, om het juist te kunnen aftekenen. Dat leverde een komisch gezicht op! Na het betalen van een voorschot voor de nieuwe bril, kregen we te horen dat die 24 september klaar zal zijn. Over twee weekjes rijden we zodoende opnieuw naar Nässjö.
Toen we klaar waren reden we naar de winkel DollarStore. We moesten namelijk nog een extra gordijn hebben voor in de keuken. Helaas was die niet meer in voorraad daar en besloten we op de terugreis bij hun filiaal in Eksjö te kijken. Naast de DollarStore zit een mooie vestiging van Biltema. Rij daar dan maar eens aan voorbij! Nee, we hadden al besloten, daar te kijken naar een nieuwe gele werkjas voor Heiko. De huidige is af en hij wilde graag een nieuwe, eveneens dikkere en met weer duidelijke reflecterende strepen. Ook voor de wandelingen in de donkere bossen. Dan weet de jager, dat het niet een eland is, die daar loopt. Zelf wilde ik graag een warme vest, voor het werken in de tuin. We vonden beide wat we zochten én meer. Een worstenbroodje! Mmmm… Het was inmiddels ook bijna twaalf uur en dan gaat dat worstenbroodje er wel in.
Op de terugreis reden we zoals gezegd via de DollarStore in Eksjö en kochten daar een extra gordijn. Gelukkig hadden ze daar nog drie. Er zijn daarmee duidelijk meer mensen die dergelijke gordijnen leuk vinden en voor de ramen hebben hangen. Vervolgens reden we naar Flisby, langs het huis van onze geremigreerde vrienden. We controleerden op hun verzoek de brievenbus en wat bleek? Er zaten een stuk of tien poststukken in. Terwijl alle instanties adreswijzigingen hadden ontvangen. Nou ja zeg: mooie boel. Het huis lag er verlaten en troosteloos bij. De tuin werd niet meer onderhouden en het huis verpauperd… Hun post is inmiddels naar hen onderweg, want die kon Heiko meteen meenemen naar Tranås.
Net tegen een uur waren we weer thuis en zodoende kon Heiko meteen door naar Tranås. Naar de pedicure. Die afspraak had hij eveneens online gemaakt. Het was weer tijd om de likdoorns te laten verwijderen. Deze pedicure heet Lena en is een hele vrolijke, spontane vrouw. Ze heeft het erg druk. Wil je een afspraak proberen te maken? Dan moet je er rekening mee houden, dat je zo vier weken moet wachten voordat er ruimte is in haar digitale agenda. Ze levert prima werk, wat een reden zal zijn voor haar volle agenda. Daarbij heeft ze het in haar praktijkruimte overigens prima voor mekaar. Het oog wil immers ook wat!
Gisteren, al later in de middag, belde Heiko zijn baas Kenth nog. Vorige week had Heiko een offerte opgevraagd bij een leverancier in Boskoop. Die was ook binnengekomen, maar de dag daarop belde Kenth met het verzoek om een aanvullende offerte. De eerste vraag was, om boompjes te leveren die 12 tot 14 cm hoog zijn. Nu wilde hij ook graag de prijs hebben van bomen die 40 tot 60 cm groot waren. Althans, dat verstond Heiko via de telefoon. Waarbij gezegd moet worden dat onze verbinding bij tijd en wijle erg beroerd is. Zijn contactpersoon vroeg nog na of ze inderdaad 40 tot 60 moest zijn. “Jazeker!” Toen Kenth de offerte echter binnenkreeg en bekeek belde hij Heiko meteen. “Die sukkels!” Ze hadden 40 tot 60 geoffreerd, terwijl hij 14 tot 16 cm stamhoogte moet hebben! “Oeps, mijn fout”, zei Heiko meteen. Hij had het niet goed verstaan. Snel weer met de leverancier gebeld, om alsnog een offerte te krijgen voor de juiste boompjes. Hoe dat kon? Nou, 14 en 40 én 16 en 60 klinken best wel een beetje op elkaar. In het Zweeds, net zoals in het Nederlands trouwens. De offerte was inmiddels aangepast.
