Het briefje, dat Heiko een paar maanden geleden had afgegeven bij een man in Eksjö, werpt zijn vruchten af. Bij die man had Heiko destijds een stuk of twintig pallets gehaald. De man wilde zijn houtstek slopen, omdat hij niet langer op hout ging stoken. Hij stapte volledig over op pellets. Toen vertelde hij aan Heiko, dat hij heel veel bos heeft en dat daar af en toe een boom omwaait. Die wil hij dan graag kwijt, alleen zelf heeft hij dat hout niet meer nodig. Het hout biedt hij in dat geval gratis aan. En in gratis hout zijn velen geïnteresseerd. Toen bood Heiko aan, om hem te helpen met het omzagen en weghalen van dergelijke omgewaaide bomen. Het is immers niet meer dan fair, om zo´n man te helpen met zagen en sjouwen. Je mag er wel iets voor terug doen, toch? Meestal kost hout immers tussen 35 en 50 euro per kuub.
Dat aanbod van hulp gaf denk ik de doorslag en zodoende kon Heiko vanochtend naar Eksjö. Met een lege aanhanger, maar wel met de kettingzaag in de kofferbak. Als eerste ging er een grote, dikke berkenboom omver. De man had hoog boven in de boom een touw geknoopt en die werd aan de lier, aan de voorzijde van zijn vierwiel aangedreven quad, geknoopt. Achter op de quad zat ook een lier en die ging om een andere dikke boom heen. Terwijl de man de boom inzaagde kon Heiko met een afstandsbediening de lier bedienen en de boom steeds schuiner trekken. Dat ging hartstikke goed en de boom viel dan ook de juiste kant op. Daarna konden ze beiden met elk hun eigen kettingzaag, alle takken verwijderen en de boom in mootjes zagen. Met al het hout van die ene berkenboom was de aanhanger tot zijn maximum beladen en lag er ongeveer anderhalve kuub op.
Na deze berken volgde een den, in een stuk bos links van de man zijn huis en daarna gingen nog twee sparren in een stuk bos aan de rechterzijde van zijn huis om. Onderweg met de quad en aanhanger door het bos heen, pikten ze andere stukken hout op van eerdere keren dat de man, een Fin trouwens, in het bos bezig was geweest. De aanhanger achter de quad werd vier keer geleegd. Dat kon niet allemaal meer in onze aanhanger. Daarom mag Heiko de komende week nog minstens een en wellicht nog twee keer naar Eksjö rijden, om de rest op te halen. Tegelijkertijd weten we al, dat de man Heiko nog een keer vaker zal bellen. Hij was tevreden over de samenwerking en over het nakomen van afspraken. Mooi zo´n adresje. Zo komen wij de winter wel door…
Om een uur was Heiko weer thuis. Na het legen van de aanhanger had hij nog mooi even tijd om te douchen en om tot rust te komen. Hij moest namelijk om drie uur naar een vergadering. Bij de buren in Västorp. In het prachtige stukje natuur tegenover ons huis willen ze windmolens bouwen! Daar zijn de eigenaren van de woningen in de omgeving uiteraard niet blij mee en zodoende wordt er gestreden! Vanmiddag was de zoveelste bijeenkomst daarover, maar de eerste die wij (Heiko) bezochten. Allerlei brieven van de rechtbank te Växjö zijn reeds over dit onderwerp in onze brievenbus of mailbox gekomen. Nu zijn wij gedagvaard, om op 29 september te verschijnen. Dan komt er een commissie naar Askeryd, om daar een proces over de windmolens te houden.
Vanmiddag was de vergadering belegd, ter voorbereiding van dat proces. Er waren 12 personen aanwezig en de oud-huisarts nam de voorzittershamer ter hand. Heiko kon merken, dat men zich ondertussen al heel goed had ingelezen in de materie en dat men ook heel veel informatie via het internet had verzameld over windmolens. De belangrijkste pijlers van het protest zijn: 1) de bijzondere vogels die in dit gebied vliegen; 2) de milieu effecten voor de natuur; 3) de schade die het geluid van de windmolens heeft voor de gezondheid van de mensen, die er dag en nacht mee geconfronteerd worden en 4) de risico´s voor de laagvliegende helikopters van defensie in Eksjö. Ook zal nogmaals gerefereerd worden aan het verschil tussen deze windmolens en de reeds eerder gebouwde windmolens. Die tegenover ons huis komen zullen 250 meter hoog worden en dat zijn de grootsten van Zweden.
Voor “normale” windmolens van 150 meter hoog, gelden “overlastregels”. Diezelfde regels worden ook nu gehanteerd, maar is dat terecht? Deze zijn 100 meter hoger en zodoende in een veel grotere omtrek te zien en wellicht ook te horen. Wij, Heiko en ik, zullen niet naar de hoorzitting gaan, echter ons laten vertegenwoordigen. Heiko kwam thuis na de vergadering en heeft de hoogtepunten eruit kunnen destilleren, maar voor de rest… Het Zweeds wat daar allemaal voorbij kwam ging ook hem te rap. Het gaat trouwens om 14 windmolens, die op de grond van de baron van Bordsjö komen. Zelf woont hij in Stockholm trouwens. De baron gaat niet zelf bouwen, maar wil de grond verpachten aan een Duits bedrijf. Dat bedrijf wil dus die 14 windmolen gaan bouwen. De stroom die erdoor geproduceerd wordt is overigens in Zweden niet eens meer nodig. Dat wordt opgewekt voor de Duitse markt. Nou vraag ik je! We zijn uiteraard erg benieuwd hoe dit gaat aflopen. Hoewel we er niet zo heel erg van overtuigd zijn, dat zoiets tegengehouden kan worden.
Zelf heb ik een aantal uren van deze dag in de tuin gespeeld. Ja, het voelde echt een beetje, alsof ik aan het spelen was. Mijn speelgoedje was de elektrische trimmer. Dat is toch wel zo leuk om mee te werken! Ik begon daar, waar ik eergisteren noodgedwongen moest stoppen, omdat het draad op was. Vandaag ging het stukje “eraan”, tussen het bruggetje (bij de deur) en het vijvertje. Op de zijkanten van het beekje stond veel onkruid, waarvan we afscheid namen. Ze hadden overigens best wel grappig gestaan. Zolang er een beetje kleur inzit. De dikkere stengels kon ik, staande in het beekje, mooi daarvan uit eerst knippen en daarna met de trimmer erbij langs om het fijnere gras weg te maaien. Al met al een flinke opschoning. We konden vanmiddag een schonere bodem verwelkomen en hopelijk stroomt daar binnenkort weer (schoon) water door!
